Άχρηστες αλλά ενδιαφέρουσες πληροφορίες!

Το μυστικό όπλο των Σοβιετικών υποβρυχίων

Για 8 χρόνια, από το 1982 έως το 1990, το Σοβιετικό πυρηνικό υποβρύχιο Ανδρομέδα παρέμενε σε ένα από τα ναυπηγεία της βάσης του Σεβεροντβίνσκ. Αποτελούσε ένα από τα ενδιαφέροντα των Αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών, καθώς οι εκτιμήσεις ήταν ότι επρόκειτο για ένα νέο επαναστατικό τύπο υποβρυχίου, ο οποίος ίσως άλλαζε την υφιστάμενη ισορροπία δυνάμεων.

Λίγο μετά την είσοδό του στην ενεργό υπηρεσία, το 1990, το Ανδρομέδα διατάχθηκε να παρακολουθήσει ένα σκάφος της Greenpeace το οποίο κατευθυνόταν στη Νοβάγια Ζέμλυα, ένα νησί στις βόρειες ακτές της Σοβιετικής Ένωσης, τόπο διεξαγωγής πυρηνικών δοκιμών και το μεγαλύτερο ίσως πυρηνικό σκουπιδότοπο του κόσμου.

Το πλοίο της Greenpeace είχε εντοπίσει την παρακολούθησή του από το Σοβιετικό υποβρύχιο και κινούταν με απότομες αλλαγές πορείας και ταχύτητας. Κάποια στιγμή τα υδρόφωνα του πλοίου της Greenpeace εντόπισαν ένα ιδιαίτερα οξύ και διαπεραστικό ήχο στο νερό, ενώ παράλληλα τα Σοβιετικό υποβρύχιο έδειχνε να εκτελεί κινήσεις επίθεσης. Το σκάφος της Greenpeace έσπευσε να απομακρυνθεί από την περιοχή επιστρέφοντας στη Νορβηγία. Σϋφμωνα με δήλωση ενός εκ των παρατηρητών της Greenpeace που επέβαιναν στο σκάφος, του Joshua Handler, το πλήρωμα είχε πανικοβληθεί, ενώ αντίγραφα των κασετών με τον περίεργο ήχο παραδόθηκαν στο ναυτικό των ΗΠΑ.

Οι υπηρεσίες πληροφοριών του ναυτικού των ΗΠΑ που εξέτασαν τις κασέτες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για κάποιο νέο όπλο του Σοβιετικού ναυτικού, πιθανώς κάποια νέα μορφή τορπίλης, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί δοκιμαστικά για να τρομάξει την αποστολή της οικολογικής οργάνωσης. Σε αυτό το συμπέρασμα συνέτεινε και η χρήση του από το συγκεκριμένο υποβρύχιο το οποίο ήταν ήδη στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και των υποθέσεων για τον ακριβή ρόλο του. Για αρκετά χρόνια μέσα στη δεκαετία του 90 τα αμερικανικά υποβρύχια προσπαθούσαν να εντοπίσουν και άλλες ενδείξεις για την ύπαρξη αυτού του νέου όπλου, ή στοιχεία για τα χαρακτηριστικά του, χωρίς όμως καμία επιτυχία.

Η λύση του μυστηρίου ήρθε μόλις στα μέσα του 2002, σε μια τελετή για τον εορτασμό των 20 χρόνων από την έναρξη κατασκευής του Ανδρομέδα, από τον τότε αρχιμηχανικό του σκάφους, Βλαντιμίρ Τσερνολικόβ. Το πλήρωμα, από τον κυβερνήτη μέχρι τους ναύτες του Ανδρομέδα είχε κουραστεί από τη συνεχή παρακολούθηση του σκάφους της Greenpeace και τις απότομες αλλαγές πορείας και ταχύτητας τις οποίες έπρεπε να ακολουθούν και να αναφέρουν. Η παρακολούθηση ενός μικρού σκάφους επιφανείας, ειδικά όταν αυτό δεν κινείται σε σταθερή πορεία, από ένα μεγάλο υποβρύχιο είναι διαδικασία εκνευριστική και αυτό είχε αρχίσει να φαίνεται στο πλήρωμα του Ανδρομέδα.

Κάποια στιγμή ο ύπαρχος του Ανδρομέδα ζήτησε και πήρε από ένα αξιωματικό μια ηλεκτρική ξυριστική μηχανή, την οποία και πήρε μαζί του στο θάλαμο sonar του υποβρυχίου. Από εκεί εξέπεμψε το θόρυβο της ξυριστικής μηχανής στο νερό. Αυτός ήταν ο ήχος που τρόμαξε το πλήρωμα του σκάφους της Greenpeace και προβλημάτισε τις υπηρεσίες πληροφοριών του Αμερικανικού ναυτικού. Σε κάθε περίπτωση όμως εκείνο το νέο μυστικό όπλο των Σοβιετικών υποβρυχίων είχε κάνει καλά τη δουλειά του απομακρύνοντας τον ανεπιθύμητο επισκέπτη.

 

Κλοπή και επανεμφάνιση της συσκευής Enigma
http://[URL unfurl="true"]www.tech-culture.com/images/TechCulture/Document/284/Document_284_Card.jpg[/img[/URL]]
Η συσκευή Enigma ήταν η περίφημη Γερμανική κρυπτογραφική συσκευή, η απόκτηση και χρησιμοποίηση της οποίας επέτρεψε στις συμμαχικές δυνάμεις να γνωρίζουν αρκετές από τις στρατηγικές και τακτικές επιλογές των Γερμανικών δυνάμεων κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η συσκευή αποτέλεσε, ως αρχή λειτουργίας και φιλοσοφία, τη βάση για όλα τα σύγχρονα συστήματα κρυπτογράφησης.

Η συσκευή που φυλασσόταν στο Μουσείο του Bletchley Park από την εποχή του πολέμου εκλάπη την πρωταπριλιά του 2000. Τον Οκτώβριο του 2000 η συσκευή ταχυδρομήθηκε σε ένα δημοσιογράφο του BBC, χωρίς όμως τους τρείς κυλίνδρους της. Έχει αναφερθεί ότι υπήρχε και ένα σημείωμα το οποίο ζητούσε λύτρα £25.000 για την επιστροφή των κυλίνδρων.

Πιστεύεται ότι οι όποιοι κλέφτες αφού δεν μπόρεσαν να διαθέσουν τη συσκευή σε κάποιο συλλέκτη ή μουσείο, επέλεξαν αυτή τη μέθοδο για την "αποζημίωσή" τους. Σημειώνεται ότι η συγκεκριμένη συσκευή είναι η μία από τις τρεις που, επίσημα, διασώζονται.

 

H κατάρα του Ότζι

Όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου 5.000 χρόνια στις παγωμένες Άλπεις, στα σημερινά σύνορα Ιταλίας-Αυστρίας. Ο μικρόσωμος άντρας σκαρφάλωνε επί ώρες στα παγωμένα βουνά και το αίμα του πότιζε το πανωφόρι του. Το εχθρικό βέλος τον είχε τραυματίσει βαθιά. Για πρώτη φορά στη ζωή του, αυτός ο σκληροτράχηλος πολεμιστής ένιωθε τον φόβο να τον κυριεύει. Το σκοτάδι άρχισε να πέφτει και το μόνο που ήθελε ήταν να ξαποστάσει για μερικά λεπτά ώστε να ανακτήσει τις δυνάμεις του. Θα σκεπαζόταν με το ματωμένο πανωφόρι και μόλις ένιωθε καλύτερα θα συνέχιζε την πορεία του. Λίγα λεπτά αρκούσαν, μόνο λίγα λεπτά…

Αιώνιος ύπνος

Αυτές ίσως ήταν και οι τελευταίες σκέψεις του Ότζι ή, αλλιώς, της μούμιας του Σίμιλαουν, ενός απώτερου προγόνου μας ο οποίος σήμερα φυλάσσεται σε ειδική σαρκοφάγο-κατάψυξη στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Mπολτσάνο, στην Iταλία. Τον ανακάλυψε το 1991 ένας Γερμανός πεζοπόρος ο οποίος σκόνταψε τυχαία πάνω στο μουμιοποιημένο κορμί του. Μαζί με τον Ότζι ξύπνησε και ο θρύλος της «καταραμένης μούμιας», που κατέκλυσε τις σελίδες των εφημερίδων με ευφάνταστα άρθρα. Τον Aπρίλιο του 2005, στο Ίνζμπρουκ της Αυστρίας πέθανε σε ηλικία 66 ετών ο αρχαιολόγος Kόνραντ Σπίντλερ, ο πρώτος που μελέτησε το σώμα του Ότζι. Ο θρύλος επανήλθε στην επικαιρότητα διότι ο θάνατος του Σπίντλερ ήταν ο τελευταίος μιας μακριάς αλυσίδας μοιραίων περιστατικών που συνδέθηκαν με τη μούμια.

Όποιος εις τους πάγους περπατεί…

Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1991 ο Xέλμουτ Zίμον, Γερμανός βιβλιοθηκάριος 52 ετών και λάτρης της ορειβασίας, ανέβηκε στον παγετώνα Ζίμιλαουν, περιοχή που τη γνώριζε πολύ καλά αφού την επισκεπτόταν κάθε χρόνο. Ξαφνικά αντιλήφθηκε ότι πάτησε πάνω σε κάτι σκληρό σαν κουφάρι ζώου. Έκπληκτος ανακάλυψε ότι μέσα στον πάγο βρισκόταν παγιδευμένο ένα ανθρώπινο σώμα σχεδόν άθικτο. Ανήκε σε έναν άντρα που έζησε πριν από 5.300 χρόνια. Ο νεκρός χτυπήθηκε από ένα βέλος στις παγωμένες ιταλικές Άλπεις και πέθανε από το κρύο και από την αιμορραγία. Οι ειδικοί τού έδωσαν το όνομα Ότζι, από την κοιλάδα Ότζαλ στην οποία βρίσκεται ο παγετώνας.

 

Ο άνθρωπος που ήρθε απ’ το μέλλον

Λέγεται Τζον Τάιτορ και υποστηρίζει ότι ήρθε από το μέλλον, βρισκόμενος σε αποστολή από την αμερικανική κυβέρνηση. Μάλιστα διηγήθηκε πώς θα είναι το μέλλον μας. Ήρωας; Φαρσέρ; Κερδοσκόπος; Ποιος ξέρει. Πάντως οι προφητείες του προκαλούν ανησυχία...

«Χαίρετε. Είμαι ένας ταξιδιώτης του χρόνου. Έρχομαι από το έτος 2036. Επιστρέφω στο σπίτι μου, αφού πήρα έναν υπολογιστή IBM 5100 από το έτος 1975». Υπογραφή: Timetravel_0. Αυτό το λακωνικό μήνυμα εμφανίστηκε στις 2 Νοεμβρίου 2000 στο φόρουμ της ιστοσελίδας

http://www.timetravelinstitute.com

. Όπως ήταν φυσικό, κανείς δεν έδωσε σημασία στο μήνυμα ώσπου ο ταξιδιώτης συστήθηκε με το πραγματικό του όνομα, Τζον Τάιτορ, και παρείχε λεπτομέρειες για την ιστορία του. Οι επισκέπτες της ιστοσελίδας τον βομβάρδισαν με ερωτήσεις, αρχικά ειρωνικές και αργότερα όλο και πιο επίμονες, για το μέλλον που μας περιμένει. Οι απαντήσεις του έπεισαν πολλούς για την αληθοφάνεια του χωροχρονικού ταξιδιού του...

Αλλά ποιος είναι –ή έλεγε ότι είναι– ο Τάιτορ; Γεννήθηκε στην Τάμπα της Φλόριντα το 1998 και είναι ένας στρατιώτης που το 2036, σε ηλικία 38 ετών, θα σταλεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ πίσω στο χρόνο, στο έτος 1975. Σκοπός του, να βρει και να πάρει μαζί του έναν παλιό φορητό υπολογιστή, τον IBM 5100, ο οποίος διέθετε ένα μοναδικό χαρακτηριστικό: μπορούσε να μεταφράζει μεταξύ τους τις γλώσσες προγραμματισμού Unix, Apl και Basic. Πρόκειται για μια κρίσιμη ιδιότητα, γιατί το 2038 προβλέπεται ότι ένας ιός θα πλήξει τους υπολογιστές που βασίζονται στο λειτουργικό σύστημα Unix (είναι αλήθεια· αν δεν διορθωθούν, οι υπολογιστές αυτοί θα φέρουν ως ημερομηνία το 1901). Γιατί τότε ο Τάιτορ εμφανίστηκε ξανά το 2000; Αφού είχε πάρει τον υπολογιστή, γιατί δεν επέστρεψε στο 2036, αλλά έκανε μια στάση και στην εποχή μας;

Επίσκεψη στον... εαυτό του

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ήθελε να παρευρεθεί στην αλλαγή του 2000 για να βιώσει από κοντά τις επιπτώσεις από τον Ιό της Χιλιετίας (το θυμάστε;) από τον οποίο περιμέναμε τεράστιες καταστροφές. Μάλιστα κάποιοι οπαδοί του εικάζουν ότι ο Τάιτορ ήταν αυτός που αποσόβησε την κατάρρευση των υπολογιστών. Για να είναι παρών σε αυτό το ιστορικό γεγονός, ο Τάιτορ επέλεξε να διαμείνει στη Φλόριντα, όπου ζούσαν οι γονείς του και... ο ίδιος, σε ηλικία 2 ετών. Όμως σύμφωνα με κάποιες θεωρίες, δεν είναι ποτέ καλή ιδέα να έχει κάποιος άμεσες επαφές με τον εαυτό του ή με τους δικούς του στο παρελθόν· η «ποινή» είναι το ξήλωμα του χωροχρονικού ιστού με ασύλληπτες συνέπειες για το μέλλον. Γιατί, λοιπόν, ο Τάιτορ διέτρεξε αυτόν τον κίνδυνο;

Σύμφωνα με τον ίδιο, μπόρεσε να αποφύγει τα προβλήματα που σχετίζονται με τα παράδοξα των ταξιδιών στο χρόνο χάρη στις αρχές που προβλέπει μια άλλη θεωρία, εκείνη των παράλληλων συμπάντων. Η επιστημονική αξιοπιστία της αμφισβητείται ακόμα, αλλά με βάση αυτήν πρέπει να υπάρχουν αμέτρητα σύμπαντα όπου συμβαίνουν ταυτόχρονα όλες οι πιθανές καταστάσεις. Γιατί λοιπόν να μην υπάρχουν και ένας και δύο και τρεις Τζον Τάιτορ ταυτόχρονα;

Πυρηνικός πόλεμος

Ο Τάιτορ υποστηρίζει ότι ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο δεν διατρέχουμε αντίστροφα τη χρονική γραμμή μας, σαν να ήταν οι ράγες ενός τρένου, αλλά περνάμε από τα διακριτά όρια μιας άλλης πραγματικότητας και, συνεπώς, ενός άλλου σύμπαντος. Αυτό το σύμπαν μοιάζει όλο και λιγότερο με το δικό μας όσο μεγαλύτερο είναι το χρονικό εύρος του ταξιδιού. Με βάση αυτή τη λογική, ο Τάιτορ θα έφτασε σε ένα σύμπαν στο οποίο θα μπορούσε θεωρητικά να κάνει ό,τι θέλει, ακόμη και να σκοτώσει τον άλλο του εαυτό, χωρίς συνέπειες για το μέλλον του.

Αλλά ας επιστρέψουμε στην ιστορία του. Προτού γυρίσει στο 2000, η ζωή του Τάιτορ δεν υπήρξε εύκολη: ο Γ΄ Παγκόσμιος πόλεμος, που ξέσπασε στις 12 Μαρτίου 2015, σκότωσε 3 δις ανθρώπους και ισοπέδωσε πολλές μητροπόλεις. Οι διηγήσεις του Τάιτορ για το μέλλον που μας περιμένει είναι εφιαλτικές. Τα κατάλοιπα από τις πυρηνικές εκρήξεις θα καλύψουν τον Ήλιο και η Γη θα ζήσει έναν «πυρηνικό χειμώνα» με την παγκόσμια θερμοκρασία να πέφτει κατακόρυφα. Το νερό θα μολυνθεί και οι επιζήσαντες θα μετακινηθούν προς την ύπαιθρο. Η κοινωνία του καταναλωτισμού θα καταρρεύσει· οι απόγονοί μας θα πρέπει να συνεργαστούν για να επιβιώσουν. Μεγάλο μέρος της τροφής θα παράγεται από κάθε μικρή κοινότητα στα εδάφη που δεν θα έχουν μολυνθεί από την ακτινοβολία. Το προσδόκιμο όριο ζωής θα πέσει στα 60 χρόνια. Η υγειονομική περίθαλψη θα θυμίζει Φαρ Ουέστ, καθώς οι γιατροί θα περιθάλπουν κυρίως τους ελαφρά τραυματισμένους και θα βοηθούν τις ετοιμόγεννες γυναίκες· όποιος αρρωσταίνει βαριά θα είναι καταδικασμένος.

Τρένα και ποδήλατα

Κι όμως, σε αυτό το αποκαρδιωτικό τοπίο, η τεχνολογική πρόοδος δεν θα ανασταλεί. Παρόλο που θα εξαφανιστούν οι μεγάλες εταιρείες πληροφορικής, το διαδίκτυο θα συνεχίζει να υπάρχει και θα εξελιχτεί στο μοναδικό μέσο επικοινωνίας και διασκέδασης, καθώς δεν θα υπάρχουν πια κινηματογράφοι, και τα τηλεοπτικά προγράμματα δεν θα μεταδίδονται πια με ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Για τις τοπικές συγκοινωνίες θα χρησιμοποιούνται άλογα και ποδήλατα, αλλά θα συνεχίσουν να υπάρχουν δρόμοι και αυτοκίνητα. Τέλος, ένα εκτεταμένο δίκτυο ταχύτατων τρένων θα συνδέει τις μεγάλες πόλεις. Αλλά τι θα πυροδοτήσει την τρίτη παγκόσμια σύρραξη; Ένας εμφύλιος πόλεμος που θα ξεσπάσει στις ΗΠΑ γύρω στο 2004-2005. Και εδώ αρχίζει το σημείο της προφητείας του Τάιτορ που δεν επιβεβαιώνεται από την πορεία των γεγονότων.

Η αρχή του κακού

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, στις ΗΠΑ θα αυξηθεί ο κρατικός έλεγχος σε βάρος των αστικών δικαιωμάτων των πολιτών. Για να ξεφύγουν από αυτή την καταπιεστική αστυνόμευση, πολλοί Αμερικανοί θα μετοικήσουν στην ύπαιθρο, δημιουργώντας έναν εθελοντικό αντάρτικο στρατό πολιτών αντίθετο προς στην κυβέρνηση, και θα ξεσπάσουν συγκρούσεις μεταξύ των πόλεων. Σύμφωνα με τον Τάιτορ, το 2008 θα είναι το έτος που θα καταλυθεί ο πολιτισμός με την έννοια που τον γνωρίζουμε σήμερα. Το Μάρτιο του 2015, η Ρωσική Ομοσπονδία, εκμεταλλευόμενη τη γενική σύγχυση, θα εξαπολύσει πυρηνική επίθεση στις κυριότερες αμερικανικές μητροπόλεις. Οι ΗΠΑ θα αντιδράσουν, ενώ δεν θα μείνει αμέτοχη ούτε η Ευρώπη, για την οποία ο Τάιτορ δεν αποκαλύπτει λεπτομέρειες, αλλά περιορίζεται να χαρακτηρίσει την κατάσταση «καταστροφική». Εν τω μεταξύ, η Κίνα θα επεκταθεί προσαρτώντας την Ταϊβάν, την Κορέα και την Ιαπωνία· θα τη σταματήσει μόνο η Αυστραλία.

Ευτυχώς, ο εμφύλιος πόλεμος που φοβόταν ο Τάιτορ δεν ξέσπασε. Δύο χρόνια μετά την υποτιθέμενη έναρξη των ταραχών, η Αμερική δεν μοιάζει να οδηγείται σε εσωτερική σύγκρουση, παρόλο που πολλοί είδαν τον «Πατριωτικό νόμο» (Patriot Act) του 2003, ο οποίος περιορίζει τις αστικές ελευθερίες των Αμερικανών στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, ως την αρχή όσων προέβλεψε ο Τάιτορ.

Επιτυχείς «προβλέψεις»

Όμως κάποιες προβλέψεις του Τάιτορ επαληθεύτηκαν. Για παράδειγμα, προέβλεψε τον πόλεμο στο Ιράκ και την ανεπιτυχή εύρεση των όπλων μαζικής καταστροφής. Επίσης, ισχυρίστηκε ότι μέχρι το 2002 το CERN θα είχε θέσει τις βάσεις για ταξίδια στο χρόνο. Πράγματι, στα τέλη του 2001, το φημισμένο ερευνητικό κέντρο της Ελβετίας ανακοίνωσε ότι στο μέλλον θα είναι δυνατή η δημιουργία μικροσκοπικών μελανών οπών, που αποτελούν μία από τις απαραίτητες συνθήκες για τη λειτουργία μιας υποθετικής μηχανής του χρόνου. Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ: ο Τάιτορ εφιστά την προσοχή στη νόσο των τρελών αγελάδων, καθώς στο μέλλον θα θερίσει χιλιάδες θύματα, και αφήνει να εννοηθεί ότι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι γυναίκα.

Ωστόσο όλες οι παραπάνω προβλέψεις ήταν δυνατό να γίνουν από οποιονδήποτε ενημερωμένο πολίτη χωρίς να είναι απαραίτητο ένα ταξίδι στο μέλλον. Οι γεωπολιτικές μελέτες έβριθαν από αναφορές για το «κακό» Ιράκ πολύ πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Οι αναφορές όλων των διεθνών οργανισμών διέψευδαν την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής στο ιρακινό οπλοστάσιο. H κατασκευή ολοένα και ισχυρότερων επιταχυντών σωματιδίων –όπως ο LHC του CERN– θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στη δημιουργία μικροσκοπικών μελανών οπών. Η εκτροφή των αγελάδων με απαγορευμένα ζωάλευρα, τα οποία ευθύνονται για τη νόσο των τρελών αγελάδων, πιθανόν να συνεχίζεται, άσχετα αν κανείς δεν μπορεί να το αποδείξει. Τέλος, όσον αφορά την πρώτη γυναίκα πρόεδρο των ΗΠΑ, μήπως το όνομα Χίλαρι Κλίντον σας λέει κάτι;

Ο Τζον Τάιτορ «επέστρεψε» στο 2036 στις 24 Μαρτίου του 2001, χωρίς να αφήσει ίχνη. Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει ξετρυπώσει τον «Τζον Τάιτορ» που ζει στη Φλόριντα και σήμερα θα είναι 9 ετών. Και η συζήτηση για την πειστικότητα της ιστορίας του συνεχίζεται. Τι μπορεί να πει κανείς; Οι φωτογραφίες της μηχανής του χρόνου που χρησιμοποίησε δεν είναι αρκετά καθαρές για να μελετηθούν. Οι τεχνικές εικονογραφήσεις του οχήματος εκτίθενται με ασαφή τρόπο, παρόλο που αναφέρονται σε παγιωμένες θεωρίες για τις μαύρες τρύπες. Όλα αυτά μας επιτρέπουν να υποθέσουμε με σιγουριά ένα μόνο πράγμα: στο μέλλον, όποιο και αν είναι αυτό, όλο και περισσότεροι απίθανοι τύποι θα μας φλομώνουν με όλο και πιο απίθανες ιστορίες για ολοένα και πιο απίθανα πράγματα.

 

Γιατί σε πολλά αυτοκίνητα υπάρχει στο πίσω μέρος αεροτομή (spoiler);

Πολλά αυτοκίνητα, από τα ιδιωτικά ως τα αθλητικά, μέχρι τεράστια φορτηγά φέρουν διαφορετικά είδη spoiler. Μερικά αυτοκίνητα, όπως αυτά της Ferrari στην F1, έχουν μπροστά και πίσω. Ο σκοπός των αεροτομών είναι να εξασφαλίσει την πρόσφυση του αυτοκινήτου στο δρόμο. Φυσιολογικά το βάρος είναι το μόνο από τις δυνάμεις που ωθεί τις ρόδες σε επαφή με το δρόμο. Χωρίς αεροτομή, ο μόνος τρόπος για να αυξηθεί η πρόσφυση στο έδαφος, θα ήταν να αυξηθεί το βάρος του οχήματος, ή να αλλαχτούν τα συστατικά από τα οποία αποτελείται η ρόδα. Το μόνο πρόβλημα με την αύξηση του βάρους είναι ότι δεν βοηθά στις στροφές, όπου πραγματικά επιθυμούμε τέλεια πρόσφυση. Όλο αυτό το πρόσθετο βάρος έχει αδράνεια, την οποία πρέπει να υπερπηδήσουμε, κι επομένως η αύξηση του βάρους δε βοηθά και τόσο.

 

Πότε θα έρθει...

Η τεχνολογική έρευνα δεν καρποφορεί πάντα. Αναμφίβολα, όμως, δίπλα στα σχέδια που έμειναν στο συρτάρι, υπάρχουν κι άλλα που έχουν ήδη υλοποιηθεί.

Εδώ και δεκαετίες εμφανίζονται σε όλες τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Όμως ακόμα δεν έχουμε δει τεχνολογικά επιτεύγματα, όπως το οικιακό ρομπότ, το ιπτάμενο αυτοκίνητο, τον ομιλούντα υπολογιστή, ή θαυματουργές ιατρικές καινοτομίες όπως τη γονιδιακή θεραπεία. Γιατί άραγε κάποιες εφευρέσεις είναι τόσο δύσκολο να υλοποιηθούν;

Μακρά κύηση

Στις περισσότερες περιπτώσεις πρέπει απλώς να κάνουμε κι άλλη υπομονή. Βλέπετε, ο 20ός αιώνας μας κακόμαθε, αφού για περισσότερο από εκατό χρόνια η ανθρωπότητα βομβαρδίζεται από τεχνολογικές καινοτομίες, οι οποίες ακόμα και λίγο πριν την εμφάνισή τους έμοιαζαν αδιανόητες. Τέτοιες καινοτομίες είναι το τηλέφωνο, το αυτοκίνητο και η φωτογραφία. Η «κυοφορία» του αυτοκινήτου, για παράδειγμα, ξεπέρασε τον έναν αιώνα, καθώς τα πρώτα πειράματα με ατμομηχανές ανάγονται στα τέλη του 18ου αιώνα. Ήταν όμως η εφεύρεση του κινητήρα εσωτερικής καύσης, εκατό χρόνια αργότερα, που έκανε την κατασκευή του αυτοκινήτου εφικτή. Σήμερα τα αντικείμενα του τεχνολογικού πόθου μας, όπως το υπερυπερηχητικό αεροπλάνο και το ιπτάμενο αυτοκίνητο, βρίσκονται υπό μελέτη μόλις εδώ και 50 χρόνια, και απλώς χρειάζεται επιπλέον χρόνος για να γίνουν πραγματικότητα. Ας δούμε, λοιπόν, για ποιες εφευρέσεις αξίζει να περιμένουμε και ποιες θα τις βλέπουμε μόνο στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας.

...το ρομπότ-υπηρέτης;

Ένα ρομπότ που καθαρίζει το σπίτι, σερβίρει το φαγητό και προσέχει τα παιδιά δεν λείπει ποτέ από κανένα καθωσπρέπει σπίτι στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Άλλωστε ποιος δεν θα ήθελε ένα; Καλύτερα όμως να οπλιστούμε με υπομονή, γιατί αυτή η τεχνολογία είναι ακόμα μακρινή.

Περιπολία.

Το Nuvo, της ιαπωνικής εταιρείας ZMP, είναι ήδη πραγματικότητα αλλά το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επιτηρεί το σπίτι κατά την απουσία των ιδιοκτητών, στέλνοντας μέσω κινητού τις εικόνες που λαμβάνει ενώ περιπολεί. Κάτι παραπάνω κάνει το Pearl, των ερευνητών του Carnegie Mellon University στις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα ρομπότ-νοσοκόμα που θυμίζει στους ηλικιωμένους που ζουν μόνοι να πάρουν τα φάρμακά τους, τους συνοδεύει στο μπάνιο και θέτει σε λειτουργία το φούρνο μικροκυμάτων και το πλυντήριο.

Χαμένα.

Αυτά τα ρομπότ, όπως και το 914 της White Box Robotics, δυσκολεύονται να κοιτάξουν γύρω τους, να αποφύγουν τα εμπόδια και να αναγνωρίσουν τα αντικείμενα. Έχουν κάμερες στη θέση των «ματιών», αλλά για να ξεχωρίσουν αυτόνομα το μπουκάλι με το λευκό από το κόκκινο κρασί, να το πιάσουν και να γεμίσουν ένα ποτήρι, χρειάζεται μια τεράστια ικανότητα υπολογισμών, που δεν διαθέτουν ούτε οι τωρινοί Η/Υ.

e-τικέτες.

Περισσότερες δυνατότητες προσφέρει η τεχνολογία RFID, που χρησιμοποιεί μικρούς ασύρματους πομπούς για να «μιλούν» μεταξύ τους τα αντικείμενα. Αν πάνω σε κάθε αντικείμενο τοποθετούνταν ετικέτες RFID με όλες τις πληροφορίες για τις διαστάσεις, το σχήμα και τη λειτουργία του, ένα ρομπότ εξοπλισμένο με την κατάλληλη συσκευή ανάγνωσης θα μπορούσε να κυκλοφορήσει χωρίς πρόβλημα.

 

Γιατί οι τραγουδίστριες της όπερας είναι συχνά υπέρβαρες;

Το βάθος και οι ικανότητες της φωνής ενός ατόμου είναι χαρακτηριστικά που χρειάζονται πολλή προσπάθεια και επαναλαμβανόμενη εξάσκηση. Μόνο τότε μπορεί μια τραγουδίστρια να αποκτήσει τον έλεγχο της φωνής της και την ένταση μιας παγκοσμίου φήμης τραγουδίστριας της όπερας. Παρόλαυτά, η ικανότητα να τραγουδάνε καλά, είναι κατά πολύ ένα προκαθορισμένο χαρακτηριστικό και μπορεί να κληρονομηθεί. Η ποιότητα του χαρακτηριστικού αυτού σχετίζεται με την ποιότητα του λάρυγγα.

Γενικότερα πιστεύεται ότι, όσο περισσότερος λιπώδης ιστός περιβάλλει το λάρυγγα, τόσο καλύτερα και πιο ευχάριστα παράγεται η νότα. Το ποσό αυτού του λιπώδους ιστού ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Έτσι στην όπερα, η πλειοψηφία των ανθρώπων έχουν μεγαλύτερες διαστάσεις επειδή ο επιπλέον αυτός ιστός που περιβάλλει το λάρυγγα τους, καλυτερεύει και την ποιότητα της φωνής τους. Επίσης, το μέγεθος και το βάρος ενός ατόμου επηρεάζει την ισχύ του διαφράγματος και των πνευμόνων τους και με τον τρόπο αυτό και την ικανότητά τους να κρατάνε και να ελέγχουν υψηλές νότες.

 

Σε κοντό ή ψηλό ποτήρι;

Σύμφωνα με νέα αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο British Medical Journal οι άνθρωποι είναι πιθανότερο να βάζουν μεγαλύτερη ποσότητα αλκοόλ στα κοντά, φαρδιά ποτήρια απ' ότι στα στενά ψηλά.

Ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Κορνελλ της Νέας Υόρκης ζήτησε από 198 μαθητές και 86 μπάρμαν να γεμίσουν ποτήρια με τέσσερα διαφορετικά ποτά, βότκα με τόνικ, ρούμι με κόκα κόλα, ουίσκι και τζιν με τόνικ.

Οι μαθητές έβαλαν 30% περισσότερη ποσότητα στα κοντά ποτήρια ενώ οι μπάρμαν σχεδόν 20%. Και οι δυο ομάδες πάντως έβαλαν περισσότερη από τη συνήθη δοσολογία και στους δύο τύπου ποτηριών.

Μάλιστα οι μαθητές δήλωσαν ότι τα ψηλά ποτήρια περιείχαν μεγαλύτερη ποσότητα ποτού, υπονοώντας ότι προσπαθούσαν να αντισταθμίσουν το μέγεθος όταν γέμισαν κοντά και φαρδιά ποτήρια.

Πάντως κατόπιν μαθημάτων, οι μαθητές έμαθαν να βάζουν μικρότερη ποσότητα στα ψηλά ποτήρια, χωρίς να επηρεαστεί η ποσότητα του αλκοόλ με την οποία γέμιζαν τα κοντά ποτήρια. Οι μπάρμαν έμαθαν να βάζουν λιγότερη ποσότητα αλκοόλ και στους δυο τύπους ποτηριών.

Όπως εξηγεί ο επικεφαλής της ομάδας «οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι περισσότερο προσεκτικοί όταν γεμίζουν τα ποτήρια τους με αλκοόλ ανεξαρτήτως σχήματος του ποτηριού. Αν τα κοντά ποτήρια κάνουν ακόμα και τους μπάρμαν να βάζουν περισσότερο αλκοόλ απ' ότι σ' ένα ψηλό ποτήρι, τότε ο καλύτερος τρόπος ελέγχου της καταναλισκόμενης ποσότητας αλκοόλ είναι η χρήση ψηλών ποτηριών.

Διαφορετικά θα πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη ότι τα αλκοολούχα ποτά που σερβίρονται σε χαμηλά ποτήρια αναλογούν σε δυόμισι ποτά».

 

Πόσο μακριά παρασύρει κανονική σκόνη ο αέρας;

Μια μελέτη το 1999 έδειξε ότι αφρικανική σκόνη ταξιδεύει μέχρι και την Φλώριδα των Η.Π.Α., ανεβάζοντας έτσι μέρη της πολιτείας πάνω από το καθορισμένο από την αρμόδια υπηρεσία όριο ατμοσφαιρικής ποιότητας.

Η σκόνη ανασηκώνεται από υψηλούς ανέμους στη Βόρειο Αφρική και μεταφέρεται σε ύψος 6.100 μέτρων (20.000 πόδια), όπου και συλλαμβάνεται από αληγείς ανέμους και μεταφέρεται πέρα από τη θάλασσα. Σκόνη από την Κίνα επίσης μεταφέρεται στη Βόρειο Αμερική.

 

Υπάρχει η τύχη;

Ποια είναι η τυφλή θεά; Γιατί άλλους τους ευνοεί κι άλλους τους ξεχνά; Πρόσφατα επιστημονικά πειράματα επιβεβαιώνουν το ρητό που προτρέπει "Συν Αθηνά και χείρα κίνει". Με άλλα λόγια, η τύχη είναι στα χέρια μας!
Κάποιοι προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια της τύχης χρησιμοποιώντας φυλαχτά. Πρόκειται για πανάρχαια συνήθεια. Η πρώτη μορφή ιερών αντικειμένων ήταν τα τάλισμαν, με παραστάσεις της φύσης και ομοιώματα εκείνων που τα φορούσαν. Σήμερα οι πιστοί χρησιμοποιούν αναθήματα, εικονίσματα και αγιασμένα μικροαντικείμενα με την ελπίδα ότι οι Άγιοι θα τους προστατεύσουν από τις κακοτυχίες. Άλλοι, πάλι, έχουν το γούρι τους, παράδοση βασισμένη σε λαϊκές δοξασίες. Για παράδειγμα, το γούρι του τραγουδιστή Γιώργου Αλκαίου είναι από την αρχή της καριέρας του ένα μαύρο μαντίλι περασμένο στο χέρι του. Ο ομοσπονδιακός προπονητής του μπάσκετ Γιάννης Ιωαννίδης είχε τη συνήθεια να φορά σε κάθε μεγάλο αγώνα το ίδιο σακάκι, θεωρώντας το γουρλίδικο. Πόσο βοηθούν αυτές οι συνήθειες για να καθορίσουμε την τύχη μας;

 

Επιληψία

Διερωτηθήκατε ποτέ πως ο εγκέφαλος δίνει την διαταγή στους μυς για το τι πρέπει να κάνουν; Είτε το πιστεύτε είτε όχι, ο εγκέφαλος στέλνει στους μυς ηλεκτρικά σήματα, μέσα από τα νεύρα. Τι γίνεται όμως σε περίπτωση που υπάρξει κάποια ανωμαλία στα κύματα που στέλνονται;

Αυτό που συμβαίνει σε κάποιους ανθρώπους είναι κάποτε να στέλνονται τόσα πολλά σήματα ταυτόχρονα ώστε οι μυς τους να συσπώνται και να χαλαρώνουν πάρα πολύ γρήγορα χωρίς να μπορούν να το ελέγξουν. Μπορεί να πέσουν στο πάτωμα, να κάνουν εμετούς και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις λιποθυμούν.

Ένα τέτοιο περιστατικό ονομάζεται επιληπτική κρίση και αν σημειώνονται τακτικά τέτοιες κρίσεις σε ένα άτομο, τότε λέμε πως πάσχει από επιληψία.

Παλιά οι άνθρωποι πίστευαν ότι κάποιος θα μπορούσε να καταπιεί τη γλώσσα όταν πάθαινε μια επιληπτική κρίση. Αυτό δεν είναι αλήθεια.

Συνήθως αυτές οι κρίσεις διαρκούν λίγα λεπτά αλλά κάποτε μπορεί να διαρκέσουν και περισσότερο. Αν και μας φαίνεται περίεργο, συνήθως δεν είναι επίπονες για το ίδιο το άτομο αφού πολλές φορές ούτε καν θυμάται τι έγινε μετά από μια κρίση.

Οι περισσότερες κρίσεις συμβαίνουν χωρίς προειδοποίηση. Μερικοί έχουν κάποια αισθήματα που είναι περίεργα και που κατά κάποιο τρόπο προειδοποιούν για την κρίση που έρχεται. Τετοια αισθήματα μπορεί να είναι μια παράξενη μυρωδιά ή γεύση ή ακόμη μια αναστάτωση στο στομάχι.

Τι ακριβώς προκαλεί αυτή την ανωμαλία που συμβαίνει στον εγκέφαλο; Στον κάθε άνθρωπο, οι λόγοι που παθαίνει τέτοιες κρίσεις είναι διαφορετικοί. Σε κάποιον για παράδειγμα που έχει προδιάθεση, η έλλειψη ύπνου μπορεί να προκαλέσει επιληπτική κρίση. Σε άλλους με προδιάθεση, το να παίζουν παιγνίδια βίντεο είναι αιτία που μπορεί να προκαλέσει κρίση.

Η επιληψία εμφανίζεται συνήθως πριν τα 15 ή μετά τα 65 χρόνια και μπορεί να την πάθει ο καθένας μας, ανεξαρτήτως φύλου ή χρώματος. Πολύ σημαντικό είναι να ξέρετε πως δεν ειναι μεταδοτική!

Τα άτομα που έχουν αυτή την ασθένεια, δεν είναι καθόλου διαφορετικά από εμάς. Πολλά από αυτά παίρνουν φάρμακα με τα οποία μπορούν να ελέγχουν τις κρίσεις τους.

Μπορούν να κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα με εμάς, απλά πρέπει να είναι λίγο πιο προσεκτικοί, ας πούμε στους χώρους όπου βρίσκονται. Δηλαδή πρέπει να προνοούν ώστε σε περίπτωση που πάθουν μια κρίση, να μην βρίσκονται σε κάποιο χώρο που να τους θέσει σε κίνδυνο, π.χ. σε μια βεράντα σε μεγάλο ύψος, μόνοι στη θάλασσα ή στο μπάνιο.

 

[stavros51]

Κλοπή και επανεμφάνιση της συσκευής Enigma
....Σημειώνεται ότι η συγκεκριμένη συσκευή είναι η μία από τις τρεις που, επίσημα, διασώζονται.

taratsa,
Μπορείς να το ψάξεις λίγο αυτό?
Μου κάνει εντύπωση ο αριθμός (μόνο τρεις).
Συσκευές είχαν κατασκευαστεί χιλιάδες, κάθε πλοίο, στρατ. μονάδα, αεροδρόμιο, πρεσβεία κλπ είχε απο μία. Από όλες αυτές μόνο τρείς διασώθηκαν με τη συνθηκολόγηση? Απίθανο μου φαίνεται. Απο που το πήρες?

 

taratsa,
Μπορείς να το ψάξεις λίγο αυτό?
Μου κάνει εντύπωση ο αριθμός (μόνο τρεις).
Συσκευές είχαν κατασκευαστεί χιλιάδες, κάθε πλοίο, στρατ. μονάδα, αεροδρόμιο, πρεσβεία κλπ είχε απο μία. Από όλες αυτές μόνο τρείς διασώθηκαν με τη συνθηκολόγηση? Απίθανο μου φαίνεται. Απο που το πήρες?

Το διάβασα σε ένα άρθρο στο βήμα αν θυμάμαι καλά και έλεγε ότι υπάρχουν μόνο 3 γιατί πολλές καταστράφηκαν κατά την μάχη και πολλές γιατί είχαν διαταγή μόλις δουν τα δύσκολα να την καταστρέψουν για να μην πέσει στα χέρια των συμμάχων! 3 υπάρχουν επίσημα ανεπίσημα έχουν τέτοιες συσκευές κάποιοι πλούσιοι συλλέκτες!

 

Ο Άλαν Μάθισον Τούρινγκ ο πατέρας της πληροφορικής κατάφερε να σπάσει την κωδικοποίηση της μηχανής enigma μαζί με την ομάδα του!

 

Η γέννηση του Χρόνου

«Αν η θεωρία του Αϊνστάιν είναι εξωφρενική; Φυσικά!». Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει με τον αρθρογράφο των έγκυρων New York Times το 1921, μέσα στο θόρυβο που είχαν προκαλέσει οι έρευνες γύρω από τη σχετικότητα και τη φύση του φωτός; Εξάλλου ακόμα και σήμερα αυτό που πρότεινε ο Αϊνστάιν μας αφήνει κατάπληκτους και αβέβαιους για τα «δεδομένα» των αισθήσεών μας...

Πάμε γρήγορα για να φτάσουμε αργά

Ο χρόνος, είχε πει ο επιστήμονας, είναι ελαστικός και μεταβλητός: το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι ψευδαισθήσεις που στο σύμπαν δεν ξεχωρίζουν μεταξύ τους. Οι μαθηματικοί τύποι του Αϊνστάιν εξηγούν στην πράξη το εξής: ένας παρατηρητής από τη Γη μπορεί να αντιληφθεί δύο γεγονότα που συμβαίνουν στο διάστημα ως ταυτόχρονα, ενώ κάποιος που ταξιδεύει με ένα διαστημόπλοιο να τα παρακολουθήσει να συμβαίνουν σε διαφορετικές χρονικές φάσεις. Η αντίληψη του παρατηρητή εξαρτάται από την ταχύτητά του και τη βαρύτητα: όσο πιο μεγάλες είναι, τόσο πιο αργά κυλά γι’ αυτόν ο χρόνος. Με άλλα λόγια, για έναν εξωγήινο που ταξιδεύει σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής θα ισοδυναμούσε με ένα πετάρισμα βλεφάρου.

Καλώς ήρθατε στο χωροχρόνο

Αμφιβάλλετε; «Κι όμως», λέει ο Μάρτιν Ρις, ένας από τους σημαντικότερους Βρετανούς αστρονόμους, «αυτό αποδεικνύεται από ένα απίστευτο επιστημονικό πείραμα: η ταχύτητα του φωτός παραμένει σταθερή, είτε αυτός που τη μετρά κινείται προς την ίδια κατεύθυνση με το φως, είτε αντίθετα». Ας δούμε ένα παράδειγμα: φανταστείτε ένα αυτοκίνητο που τρέχει με 200 χλμ./ώρα και μια μοτοσικλέτα της αστυνομίας που το ακολουθεί με 180 χλμ./ώρα. Κανονικά, το αυτοκίνητο θα συνεχίσει να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τη μοτοσικλέτα, αλλά με μια ταχύτητα που δε θα ξεπερνά τα 20 χλμ./ώρα (όσο είναι η διαφορά μεταξύ τους). Φανταστείτε ξανά την ίδια σκηνή, αλλά με μια ακτίνα φωτός στη θέση του αυτοκινήτου. Θα έτρεχε με περίπου 300.000 χλμ. το δευτερόλεπτο. Αν την ακολουθούσε ένας πύραυλος με 200.000 χλμ. το δευτερόλεπτο, θα περιμέναμε, όπως στην προηγούμενη περίπτωση, ότι η ακτίνα του φωτός θα απομακρυνόταν με ταχύτητα περίπου 100.000 χλμ. το δευτερόλεπτο. Κι όμως, στην πραγματικότητα δε θα συνέβαινε αυτό: το φως θα συνέχιζε να απομακρύνεται από τον πύραυλο πάντα με την ίδια ταχύτητα των 300.000 χλμ. το δευτερόλεπτο.

Τι αλλάζει, λοιπόν, αν όχι η ταχύτητα; Η απάντηση είναι: «το σύστημα αναφοράς», ένα είδος συνεκτικού ιστού, όπου ο χρόνος και ο χώρος δεν αποτελούν πλέον δύο ξεχωριστά και απόλυτα μεγέθη, αλλά συνδέονται στενά μεταξύ τους. Δεδομένου ότι κάθε έμβιο ον και κάθε αντικείμενο διαθέτει το δικό του σύστημα αναφοράς, έχουμε υποκειμενική αίσθηση του «τώρα». Κατά πάσα πιθανότητα, το πέρασμα του χρόνου έτσι όπως το αντιλαμβανόμαστε είναι προϊόν του μυαλού μας, όχι ένα αντικειμενικό φυσικό χαρακτηριστικό του σύμπαντος. Σύμφωνα με τον Κλίφορντ Πικόβερ από το ερευνητικό ινστιτούτο IBM, δεν έχει νόημα να αναρωτιόμαστε τι συνέβαινε σε κάποιο μακρινό άστρο την ώρα της δολοφονίας του Κένεντι: ακόμα και μια ανεπαίσθητη μεταβολή της δικής μας κατάστασης κίνησης μπορεί να αποσυντονίσει σημαντικά το παρόν. Όπως λέει ο επιστήμονας, «αν σηκωθείτε από την καρέκλα και περπατήσετε μερικά μέτρα, ο ταυτοχρονισμός σας με ένα γεγονός που συμβαίνει, για παράδειγμα, στο γαλαξία της Ανδρομέδας θα παρουσιάσει απόκλιση έως και κατά μία ολόκληρη ημέρα». Έτσι εκείνο το γεγονός θα ολοκληρωθεί είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον, ανάλογα με την απόσταση που σας χωρίζει από την Ανδρομέδα.

Αν «ραγίσει το γυαλί» ξανακολλάει;

Η ανακάλυψη της σχετικότητας είχε τεράστιο αντίκτυπο, ακόμα και στην κοσμολογία. Οι επιστήμονες άρχισαν να θέτουν ερωτήματα ως επί το πλείστον φιλοσοφικά: αν ο χρόνος είναι όντως μεταβλητός, είναι δυνατό να έχει κάποια αρχή; Και θα έχει τέλος; Γιατί κυλά ο χρόνος; Και, κυρίως, κυλά προς μία κατεύθυνση ή μήπως υπάρχουν κάποια σημεία όπου κυλά προς την αντίθετη κατεύθυνση (και στα οποία, για παράδειγμα, ένα ραγισμένο γυαλί θα μπορούσε να «ξανακολλήσει»);

Ένα από τα πιο μυστηριώδη ερωτήματα των επιστημόνων αφορούν στο αν το σύμπαν γεννήθηκε με το χρόνο ή στο χρόνο. Με άλλα λόγια, αν ο χρόνος υπήρχε και πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη ή, αντιθέτως, εμφανίστηκε μαζί της. Ο νομπελίστας φυσικός Ιλία Πριγκοζίν απαντά: «Πιστεύω ότι μπορεί να σχηματίζονται διαρκώς καινούρια σύμπαντα. Επομένως, η γέννηση του δικού μας χρόνου δεν είναι η γέννηση του χρόνου, καθώς ήδη στο μεταβαλλόμενο χάος ο χρόνος προϋπήρχε σε εν δυνάμει κατάσταση». Σύμφωνα με το διάσημο μαθηματικό και φυσικό Στίβεν Χόκινγκ, αν δεχτούμε τη θεωρία ότι το σύμπαν γεννήθηκε από ένα απειροελάχιστο σημείο με άπειρη πυκνότητα (και αυτή είναι ακριβώς η παραδοξότητα της Μεγάλης Έκρηξης), πρέπει επίσης να καταφέρουμε το ακατόρθωτο: να φανταστούμε τι έγινε πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη.

Από τη Μεγάλη Έκρηξη στη Σύνθλιψη

Ωστόσο, λόγω της άπειρης συμπίεσης ενέργειας και ύλης, η αντίληψη του χώρου και του χρόνου παύουν να έχουν νόημα πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη. Έτσι, ακόμα και αν όντως υπήρχαν πριν από αυτή, δε θα έπαιξαν κανένα ρόλο στον ίδιο το σχηματισμό του τωρινού σύμπαντος. Με αυτή την έννοια, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τη Μεγάλη Έκρηξη ως την αρχή του χρόνου. «Ανάλογα», συμπληρώνει ο Χόκινγκ, «καθώς δε θα ήμασταν σε θέση να περιγράψουμε τα γεγονότα που θα ακολουθούσαν τη Μεγάλη Σύνθλιψη (την καταστροφή του σύμπαντος, η οποία θα συνέβαινε αν η ταχύτητα της διαστολής του δεν ήταν σε θέση να αντισταθμίσει τη δύναμη της βαρύτητας), θα μπορούσαμε να τη θεωρήσουμε ως το τέλος του χρόνου. Και αν το σύμπαν διαστελλόταν υπερβολικά γρήγορα, πιστεύεται ότι τουλάχιστον κάποια μέρη του θα συστέλλονταν μέχρι να γίνουν μαύρες τρύπες: αν κάποιος είχε την ατυχία να βρεθεί μέσα σε αυτές, ο χρόνος για εκείνον θα σταματούσε».

Μη αναστρέψιμος

Όπως υποστηρίζει η θεωρία του Αϊνστάιν, κοντά σε μια μαύρη τρύπα ο χρόνος επιβραδύνεται, μέχρι που ακινητοποιείται εντελώς. Ένας παρατηρητής που θα έμπαινε σε τροχιά στα όρια της νοητής γραμμής που οι επιστήμονες ονομάζουν «ορίζοντα των γεγονότων», σύμφωνα με τον Μάρτιν Ρις, «θα έβλεπε να εκτυλίσσεται μπροστά του ολόκληρο το μέλλον του σύμπαντος σε ένα χρονικό διάστημα που για εκείνον θα έμοιαζε πολύ σύντομο».

Για τους κοσμολόγους, η Μεγάλη Έκρηξη και η επακόλουθη διαστολή του σύμπαντος συνδέονται επίσης με την αντίληψη της μη αναστρεψιμότητας του χρόνου, που προκαλεί τη διαδοχή των καθημερινών γεγονότων όπως τα γνωρίζουμε. Ο σίδηρος σκουριάζει, οι άνθρωποι γερνούν, οι νιφάδες του χιονιού λιώνουν, το ρυάκι απομακρύνεται από την πηγή, το ποτήρι πέφτει από το τραπέζι: θα μας έκανε τρομερή εντύπωση αν συνέβαινε το αντίθετο.

Το γεγονός ότι ο χρόνος κινείται προς μόνο μία κατεύθυνση συνδέεται με το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, σύμφωνα με τον οποίο ένα απομονωμένο σύστημα σε διαστολή βρίσκεται σε διαδικασία ψύξης (ποτέ το αντίθετο). Είναι όμως αυτό αρκετό για να πούμε ότι η απόσταση ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον οφείλεται στη διαστολή του Σύμπαντος, δηλαδή στην ψύχρανσή του; Και αν κάποια στιγμή αντιστρεφόταν η κίνηση των γαλαξιών και άρχιζαν να πλησιάζουν ο ένας τον άλλον, τι θα συνέβαινε στο χρόνο;

Τη δεκαετία του ’70, ο αστροφυσικός Τόμας Γκολντ επιχείρησε να δώσει μια απάντηση. Σύμφωνα με τον Γκολντ, η κατεύθυνση του χρόνου οφείλεται στο γεγονός ότι τα άστρα εκπέμπουν θερμότητα στο διάστημα. Αν το σύμπαν δε διαστελλόταν, σταδιακά τα άστρα θα το μετέτρεπαν σε «καμίνι». Εκεί, η θερμοκρασία θα ήταν παντού η ίδια και δε θα μπορούσε να γίνει καμία ανταλλαγή θερμότητας: μια κατάσταση που, σε όρους φυσικής, ισοδυναμεί με θάνατο. Όμως, στην πραγματικότητα το σύμπαν διαστέλλεται και ψύχεται, δηλαδή συμπεριφέρεται, όπως λέει ο Γκολντ, «σαν ένα βαρέλι που μεγαλώνει καθημερινά όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα να μη γεμίζει ποτέ». Αν όμως το σύμπαν άρχιζε να συστέλλεται, τότε, σύμφωνα με τα συμπεράσματα του ερευνητή, «και ο χρόνος θα κυλούσε ανάποδα».

Και αντίστροφα ο χρόνος μετράει

Θα ήταν σαν να παρακολουθούμε μια ταινία στο rewind. Όμως, μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο χρόνος θα μπορούσε να κυλήσει προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που γνωρίζουμε. Εξάλλου, όπως επισημαίνει ο Πολ Ντέιβις, φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας (Αυστραλία), «θα ήταν πραγματικά δύσκολο να αποδώσουμε νόημα σε έναν κόσμο όπου το αποτέλεσμα θα προηγούνταν του αιτίου: από ένα σπασμένο παράθυρο θα έφευγε μια πέτρα που θα επέστρεφε στο έδαφος, μια σκιά στη Γη θα οδηγούσε στη μετακίνηση της Σελήνης σε σχέση με τον Ήλιο».

Ωστόσο, πριν από μερικά χρόνια, κάποιοι επιστήμονες υπέθεσαν ότι στο σύμπαν υπάρχουν ταχυόνια, σωματίδια που ταξιδεύουν με ταχύτητα μεγαλύτερη από εκείνη του φωτός. Τα ταχυόνια θα μπορούσαν να έχουν προέλθει από τη Μεγάλη Έκρηξη, αλλά, σε αυτή την περίπτωση, θα χάνονταν αμέσως στο αρχέγονο χάος. Αν υπήρχαν στην πραγματικότητα και αλληλεπιδρούσαν με την ύλη, θα γινόμασταν μάρτυρες φαινομένων που θα ήταν τουλάχιστον παράδοξα: για παράδειγμα, την καταστροφή ενός στόχου προτού εκπυρσοκροτήσει το όπλο! Ο μαθηματικός Πολ Ναΐν έγραψε: «Αν ανακαλυφθούν τα ταχυόνια, την προηγούμενη ημέρα οι εφημερίδες θα έχουν τίτλο: “Τα ταχυόνια ανακαλύφθηκαν αύριο!”». Φάρσα; Κατά κάποιο τρόπο, ναι. Αλλά και ένα μακροχρόνιο πρόβλημα για τους φυσικούς, που θα συνεχίσει να τους βασανίζει όσο δε διαθέτουν έστω και μία πειστική απόδειξη της ανυπαρξίας των «ανάποδων» σωματιδίων.

Για να μάθετε πιο πολλά:

Χρονομηχανές, Paul Davies (Εκδόσεις Τραυλός).

Το τέλος της βεβαιότητας. Χρόνος, χάος και οι νόμοι της φύσης, Ilya Prigogine (Εκδόσεις Κάτοπτρο).

 

Ο αληθινός Κινγκ Κονγκ

Κι όμως υπήρξε. Ήταν ο γιγαντοπίθηκος, ένας μεγάλος πίθηκος του Πλειστόκαινου ο οποίος ζύγιζε 500 κιλά.

Το Χόλιγουντ θα ήθελε διακαώς τα πνευματικά δικαιώματα, αλλά ο πραγματικός Κινγκ Κονγκ «επινοήθηκε» από τη φυσική εξέλιξη χιλιάδες χρόνια προτού τον κάνει διάσημο το σελιλόιντ. Ο γιγαντοπίθηκος (Gigantopithecus blacki) ήταν ένα εντυπωσιακό αγρίμι το οποίο ζύγιζε 500 κιλά και έφτανε τα τρία μέτρα όταν στεκόταν όρθιο. Είχε δηλαδή το διπλάσιο ύψος από τους σημερινούς πιθήκους. Θα μπορούσαμε να τον περιγράψουμε ως μία διασταύρωση ανάμεσα σε ουραγκοτάγκο και γορίλα, σε πολύ μεγαλύτερο όμως μέγεθος. Είχε απίστευτα δυνατές σιαγόνες και περπατούσε στηριζόμενος στο πίσω μέρος των χεριών του. Ζούσε στη νότια Κίνα και στο βόρειο Βιετνάμ, μαζί με γιγαντιαία πάντα, τίγρεις, λεοπαρδάλεις, τα μικρόσωμα θηλαστικά τάπιρους και το στεγόδοντα, έναν παράξενο πρόγονο του ελέφαντα. Οι αρσενικοί ήταν ιδιαίτερα μεγαλόσωμοι, αποτέλεσμα του σκληρού ανταγωνισμού που υπήρχε μεταξύ τους για τη διεκδίκηση των μικρόσωμων θηλυκών. Ο γίγαντας ήταν χορτοφάγος: τρεφόταν βασικά με μπαμπού και φρούτα και κινούνταν με βραδύτητα. Δεν υπήρχε άλλωστε κανένας λόγος βιασύνης. Η τρομακτική όψη του ήταν αρκετή για να σπείρει τον πανικό, ενώ οι βρυχηθμοί του αντηχούσαν σε ολόκληρα τα δάση της κινεζικής επαρχίας Κβανγκ-σι, τρομοκρατώντας ακόμα και τον ίδιο τον Homo erectus.

Το μόνο που διασώθηκε από αυτό το επιβλητικό πλάσμα είναι μερικές χιλιάδες δόντια και κάποιες σιαγόνες. Οι παλαιοανθρωπολόγοι μελετάνε τα ευρήματα από το 1935, όταν ο γερμανός Ραλφ φον Κοένινγκσβαλντ ανακάλυψε τους πρώτους γομφίους σε ένα φαρμακείο του Χονγκ Κονγκ. Τα απομεινάρια που δεν κατάστρεψαν η υγρασία και οι σκαντζόχοιροι κονιορτοποιήθηκαν από τους Κινέζους φαρμακοποιούς για να πουληθούν σαν δόντι του δράκου ή κάποιο άλλο φάρμακο της Άπω Ανατολής. Άλλωστε, εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι σπηλιές, πλούσιες σε απολιθώματα, «τροφοδοτούν» το φαρμακείο της εναλλακτικής ασιατικής ιατρικής. Παράλληλα όμως έχουν προσφέρει και πολύτιμα ευρήματα, τα οποία μας έχουν δώσει πολλές πληροφορίες για αυτό το πρωτεύον θηλαστικό της Πλειστόκαινου. Μιας περιόδου κατά την οποία πολλά ζώα έφτασαν σε τεράστια μεγέθη, λόγω της απουσίας σαρκοβόρων αλλά και της αφθονίας τροφής. Σε αυτό το πλαίσιο, ο γιγαντοπίθηκος δεν ήταν ένα «λάθος» της φύσης. Τουλάχιστον μέχρι την εποχή που η τροφή άρχισε να λιγοστεύει, οπότε τα ζώα-γίγαντες, υπερβολικά μεγάλα για να μπορούν να τραφούν, άρχισαν να μικραίνουν σε μέγεθος. Χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της μετάβασης ήταν οι ελέφαντες νάνοι, που δεν ξεπερνούσαν σε ύψος το ένα μέτρο.

 

Η υπεραπειλή

Δεν είναι μόνο οι κομήτες και οι αστεροειδείς. Ανάμεσα στους κινδύνους που απειλούν τη Γη υπάρχουν και οι υπερκαινοφανείς αστέρες.

Στις 14 Ιουλίου 1054, οι λαοί της Άπω Ανατολής είδαν να εμφανίζεται στον ουρανό ένα νέο αστέρι σε μια θέση όπου πριν δεν υπήρχε τίποτα. Η λαμπρότητά του ήταν τέτοια που ήταν ορατό ακόμα και την ημέρα (για 23 ημέρες) και τη νύχτα με γυμνό μάτι (για 653 ημέρες). Ήταν ένας υπερκαινοφανής. Οι λαοί της εποχής εκείνης ίσως φοβήθηκαν από αυτό το φαινόμενο. Σίγουρα όμως δε φαντάζονταν ότι επρόκειτο για μια τεράστια αστρική έκρηξη, ένα κοσμικό φαινόμενο που είχε αναστατώσει πολλές φορές στο παρελθόν τον πλανήτη μας, και ότι το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στο μέλλον.

Απειλή από ψηλά

Όταν εκτιμούμε τους διαστημικούς κίνδυνους, η σκέψη πηγαίνει αμέσως σε αστεροειδείς και κομήτες. Μια σύγκρουση με έναν αστεροειδή με διάμετρο πάνω από ένα χιλιόμετρο θα ήταν καταστροφική για τη Γη· ίσως ένας αστεροειδής προκάλεσε τη μαζική εξαφάνιση των δεινόσαυρων πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια. Σήμερα όμως οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι υπάρχει ένας άλλος κίνδυνος: οι υπερκαινοφανείς αστέρες. Πρόκειται για αστέρια που, καθώς έχουν εξαντλήσει τα υλικά για την καύση τους, εκρήγνυνται ξαφνικά και η λαμπρότητά τους αυξάνεται κατά δισεκατομμύρια φορές. Το αστέρι που παρατηρήθηκε το 1054 απείχε περισσότερα από 6.000 έτη φωτός. Αν βρισκόταν σε απόσταση λίγων δεκάδων ετών φωτός, ίσως να μη μιλούσαμε τώρα γι’ αυτό...

Ύλη και ακτινοβολία

Κατά τη διάρκεια της έκρηξης ενός υπερκαινοφανούς, το αστέρι εκσφενδονίζει γύρω του ακτινοβολία και ύλη. Πρώτα απ’ όλα εκσφενδονίζεται μια τεράστια ποσότητα από σωματίδια, τα λεγόμενα νετρίνα, τα οποία απελευθερώνουν ενέργεια ίση με αυτή που εκπέμπει σε 10 χρόνια ένας ολόκληρος γαλαξίας. Ευτυχώς για εμάς τα νετρίνα αλληλεπιδρούν ελάχιστα με την ύλη και «περνούν» μέσα από αυτή χωρίς σοβαρές συνέπειες. Όμως ένας υπερκαινοφανής εκπέμπει και ορατό φως. Μάλιστα σε λίγους μόλις μήνες απελευθερώνει περίπου τόσο φως όσο ο Ήλιος σε 100 εκατομμύρια χρόνια. Επιπλέον εκπέμπει ακτινοβολίες υψηλής ενέργειας: υπεριώδεις ακτίνες, ακτίνες Χ και ακτίνες γ, δηλαδή έναν τύπο πολύ διεισδυτικής ακτινοβολίας, όπως αυτή που εκπέμπεται από τις ατομικές βόμβες και από άλλες αστρικές εκρήξεις, τις λεγόμενες «εκλάμψεις ακτίνων γ».

Κίνδυνος για τους αστροναύτες

Ο πραγματικός κίνδυνος είναι ακριβώς οι ακτίνες υψηλής ενέργειας. Το 1987 στο Μεγάλο Νεφέλωμα του Μαγγελάνου, σε απόσταση περίπου 170.000 ετών από εμάς (έξω από το γαλαξία μας), εξερράγη ένας βιαιότατος υπερκαινοφανής. Αν η ίδια έκρηξη είχε γίνει σε απόσταση 300 ετών φωτός, η ποσότητα ακτίνων Χ και υπεριωδών ακτίνων που θα είχαμε δεχτεί θα ήταν 20.000 φορές μεγαλύτερη από μια ηλιακή καταιγίδα. Σε αυτήν την περίπτωση θα μειωνόταν δραστικά το στρώμα του όζοντος που προστατεύει τον πλανήτη μας από τις υπεριώδεις ακτίνες, επιφέροντας σοβαρές γενετικές μεταλλάξεις στους ζωντανούς οργανισμούς. Καμιά σύγκριση δηλαδή με τις ηλιακές καταιγίδες, οι οποίες ενίοτε παρεμβάλλονται στις ραδιοφωνικές εκπομπές...

Περισσότερο εκτεθειμένοι στον κίνδυνο είναι, όμως, οι αστροναύτες. Αν ένας αστροναύτης βρεθεί έξω από την ατμόσφαιρα χωρίς προστασία, θα απορροφούσε μια θανάσιμη δόση ακτινοβολιών από οποιονδήποτε υπερκαινοφανή που θα εκρήγνυτο σε απόσταση μικρότερη από τα 3.000 έτη φωτός από τη Γη.

Σχετικά σπάνιοι

Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες υπερκαινοφανών. Οι υπερκαινοφανείς τύπου Ιa και οι υπερκαινοφανείς του τύπου ΙΙ. Οι υπερκαινοφανείς Ιa συναντώνται σε μερικά συστήματα δυαδικών αστεριών μεταξύ ενός ερυθρού γίγαντα και ενός λευκού νάνου. Σε ένα τέτοιο σύστημα βρίσκουμε ροές μάζας από τον ερυθρό γίγαντα στο λευκό νάνο. Τελικά, συσσωρεύεται τόση πολλή μάζα πάνω στο λευκό νάνο που πλέον ο ίδιος δεν μπορεί να τη στηρίξει και καταρρέει. Στο τέλος δημιουργείται μια φοβερή έκρηξη υπερκαινοφανούς. Oι υπερκαινοφανείς II εμφανίζονται στο τέλος της ζωής ενός αστεριού πολύ μεγάλης μάζας, τουλάχιστον 8 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου, όταν εξαντλούνται τα πυρηνικά καύσιμά του. Εάν ο πυρήνας σιδήρου του αστεριού είναι αρκετά ογκώδης, τότε θα καταρρεύσει και θα γίνει ένας υπερκαινοφανής. Είναι νεότεροι σε ηλικία από τον τύπο Ιa και παρατηρούνται μόνο στις σπείρες των σπειροειδών γαλαξιών. Σε αυτούς τους αστέρες γίγαντες ο πυρήνας αποτελείται από διάφορα κελύφη, που στο καθένα γίνονται πυρηνικές καύσεις διαφορετικών στοιχείων. Αυτά τα άστρα στο τέλος της ζωής τους οδηγούνται σε πυρηνικές εκρήξεις που σχηματίζουν στοιχεία τα οποία δεν παράγονται αλλιώς στη φύση. Σε ακτίνα περίπου 150 ετών φωτός από εμάς υπάρχουν μόνο τρία αστέρια αυτού του τύπου, ενώ σε ακτίνα 600 ετών φωτός υπάρχουν περισσότερα από 200. Σε κάθε περίπτωση, οι ορατοί από τη Γη υπερκαινοφανείς είναι λίγοι. Αλλά ορισμένα ίχνη από πολύ αρχαίους υπερκαινοφανείς παρέμειναν τυπωμένα στα πετρώματα.

Αρχαίες μαρτυρίες

Πράγματι ορισμένα ραδιενεργά άτομα υφίστανται «μεταστοιχείωση», δηλαδή μετατρέπονται σε άλλα στοιχεία, σε χρόνους που κυμαίνονται από ένα κλάσμα του δευτερολέπτου μέχρι πολλά εκατομμύρια χρόνια. Ένα από αυτά είναι ο «σίδηρος 60», δηλαδή ο πυρήνας του ατόμου του σιδήρου που έχει 34 νετρόνια έναντι 30 του φυσικού σιδήρου. Ο σίδηρος 60 έχει χρόνο υποδιπλασιασμού τα 1,5 εκατομμύρια χρόνια: αν σήμερα είχαμε σε ένα σακουλάκι 100 γραμμάρια σίδηρο 60, σε 1,5 εκατομμύρια χρόνια θα είχαν μείνει 50 (το υπόλοιπο θα είχε μετατραπεί σε κοβάλτιο). Στον πλανήτη μας δεν μπορεί να υπάρχει σίδηρος 60 γήινης προέλευσης διότι στα 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια ζωής της Γης θα είχε καταναλωθεί. Αν βρεθεί αυτή η ουσία δεν μπορεί παρά να προέρχεται από κάποιον υπερκαινοφανή.

Αυτή η ουσία, λοιπόν, βρέθηκε: το 1999 και το 2004 μια ομάδα από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μονάχου ανακάλυψαν συγκεντρώσεις σιδήρου 60 σε δύο περιοχές του γήινου φλοιού στα βάθη του Ειρηνικού Ωκεανού. Φαίνεται ότι προήλθαν από έναν υπερκαινοφανή ΙΙ που εξερράγη σε απόσταση 50-400 ετών φωτός πριν από 2,8 εκατομμύρια χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ανθρωπίδης πρόγονός μας του Πλειόκαινου θα μπορούσε να έχει δει ένα μεγάλο φως στον ουρανό, τόσο έντονο που θα δημιουργούσε σκιές κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Μειωμένοι κίνδυνοι

Ίσως η μαζική εξαφάνιση των ειδών που συνέβη στο τέλος του Ορδοβίσιου (πριν από 440-450 εκατομμύρια χρόνια) οφείλεται σε έναν υπερκαινοφανή, αλλά δεν υπάρχουν πειστικές αποδείξεις γι’ αυτό. Όμως ο κίνδυνος μιας παρόμοιας τραγωδίας για τον πλανήτη μας είναι μικρός. Αν και οι εκρήξεις υπερκαινοφανών που έχουν συμβεί στο γαλαξία μας από την αρχή της ιστορίας της Γης ανέρχονται σε δεκάδες εκατομμύρια, οι πλησιέστερες στη Γη είναι σπάνιες. Εκτιμάται ότι σε μια ακτίνα 25 ετών φωτός από εμάς μπορούν να πραγματοποιηθούν 1,5 εκρήξεις υπερκαινοφανών κάθε 1 δισεκατομμύριο χρόνια. Τελικά οι αστεροειδείς είναι μια πολύ πιο ρεαλιστική απειλή.

 

[nik30]

ταρατσα πολλα μπραβο για το κουραγιο να ποσταρεις τοσες πληροφοριες!!!
συνεχισε ρε μαγκα!!!
αυτο το θρεντ μαζι με τα ιστορικα ειναι κοσμηματα για το φορουμ!!

 

Τα όνειρα της ΝΑSA

Ρομπότ που κατασκευάζονται από μόνα τους, διαστημόπλοια με κινητήρες λέιζερ, μαγνητικές πανοπλίες και…

Μίξερ για αστεροειδείς

Ο θρυμματισμός αστεροειδών μέσω ραδιοκυμάτων καθώς και η επανασύνθεση της σκόνης τους ώστε να δημιουργηθεί ένας μεγάλος βραχώδης σχηματισμός αποτελεί πρόκληση για τη NASA. Εκεί θα εγκαταστήσουν μια διαστημική βάση στην οποία θα βρίσκουν προστασία οι αστροναύτες από τις κοσμικές ακτίνες. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα του καθηγητή Ναραγιάναν Κομεράθ, από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Τζόρτζια στις ΗΠΑ. Το φιλόδοξο αυτό σχέδιο χρηματοδοτείται από το NIAC, Ινστιτούτο Προωθημένων Ιδεών της ΝΑSΑ.

Ιπτάμενο ναυπηγείο

Ένα σμήνος διαστημικά σκάφη θα προκαλεί ραδιοκύματα μεγάλης έντασης με στόχο να κατευθύνουν τα απομεινάρια των αστεροειδών στις κατάλληλες ζώνες. Η τεχνική προσομοιάζει με εκείνη κατά την οποία δέσμες ακτινών λέιζερ καθοδηγούν τα άτομα.

Ρομπότ-μάγοι: «Κατασκευάζονται» από μόνα τους

Τα ρομπότ που στέλνουμε σήμερα στους πλανήτες αχρηστεύονται σχετικά σύντομα.

Αρθρωτά

Γι’ αυτόν τον λόγο τo ΝΙΑC προωθεί ένα πρόγραμμα για αυτοαναπαραγόμενα ρομπότ ικανά να προσαρμόζονται στις νέες ανάγκες. Κάθε τμήμα τους είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε να συναρμολογείται με το επόμενο με εύκαμπτες συνδέσεις. Έτσι μπορούν να δημιουργούν νέους σύνθετους σχηματισμούς όπως γέφυρες ή βραχίονες.

…και μικροσκοπικά

Ένα άλλο πρόγραμμα προβλέπει μικρορομπότ τα οποία θα συντίθενται από πρωτεΐνες και από τμήματα DNA. Αυτά θα χρησιμεύουν στην κατασκευή μικροκινητήρων ή αισθητήρων.

Ακτίνες λέιζερ για εξορμήσεις στους πλανήτες

Τα διαστημόπλοια του μέλλοντος θα προωθούνται με τη χρήση ακτίνων λέιζερ που θα εκπέμπονται από τη Γη. Η ιδέα είναι του Αμερικανού Τζόρντιν Κέαρ, ιδρυτή της Kare Technical Consulting, και παρουσιάζει αρκετά πλεονεκτήματα. Τα διαστημικά οχήματα χωρίς κινητήρα θα είναι ελαφρύτερα, απλούστερα στην κατασκευή τους και πολύ πιο οικονομικά.

Προώθηση από τη Γη

Ως καύσιμο θα χρησιμοποιούν το υδρογόνο, αποθηκευμένο σε δεξαμενές υψηλής πίεσης. Οι ακτίνες λέιζερ, προερχόμενες από γήινες βάσεις, θα το θερμαίνουν σε χιλιάδες βαθμούς. Το υπερθερμασμένο αέριο θα εξέρχεται με μεγάλη ταχύτητα από το πίσω μέρος του οχήματος παρέχοντας προωθητική δύναμη.

Ηλιακά ιστία

Η ηλιακή ακτινοβολία θα αποτελέσει την κύρια δύναμη προώθησης για τα διαστημικά ταξίδια. Αυτό υποστηρίζει ο Ρόμπερτ Ουίνγκλι, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, χάρη στη χρήση ηλιακών πανιών θα μπορούμε να πηγαίνουμε και να γυρίζουμε από τον Άρη «μόνο» σε ενενήντα ημέρες – τα σημερινά διαστημόπλοια θα χρειάζονταν τουλάχιστον δύο χρόνια!

Διαστημική τηλεπροώθηση

Για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να δίνεται ώθηση στα πανιά μέσω σταθμών σε τροχιά, οι οποίοι θα δημιουργούν ένα είδος ανέμου από σωματίδια. Ο επίγειος σταθμός θα σπρώχνει το πανί, ενώ ο σταθμός στον Άρη θα το «φρενάρει» για την προσγείωση. Η αντίστροφη διαδικασία θα εφαρμόζεται κατά το ταξίδι της επιστροφής.

Σεληνιακό τηλεσκόπιο με υδράργυρο

Τα γήινα τηλεσκόπια είναι τεράστια, έχουν μεγάλη ισχύ αλλά και ένα σοβαρό μειονέκτημα: δέχονται «παρεμβολές» από τις παραμορφώσεις της ατμόσφαιρας. Γι’ αυτόν τον λόγο κατασκευάζονται διαστημικά τηλεσκόπια όπως το Χαμπλ και το Σπίτζερ. Πάντως ο Ρότζερ Έιντζελ, από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στις ΗΠΑ, οραματίζεται ένα σεληνιακό τηλεσκόπιο.

Περιστρεφόμενο υγρό

Θα βασίζεται σε ένα κάτοπτρο που θα αποτελείται από περιστρεφόμενο υγρό όπως υδράργυρο. Η επιφάνεια των υγρών σε περιστροφή αποκτά, λόγω της φυγόκεντρης δύναμης, την τέλεια παραβολική μορφή, απαραίτητη για την εστίαση των μακρινών εικόνων.

Οι πεντανόστιμοι «μεζέδες» του Άρη

Εν όψει των μακρινών διαπλανητικών ταξιδιών, οι διαστημικοί οργανισμοί οφείλουν να επινοήσουν νέα ασυνήθιστα μενού για τους αστροναύτες.

Σπιρουλίνα, η ελληνική

Αρειανό ψωμί, μαρμελάδα από πράσινες τομάτες και, πάνω απ’ όλα, κεφτέδες από σπιρουλίνα. Να ποιο θα είναι το μενού των μακρινών διαστημικών ταξιδιών, το οποίο θα έχει και ελληνική γεύση. Ο λόγος για τη σπιρουλίνα (στη μικρή φωτό), ένα κυανοπράσινο φύκι πλούσιο σε φυτικές πρωτεΐνες και άλλες εκατό θρεπτικές ουσίες. Σύμφωνα με τη NASA, η σπιρουλίνα είναι η ιδανική τροφή για τους αστροναύτες και καλλιεργείται σε ελάχιστες χώρες του κόσμου. Η καλύτερη ποιότητα πάντως παράγεται στη Νιγρίτα Σερρών, και οι δύο Έλληνες παραγωγοί θα προμηθεύουν από το 2007 τις επανδρωμένες αποστολές της NASA.

Σχέδιο «γεωποίησης»

Αρκετά από τα προϊόντα θα πρέπει να παράγονται στο έδαφος του Άρη, καθώς η ίδρυση μιας αποικίας εκεί προϋποθέτει την ανάπτυξη κάποιου τύπου καλλιέργειας. Ο Κριστόφ Λασέρ, συντονιστής της ΕSA για την ανακύκλωση και την παραγωγή αέρα, νερού και τροφής, εξηγεί ότι και οι καλλιέργειες στον πλανήτη Άρη θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα παραγωγής οξυγόνου και νερού, απαραίτητων στοιχείων για τη σταδιακή «γεωποίηση» του Κόκκινου Πλανήτη.

Πολύτιμες φράουλες

Οι φράουλες αναδεικνύονται στο πιο ωφέλιμο τρόφιμο. Σύμφωνα με έρευνες, προστατεύουν τα εγκεφαλικά κύτταρα από τις κοσμικές ακτίνες χάρη στις αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες.

Αστροναύτες με μαγνητικές ασπίδες

Ένα ακόμη σχέδιο που αναπτύσσεται για λογαριασμό του NIAC αφορά σε μια μαγνητική ασπίδα η οποία θα προστατεύει το πλήρωμα από τις ακτινοβολίες. Εμπνευστής της ιδέας είναι ο τέως αστροναύτης Τζέφρι Χόφμαν.

 

ταρατσα πολλα μπραβο για το κουραγιο να ποσταρεις τοσες πληροφοριες!!!
συνεχισε ρε μαγκα!!!
αυτο το θρεντ μαζι με τα ιστορικα ειναι κοσμηματα για το φορουμ!!

Σε ευχαριστώ φίλε μου! Απλως ήθελα να υπάρχει ένα θρεντ που να μαθαίνουμε καινούργια πράγματα που δεν είναι χρήσιμα αλλά προσφέρουν γνώση! Ειναι ωραιο να υπάρχει ένα θρεντ που οι λατρείς του είδους να μπορούν να διαβάζουν το κάθε ποσταρισμα που μπαίνει και να μαθαίνουν απο αυτο!