Άχρηστες αλλά ενδιαφέρουσες πληροφορίες!

Η συνέχεια...

Ποιοι ενεπλάκησαν άμεσα στις δολοφονίες;
Εκτός από την ενεργή συμμετοχή των Ναζιστικών δυνάμεων, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες που ήταν σύμμαχοι ή κτήσεις του Άξονα συνεργάστηκαν με τους Ναζί στο Ολοκαύτωμα. Η συνεργασία είχε τη μορφή είτε της σύλληψης και απέλασης των Εβραίων προς τα γερμανικά στρατόπεδα εξόντωσης, είτε της απευθείας συμμετοχής σε δολοφονίες Εβραίων.
Το καθεστώς του Ίον Αντονέσκου στη Ρουμανία ήταν άμεσα υπεύθυνο για το θάνατο 280.000 έως 380.000 Εβραίων. Μια επίσημη έκθεση της Ρουμανικής κυβέρνησης κατέληγε πως «Από όλους τους συμμάχους της Ναζιστικής Γερμανίας, η Ρουμανία φέρει την ευθύνη για τους θανάτους περισσότερων Εβραίων από οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός της Γερμανίας. Οι δολοφονίες που διαπράχθηκαν στο προγκρόμ του Ιασίου, τη σφαγή της Οδησσού, και σε Μπογκντάνοβκα, Ντομάνκοβα και Πέτσιορα, για παράδειγμα, ήταν από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά των Εβραίων οπουδήποτε κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος». Σε συνεργασία με τα γερμανικά Τάγματα Θανάτου και Ουκρανούς πολιτοφύλακες, οι Ρουμάνοι σκότωσαν εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίους στη Βεσσαραβία, τη Μπουκόβινα και την Τρανσνίστρια. Μερικές από τις μεγαλύτερες σφαγές περιλαμβάνουν 54.000 Εβραίους που δολοφονήθηκαν στην Μπογκντάνοβκα, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Ρουμανία, μεταξύ 21 και 31 Δεκέμβρη του 1941. Σχεδόν 100.000 Εβραίοι δολοφονήθηκαν στην κατεχόμενη Οδησσό και πάνω από 10.000 δολοφονήθηκαν στο πογκρόμ του Ιασίου. Οι Ρουμάνοι δολοφόνησαν Εβραίους και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Ντομάνεβκα και Ακχμέτσκα.

Στην Ιταλία, ένας νόμος του 1938 περιόριζε τα δικαιώματα των Εβραίων, αλλά μετά την πτώση του Μουσολίνι και τη δημιουργία της Ιταλικής Κοινωνικής Δημοκρατίας οι Εβραίοι άρχισαν να απελαύνονται σε γερμανικά στρατόπεδα. Οι απελασμένοι ήταν γύρω στους 8.369 και μόνο χίλιοι, περίπου, επέζησαν. Αρκετά μικρά στρατόπεδα συγκέντρωσης λειτουργούσαν στην Ιταλία, και το στρατόπεδο Ριζιέρα ντι Σαν Σάμπα διέθετε κρεματόριο. Στο Σαν Σάμπα δολοφονήθηκαν μεταξύ 3.000 και 5.000 άνθρωποι, από τους οποίους λίγοι μόνο ήταν Εβραίοι.

Η Βουλγαρία, παρά το ότι προστάτεψε το δικό της εβραϊκό πληθυσμό, απέλασε 11.000 Εβραίους από τις κατεχόμενες περιοχές της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας. Η γαλλική κυβέρνηση του Βισύ και η κατοχική γαλλική αστυνομία συμμετείχαν στις συλλήψεις 75.000 Εβραίων. Η κατοχική διοίκηση στην Ολλανδία και η αστυνομία της συμμετείχαν στις συλλήψεις 100.000 Εβραίων. Μια ολλανδική ομάδα, η Φάλαγγα Χάνεϊκε, κυνήγησε και παρέδωσε 9.000 Εβραίους για απέλαση. Η Νoρβηγική αστυνομία συνέλαβε 750 Εβραίους. Το καθεστώς του Γιόζεφ Τίσο στη Σλοβακία απέλασε περίπου 70.000 Εβραίους, από τους οποίους δολοφονήθηκαν οι 65.000.

Το Ουγγρικό καθεστώς του Χόρτυ απέλασε 20.000 Εβραίους από την προσαρτημένη Υπερκαρπαθική Ουκρανία το 1941 στο Κάμιανετς-Ποντίλσκι στο κατεχόμενο από τους γερμανούς μέρος της χώρας, οι οποίοι δολοφονήθηκαν από γερμανικά Τάγματα Θανάτου. Ο στρατός και η αστυνομία της Ουγγαρίας δολοφόνησαν πολλές χιλιάδες Εβραίους και Σέρβους στο Νόβι Σαντ το Γενάρη του 1942. Παρόλα αυτά, ο Χόρτυ δεν ενέδωσε στις γερμανικές πιέσεις για τη μαζική απέλαση των Εβραίων της Ουγγαρίας, και οι περισσότεροι επέζησαν μέχρι το 1944, όταν η κυβέρνηση Χόρτυ ανατράπηκε. Παρά το γεγονός ότι το τέλος του πολέμου και η ήττα της Γερμανίας ήταν πλέον ορατά, η Ουγγρική αστυνομία συμμετείχε πλήρως, μαζί με τα SS, στη σύλληψη 440.000 Εβραίων προκειμένου να σταλούν στα στρατόπεδα εξόντωσης. Επιπλέον, 20.000 Εβραίοι της Βουδαπέστης εκτελέστηκαν στις όχθες του Δούναβη από Ουγγρικές δυνάμεις. 70.000 Εβραίοι εξαναγκάστηκαν σε πορεία θανάτου προς την Αυστρία. Χιλιάδες απ' αυτούς εκτελέστηκαν και χιλιάδες ακόμα πέθαναν από το κρύο και την πείνα.

Το καθεστώς των Ουστάσι στην Κροατία δολοφόνησε εκατοντάδες χιλιάδες Σέρβους (οι εκτιμήσεις ποικίλλουν, αλλά ο ελάχιστος αριθμός κατά γενική ομολογία είναι 330.000-390.000), πάνω από 20.000 Εβραίους και 26.000 Τσιγγάνους, κυρίως στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Γιασένοβατς που λειτουργιύσαν οι Ουστάσι κοντά στο Ζάγκρεμπ. Οι Ουστάσι απέλασαν επιπλέον 7.000 Εβραίους προς τα γερμανικά στρατόπεδα εξόντωσης.

Οι Ουκρανοί εθνικιστές δολοφόνησαν 4.000 Εβραίους στο Λβιβ τον Ιούλιο του 1941, κι άλλους 2.000 στα τέλη του Ιούλη του 1941 κατά τη διάρκεια του Πογκρόμ του Πλιέτουρα. Γερμανικά Τάγματα Θανάτου, μαζί με Ουκρανούς δοσίλογους, δολοφόνησαν 33.000 Εβραίους του Κιέβου στο Μπάμπι Γιαρ το Σεπτέμβρη του '41. Οι Ουκρανοί πολιτοφύλακες συμμετείχαν και σε άλλους φόνους Εβραίων, μεταξύ άλλων σε ρουμάνικα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Μπογκντάνοβκα και τη Λεττονία.

Λιθουανικές και Λεττονικές κατοχικές δυνάμεις συμμετείχαν, μαζί με τα Γερμανικά Τάγματα Θανάτου, στην εξόντωση των εβραϊκών πληθυσμών στις χώρες τους, ενώ βοήθησαν τους Ναζί και σε άλλα μέρη, για παράδειγμα στην εκκένωση του Γκέτο της Βαρσοβίας. Το Arajs Commando, μια εθελοντική πολιτοφυλακή στη Λεττονία, για παράδειγμα, δολοφόνησε 26.000 Λεττονούς Εβραίους και υποβοήθησε τη δολοφονία ακόμα 60.000.
Γύρω στο 75% των Εβαίων της Εσθονίας, γνωρίζοντας την μοίρα που τους περίμενε, κατάφεραν να αποδράσουν προς τη Σοβιετική Ένωση. Σχεδόν όλοι όσοι έμειναν πίσω (περίπου 950 με 1.000 άτομα) δολοφονήθηκαν από το Τάγμα Θανάτου Α και ντόπιους δοσίλογους μέσα στο 1941 (πηγή: Έρευνα της Επιτροπής Μαξ Γιάκομπσον για Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας).

Ποιοι εξουσιοδότησαν τη διάπραξη των δολοφονιών;
Ο Χίτλερ έδωσε την έγκριση για τη μαζική δολοφονία εκείνων που οι Ναζί είχαν χαρακτηρίσει "ανεπιθύμητους" στο Προγραμμα ευθανασίας Τ-4. Ο Χίτλερ ενθάρρυνε τις δολοφονίες Εβραιων της Ανατολικής Ευρώπης από τα Τάγματα Θανάτου σ' ένα λόγο του τον Ιούλιο του 1941, αν και σχεδόν σίγουρα είχε δώσει έγκριση για αυτές τις μαζικές εκτελέσεις νωρίτερα. Ένα πλήθος τεκμηριωμένων στοιχείων μας δείχνουν ότι, κάποια στιγμή μέσα στο Φθινόπωρο του 1941, ο Χίμλερ και ο Χίτλερ συμφώνησαν επί της αρχής για την ολοκληρωτική μαζική εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης στους θαλάμους αερίων, ενώ ο Χίτλερ διέταξε, με σαφή τρόπο, την «εξολόθρευση των Εβραίων» σε ένα λόγο του στις 12 Δεκέμβρη του 1941 (βλ. Τελική Λύση). Προκειμένου να βελτιωθεί η συνεργασία ανάμεσα στις διάφορες κρατικές υπηρεσίες κατά την εφαρμογή της «Τελικής Λύσης» του «Εβραϊκού Ζητήματος», οργανώθηκε η Διάσκεψη της Βάνζε στις 20 Ιανουαρίου 1942, όπου συμμετείχαν δεκαπέντε Ναζί αξιωματούχοι, υπό την ηγεσία του Ράινχαρτ Χάιντριχ και του Άντολφ Άιχμαν. Τα αρχεία από αυτό το συνέδριο αποτελούν την καλύτερη απόδειξη για τον κεντρικό σχεδιασμό του Ολοκαυτώματος. Μονάχα πέντε βδομάδες μετά, στις 22 Φεβρουαρίου, καταγράφεται μια δήλωση του Χίτλερ στους στενούς συνεργάτες του πως «θα ανακτήσουμε την υγεία μας μόνο μέσω της εξόντωσης των Εβραίων».

Αυτοί που υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν ντοκουμέντα που να συνδέουν τον Χίτλερ με το Ολοκαύτωμα αγνοούν το αρχείο των λόγων του που κρατούσαν διάφοροι Ναζί αξιωματούχοι, όπως ο Γιόζεφ Γκαίμπελς, και βασίζονται στον τεχνητό περιορισμό της έννοιας του Ολοκαυτώματος έτσι ώστε να μην περιλαμβάνονται γεγονότα για τα οποία υπάρχει τεκμηρίωση, όπως το Πρόγραμμα Ευθανασίας Τ-4 και η Νύχτα των Κρυστάλλων.

Σωτήρες
Δυο κράτη αντιστάθηκαν στην προσπάθεια απέλασης των εβραϊκών τους πληθυσμών. Ο βασιλιάς Κρίστιαν ο δέκατος της Δανίας και οι συνεργάτες του έσωσαν τις ζωές των περισσότερων από τους 7.500 Εβραίους της Δανίας, φυγαδεύοντάς τους στη Σουηδία με ψαροκάϊκα τον Οκτώβριο του 1943. Επιπλέον, η κυβέρνηση της Δανίας συνέχισε να προσπαθεί για την προστασία των λίγων Δανών Εβραίων που πιάστηκαν απ' τους Ναζί. Όταν οι Εβραίοι επέστρεψαν με το τέλος του πολέμου, βρήκαν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους να τους περιμένουν, έτσι ακριβώς όπως τα είχαν αφήσει.

Στη δεύτερη περίπτωση, η συνεργαζόμενη με τους Ναζί κυβέρνηση της Βουλγαρίας, υπό την ηγεσία του Ντόμπρι Μποζίλοβ, αρνήθηκε να απελάσει τους 50.000 Εβραίους της χώρας σώζοντάς τους, αν και η Βουλγαρία απέλασε Εβραίους προς στρατόπεδα συγκέντρωσης από τις κατεχόμενες περιοχές της Μακεδονίας. Στη Ρώμη, περίπου 4.000 Ιταλοί Εβραίοι και αιχμάλωτοι πολέμου απέφυγαν την απέλαση. Πολλοί από αυτούς φυγαδεύτηκαν από την Ιταλία από μια αντιστασιακή ομάδα οργανωμένη από έναν Ιρλανδό ιερέα, τον Χιού Ο' Φλάερτυ της Αγίας Έδρας. Όντας κάποτε πρέσβης του Βατικανού στην Αίγυπτο, ο Ο' Φλάερτυ χρησιμοποίησε τις πολιτικές του διασυνδέσεις με σημαντικά αποτελέσματα όσον αφορά την εξεύρεση καταφυγίου για τους εκπατρισμένους Ιταλούς.

Άλλο παράδειγμα βοήθειας προς τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος ήταν ο Πορτογάλος διπλωμάτης Αριστίντες ντε Σούσα Μέντες. Παραβιάζοντας πλήρως την πορτογαλική κρατική ιεραρχία, ο Μέντες έκδοσε βίζα για περίπου 30.000 Εβραίους και άλλες διωκόμενες μειονότητες της Ευρώπης. Έσωσε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων, με αντίτιμο την πολιτική του καριέρα. Το 1941, ο δικτάτορας της πορτογαλίας Σαλαζάρ έχασε την εμπιστοσύνη του στον Μέντες και τον ανάγκασε να παραιτηθεί. Ο Μέντες πέθανε φτωχός το 1954.

Υπήρξαν πόλεις και εκκλησίες που βοήθησαν Εβραίους και άλλους να κρυφτούν, όπως η γαλλική πόλη Le Chambon-sur-Lignon, που έγινε στέγη πολλών χιλιάδων Εβραίων. Πολλές παρόμοιες πράξεις σωτηρίας από άτομα ή οικογένειες εγιναν σε όλη την Ευρώπη, όπως συνέβη και στη γνωστή περίπτωση της Άννας Φρανκ, συχνά με μεγάλο κίνδυνο για τους ίδιους. Σε κάποιες λίγες περιπτώσεις, μεμονωμένοι διπλωμάτες και άνθρωποι με επιρροή, όπως ο Όσκαρ Σίντλερ και ο Νίκολας Γουίντον, προστάτεψαν μεγάλους αριθμούς Εβραίων. Ο Σουηδός διπλωμάτης Ραούλ Βάλλενμπεργκ, ο ιταλός Τζιόρτζιο Πελάσκα, ο κινέζος διλωμάτης Χο Φενγκ Σαν και άλλοι έσωσαν δεκάδες χιλιάδες Εβραίους με πλαστές διπλωματικές ταυτότητες. Ο Τσιούνε Σουγκιχάρα έσωσε πολλές χιλιάδες Εβραίους, δίνοντάς τους ιαπωνική βίζα, ενάντια στις προθέσεις της σύμμαχης με τους Ναζί κυβέρνησής του.

Υπήρχαν επίσης και ομάδες, όπως η πολωνική οργάνωση Ζέγκοτα, που πήραν δραστικά και ριψοκίνδυνα μέτρα για τη σωτηρία των Εβραίων και άλλων που διώκονταν από τους Ναζί. Ο Βίτολντ Πιλέκι, μέλος της Πολωνικής Εθνοφυλακής, οργάνωσε ένα κίνημα αντίστασης μέσα στο στρατόπεδο του Άουσβιτς από το 1940, και ο Γιαν Κάρσκι προσπάθησε να κάνει γνωστά τα του Ολοκαυτώματος.
Από το 1963, μια επιτροπή υπό το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ είναι επιφορτισμένη με το καθήκαν της απονομής σε τέτοιους ανθρώπους του τίτλου τιμής του «Δίκαιου Ανάμεσα στα Έθνη».

Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε ομόφωνα, την 1η Νοεμβρίου του 2005, να καθιερώσει την 27η Ιανουαρίου σαν «Διεθνή Μέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος». Η 27η Ιανουαρίου του 1945 ήταν η μέρα κατά την οποία απελευθερώθηκε το στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Όμως, ακόμα και πριν την απόφαση του ΟΗΕ, η 27η Ιανουαρίου ήταν ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος σε πολλές χώρες, όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Σουηδία, την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Φινλανδία, τη Δανία και την Εσθονία. Στο Ισραήλ υπάρχει το Yom HaShoah, η «Μέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος», που είναι η 27η μέρα του Εβραϊκού μήνα Νισάν, που συνήθως ταυτίζεται με τον Απρίλιο. Αυτή η ημέρα μνήμης τιμάται συνήθως και από τους Εβραίους της διασποράς.

Στην Ελλάδα έχει καθιερωθεί η 27 Ιανουαρίου ως «ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος» σύμφωνα με το Νόμο 3218 ΦΕΚ Α/12/27-1-04.

Τέλος!!!
Πηγή:[URL unfurl="true"]http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BC%CE%B1[/url]

 

[easyrider77]

Ρε συ taratsa ωραιο thread ανοιξες ρε, μπραβο. 

Αυτα ειναι ιστορικα ντοκουμεντα και οχι αχρηστες,
αλλα χρησιμες πληροφοριες.

Καλο θα ηταν εφοσον ειναι ευκολο να εβαζες και ενα
λινκ (πηγή) στο τελος καθε ενοτητας.

Βοηθαει και ομορφαινει το κειμενο. ;)

 

Συμπτώσεις?

Τα γεγονότα που θα αναφερθούν είναι αληθινά. Μετά από αυτά όπως θα διαπιστώσει και ο πιο δύσπιστος κάποια ερωτήματα θα βασανίσουν το μυαλό του: τι παίζεται εδώ; Είναι η πραγματικότητα όπως τη γνωρίζουμε; Υπάρχουν δυνάμεις, ορατές ή αόρατες που ορίζουν αυτό που αποκαλούμε πραγματικότητα;

http://www.supernatural.gr/images/files_coincidences_ken.jpg[/img[/URL]]
Ο Abraham Lincoln εκλέχθηκε στο κοινοβούλιο το 1846.

Ο John F. Kennedy εκλέχθηκε στο κοινοβούλιο το 1946.
[hr]
Ο Abraham Lincoln εκλέχθηκε πρόεδρος το 1860 .

Ο John F. Kennedy εκλέχθηκε πρόεδρος το 1960.
[hr]
Tα ονόματα Lincoln και Kennedy αποτελούνται από 7 γράμματα.

Και οι δύο είχαν ευαισθησία στο ζήτημα της προστασίας των δικαωμάτων του ανθρώπου.

Οι σύζυγοι και των δυο προέδρων έχασαν το παιδί τους όταν κατοικούσαν στον Λευκό Οίκο.
[hr]
Οι δύο πρόεδροι
δολοφονήθηκαν με μια σφαίρα στο κεφάλι.

Οι δύο πρόεδροι έχασαν την ζωή τους
ημέρα παρασκευή.
[hr]
Οι δύο πρόεδροι δολοφονήθηκαν από
“ΝΟΤΙΟ”.

Τους δύο πρόεδρους διαδέχτηκαν
“ΝΟΤΙΟΙ”.
[hr]
Και οι δύο διάδοχοι τους ονομαζόταν
Johnson .

O Andrew Johnson, που διαδέχτηκε τον Lincoln, γεννήθηκε το 1808.

Ο Lyndon Johnson, που διαδέχτηκε τον Kennedy, γεννήθηκε το 1908.
[hr]
Η γραμματέας του Lincoln ονομαζόταν Kennedy.

Η γραμματέας του Kennedy ονομαζόταν Lincoln.
[hr]
Ο John Wilkes Booth, που δολοφόνησε τον Lincoln, γεννήθηκε το 1839.

Ο Lee Harvey Oswald, που δολοφόνησε τον Kennedy, γεννήθηκε το 1939.
[hr]
Οι δύο δολοφόνοι ήταν γνωστοί με τα τρία τους ονόματα.

Το σύνολο των τριών ονομάτων και των δύο δολοφόνων
αποτελείται από 15 γράμματα.
[hr]
Ο Lincoln πέθανε σε ένα θέατρο που λεγόταν ”Kennedy”.

Ο Kennedy πέθανε μέσα σε ένα αυτοκίνητο που λεγόταν “Lincoln”.
[hr]
Ο John Wilkes Booth προσπάθησε να ξεφύγει από ένα θέατρο και συνελήφθη σε ένα κτίριο.

Ο Lee Harvey Oswald προσπάθησε να ξεφύγει από ένα κτίριο και συνελήφθη σε ένα θέατρο.
[hr]
Μία εβδομάδα πριν δολοφονηθεί ο Lincoln, ήταν διακοπές στο Monroe Maryland.

Μία εβδομάδα πριν δολοφονηθεί ο Kennedy ήταν διακοπές με την Marilyn Monroe.
[hr]
Πρέπει να αναλογιστούμε πόσα από τα προαναφερθέντα γεγονότα θα μπορούσαν να είναι απλές συμπτώσεις; Δυο; Τρία; Τέσσερα; Όλα;
Μήπως τα πάντα είναι προσχεδιασμένα;
Υπακούουν μήπως σε αόρατους νόμους της Φύσης;
Μάλλον βρισκόμαστε στο απόλυτο σκοτάδι.

 

Tρύπα του Όζοντος: νέα δεδομένα.

Η καταστροφή του στρώματος του Όζοντος στην καρδιά του αρκτικού χειμώνα είναι πολύ πιο σημαντική απ' ότι εμφανιζόταν στη θεωρία. Αυτό είναι τουλάχιστον το συμπέρασμα μιας έρευνας που πραγματοποιήθηκε από κοινού από επιστήμονες του Ινστιτούτου Alfred - Wegener της πόλης του Potsdam, του Jet Propulsing Laboratory του Λος Άντζελες και του Naval Research Laboratory της Ουάσινγκτον.

Οι εργασίες, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν από την Αμερικάνικη Γεωφυσική Ένωση ( A.G.U. )  "πρωταρχικής σημασίας", έγιναν το κύριο θέμα του έγκυρου εξειδικευμένου περιοδικού " Geophysical Research Letters ". Η ισχύουσα μέχρι σήμερα θεωρία ήθελε τις χημικές αντιδράσεις που οδηγούσαν στην καταστροφή του στρώματος Όζοντος πάνω από την Αρκτική ως αποτέλεσμα της ταυτόχρονης παρουσίας χλωροφθοριοανθρακούχων στοιχείων ( CFC ), χαμηλών θερμοκρασιών στη στρατόσφαιρα και ηλιακής ενέργειας.

Υπό αυτή την προϋπόθεση, υπολόγιζαν ότι η καταστροφή του στρώματος του Όζοντος ξεκινά κάτω από το έντονο φως της άνοιξης, και όχι εν μέσω του σκοτεινού αρκτικού χειμώνα.

Οι επιστημονικές εργασίες που οδηγήθηκαν από το γερμανικό Υπουργείο Παιδείας και Έρευνας δείχνουν ωστόσο μια σημαντική καταστροφή του στρώματος του Όζοντος κατά τη διάρκεια του ημίφωτος του Ιανουαρίου, όταν ο ήλιος αρχίζει μόλις να βγαίνει μετά τη μακριά αρκτική νύχτα.

 

[psolaras78]

Ιερη γεωγραφία!

Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς είναι ότι πρόκειται για κάτι το ασύλληπτο. Ποιος ανθρώπινος νους θα μπορούσε να κάνει ανάλογους υπολογισμούς; Ποιο μυαλό θα μπορούσε να τοποθετήσει με τέτοια ακρίβεια ένα χάρτη ναών και πόλεων επάνω στη χερσόνησο της Αρχαίας Ελλάδας και, το σημαντικότερο, πώς κατάφεραν να ιδρύσουν και να χτίσουν αυτούς τους ναούς και αυτές τις πόλεις-κράτη υπακούοντας με ευλάβεια τις προσταγές αυτού του ασύλληπτου χάρτη; Τι εξυπηρετούσε η μυστική αυτή γεωγραφία; Και κατά προέκταση, γιατί αυτά τα καταπληκτικά επιτεύγματα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος δεν τα διδαχτήκαμε ποτέ στα σχολεία μας;

Πριν από κάποια χρόνια, ο Γάλλος ερευνητής Ζαν Ρισσέν προσπάθησε να αποδείξει ότι η Ελλάδα είναι ο χάρτης του νοητού σύμπαντος χάρη στους ναούς, τα ιερά και τις πόλεις της. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Θεοφάνης Μάνιας, επανεξέτασε πιο διεξοδικά το θέμα, καταλήγοντας μέσα από τα βιβλία του «Τα Άγνωστα Μεγαλουργήματα των Αρχαίων Ελλήνων» και «Ο Ελληνικό Πνεύμα στις Πυραμίδες της Αιγύπτου» σε εκπληκτικά και ασύλληπτα συμπεράσματα. Παραθέτουμε κάποια από τα σημαντικότερα εξ αυτών:


Η Δήλος απέχει:

1020 στάδια από το Ασκληπιείο της Κω, όσο ακριβώς και από το Ασκληπιείο Επιδαύρου.

1080 στάδια από το Ιδαίον Άντρον, όσο ακριβώς και από το Τροφώνιο μαντείο.

1296 στάδια από τη Σμύρνη, όσο ακριβώς και από τη Θήβα.

1460 στάδια από τους Δελφούς, όσο ακριβώς και από την Αλεξάνδρεια Τρωάδος.

1460 στάδια από τη Σπάρτη, όσο ακριβώς και από την Πέργαμο.

1530 στάδια από τη Ρόδο, όσο ακριβώς και από τη Φυγαλεία Πελοποννήσου.

800 στάδια από την Αθήνα, όσο ακριβώς και από την Καρδαμύλη Χίου.

1256 στάδια από το Ρέθυμνο, όσο ακριβώς και από την Κνωσσό.

1188 στάδια από την Κόρινθο, όσο ακριβώς και από τη Μυτιλήνη.

1859 στάδια από τη Σαμοθράκη, όσο ακριβώς και από το Θέρμον.

1859 στάδια από τις Μυκήνες, όσο ακριβώς και από το Άργος.

Η Ελευσίνα απέχει:

100 στάδια από την Αθήνα, όσο ακριβώς και από τα Μέγαρα.

330 στάδια από την Κόρινθο, όσο ακριβώς και από το Σούνιο.

220 στάδια από το Αμφιάρειο, όσο ακριβώς και από τον Μαραθώνα.

1700 στάδια από την Πέλλα, όσο ακριβώς και από τη Σμύρνη.

1782 στάδια από το Ιδαίο Άντρο, όσο ακριβώς και από την Έφεσο.

1815 στάδια από την Πέργαμο, όσο ακριβώς και από την Μίλητο αλλά και την Κνωσσό.

Το ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης - Ολυμπίας - Τροφωνίου μαντείου ανήκει σε κανονικό δεκάγωνο του οποίου τα γεωμετρικά στοιχεία προεκτεινόμενα συναντούν το Ίλιον , Σμύρνη , Κνωσό , Λάρισα τρωάδος , Σπάρτη , Πάρο , Φαιστό κ.λ.π.

Το ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης - Ανακτόρων Νέστορος - Ελευσίνας με γωνία κορυφής 40° ανήκει σε κανονικό 9γωνο.

Το τρίγωνο Δωδώνης - Αθήνας - Σπάρτης ανήκει σε κανονικό 13γωνο.

Το τρίγωνο Δωδώνης - Κνωσού - Μιλήτου ανήκει σε κανονικό 12γωνο με γωνία κορυφής 30°.

Το τρίγωνο Δωδώνης - Δελφών - Ιωλκού είναι ισοσκελές και ανήκει σε κανονικό δωδεκάγωνο.

Το ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης - Ολυμπίας - Τροφωνίου μαντείου ανήκει σε κανονικό δεκάγωνο.

Πολλές χαρακτηριστικές ευθείες του τριγωνισμού προεκτεινόμενες συναντούν διάσημα ιερά ναούς ή κέντρα λατρείας της Ελλάδας.

Η ευθεία Χαλκίδας - Θηβών συναντά την Ολυμπία.

Η ευθεία Χαλκίδας - Σουνίου συναντά την Κνωσό Κρήτης.

Η ευθεία Χαλκίδας - Αμφιαρείου συναντά την Δήλο.

Η ευθεία Χαλκίδας - Κρομμυώνος συναντά την Σπάρτη.

Η Χαλκίδα απέχει το ίδιο από την Αθήνα και το Σούνιο, όπως το ίδιο απέχουν και οι Δελφοί από την Ολυμπία και την Αθήνα. Η απόσταση μεταξύ Χαλκίδας και Θήβας είναι 162 στάδια. Ακριβώς 162 στάδια απέχει και το Αμφιάρειο. Η απόσταση Δήλου – Αθηνών είναι 800 στάδια, όσο ακριβώς απέχει και η Σπάρτη από τη Δήλο και την Αθήνα.

Η απόσταση μεταξύ Δελφών – Δήλου είναι ακριβώς 1460 στάδια. Αν προσθέσουμε και τα τέσσερα ιερά, δηλ. των Δελφών, της Δήλου, της Ελευσίνας και των Αθηνών, και διαιρέσουμε το 1460 με το 4, βρίσκουμε τις ημέρες του χρόνου, δηλ. 365. Να σημειώσουμε εδώ πως το 1460 ήταν ένας από τους σημαντικότερους αριθμούς για τους Έλληνες ιερείς, λόγω του ότι αυτός υποδεικνύει τη ζωδιακή περίοδο. Κάθε 1460 χρόνια άλλωστε εμφανίζεται στο ουράνιο στερέωμα και ο Σείριος, ο οποίος δείχνει να παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο στην ιστορία των Ελλήνων.

Το πλάτος του Παρθενώνα είναι ένα δευτερόλεπτο της μοίρας του Ισημερινού.
Αν ξεκινήσουμε από το κέντρο του Παρθενώνα και ενώσουμε κάποια σημεία, όπως το Θησείο, την Πνύκα, τη βάση του Φιλοπάππου και το κέντρο του ναού του Ολυμπίου Διός, θα σχηματιστεί ένα οκτάγωνο, του οποίου η κάθε γωνία θα είανι ακριβώς ίση με το μήκος του Παρθενώνα επί επτά.
Εάν προεκτείνουμε νοητά προς τα πάνω τους κίονες του Παρθενώνα, αυτοί θα συναντηθούν στα 1852 μέτρα. Ο όγκος της νοητής πυραμίδας που θα σχηματισθεί τότε είναι ακριβώς το μισό της μεγάλης πυραμίδας της Αιγύπτου…

Τι μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε; Μα, τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω, από το ότι οι θέσεις των πόλεων, των ναών και των λατρευτικών χώρων είναι για κάποιον άγνωστο λόγο υπολογισμένες στην ακρίβεια με μαθηματικά συστήματα! Είναι πραγματικά κάτι το ασύλληπτο και για τους σύγχρονους επιστήμονες. Η σοφία των αρχαίων Ελλήνων δείχνει για ακόμα μια φορά να ξεπερνά και την πιο φιλόδοξη και αχαλίνωτη φαντασία.

Ολα τα λεφτα αυτη η ειδηση

Πολυ ΧΡΗΣΙΜΗ πληροφορια

Οπως και τοσες αλλες που ποσταρεις φιλε,ΕΥΓΕ

 

ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΣΑΟΛΙΝ

Ψάχνοντας μέσα στην ομίχλη του χρόνου ο ερευνητής θα βρει στο χώρο των πολεμικών τεχνών ένα θρύλο. Τον θρύλο για τα μοναστήρια Σαολίν της Κίνας. Η ύπαρξη τους δεν αμφισβητείται ιστορικά και τα κατορθώματα αυτών των περίφημων μοναχών πολεμιστών φθάνουν τα όρια του μύθου. Ως ιδρυτής της πολεμικής τέχνης των Σαολίν θεωρείται ο μοναχός βουδιστής  BODHIDARMA ο οποίος πέρασε στην Κίνα από τις Ινδίες. Ίδρυσε ένα σύστημα ψυχοσωματικής πειθαρχίας το οποίο αργότερα μετασχηματίζεται στα διάφορα είδη πολεμικών τεχνών που επικρατούν στην Ανατολή.

Αξίζει να παρατηρήσουμε το αρκετά σημαντικό από εσωτερική άποψη στοιχείο ότι οι πολεμιστές του Σαολίν ήταν Βουδιστές Μοναχοί γεγονός που δεν τους επέτρεπε το φόνο. Όμως το σύστημά τους επέτρεπε να θέσουν εκτός μάχης πολυάριθμους εχθρούς. Πολλές φορές οι τεχνικές τους έστρεφαν το όπλο του εχθρού πάνω του ή τον καθιστούσαν ανίκανο να συνεχίσει τη μάχη.

Η Τέχνη της μάχης ήταν αλληλένδετη με την ιστορία της φιλοσοφίας, με τη θρησκεία, την ιατρική, την ποίηση, τη ρητορική κ. α. . Ο μοναχός Σαολίν ο όποίος διέτρεχε την Κίνα εθεωρείτο ο κατεξοχήν ολοκληρωμένος άνθρωπος σε σχέση βέβαια με το πολεμικό πνεύμα του Κινέζικου λαού και πολλές φορές τον σέβονταν σαν θεό.

Πιστεύεται γενικά ότι η πολεμική τέχνη των Σαολίν δεν πέρασε στους βέβηλους. Τα διάφορα συστήματα πολεμικών τεχνών θεωρούνται εκλαϊκεύσεις του Σαολίν με πρόσθετα τα χαρακτηριστικά των διαφόρων χωρών. Όμως μέσα από διάφορους θρύλους μπορούμε να φτιάξουμε ένα μικρό πορτρέτο του υποψήφιου πολεμιστή.

Είτε τον εύρισκαν οι μοναχοί ασθενή και αδύνατο σε κάποιο δρόμο, είτε κατόρθωνε να μπει στο μοναστήρι από τη στιγμή που θα ήθελε να μπει στις αίθουσες και στους χώρους διδασκαλίας των πολεμικών τεχνών βρισκόταν μπροστά σε ένα μυητικό αυστηρό σύστημα .

Αφού επί ορισμένα χρόνια σκούπιζε το μοναστήρι και βοηθούσε στις πιο σκληρές δουλείες περνώντας τον ελεύθερο χρόνο του με αυστηρές μελέτες και αντιμετώπιζε τα ερωτήματα ενός δασκάλου. «Έχεις μελετήσει αρκετά τα ιερά βιβλία;». Παρατηρούμε ότι πρώτα εξεταζόταν η διαμόρφωσή του μέσω της μόρφωσης από τα πανάρχαια ιερά βιβλία. Η μόρφωση αυτή παράλληλα με τις ταπεινές εργασίες και το βουδιστικό μυστικιστικό χαρακτήρα της συνολικής διαμονής του είχε καλλιεργήσει την ταπεινοφροσύνη και την εγκράτεια. Έτσι πολύ δύσκολα παραδεχόταν ότι ήταν έτοιμος και αυτό θα το έκρινε ο δάσκαλός του.

Από τη στιγμή που άρχιζε τον δρόμο της εξάσκησης οι πιο δύσκολες ασκήσεις τον περίμεναν μέσα στους κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους. Πολλές φορές βρισκόταν κρεμασμένος επί ώρες από ένα σχοινί στη βροχή ή πήγαινε από μοναστήρι σε μοναστήρι διανύοντας τεράστιες αποστάσεις.

Κάθε φορά που ξεπερνούσε το σύστημα μιας αίθουσας μια νέα αίθουσα με νέα συστήματα πιο μυστηριώδη του αποκαλύπτονταν, και κάθε φορά ένας νέος δάσκαλος οπλισμένος με ένα αδιόρατο χαμόγελο τον οδηγούσε. Έπρεπε να δαμάσει τον εαυτό του και τη φύση, και από τη μελέτη και τη δυναμική της φύσης και την επί αιώνες ήρεμη παρατήρησή της πήγασε το πιο ολοκληρωμένο σύστημα παλαιστικής τέχνης.

Το σύστημα των πέντε ζώων

Όπως πολλοί λαοί, παρατηρώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ζωών, είδαν ότι αποτελούσαν την έκφραση μίας δύναμης εκφρασμένης σε ένα μεγάλο πεδίο της φύσης, έτσι και οι μοναχοί Σαολίν είδαν ότι οι τρόποι πολέμου των ζώων αντικαθρέπτιζαν τη μάχη των δυνάμεων της φύσης. Όποιος θα κατάφερνε να πραγματώσει αυτές τις τεχνικές ήταν πια μια δύναμη της φύσης και στη φύση τίποτα δεν αντιστέκεται, είτε αυτή εκφράζεται μέσω της διαβρωτικής δύναμης του νερού, είτε της επίθεσης του αέρα και της φλόγας. Όμως, τα ζώα πολεμούν τα στοιχεία της φύσης μεταξύ τους. Οι στάσεις τους, δίδαξαν τους φυσικούς ανθρώπους.

Τα ζώα ήταν πέντε: ο δράκοντας, το φίδι , η τίγρη , η λεοπάρδαλη και ο πελαργός.

Η τεχνική του δράκοντα αποσκοπούσε στην ανάπτυξη του «εν» που μεταφράζεται ως νους, καρδιά ή πνεύμα. Ίσως το αποδίδει πιο σωστά η λέξη αντίληψη. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιούσε αργές μαλακές κινήσεις σαν τις κινήσεις του μαγικού δράκοντα που πετά στον αέρα. Ήταν η πιο πνευματική από όλες τις τεχνικές και κατά κάποιο τρόπο η κυρίαρχη όλων.

Το δεύτερο ήταν το φίδι. Αυτή η τεχνική ανέπτυσσε κινήσεις ελικοειδείς, συνεχείς σαν αυτές του φιδιού που τυλίγεται. Αν και οι κινήσεις ήταν μαλακές και ρευστές εμπεριείχαν μία εσωτερική δύναμη η οποία τους έδινε μία ακατανίκητη και ευέλικτη δύναμη, αν και εφόσον χρειαζόταν. Αυτή η τεχνική έμοιαζε μάλλον με το Πα- κουά.

Το τρίτο ζώο ήταν η τίγρη. Με αυτήν αναπτύσσονταν τα οστά . Οι κινήσεις ήταν αργές και γρήγορες, συχνά με υπερβολική ένταση. Η τάση ήταν συμπαθής οι επιθέσεις άγριες και υπήρχε ένα αίσθημα αδυσώπητης δύναμης. Μάλλον έμοιαζε με το Ουετσιρίγιου Μαράτα.

Το τέταρτο ζώο ήταν η λεοπάρδαλη. Η ποιότητά της ήταν ή δύναμη και η ευέλικτη μυϊκή δύναμη που θύμιζε τη λεοπάρδαλη η οποία αν και δεν είχε το βάρος και τον όγκο μιας τίγρης είχε την ικανότητα να κινείται ξαφνικά, να επιτίθεται και να οπισθοχωρεί γρήγορα χρησιμοποιώντας τη δύναμή της για να δημιουργεί γρήγορες και δυνατές κινήσεις. Αυτή η τεχνική έμοιαζε με το γιαπωνέζικο καράτε.

Το πέμπτο ζώο ήταν ο πελαργός. Με αυτή την τεχνική αναπτύσσονταν οι ιδέες , ήταν δε υπεύθυνη για τη σωστή στάση. Έδινε ένα αίσθημα ενότητας στο σώμα. Στις κινήσεις ο κορμός ήταν όρθιος και ισορροπημένος και πολλές φορές στηριζόταν στο ένα πόδι. Τα χέρια έδιναν απότομα χτυπήματα απέκρουαν και σάρωναν με κινήσεις όμοιες με των φτερών.

Η παρατήρηση της μάχης ενός πελαργού με ένα φίδι ή η θυελλώδης επίθεση  ενός πάνθηρα έδωσαν στους μοναχούς τη δυνατότητα ανάπτυξης των συστημάτων τους. Όμως, μια βαθύτερη ενδοσκόπηση τους έδωσε μια ακόμη ικανότητα, το να βρουν ποια ψυχική κατάσταση αντιστοιχούσε στην κάθε τεχνική αφού η τεχνική ήταν έκφραση αυτής της κατάστασης σε συνδυασμό με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του ζώου. Έτσι η καλλιέργεια της εσωτερικής στάσης με την παράλληλη εξωτερική τεχνική μετέτρεπε τον μοναχό σε μία ανίκητη δύναμη και ιδιαίτερα, όταν με ευκολία περνούσε από το ένα σύστημα στο άλλο. Αλλά πάνω από όλα, κυρίαρχη ήταν η βουδιστική ηρεμία, η αυτοσυγκέντρωση η γεμάτη ένταση και δύναμη ειρήνη.

Το μυητικό σύστημα δεν επέτρεπε την μετάδοση της γνώσης σε επικίνδυνα άτομα. Η τεχνική δεν επιτρεπόταν να γίνει γνωστή σε ανθρώπους που δεν κατείχαν τις άλλες γνώσεις και δεν είχαν περάσει τις άλλες χρόνιες δοκιμασίες. Εδώ παρατηρούμε ότι η τεχνική μαθαίνεται και χωρίς την κατάλληλη εσωτερική διαμόρφωση, όμως υπάρχει ένα μεμπτό σημείο. Δεν μπορεί να εκμαθηθεί η τεχνική παρά μέχρι εκεί που ο διαχωρισμός τεχνικής και ουσίας είναι πια δύσκολος. Από αυτό το σημείο άρχιζε η υψηλή πολεμική τέχνη που δεν ήταν πια τέχνη αλλά μαγεία. Πέρα από τα ζώα και τις στάσεις τους ήταν τα ίδια τα στοιχεία της φύσης.

Ο μοναχός έδινε ζωή όπως η γη, υποχωρούσε όπως το νερό, μαστίγωνε όπως ο αέρας και έκαιγε όπως η φωτιά. Το βάρος του σώματος ξεπερνιόταν , δεν υπήρχε ανασταλτικός παράγοντας ανάμεσα στις σκέψεις και τις κινήσεις, φτερωτά βέλη πιάνονταν στον αέρα και η διάβαση πάνω από το νερό η μέσα από την φωτιά δεν ήταν πια μυστήριο. Ίσως είναι για μας μυστήριο στον 20ο αιώνα αλλά όχι για την παραδοσιακή γνώση.

Όταν ο μοναχός ήθελε να φύγει από το μοναστήρι οι δοκιμασίες ήταν τέτοιες που ήταν αδύνατο να φύγει όποιος θα μετάδιδε αργότερα στον έξω κόσμο επικίνδυνες τεχνικές χωρίς την απαραίτητη εσωτερική διαμόρφωση

Οι δοκιμασίες των τεσσάρων δωματίων

Μόνο ο θρύλος τους φτάνει στις μέρες μας. Μέσω αυτών ο υποψήφιος μύστης αποκτούσε την ενοποίηση με το περιβάλλον. Το τσεκούρι ή το ακόντιο που έρχονταν κατά πάνω του ενώ καθόταν ακίνητος σταυροπόδι στο πάτωμα ενός σκοτεινού δωματίου το έπιανε και το ακουμπούσε δίπλα του. Σε ένα άλλο δωμάτιο περπατούσε πάνω στο σκοτεινό νερό και τέλος σήκωνε ένα πυρακτωμένο καζάνι στην αγκαλιά του. Γη, νερό, αέρας και φωτιά. Μυητικές δοκιμασίες και το έμβλημα του μοναστηριού σημαδεύονταν με το πυρακτωμένο σίδερο στο στήθος του υποψήφιου. Η έξοδος ήταν πια ακίνδυνη.

Και η περιπλάνηση στις απέραντες επαρχίες της Κίνας ήταν πια γεμάτη θρύλους, κατορθώματα, ευγενείς περιπέτειες και τιμές θεού.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΤΑΟ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ

Η μελέτη του Τάο Τε Τσίγκ του βιβλίου του Λάο Τσε δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο αυτόν ο οποίος είναι ένας εραστής του δρόμου προς την Αρετή. Από τη στιγμή που οποιοσδήποτε ευγενής πολεμιστής μελετήσει αυτό το έργο θα διακρίνει όλα τα σημεία που τον αφορούν.

Κατ΄ αρχήν αφού Τάο Τε Τσίγκ σημαίνει πραγματεία για την οδό και τη Δύναμή της, αμέσως βλέπουμε ότι πρέπει να υπάρχει μέσα σ΄ αυτό μια παρουσία στοιχείων όσον αφορά την οδό και την Δύναμη.

Ο πολεμιστής πρέπει να είναι δυνατός και να βαδίζει ένα Δρόμο. Αν είναι ακάθαρτος ο δρόμος η Δύναμή του θα τον καθαρίζει. Ας θυμηθούμε τον Ηρακλή και τον Θησέα.

Τα παραγγέλματα του Λάο Τσε, αντηχούν γι΄ αυτούς που θέλουν να βαδίζουν σταθερά το δρόμο.

«Το να ικανοποιείς τις επιθυμίες σου, δεν είναι πάντα τόσο καλό όσο το να τις σταματάς, όταν πρέπει». Ο αυτοέλεγχος είναι μια αρετή. Οι επιθυμίες πρέπει να νικηθούν από αυτή την αρετή, όχι μέσω μιας ψεύτικης άρνησης. Δεν πρέπει να ελέγχουν το μαθητή οι επιθυμίες. Ο μαθητής πρέπει να τις ελέγχει. Το ίδιο και για τη μάχη. «Οποίος δεν ανταγωνίζεται κανέναν, ποιος θα μπορούσε να τον ανταγωνιστεί». Πρέπει να ξεπεράσει ο μαχητής την αγωνία και το άγχος. Δεν πρέπει να πολεμά μανιασμένα χωρίς ανάσα, για να καταβάλει τον αντίπαλο. Με φυσικό τρόπο, σαν παρατηρητής του εαυτού του, πρέπει να στέκεται απέναντι στον άλλο, και αυτό είναι νίκη. Χωρίς υπερβολές.  « Ολιγόλογη είναι η φύση στην ομιλία της. . . Η μπόρα τελειώνει πριν τελειώσει η μέρα. Αφού η φύση μιλά έτσι γιατί όχι και ο άνθρωπος ;» Ο λακωνικός τρόπος έκφρασης είναι η γλώσσα της φύσης την οποία φαίνεται να κατανόησαν αρκετά καλά οι Σπαρτιάτες.

Τι θυμίζουν αυτοί που ακολουθούν την υπερβολή και αυτόν που «Τρέχει με άγριο άλογο μεθυσμένος». Που έχει αφήσει να τον κυριαρχήσει η προσωπικότητα και αναπόφευκτα θα έρθει η βία. Όμως για τον Λάο Τσε η βία είναι καταδικασμένη. ΟΙ ευγενείς δε χρησιμοποιούν βίαια μέσα. Ακόμα και τα όπλα «τα χρησιμοποιούν με ηρεμία και αυτοκυριαρχία». Δεν πανηγυρίζουν για τη νίκη και όταν πραγματώνουν το σκοπό τους σταματούν. «Αν αυτός που ακολουθεί τη βία δε βρει βίαιο θάνατο, θα τον καλέσω να με διδάξει».

Η αυτάρκεια θα βοηθήσει την προσπάθεια. «Αν είσαι χαρούμενος με όσα έχεις η χαρά σου θα διαρκέσει. Ο μαχητής πρέπει  πάντα να ανακαλύπτει ήρεμες λύσεις. «Η κίνηση νικά το κρύο, η ηρεμία νικά τη ζέστη».

Ο τρόπος ζωής δεν πρέπει να είναι αφύσικος. Και το Τάο είναι η ίδια η ζωή και η φωνή της φύσης. Σ’ αυτόν που βαδίζει στο Τάο η τίγρη και το βουβάλι δεν προκαλούν κακό. «Δεν υπάρχουν σ’ αυτόν σημεία θανάτου». Ο πολεμιστής πρέπει να αναζητά την αρμονία. . . «Η πολλή ζωτικότητα οδηγεί στην επιθετικότητα, αλλά η αρμονία οδηγεί στη σταθερότητα.

Ο πολεμιστής πρέπει να ελέγχει τα λόγια αλλά και τον τρόπο που λέγονται τα λόγια «Εκείνοι που γνωρίζουν δε μιλούν πολύ». Πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια αλλά όχι σκληρότητα. Να λέγεται η αλήθεια,  χωρίς όμως να δημιουργεί πληγές. Και όταν ο εχθρός βρεθεί σε δύσκολη θέση να μην χαθεί η ευγένεια, η ταπεινότητα και η εγκράτεια. Αλλά ο νικητής να του χαρίσει την ζωή και να του επιστρέψει το όπλο του προσφέροντάς του φιλία.

Τα λόγια που ακολουθούν μας λένε ότι μόνο αυτός που έχει, θράσος θα σκοτώσει. Αυτός που έχει θάρρος θα σεβαστεί την ζωή. Θα τη σεβαστεί γιατί βαδίζει τον δρόμο της. Και δεν είναι άκαμπτος αλλά τρυφερός και ευλύγιστος. «Οι δυσκίνητοι στη μάχη δε νικούν». Η σκληρότητα των δέντρων τα κάνει αδύναμα μπροστά στον άνεμο. Η ευλυγισία τα σώζει. Αλλά και η αδυναμία υπερνικά την δύναμη και η ευγένεια το σκληρό άνθρωπο. Έχουμε πολλά παραδείγματα σκληροτράχηλων πολεμιστών που υποχώρησαν μπροστά στην ευγένεια των ηττημένων.

Προχωρώντας το δρόμο κι άλλες αρετές πρέπει να συνοδεύουν τον προσκυνητή. «Πιστός στις υποχρεώσεις του, χωρίς να ζητά τη συμφωνία. Μόνο ο κακοήθης απευθύνει κατηγορίες. Τα λόγια του Τάο Τε Τσίγκ δε βρίσκονται μακριά από το Μπουσίντο, τον Πλάτωνα, το Μάρκο Αυρήλιο, τους κανόνες του Ιππότη. Το έργο του Τάο είναι η ειρήνη.

Εsoterica.gr

 

Ιός SARS: μια περίεργη ιστορία.

Σε ένα από τα φημισμένα τετράστιχα των Αιώνων του μεγάλου Νοστράδαμου διαβάζουμε προς μεγάλη μας έκπληξη:

Αιώνας ΙΙ, 53
Ο μεγάλος λοιμός της θαλάσσιας πόλης δε θα πάψει έως ότου
υπάρξει ο θάνατος του δίκαιου αίματος που καταδικάστηκε για
ένα τίμημα χωρίς έγκλημα, της μεγάλης κυρίας που προσβάλλεται
από την υποκρισία.

Μια προσεκτική μελέτη των στίχων δίνει όλες τις ενδείξεις για μια δολοφόνο ασθένεια που θα είχε ως αφετηρία μια μεγάλη πόλη - λιμάνι και που θα εξαπλωνόταν σε όλον τον κόσμο. Θα ήταν μια καταδίκη "για ένα τίμημα χωρίς έγκλημα". Θα χτυπούσε "η μεγάλη κυρία που προσβάλλεται από την υποκρισία".

Η εμφάνιση του οξέος αναπνευστικού συνδρόμου ( SARS ) τον ίδιο χρόνο που οι Ηνωμένες Πολιτείες κινήθηκαν ενάντια στην επιθυμία του υπόλοιπου κόσμου και επιτέθηκαν στο Ιράκ χωρίς καμιά πρόκληση εκ μέρους του, μπορεί να αφήσει να εννοηθεί ότι η Αμερική είναι ο στόχος και το SARS είναι ο λοιμός.

Το SARS ανιχνεύθηκε αρχικά στο Χονγκ Κονγκ, μια από τις μεγαλύτερες πόλεις - λιμάνια της Άπω Ανατολής και γενικότερα του Κόσμου. Είναι ένας δολοφονικός ιός που επιφέρει το θάνατο σε εκατοντάδες ανθρώπους καθώς εξαπλώνεται στον πλανήτη. Ο ιός έχει χτυπήσει εμπορικά συμφέροντα, καθώς αναγκάζει τους πληθυσμούς να μείνουν στα σπίτια τους αποφεύγοντας να ταξιδέψουν.

Το τετράστιχο του Νοστράδαμου αναφέρει ότι η ασθένεια "δε θα πάψει έως ότου υπάρξει ο θάνατος του δίκαιου αίματος, που καταδικάζεται για ένα τίμημα χωρίς έγκλημα".

Ο Πρόεδρος Georges W. Bush  διέταξε μια επίθεση στο Ιράκ και τη δολοφονία του ηγέτη της χώρας αυτής, επειδή, όπως είπε, ο Σαντάμ Χουσεϊν αρνήθηκε να παραδώσει τα αποκαλούμενα "όπλα μαζικής καταστροφής" του. Ο Σαντάμ αρνήθηκε ότι διέθετε οπλοστάσιο τέτοιου είδους. Ο πόλεμος που ακολούθησε απέδειξε αυτό ακριβώς που ισχυριζόταν. Κατά τη διάρκεια του πολέμου δε χρησιμοποίησε τέτοια όπλα επειδή απλούστατα δεν τα είχε.

Η δικαιολογία ότι ο Σαντάμ διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής οδήγησε τις ΗΠΑ να αγνοήσουν την ψηφοφορία του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και να επιτεθούν μόνοι τους στο Ιράκ. Αφότου κατέστη προφανές ότι ο Σαντάμ μας έλεγε την αλήθεια για τον εξοπλισμό του, η δικαιολογία για τις ενέργειες των ΗΠΑ αλλάζουν ξαφνικά σε "οι ΗΠΑ θα απελευθερώσουν τον ιρακινό λαό από την κακή δικτατορία του Χουσεϊν".

Όμως, σε περίπτωση που αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος και η πραγματική κινητήριος δύναμη, τότε οι ΗΠΑ "οφείλουν" να συνεχίσουν να επιτίθενται σε έθνη του κόσμου που κυβερνώνται από παρόμοιους τύπους καθεστώτων.

Είναι λοιπός ο Χουσεϊν και ο λαός του το "δίκαιο αίμα που καταδικάστηκε για ένα τίμημα χωρίς έγκλημα;" Κάτι ασφαλώς ταιριάζει στην περιγραφή του τετράστιχου. Υπάρχει ωστόσο ένα χρονικό ζήτημα. Δεν ξέρουμε τη στιγμή αυτή που γράφουμε το άρθρο αυτό, αν ο Χουσεϊν είναι ζωντανός. Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως ότι ο Μπους θα κυνηγήσει τον Σαντάμ μέχρι να πείσει τον κόσμο ότι είναι νεκρός.

Πολλοί μετανάστες που ήρθαν στην Αμερική με πλοία από την Ευρώπη, αναφέρθηκαν στο Άγαλμα της Ελευθερίας που στέκεται στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης, ως "μεγάλη κυρία". Εκείνη η εικόνα έχει αποτυπωθεί στο νου των Αμερικανών όπως ακριβώς και το κεφάλι του αετού ως σύμβολο του αμερικανικού έθνους.

Κατά συνέπεια, σύμφωνα με το τετράστιχο του Νοστράδαμου, ο λοιμός που αναφέρεται σαν επίθεση "της μεγάλης κυρίας που προσβάλλεται από την υποκρισία", θα μπορούσε να είναι μια επίθεση στην Αμερική. Είναι ένας ποιητικός τρόπος για να εκφραστεί το συναίσθημα ότι η "μεγάλη κυρία" θα αντιδρούσε εάν έφερε μέσα της ζωή και καταλάβαινε την υποκρισία με την οποία οι ΗΠΑ επιτέθηκαν στο Ιράκ.

Επειδή το SARS είναι ένας ιός, τα αντιβιοτικά είναι ατελέσφορα. Δε φαίνεται να υπάρχει καμιά γνωστή θεραπεία πέρα από το να αφεθεί το φυσικό ανοσιοποιητικό σύστημα του σώματός μας να το αντιμετωπίσει. Σκοτώνει τους αδύναμους, σκοτώνει τους άρρωστους, σκοτώνει τους ηλικιωμένους. Εάν τα ποσοστά είναι τόσο υψηλά ( 1 στους 30, λένε οι επιστήμονες ), θα πρέπει υποχρεωτικά να αναμένουμε ότι η επιδημία θα πάρει διαστάσει πραγματικού εξολοθρευτή.

Γιατί όμως όχι μόνο στην Αμερική, αλλά, κυρίως, στις άλλες χώρες; Ίσως επειδή οι άλλες αυτές χώρες επέτρεψαν να συμβεί ένα τόσο μεγάλο κακό...

 

Ρόμι Σνάιντερ

Από τις γνωστές ηθοποιούς του παγκόσμιου στερεώματος η Ρόμι Σνάιντερ έζησε απίστευτες καταστάσεις και μπήκε σε άνευ προηγουμένου περιπέτειες ξαφνικά και απρόοπτα.
Ήταν μια ανοιξιάτικη βραδιά του 1982. Η Αυστριακής καταγωγής ηθοποιός μαζί με το συνοδό της Λοράν Πετέν πήγαν σε μια θεατρική πρεμιέρα και κατόπιν σε ένα από τα πολυτελή μπαρ του Παρισιού. Μάταια προσπάθησε ο Πετέν να της φτιάξει τη διάθεση. Οι μελαγχολικές της τάσεις που ξεκίνησαν από το απόγευμα της ίδιας ημέρας, είχαν δημιουργήσει μια αρκετά βαριά ατμόσφαιρα. Προτιμούσε να παραμένει αμίλητη ώσπου προέτρεψε τον συνοδό της να την οδηγήσει στο σπίτι. Κλεισμένη στον κόσμο της και με ένα αφηρημένο βλέμμα που οδηγούσε στο άγνωστο, πίστευε ότι θα καταφέρει να συναντηθεί με το αγαπημένο της παιδί τον Ντάβιντ του οποίου το νήμα της ζωής κόπηκε πρόωρα, μόλις στα 13 του χρόνια. Ο μικρός Ντάβιντ έχασε τη ζωή του όταν κατα τη διάρκεια του παιχνιδιού στην τεράστια αυλή της υπερπολυτελούς βίλας της μητέρας του, γλίστρησε καθώς έτρεχε και καρφώθηκε με φόρα πάνω στα κάγκελα. Ένα από αυτά σφηνώθηκε στο στήθος του και βρήκε ακαριαίο θάνατο. Η διακομιδή του στο νοσοκομείο ήταν άσκοπη. Ο ξαφνικός και απρόσμενος χαμός του μικρού Ντάβιντ, έπληξε την ψυχολογία της ηθοποιού που δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε συμβεί.

Ένα Σάββατο του 1982 ο συνοδός της κάλεσε το ταξί για να εκπληρώσει την επιθυμία της. Αφού την βοήθησε με απαλές κινήσεις να μπει μέσα, προσπάθησε να την κάνει να αισθανθεί καλύτερα. Ήταν ανήσυχη και δεν αισθανόταν καθόλου καλά.. Όταν το ταξί προσέγγισε την υπερπολυτελή βίλα της οδού Βαβυλώνος στην οποία διέμενε, έκανε την κίνηση να βγάλει τα κλειδιά της ενώ ο Πετέν την ίδια στιγμή πλήρωνε τον οδηγό που τους είχε μεταφέρει. Τα χέρια της ήταν τόσο ψυχρά παρόλο που η νύχτα ήταν τόσο γλυκιά και ήρεμη. Η δυστυχία και η υπερβολική ψυχολογική της φόρτιση μετά το θλιβερό συμβάν, την έκανε να αισθάνεται εσωτερικά κενή και κρύα.

Η φημισμένη ηθοποιός παρέμενε αρκετές ώρες μόνη της τις νύχτες. Την ώρα που ο Πετέν πήγαινε να ξαπλώσει εκείνη προτιμούσε να τη βγάζει στο τεράστιο σαλόνι και προσπαθούσε να μιλήσει στον αδικοχαμένο γιο της. Από τη στιγμή που ο μικρός Ντάβιντ έφυγε από τη ζωή η Ρόμι είχε καθιερώσει ένα τρόπο επικοινωνίας μαζί του που την έκανε να αισθάνεται διαφορετικά. Σχεδόν ακίνητη στεκόταν για ώρες όρθια μπροστά από το πορτρέτο του γιου της. Αφού το κοίταζε σιγοψιθύριζε λόγια απευθυνόμενη προς το παιδί. Σα να ζητούσε να πάρει απαντήσεις από το ίδιο για τον άδικο χαμό του. Ήταν βέβαιη ότι όσα έλεγε εισακούγονταν από το πνεύμα του μικρού παιδιού.

Κάποια στιγμή ενώ συνέχιζε να απευθύνεται στο πορτρέτο με λόγια συγκινητικά άκουσε τη φωνή του Ντάβιντ να της λέει ότι βρίσκεται πολύ ψηλά στο φως ότι την περιμένει και ότι την αγαπά. Μετά τον αβάστακτο πόνο που ένοιωσε όταν τα κάγκελα τρύπησαν το κορμί του, ισχυρίστηκε ότι βρέθηκε σε ένα μέρος που επικρατούσε η γαλήνη και η αιωνιότητα. Την κάλεσε να πάει κοντά του και εκείνη του είπε ότι θα ήθελε τόσο πολύ να τον συναντήσει. Η συγκλονιστική αυτή πνευματική επικοινωνία έμελλε να είναι το προοίμιο των όσων θα επακολουθούσαν. Στη συνέχεια έγραψε ένα γράμμα με το οποίο ζητούσε τη ματαίωση κάποιου σημαντικού ραντεβού της και αμέσως μετά γέμισε την κούπα με το κόκκινο κρασί από την καράφα που δεν έλειπε ποτέ από το τραπέζι. Μέσα στην παραζάλη παρασυρμένη από όσα είχαν συμβεί, κατάπιε παράλληλα μια μεγάλη ποσότητα από βαρβιτουρικά χάπια. H ανάμειξη κρασιού, χαπιών την έκανε να αισθάνεται περίεργα. Η ταχυκαρδία άρχισε να την καταλαμβάνει και ο φόβος να την κυριεύει. Οι θεράποντες γιατροί που την παρακολουθούσαν της είχαν συστήσει να μην ανακατεύει το ποτό με τα χάπια γιατί θα έθετε τη ζωή της σε κίνδυνο. Η κατάσταση της υγείας της άλλωστε ήταν επιβαρημένη από τη στιγμή μάλιστα που μετά το θάνατο του μικρού Ντάβιντ είχε νοσηλευτεί σε γνωστή νευρολογική κλινική του Παρισιού.

Η πανέμορφη «Σισυ» στο γράμμα που έγραψε απευθυνόμενη στην υπεύθυνη ενός γυναικείου Γαλλικού περιοδικού, απάντησε αρνητικά στην πρόσκληση για συνέντευξη που της είχε γίνει. Αφού τελείωσε το γράμμα επέστρεψε μπροστά στο πορτρέτο του μικρού αδικοχαμένου της παιδιού και συνέχισε να του μιλάει για αρκετή ώρα.

Η μητέρα της Ρόμι, Μάγδα Σνάιντερ παλιά ηθοποιός, είχε ασκήσει πιέσεις να γίνει ένας γάμος για τον οποίο η ίδια αντιδρούσε. Τελικά έγινε το θέλημα της μητέρας της και από τον γάμο αυτό είχε γεννηθεί ο μικρός Ντάβιντ. Το διαζύγιο ήρθε στη συνέχεια να επιβαρύνει αισθητά την οικονομική της κατάσταση. Η Ρομι ανέλαβε την κηδεμονία του μικρού το 1979 αμέσως μετά την αυτοκτονία του πατέρα του.

Μια σειρά από διαδοχικές συμφορές επηρέασαν τη ζωή της Αυστριακής ηθοποιού. Την αυτοκτονία του συζύγου της διαδέχτηκε το διαζύγιο από τον δεύτερο μαζί με τον οποίο είχε αποκτήσει μια κόρη τη Σάρα. Στη συνέχεια απρόσμενα προβλήματα υγείας την υποχρέωσαν σε αφαίρεση του ενός νεφρού που της άφησε μια μεγάλη ουλή στην πλάτη. Πάνω από όλες της συμφορές όμως που την βρήκαν ήταν η απώλεια του γιου της που είχε σαν συνέπεια το κλείσιμο της σε νευρολογική κλινική.
Αντικρίζοντας το πορτρέτο του μικρού πολυαγαπημένου της παιδιού συχνά αναρωτιόταν γιατί θα έπρεπε να πληρώσει με αυτόν τον τόσο σκληρό τρόπο. Όμως αυτό που δεν μπορούσε με τίποτα να απαλειφθεί όλο αυτό το διάστημα των ημερών που ακολούθησαν, ήταν ο ήχος από εκείνο το τηλεφώνημα. Αντηχούσε συνεχώς στα αυτιά της κυρίως όταν στεκόταν μπροστά στο πορτρέτο. Ήταν το τηλεφώνημα με το οποίο της μεταφέρθηκε η θλιβερή είδηση τον Ιούνιο του 1981 στο ξενοδοχείο που είχε αποσυρθεί για να περάσει ορισμένες ξεκούραστες στιγμές. Τότε την είχε ενημερώσει μια γυναίκα για τον τρόπο που ο Ντάβιντ είχε σκοτωθεί. Τα ήδη δύσκολα για τη μεγάλη Αυστριακή ηθοποιό έγιναν ακόμα δυσκολότερα και αυτό ήταν το μεγαλύτερο και πιο πικρό φαρμάκι που θα μπορούσε να πιεί.

Έμεινε για λίγη ακόμα ώρα μπροστά από το πορτρέτο και στη συνέχεια αποτραβήχτηκε προς το σημείο που βρίσκονταν τα χάπια. Πήρε ακόμα λίγα, ήπιε και αρκετό κρασί και ξάπλωσε στον καναπέ. Το πρωί της επόμενης ημέρας βρέθηκε νεκρή από τον Λοράν Πετέν. Στο ένα χέρι της κράταγε ακόμα τη φωτογραφία του Ντάβιντ και στο άλλο το στυλό με το οποίο δεν κατάφερε ποτέ να τελειώσει το γράμμα που είχε ξεκινήσει.

Σημαδιακή φαίνεται ότι ήταν για την μεγάλη ηθοποιό η παρουσία της στην Ελλάδα όταν συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «Μια γυναίκα στο παράθυρο». Την περίοδο εκείνη είχε γνωρίσει εντελώς τυχαία κάποια γυναίκα που καταγόταν επίσης από την Αυστρία και που ήταν άριστη γνώστρια της χειρομαντείας. Σε κάποιο διάλειμμα, ενδιάμεσα στα γυρίσματα η περίεργη χειρομάντισσα ζήτησε να διαβάσει τις γραμμές του χεριού της ηθοποιού. Τη στιγμή που η Ζακλίν όπως την έλεγαν άγγιξε το χέρι της Ρόμι, εκείνη έτρεμε και άρχισε να χάνει το χρώμα της. Εν τω μεταξύ οι γραμμές του χεριού έδειχναν μια γενική ακαταστασία στην ζωή της ηθοποιού και η Ζακλίν δε μπορούσε με ευκολία να πει κάτι το συγκεκριμένο. Όταν η Ρόμι ρώτησε τη γυναίκα τι έβλεπε, εκείνη της απάντησε πως έβλεπε δυστυχίες, αρρώστιες, διαζύγια και θανάτους. Όλα ήταν μεταξύ τους συνδεδεμένα σαν κρίκοι σε αλυσίδα. Ακόμα και η γραμμή της ζωής που ήταν αρκετά μπερδεμένη.

Η Ζακλίν προσπάθησε να καθησυχάσει την Ρόμι Σνάιντερ, λέγοντας της πως μόνο ο θεός μπορεί να γνωρίζει καλά τη μοίρα του ανθρώπου και να καθορίζει τη ζωή και το μέλλον του.
Όσα είχε πει η περίεργη μάντισσα διαβάζοντας τις γραμμές του χεριού της διάσημης ηθοποιού, είχαν δυστυχώς για εκείνη, βγει αληθινά και επαληθεύτηκαν σε δεκαπέντε χρόνια. Αφού χώρισε από τον πρώτο της άνδρα, ξαναπαντρεύτηκε για να ξαναχωρήσει, αρρώστησε , υποβλήθηκε σε εγχείρηση, σκοτώθηκε με φρικτό τρόπο ο γιος της, μπήκε σε νευρολογική κλινική και στις 30 Μαΐου 1982 πέθανε.

 

Ατια και Σταλιν

Το 1991 μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του B. Burdakov της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό « Το βήμα των εργαζομένων ». Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό, ενας από τους πρώτους και σημαντικότερους Ρώσους επιστήμονες που σχετίζονταν με την ανάπτυξη και εφαρμογή της πυραυλικής τεχνολογίας, ο S. Korolev, κλήθηκε στην Μόσχα στις αρχές του Ιουλίου του 1947. Μετέβη στο κτίριο που στεγαζόταν το Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας. ( MGB και αργότερα KGB). Ο προϊστάμενος της MGB του διευκρίνισε ότι η κλήση του έγινε κατόπιν εντολής του ίδιου του Στάλιν.
Ο S.Korolev μεταφέρθηκε σε ένα ειδικό δωμάτιο, όπου του επιδείχθηκαν πολλά ξένα έγγραφα που αφορούσαν περιστατικά και αναλύσεις για ΑΤΙΑ. Ανάμεσα σ΄ αυτά υπήρξαν και πολλά πρόσφατα ( για εκείνη τη στιγμή ) έγγραφα που αφορούσαν το περιστατικό του Roswell στις ΗΠΑ. Στον ίδιο χώρο υπήρξε και μια ομάδα τριών μεταφραστών για την μετάφραση και κατανόηση των κειμένων. Τρεις μέρες αργότερα προσκλήθηκε σε μια συνεδρίαση με τον Στάλιν, ο οποίος και τον ρώτησε για την άποψή του πάνω σ΄ αυτό το θέμα. Ο S.Korolev, απάντησε ότι τα ΑΤΙΑ δεν φαίνεται να ήταν οπλικά εχθρικά συστήματα ( των ΗΠΑ ), αλλά αποτελούσαν ένα υπαρκτό και μυστηριώδες φαινόμενο. Οι κορυφαίοι επιστήμονες Kurchyatov, Topchiev και Keldish, από τους οποίους ζητήθηκε επίσης η άποψη, κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα.

Στη συνέντευξή του ο B.Burdakov ανέφερε ότι ο ίδιος ο S.Korolev, είχε παρατηρήσει το 1962 στην περιοχή του Baikonur ένα δισκοειδές ιπτάμενο αντικείμενο, από το οποίο έβγαιναν τέσσερις ακτίνες φωτός που κατόπτευαν το έδαφος. Πρέπει να τονιστεί ότι εκείνη την περίοδο ο S.Korolev ήταν άτομο με απεριόριστη δύναμη στον τομέα του, και ήταν αυτός που είχε υποστηρίξει και εξοπλίσει μια αποστολή για να εξερευνήσει το σημαντικό περιστατικό που συνέβη στην Tunguska της Σιβηρίας στιος 30 Ιουνίου του 1908. Τότε, πολλοί μάρτυρες είχαν παρατηρήσει ένα πολύ φωτεινό αντικείμενο να διασχίζει τον ουρανό να συντρίβεται και να εκρήγνυται πάνω στο έδαφος. Η καταστροφή που προκλήθηκε ήταν παρόμοια με αυτή που προκάλεσε η έκρηξη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα το 1945. Κατά την άποψή του η έκρηξη προήλθε από ένα εξωγήινο σκάφος που συντρίφτηκε στην περιοχή.

Στη συνέντευξη, ο B.Burdakov υποστήριξε ακόμα ότι τα ΑΤΙΑ όχι μόνο δεν είναι έναν ατμοσφαιρικό φαινόμενο όπως υποστηρίζουν μερικοί, αλλά είναι υπαρκτές κατασκευές υψηλής τεχνολογίας, και συμπλήρωσε, ότι ο ίδιος είχε δει μια μυστική έκθεση που συντάχθηκε από μια ομάδα Σοβιετικών ακαδημαϊκών επιστημόνων στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Η έκθεση αφορούσε τις έρευνες πάνω σε ένα αντικείμενο που είχε βρεθεί σε σχήμα κώνου και με αμβλυμμένη την κορυφή. Η δομή του ήταν από κρύσταλλο, και είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν γήινης προέλευσης.

 

Ποιο ζώο πολλαπλασιάζεται πιο γρήγορα;

Πολλές φορές γίνεται λόγος για την εκπληκτική ικανότητα πολλαπλασιασμού των αρουραίων, αλλά οι μετρ της αναπαραγωγής είναι οι αφίδες ή μελίγκρες. Ο κύκλος ζωής αυτών των εντόμων ποικίλλει από είδος σε είδος. Πάντως τα περισσότερα είδη πολλαπλασιάζονται με ραγδαίους ρυθμούς, καθώς αναπαράγονται με παρθενογένεση και, επιπλέον, γεννούν ζωντανά μικρά. Μια θηλυκή αφίδα γεννά συνήθως ανά διαστήματα δέκα περίπου ημερών, και τα μικρά γεννούν κι αυτά για πρώτη φορά δέκα μέρες αργότερα, χωρίς να ζευγαρώσουν. Υπό ιδανικές συνθήκες, η διαδικασία επαναλαμβάνεται με ακόμη μεγαλύτερη συχνότητα. Το απόλυτο ρεκόρ κατέχει η αφίδα του λάχανου, η οποία θεωρητικά μπορεί να γεννήσει μέσα σε ένα και μόνο χρόνο απογόνους συνολικού βάρους 822 εκατομμυρίων τόνων, όσο το βάρος όλων των ανθρώπων της γης επί τρία. Βέβαια, η θνησιμότητα αυτών των εντόμων είναι γενικά πολύ υψηλή, καθώς έχουν πολλούς φυσικούς εχθρούς. Παρά την ταχύτατη αναπαραγωγή τους, οι καιρικές συνθήκες, ο άνεμος και διάφορα αρπακτικά εξοντώνουν τα περισσότερα από αυτά.

 

Πιο είναι το μικρότερο ερπετό του κόσμου;

Το σαμιαμίθι Jaragua sphaero, που ζει στη Δομινικανή Δημοκρατία, έχει μήκος περίπου 16 χιλιοστά από το ρύγχος ως την άκρη της ουράς του. Χάρη στο μικρό του μέγεθος, το ερπετό κρύβεται εύκολα και δε χρειάζεται τόσο πολλή τροφή.

 

Πώς μεταμορφώνεται μια προνύμφη σε πεταλούδα;

Η εντυπωσιακή μεταμόρφωση μιας προνύμφης σε πεταλούδα αρχίζει προτού η προνύμφη αλλάξει δέρμα για τελευταία φορά. Η προετοιμασία για τη νέα ζωή αρχίζει ήδη όταν η κάμπια αγκιστρώνεται σε ένα φυτό για να μετατραπεί σε χρυσαλλίδα. Μετά από μερικές μέρες αδράνειας, η προνύμφη απαλλάσσεται από το παλιό της δέρμα και γίνεται χρυσαλλίδα. Στην αρχή, η χρυσαλλίδα έχει ανοιχτό χρώμα και εξακολουθεί να έχει αρκετά από τα χαρακτηριστικά της προνύμφης, αλλά λίγες ώρες αργότερα παίρνει την τελική μορφή της χρυσαλλίδας. Λίγες μέρες αργότερα, αρχίζουν και φαίνονται οι πρώτες δομές που θυμίζουν ολοκληρωμένη πεταλούδα. Η χρυσαλλίδα έχει προπλάσματα κεραιών, ποδιών και φτερών, τα οποία όμως είναι κολλημένα στο σώμα της. Η εξωτερική μεταμόρφωση θα χρειαστεί να περάσει από δραματικές αλλαγές.

Μέσα στο σώμα της χρυσαλλίδας, η μεταμόρφωση είναι σχεδόν ολική. Κατά τη διάρκεια του σταδίου αυτού, το οποίο –ανάλογα με το είδος της πεταλούδας– μπορεί να κρατήσει από δέκα μέρες ως τρία χρόνια, πραγματοποιείται μια πλήρης αναδόμηση του εσωτερικού της χρυσαλλίδας. Το νευρικό σύστημα και οι αναπνευστικές οδοί αναπτύσσονται πολύ, μεγαλώνει η καρδιά, ενώ το πεπτικό σύστημα προσαρμόζεται στην τροφή της πεταλούδας, που είναι υγρή. Μεγάλα τμήματα των εσωτερικών οργάνων διασπώνται και μετατρέπονται σε μια ρευστή ουσία, από την οποία δομούνται τα όργανα της ενήλικης πεταλούδας. Η χρυσαλλίδα αξιοποιεί αυτούς τους ιστούς, οι οποίοι αναδομούνται τόσο αποτελεσματικά, που στο τέλος από τη ρευστή ουσία απομένει μόνο μια μικρή σταγόνα. Όταν ολοκληρωθεί η αναδόμηση των εσωτερικών οργάνων, η πεταλούδα εγκαταλείπει το δέρμα της νύμφης και μπορεί να πετάξει.

 

Κάνουν τα τατουάζ λιγότερο ευαίσθητο το δέρμα;

Μια νέα έρευνα δείχνει ότι το δέρμα όντως χάνει κάπως την ευαισθησία του εκεί όπου έχει γίνει τατουάζ. Ένας νευρολόγος ερευνητής του Πανεπιστημίου Northern Colorado των ΗΠΑ έκανε ένα πείραμα. Στο πείραμα συμμετείχαν 54 άτομα, εκ των οποίων οι 30 είχαν τατουάζ σε διάφορα μέρη του σώματός τους.

Ο ερευνητής χρησιμοποίησε μία συσκευή, η οποία μετρά την ευαισθησία του δέρματος κεντρίζοντάς το ταυτόχρονα σε δύο σημεία με δύο πλαστικές καρφίτσες. Η απόσταση ανάμεσα στις δύο καρφίτσες αυξομειώνεται, και το μέτρο της ευαισθησίας του δέρματος έγκειται στο κατά πόσον το άτομο συνεχίζει να αντιλαμβάνεται το τσίμπημα σαν διπλό, όσο οι δύο καρφίτσες πλησιάζουν. Το πείραμα έδειξε ότι τα άτομα με τατουάζ αντιλαμβάνονταν το διπλό τσίμπημα ως μονό, όταν οι καρφίτσες είχαν απόσταση μικρότερη των 32 χιλιοστών. Αντίθετα, σε δέρμα χωρίς τατουάζ η απόσταση έπρεπε να είναι από 28 χιλιοστά και κάτω. Τα τατουάζ, επομένως, μειώνουν την ευαισθησία του δέρματος, αλλά όχι πολύ.

 

Παθαίνουμε «ανοσία» στην οσμή του σκόρδου;

Γιατί όταν έχουμε φάει σκόρδο δεν αντιλαμβανόμαστε την οσμή του;

Το σκόρδο έχει μία από τις πιο ισχυρές και διαπεραστικές οσμές. Μόλις 0,0000004 χιλιοστά του γραμμαρίου σκόρδο ανά λίτρο αέρα αρκούν για να αντιληφθούμε την οσμή του. Όταν τρώμε οι ίδιοι σκόρδο, αναισθητοποιούνται κάποια νευρικά κύτταρα στη μύτη και τον εγκέφαλό μας, με αποτέλεσμα, μετά από λίγο, να μην μπορούμε να μυρίσουμε το σκόρδο ούτε στη δική μας αναπνοή, αλλά ούτε στων άλλων.

Αυτό οφείλεται σε ένα είδος βομβαρδισμού των αισθήσεων: τα νευρικά κύτταρα γίνονται λιγότερο ευαίσθητα, λόγω της συνεχούς επίδρασης της οσμής, με αποτέλεσμα να μη γίνεται πλέον αντιληπτή σε μας η οσμή του σκόρδου. Με άλλα λόγια, τα νευρικά κύτταρα περιορίζουν την εκπομπή σημάτων όταν πρόκειται για ένα διαρκές ερέθισμα. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό και από πολλές άλλες περιπτώσεις. Για παράδειγμα, δε δίνουμε σημασία στο ότι φοράμε παπούτσια, μέχρι να μπει ένα πετραδάκι στο παπούτσι μας. Το πετραδάκι αφυπνίζει τα νευρικά μας κύτταρα, επειδή ξαφνικά αντιμετωπίζουμε ένα νέο ερέθισμα. Αν κανείς τρώει σκόρδο συστηματικά, δεν το αισθάνεται στην αναπνοή του, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε μυρίζει σκόρδο, καθώς οι άλλοι το αντιλαμβάνονται. Δε μειώνεται, δηλαδή, η έντονη μυρωδιά του σκόρδου απλώς επειδή τρώμε πολύ σκόρδο – το μόνο που συμβαίνει είναι ότι οι ίδιοι παθαίνουμε «ανοσία» στην οσμή του.

 

Προσβάλλεται η καρδιά από καρκίνο;

Η καρδιά μπορεί να προσβληθεί από καρκινικούς όγκους, αλλά πρόκειται για εξαιρετικά σπάνια περίπτωση. Κλινικά παρατηρείται λιγότερο από μία τέτοια περίπτωση ανά εκατομμύριο ανθρώπους ετησίως. Αυτό οφείλεται στο ότι τα κύτταρα της καρδιάς δε διαιρούνται σχεδόν καθόλου, και σ’ αυτό διαφέρουν από τα λεγόμενα επιθηλιακά κύτταρα, στα οποία συνήθως εμφανίζονται οι όγκοι. Τέτοια κύτταρα υπάρχουν σε αφθονία στους πνεύμονες, στο έντερο, στους ιστούς των μαστών, καθώς και στο δέρμα και τους αδένες. Αντίθετα, στην καρδιά υπάρχουν λιγότερα επιθηλιακά κύτταρα και περισσότερα καρδιακά μυϊκά κύτταρα και κύτταρα συνδετικού ιστού, και αυτοί οι τύποι κυττάρων εμφανίζουν πολύ σπάνια καρκίνο. Ο καρκίνος οφείλεται σε μία βλάβη του DNA των κυττάρων. Η βλάβη συμβαίνει όταν ένα κύτταρο διαιρείται και, στη συνέχεια, τα νέα κύτταρα διαιρούνται ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα να σχηματίζεται όγκος. Καθώς εκατομμύρια κυτταρικές διαιρέσεις πραγματοποιούνται κάθε ώρα στα επιθηλιακά κύτταρα του σώματος, είναι πιο σύνηθες να σχηματίζονται οι όγκοι σε αυτά.

Ωστόσο, η μετάσταση του καρκίνου από άλλα σημεία του σώματος στην καρδιά είναι κάτι που συμβαίνει αρκετά συχνά. Στο 10% περίπου των περιπτώσεων, ένας θανατηφόρος καρκίνος κάνει μεταστάσεις ή αναπτύσσει καρκινικούς όγκους στην καρδιά. Μάλιστα, λόγω της αντλητικής λειτουργίας της καρδιάς, ενδέχεται ακόμη και καλοήθεις όγκοι να αποβούν επικίνδυνοι. Μεγάλοι καλοήθεις όγκοι είναι πιθανό να σταματήσουν την τροφοδοσία αίματος σε κάποιον από τους κόλπους ή τις κοιλίες της καρδιάς, με αποτέλεσμα να επέλθει καρδιακή ανακοπή.

Δε γνωρίζουμε πολλά για τα αίτια του καρκίνου της καρδιάς. Ωστόσο, κτηνιατρικές έρευνες έδειξαν ότι ορισμένες ράτσες σκύλων είναι πιο επιρρεπείς από άλλες στην πάθηση. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι υπάρχει κάποια κληρονομική προδιάθεση σ’ αυτή την τόσο σπάνια μορφή καρκίνου.

 

Πόσες διαφορετικές εκφράσεις μπορεί να πάρει το πρόσωπό μας;

Στο πρόσωπό μας, κάτω από το δέρμα, υπάρχουν 24 μύες, που όλοι μαζί δημιουργούν τις πολλές και διαφορετικές εκφράσεις του προσώπου. Δε χρησιμοποιούνται, ωστόσο, όλοι οι μύες ταυτόχρονα. Για παράδειγμα, ένα θυμωμένο πρόσωπο χρησιμοποιεί 8 μυς.

Ο ψυχολόγος Paul Ekman είναι ένας από τους πρώτους που εργάστηκαν επιστημονικά πάνω στις εκφράσεις του ανθρώπινου προσώπου. Ο Ekman και οι συνεργάτες του ανέπτυξαν ένα σύστημα για την αποκωδικοποίηση του προσώπου. Αυτό χρησιμοποιείται, μεταξύ άλλων, από γιατρούς κατά τη θεραπεία σχιζοφρενών ασθενών, αλλά και σε υπολογιστές που «διαβάζουν» το πρόσωπο. Το σύστημα αποτελείται από τις λεγόμενες μονάδες δράσης. Κάθε μονάδα αντιστοιχεί στη δραστηριότητα ενός ή περισσότερων μυών του προσώπου, των οποίων οι κινήσεις είναι ορατές για το ανθρώπινο μάτι. Ύστερα από μελέτη βιντεοταινιών με εκφράσεις προσώπου, απομονώθηκαν πάνω από 40 μονάδες δράσης. Με τη λεγόμενη συνδυαστική μέθοδο ο Ekman κατάφερε να αποδείξει πως το πρόσωπό μας μπορεί να δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες διαφορετικές εκφράσεις. Στην πράξη, όμως, πολλές από τις εκφράσεις αυτές επαναλαμβάνονται. Ορισμένες από αυτές χρησιμοποιούνται, ωστόσο, σε όλο τον κόσμο.

Στη δεκαετία του 1960, ο Paul Ekman ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο και μελέτησε φυλές ιθαγενών. Κατέληξε στο συμπέρασμα πως υπάρχουν εφτά θεμελιώδεις εκφράσεις, οι οποίες είναι κοινές σε όλους τους πολιτισμούς και υπάρχουν ακόμη και σε μικρά παιδιά που έχουν γεννηθεί κουφά ή τυφλά. Πρόκειται για τις εκφράσεις του προσώπου που εξωτερικεύουν χαρά, θυμό, αηδία, φόβο, περιφρόνηση, θλίψη και έκπληξη.

 

Πότε ενηλικιωνόμαστε;

Η μετάβαση από το στάδιο της εφηβείας στην ενηλικίωση είναι πρωτίστως ένας συνδυασμός κοινωνικών, ψυχολογικών και σωματικών παραγόντων. Ανάλογα με το πολιτιστικό πλαίσιο της κοινωνίας στην οποία ζει κανείς, μπορεί να θεωρηθεί ενήλικος όταν πιάνει, για παράδειγμα, δουλειά, μετακομίζει από το πατρικό σπίτι, παντρεύεται ή αποκτά παιδιά.

Κάτι το οποίο αυτόματα συνδέει κανείς με τη νεαρή ηλικία, είναι η τάση των εφήβων να πηγαίνουν αργά για ύπνο και να κοιμούνται μέχρι αργά το πρωί. Μια νέα έρευνα δείχνει ότι οι συνήθειες του ύπνου μπορούν να αποτελέσουν έναν καλό βιολογικό δείκτη του τέλους της εφηβείας.

Ο Till Ronnerberg, ερευνητής ύπνου στο τμήμα Ερευνητικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, διεξήγαγε το 2004 μια έρευνα σε 25.000 άτομα στη Γερμανία και στην Ελβετία. Παρακολούθησε πότε πήγαιναν τα άτομα αυτά για ύπνο και πότε ξυπνούσαν όταν δεν έπρεπε να πάνε στη δουλειά ή στο σχολείο την επομένη, και με βάση αυτά τα δεδομένα υπολόγισε πού βρισκόταν το μέσο χρονικό σημείο του βραδινού τους ύπνου. Αποδείχθηκε ότι το μέσο χρονικό σημείο κατά την πορεία της εφηβείας μετακινούνταν όλο και πιο αργά. Εντελώς ξαφνικά, όμως, η καμπύλη αυτή άρχιζε να πέφτει, καθώς τα άτομα που συμμετείχαν στο πείραμα άρχιζαν να κοιμούνται νωρίτερα και να σηκώνονται νωρίτερα το πρωί.

Ο Till Ronnerberg πιστεύει ότι οι συνήθειες του ύπνου των εφήβων αντικατοπτρίζουν θεμελιώδεις σωματικές αλλαγές και δεν οφείλονται απλώς στο γεγονός ότι τα νεαρά άτομα είναι πολύ ανήσυχα για να πάνε να κοιμηθούν ή ότι δεν έχουν όρεξη να σηκωθούν το πρωί. Γιατί οι αλλαγές στις συνήθειες του ύπνου συμβαίνουν ενάμισι χρόνο νωρίτερα στα κορίτσια, πράγμα που συμφωνεί με το γεγονός ότι γενικά τα κορίτσια αναπτύσσονται νωρίτερα. Αν η θεωρία αυτή ισχύει, τα κορίτσια ενηλικιώνονται όταν γίνονται 19,5 χρόνων, ενώ τα αγόρια «γίνονται άντρες» στην ηλικία των 20,9 χρόνων.

Αυτή και άλλες παρόμοιες έρευνες έχουν οδηγήσει, μεταξύ άλλων, στο συμπέρασμα ότι η διδασκαλία στο γυμνάσιο και το λύκειο καλό θα ήταν να αρχίζει πιο αργά το πρωί.

 

Γιατί σταυρώνουμε τα χέρια μας όταν προσευχόμαστε;

Το σταύρωμα των χεριών ερμηνεύεται συνήθως με βάση την αντίληψη ότι με σταυρωμένα χέρια και κλειστά ή μισόκλειστα μάτια συγκεντρωνόμαστε καλύτερα για να προσευχηθούμε. Μια άλλη ερμηνεία είναι ότι οι σταυρωμένοι αντίχειρες σχηματίζουν ένα σταυρό, ενώ ταυτόχρονα οι παλάμες σχηματίζουν ένα κύπελλο για να υποδεχθούν τα ελέη του Θεού. Στην κατήχησή του, το 15ο αιώνα, ο Λούθηρος συνιστά το σταύρωμα των χεριών κατά την προσευχή στο τραπέζι του φαγητού. Ωστόσο, το σταύρωμα των χεριών στην προσευχή το συναντάμε και σε μεσαιωνικές εικόνες – κατά πολύ προγενέστερες της εποχής του Λούθηρου. Στη Βίβλο δεν αναφέρεται τίποτε σχετικά με το σταύρωμα των χεριών κατά την προσευχή. Όπου γίνεται αναφορά σε στάσεις προσευχής στην Παλαιά Διαθήκη ή στις επιστολές του Παύλου, περιγράφεται η προσευχή με τα χέρια στραμμένα προς τον ουρανό ή σε γονυκλισία με χέρια και πόδια να ακουμπούν στο έδαφος.

Η –πιο εσωστρεφής– στάση με τα χέρια σταυρωμένα και το κεφάλι κατεβασμένο ανταποκρίνεται ίσως στην αντίληψη ότι οι άνθρωποι πρέπει να αποφεύγουν να προσεύχονται σε συναγωγές ή σε δημόσιους χώρους, καθώς η ευλάβεια δεν είναι σωστό να επιδεικνύεται δημοσίως.

 

Πόσες νοηματικές γλώσσες υπάρχουν;

Υπάρχουν περισσότερες από 100 νοηματικές γλώσσες στον κόσμο, οι οποίες αναπτύχθηκαν όπως περίπου και οι ομιλούμενες γλώσσες. Έχουν, όμως, αρκετά κοινά στοιχεία μεταξύ τους, κι έτσι οι κωφάλαλοι καταλαβαίνουν καλύτερα μια άλλη νοηματική γλώσσα απ’ ό,τι καταλαβαίνουν μια ξένη γλώσσα όσοι μιλούν.

 

Πώς δεν γκρεμίζονται τα ιστορικά μνημεία;

Πώς άντεξαν μέχρι σήμερα ιστορικά κτίσματα που βρίσκονται σε μέρη όπου έχουν σημειωθεί μεγάλοι σεισμοί;

Τα ιστορικά κτίσματα έχουν, φυσικά, και αυτά όρια αντοχής σε ό,τι αφορά τους σεισμούς. Όταν ένας ισχυρός σεισμός έπληξε το Ιράν το 2003, κατέρρευσε η ηλικίας πολλών εκατοντάδων ετών ακρόπολη της πόλης Μπαμ. Μέχρι τότε, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κτίσματα του κόσμου που είχαν χτιστεί από τούβλα αποξηραμένα στον ήλιο.

Σε γενικές γραμμές, τα πλινθόκτιστα κτίρια δεν είναι και τόσο αντισεισμικά, όσο τουλάχιστον είναι άλλα κτίρια χτισμένα από ελαφρύτερα και πιο εύκαμπτα υλικά.

Ένα ιστορικό πλινθόκτιστο μνημείο που άντεξε δώδεκα μεγάλους σεισμούς είναι ο ύψους 55 μέτρων ναός της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, ο οποία χτίστηκε την περίοδο 532-537. Η Αγία Σοφία άντεξε στους σεισμούς, επειδή είναι χτισμένη με σχετικά ελαφριά τούβλα και καλό ασβεστοκονίαμα, το οποίο μπορεί να αποσβένει ισχυρές δονήσεις. Επιπλέον, ο τρούλος της Αγίας Σοφίας, που ολοκληρώθηκε το 562, στηρίζεται σε τέσσερις τεράστιες αψίδες και είναι μια εξαιρετικά σταθερή κατασκευή. Προσομοιώσεις δείχνουν πως ο ναός αντέχει σε σεισμούς μέχρι και 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Ωστόσο, δε γνωρίζουμε κατά πόσον οι αρχιτέκτονές της, ο Ισίδωρος και ο Ανθέμιος, σχεδίασαν συνειδητά το κτίριο ώστε να είναι αντισεισμικό.