Άχρηστες αλλά ενδιαφέρουσες πληροφορίες!

Από τι είδους δέντρο έγινε ο Τίμιος Σταυρός;

Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, ο Ααρών φύτεψε τρία ξερά ραβδιά από κέδρο, πεύκο και κυπαρίσσι και τα πότιζε σαράντα χρόνια για να βλαστήσουν.
Τα ραβδιά αυτά δεν ήταν τυχαία. Τα είχαν χαρίσει τρεις άγγελοι ή, σύμφωνα με άλλους, τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδας, που είχαν επισκεφτεί τον Αβραάμ. Έκτοτε  φυλάσσονταν επί εννιακόσια χρόνια.

Τα ραβδιά βλάστησαν, ενώθηκαν και έδωσαν έναν παράξενο συνδυασμό από κέδρο, πεύκο και κυπαρίσσι το οποίο μεγάλωσε. Περίπου διακόσια χρόνια αργότερα ο Σολομών το έκοψε για την κατασκευή του ομώνυμου ναού. Το ξύλο όμως ήταν δύσκολο στην κατεργασία και οι ξυλουργοί, που το θεώρησαν καταραμένο, το πέταξαν. Επί εννιακόσια χρόνια ήταν παραπεταμένο, ώσπου το 33 μ.Χ. έφτιαξαν με αυτό τον Σταυρό του Χριστού. Με τη νέα του χρήση το καταραμένο ξύλο καθαγιάστηκε, αφού έγινε Τίμιο Ξύλο.

 

Γιατί κάποιες ινδικές θεότητες αναπαριστώνται με πολλά χέρια

Οι θεοί και οι θεές των Ινδών αναπαριστώνται με σειρά ιδιοτήτων και στολιδιών που τους χαρακτηρίζουν και τους διακρίνουν από τους υπόλοιπους.

Στον ινδουισμό, οι περισσότερες θεότητες εμφανίζονται με πολλά χέρια, γεγονός που συμβολίζει τις πολλαπλές ικανότητές τους. Κάθε χέρι αναφέρεται σε μία από αυτές τις δυνάμεις τους. Οι απεικονίσεις τους πάντως δεν περιορίζονται μόνο στα πολλαπλά χέρια. Χαρακτηριστικό του Βράχμα είναι ότι διαθέτει τέσσερα πρόσωπα, ενώ του Σίβα ότι έχει τρία μάτια. Η Ντούργκα απεικονίζεται με δέκα χέρια. Αφού ταπείνωσε με την τρίαινά της τον δαίμονα Μαχίσα, συμβολίζει τον θρίαμβο των θεών επί των δαιμόνων.

 

Ποιος είναι ο Δαλάι Λάμα και ποιες οι εξουσίες του

Στα μογγολικά, «Δαλάι» σημαίνει «ωκεανός», ενώ το «Λάμα» είναι όρος που χαρακτηρίζει τους πνευματικούς διδασκάλους. Ως εκ τούτου, ο τίτλος αναφέρεται στις «ωκεάνιες» διαστάσεις της σοφίας.

Αν και συνήθως παρουσιάζεται ως ο ανώτατος επίγειος άρχων των βουδιστών, η πνευματική εξουσία του Δαλάι Λάμα είναι περιορισμένη στο πλαίσιο του θιβετιανού βουδισμού. Η κατεύθυνση αυτή αναγνωρίζει δύο κορυφαίους Λάμα: τον Δαλάι Λάμα και τον Πάντσεν Λάμα, οι οποίοι θεωρούνται μετενσαρκώσεις του Βούδα. Ο Πάντσεν Λάμα είναι πνευματική αυθεντία και προστάτης όλων των ευαίσθητων όντων. Ο Δαλάι Λάμα είναι ο απόλυτος πνευματικός ηγέτης και αναγνωρίζεται ως αρχηγός του κράτους του Θιβέτ από το 17ο αιώνα. Το 1959, μετά την κατάκτηση του Θιβέτ από την Κίνα, ο Δαλάι Λάμα κατέφυγε με 100.000 θιβετιανούς στην Ινδία, όπου σχημάτισε εξόριστη κυβέρνηση. Μετά το θάνατο του Δαλάι Λάμα οι ακόλουθοί του αναζητούν τη μετενσάρκωσή του σχεδόν πάντα σ’ ένα παιδί, το οποίο στέλνουν σε μοναστήρι για να δεχτεί τη διδασκαλία άλλων Λάμα.

 

Τι είναι η πεντάλφα

Η πεντάλφα είναι ένα αρχαίο σύμβολο, ένα αστέρι με πέντε γωνίες μέσα σε έναν κύκλο.

Πριν από τους Σουμερίους τη λάτρευαν πολλοί πολιτισμοί. Το όνομα προήλθε από τους ακόλουθους του Πυθαγόρα και περιγράφει το σχήμα της, που αποτελείται από πέντε διασταυρωμένα Α. Η χρήση του πρώτου γράμματος της αλφαβήτου συμβολίζει την πολλαπλότητα του ατόμου που αποτελεί μέρος του συνόλου.

Ο εβραϊκός λαός την είχε έμβλημά του διότι τους θύμιζε την Πεντάτευχο, τα πέντε πρώτα βιβλία του Μωυσή. Η πεντάλφα αποτελεί επίσης σημαντικό σύμβολο στη μαγεία, γι’ αυτό είναι γνωστή και ως «δρυίδης ρίζα» ή «αστέρι της μάγισσας». Σε αυτή την παγανιστική εκδοχή, κάθε μύτη του αστεριού έχει το δικό της συμβολισμό: πνεύμα, νερό, φωτιά, γη και αέρας, ενώ ο κύκλος γύρω από το αστέρι αναπαριστά τον θεό ή τη θεά. Η πεντάλφα θεωρείται ότι φέρνει τύχη, ως εκ τούτου τη χρησιμοποιούν  ακόμη και πολιτικοί.

 

Πώς γίνονται καταδύσεις σε νερά με καρχαρίες;

Μέχρι πρόσφατα, οι καταδύσεις σε νερά με πολλούς καρχαρίες ήταν -κατά κοινή ομολογία- ένα εξαιρετικά επικίνδυνο εγχείρημα.

Σήμερα οι καρχαρίες αποτελούν ένα από τα δημοφιλέστερα κίνητρα για τους δύτες σε όλο τον κόσμο. Ένα από τα πιο ονομαστά σημεία για τέτοιου είδους καταδύσεις είναι οι Μπαχάμες. Στο νησί Γκραντ Μπαχάμα ο Σύλλογος Υποβρύχιων Εξερευνητών (UNEXSO), όμιλος καταδύσεων με έτος ιδρύσεως το 1965, μελετά καρχαρίες και δελφίνια, ενώ παράλληλα εξερευνά ναυάγια ή υποθαλάσσιες γαλάζιες σπηλιές. Αυτό που καθιστά τις καταδύσεις του UNEXSO μοναδικές στον κόσμο είναι η μέθοδός του. Ένας πεπειραμένος δύτης ταΐζει τους καρχαρίες, φορώντας μια στολή πλεγμένη από ατσάλινους κρίκους η οποία προστατεύει από τις δαγκωματιές. Κάθε μεσημέρι, περίπου δέκα τολμηροί ερασιτέχνες δύτες λαμβάνουν μέρος στην κατάδυση σε μια περιοχή του κοραλλιογενούς υφάλου που εύγλωττα ονομάζεται «πέρασμα των καρχαριών». Δώδεκα έως είκοσι πέντε καρχαρίες της Καραϊβικής Carcharhinus perezii κάνουν κύκλους γύρω από τον δύτη που τους ταΐζει. Πρόκειται για ένα μισάωρο γεμάτο δυνατές συγκινήσεις.

 

Πότε και πού άνοιξε το πρώτο καφέ

Τα πρώτα καφέ εμφανίστηκαν στην Ευρώπη στις αρχές του 17ου αιώνα.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1683, εγκαινιάστηκαν τα πρώτα καφενεία στη Βενετία. Τα περισσότερα θύμιζαν ταβέρνες, δεν είχαν παράθυρα, ήταν μισοσκότεινα και δεν έδιναν ιδιαίτερη σημασία στη διακόσμηση. Έναν αιώνα αργότερα η κεντρική πλατεία της Βενετίας, Σαν Μάρκο, διέθετε είκοσι τέσσερις καφετέριες. Σύντομα ακολούθησε η Φλωρεντία, όπου το 1720 ο Φλοριάνο Φραντσεσκόνι άνοιξε το ομώνυμο καφέ της πόλης. Στην Αθήνα ιστορικά καφέ ήταν το Zonar´s, στην οδό Πανεπιστημίου, και το Ελληνικό, στην Πλατεία Κολωνακίου.

 

Από πού παίρνουν τα περιοδικά και οι εφημερίδες τις φωτογραφίες που δημοσιεύουν

Οι εφημερίδες και τα περιοδικά δημοσιεύουν φωτογραφίες που προέρχονται από αρχεία, από φωτογράφους ή από φωτογραφικά πρακτορεία.

Για τη φωτογραφική κάλυψη γεγονότων σε εξέλιξη απαιτείται η παρουσία ανταποκριτών, κάτι που δεν είναι πάντα εύκολο. Μια λύση στο ζήτημα βρέθηκε πριν από 150 χρόνια με τη δημιουργία διεθνών πρακτορείων Τύπου. Αυτά προμηθεύουν σε συνδρομητές, συνήθως όχι κατ’ αποκλειστικότητα, φωτογραφίες και κείμενα.

Σήμερα τα φωτογραφικά πρακτορεία που προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες είναι το Associated Press (ΗΠΑ), το Agence France Press (Γαλλία), το Reuters (Αγγλία) και το Getty Images (ΗΠΑ). Ορισμένες φορές οι φωτογραφίες σημαντικών γεγονότων που πληρούν τα κριτήρια δημοσιοποίησης είναι ελάχιστες, με αποτέλεσμα να συναντάμε τις ίδιες εικόνες σε διάφορα έντυπα ανά τον κόσμο.

 

Ποιος κατασκεύασε τη Διώρυγα του Παναμά

Την πρώτη απόπειρα έκανε το 1876-1889 η Γαλλία, η οποία είχε κατασκευάσει τη Διώρυγα του Σουέζ. Απέτυχε όμως λόγω τεχνικών και οικονομικών προβλημάτων. Στις αρχές του 20ού αιώνα ο πρόεδρος των ΗΠΑ Θίοντορ Ρούσβελτ ανακίνησε τις διαδικασίες κατασκευής του έργου αξιολογώντας την ύψιστη στρατιωτική και οικονομική του σημασία. Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις μεταξύ των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της Κολομβίας, τμήμα της οποίας αποτελούσε τότε ο Παναμάς, για την έκδοση αδειών. Το 1903 υπογράφηκε ανάμεσα στις δύο χώρες η συνθήκη Hay-Herran. Ωστόσο η Γερουσία της Κολομβίας αρνήθηκε να την επικυρώσει. Έτσι η συμφωνία οδηγήθηκε σε ναυάγιο. Μετά απ’ αυτό οι ΗΠΑ στράφηκαν στους ηγέτες των πολιτικών οργανώσεων του Παναμά, στους οποίους υποσχέθηκαν ότι αν επαναστατούσαν θα τους υποστήριζε το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό.

Ο Παναμάς διακήρυξε την ανεξαρτησία του στις 3 Νοεμβρίου του 1903 και παραχώρησε στις ΗΠΑ τον έλεγχο της διώρυγας και μίας ακόμη έκτασης οκτώ χιλιομέτρων στις δύο πλευρές της. Η διώρυγα εγκαινιάστηκε στις 15 Αυγούστου του 1914. Είχε μήκος 81 μέτρα και εγκαινίασε την επικοινωνία Ατλαντικού και Ειρηνικού Ωκεανού. Σήμερα τη διασχίζουν περισσότερα από 15.000 πλοία ετησίως. Η κυριαρχία της περιοχής επέστρεψε στον Παναμά μόλις το 2000.

 

Πώς διαμορφώνεται η τιμή του πετρελαίου

Η τιμή του πετρελαίου παρουσιάζει μεγάλες αυξομειώσεις είτε λόγω των υψηλών κερδοσκοπικών συμφερόντων είτε λόγω της δράσης των χρηματοοικονομικών κύκλων που επηρεάζουν τη ζήτηση.

Ουσιαστικά πρόκειται για περιορισμένη πηγή ενέργειας η οποία συγκεντρώνεται σε ελάχιστα χέρια. Ο ΟΠΕΚ, οργανισμός στον οποίο ανήκουν οι μεγαλύτεροι παραγωγοί ακατέργαστου πετρελαίου, ελέγχει το 38% της παραγωγής. Οι διακυμάνσεις στην τιμή οφείλονται, συν τοις άλλοις, στο ότι εκτός από το ακατέργαστο πετρέλαιο πωλούνται και futures, συμφωνίες για μελλοντικές εμπορικές συναλλαγές. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις οι διακυμάνσεις οφείλονται στις τάσεις των Χρηματιστηρίων της Δύσης. Ο δείκτης New York Mercantile Exchange (Nymex) της Γουόλ Στριτ καθορίζει σε μείζονα βαθμό την τιμή του αμερικανικού πετρελαίου που ονομάζεται και WITI, West Texas Intermediate.

Άλλη αγορά είναι η International Petroleum Exchange (IPE) του Λονδίνου, η οποία ρυθμίζει τις συναλλαγές ακατέργαστου πετρελαίου που προέρχεται από τις θάλασσες του Βορρά. Η χαμηλότερη τιμή των τελευταίων χρόνων σημειώθηκε τον Ιανουάριο του 1999, μετά από αύξηση της παραγωγής που συνέπεσε με την οικονομική κρίση στην Ασία. Έκτοτε η τιμή ανεβαίνει ιλιγγιωδώς.

 

Τι είναι το Στρατηγικό Απόθεμα Πετρελαίου;

Είναι ένα απόθεμα ασφαλείας που δημιούργησαν οι ΗΠΑ το 1975, μετά την πετρελαϊκή κρίση του 1973-1974 και τις βαριές συνέπειες που είχε για την οικονομία τους.

Σκοπός του είναι να προστατεύει από μελλοντικές κρίσεις συγκρατώντας τις τιμές. Αποτελείται από 570 εκατομμύρια βαρέλια -κάθε βαρέλι αντιστοιχεί σε 159 λίτρα πετρέλαιο-αποθηκευμένα σε σπήλαια από ορυκτό αλάτι, τριακόσια μέτρα κάτω από τη γη. Τα σπήλαια αυτά, που βρίσκονται κατά μήκος του Κόλπου του Μεξικού, έχουν συνολική χωρητικότητα εφτακοσίων εκατομμυρίων βαρελιών και προτιμήθηκαν γιατί κοστίζουν λιγότερο και δεν είναι τόσο επικίνδυνα όσο οι συνηθισμένες δεξαμενές. Το απόθεμα χρησιμοποιήθηκε μόνο μια φορά στον Πόλεμο του Κόλπου, όπου καταναλώθηκαν 33,75 εκατομμύρια βαρέλια. Η διαχείριση του Στρατηγικού Αποθέματος Πετρελαίου, που μπορεί ν' αντιμετωπίσει ένα εμπάργκο εξήντα ημερών, απασχολεί σχεδόν 1.150 εργαζομένους.

 

Γιατί το Σαν Φρανσίσκο θεωρείται η πόλη των ομοφυλόφιλων;

Η συγκέντρωση των γκέι στο Σαν Φρανσίσκο έχει ιστορικές ρίζες. Η πόλη φημιζόταν από τις αρχές του 18ου αιώνα για τα ελεύθερα σεξουαλικά της ήθη, όταν κατοικούσαν εκεί χρυσοθήρες και τυχοδιώκτες οι οποίοι ήταν αναγκασμένοι να ζουν για καιρό χωρίς την παρουσία του άλλου φύλου.

Στις αρχές του 19ου εμφανίστηκαν τα πρώτα γκέι μπαρ. Τα πιο διάσημα ήταν το Μόνα, μπαρ μόνο για γυναίκες, και το Φινόκιο. Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι ομοφυλόφιλοι στρατιώτες αποφάσισαν να εγκατασταθούν στη μόνη πόλη όπου μπορούσαν να εκδηλώνουν την ιδιαιτερότητά τους χωρίς να προκαλούν σκάνδαλο.

Σύντομα δημιουργήθηκε μια κοινότητα η οποία ίδρυσε κατά τη δεκαετία του 1960 την εταιρεία για τα ατομικά δικαιώματα. Το 1964 το περιοδικό Life ανακήρυξε το Σαν Φρανσίσκο "πρωτεύουσα των γκέι".

 

Πόσες και ποιες πόλεις του κόσμου έχουν μετρό

Ο όρος "μετρό" προέρχεται από την ονομασία της πρώτης εταιρείας για την εγκατάσταση και διαχείριση αυτού του είδους μαζικών μεταφορών -ένας αστικός σιδηρόδρομος με ελεγχόμενη πρόσβαση, κατασκευασμένος σ' ένα επίπεδο διαφορετικό από εκείνο του οδικού δικτύου-, δηλαδή τη Μετροπόλιταν Ρέιλγουεϊ Κόμπανι.

Η εταιρεία ιδρύθηκε στο Λονδίνο το 1863, χρονιά κατά την οποία δόθηκε στην κυκλοφορία το πρώτο τμήμα της υπόγειας γραμμής μεταξύ του σταθμού Πάντιγκτον και της οδού Φάρινγκτον. Η γραμμή διένυε μόνο έξι χιλιόμετρα και τα τρένα σύρονταν από μια μηχανή τροφοδοτούμενη με καρβοξύλιο - γι' αυτό το τούνελ από το οποίο περνούσε είχε τρύπες στην οροφή, για να βγαίνουν έξω οι καπνοί.

Μετά το Λονδίνο ακολούθησε η Νέα Υόρκη, η οποία έθεσε σε λειτουργία την πρώτη υπερυψωμένη γραμμή (1868), το Βερολίνο (1882), το Σικάγο (1892), η Γλασκόβη (1897), η Βιέννη (1898) και όλες οι άλλες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις. Κατά τον 20ό αιώνα το μέσο γνώρισε εξαιρετική ανάπτυξη.

Σήμερα 113 πόλεις στον κόσμο διαθέτουν μετρό, ενώ άλλες τέσσερις μεριμνούν για την κατασκευή ενός υπόγειου δικτύου: η Κοπεγχάγη (Δανία), η Καοσιούνγκ (Ταϊβάν), το Πόρτο (Πορτογαλία) και η Κουάλα Λουμπούρ (Μαλαισία). Σήμερα 142 πόλεις στον κόσμο διαθέτουν μετρό, ενώ σε κάποιες άλλες είναι υπό κατασκευή υπόγεια δίκτυα: η Άλμα-Άτα (Καζακστάν), η Μπανγκόκ (Ταϊλάνδη), το Τσελιαμπίνσκ (Ρωσία), η Καοσιούνγκ (Ταϊβάν), το Καζάν (Ρωσία), το Κρασνογιάρσκ (Ρωσία), το Πόρτο (Πορτογαλία), το Σαν Χουάν (Πόρτο Ρίκο).Στην Ιταλία οι πόλεις που διαθέτουν μετρό είναι μόνο η Ρώμη (1955) και το Μιλάνο (1964).
Το Λονδίνο εξακολουθεί να διατηρεί τα πρωτεία, με 400 χμ. δικτύου και 784 εκατομμύρια επιβάτες το χρόνο.

 

Πού καταλήγουν τα ναρκωτικά που κατάσχονται;

Τα ναρκωτικά που κατάσχονται από τις διωκτικές και τις δικαστικές Αρχές αρχικά φυλάσσονται από την αστυνομία, μέχρις ότου ολοκληρωθεί η πραγματογνωμοσύνη και η ανάλυση μικρών δειγμάτων που θα χρησιμεύσουν στη δίκη (περίπου 10-20 μέρες).

Στη συνέχεια ο δικαστής διατάσσει την καταστροφή τους, η οποία γίνεται σε μεγάλα εργοστάσια (στη Χαλυβουργική, για την Αθήνα) μέσα σε ειδικούς κλιβάνους αποτέφρωσης, για την προστασία τόσο του περιβάλλοντος όσο και της δημόσιας υγείας. Η αποτέφρωση εκτελείται παρουσία εισαγγελέα, του διοικητή της Δίωξης Ναρκωτικών κι ενός φαρμακοποιού. Κατά την καύση έχει το δικαίωμα να παρίστανται πολίτες. Προτού καταλήξει στην αποτέφρωση, όλα τα πακέτα των ναρκωτικών περνούν από έλεγχο για να διαπιστωθεί ότι το περιεχόμενό τους δεν έχει αντικατασταθεί από κάποια άλλη ουσία.

Αν αποκαλυφθεί ότι κάποιος υπεύθυνος αφαίρεσε μέρος των κατασχεμένων ναρκωτικών, διώκεται για κλοπή και παράλειψη καθήκοντος. Μέχρι στιγμής δεν έχει παρουσιαστεί στην ιστορία της ελληνικής αστυνομίας περιστατικό υπεξαίρεσης κατασχεθέντων ναρκωτικών ουσιών.

 

Σε τι χρησιμεύει η μπαγκέτα του διευθυντή ορχήστρας

Είναι κοντή και πολύ ελαφριά. Φτιάχνεται από ξύλο ή ίνες άνθρακα και έχει λαβή από φελλό δρυ. Την μπαγκέτα κρατούν οι μαέστροι με το δεξί χέρι και τους χρησιμεύει για να "κρατούν" το χρόνο του μουσικού κομματιού.

Με το αριστερό χέρι υποδεικνύουν τις εκφραστικές διαβαθμίσεις: πιο δυνατά ή πιο σιγά. Ο μαέστρος αφήνει την μπαγκέτα μόνο αν πρέπει να διευθύνει τη χορωδία, γιατί σ' αυτή την περίπτωση τα χέρια πρέπει να έχουν μεγαλύτερη εκφραστικότητα. Η μπαγκέτα υιοθετήθηκε αρχικά κατά το 19ο αιώνα. Οι ορχήστρες είχαν γίνει πλέον τόσο πλούσιες σε όργανα, ώστε ο μαέστρος έπρεπε για να τις διευθύνει να βρίσκεται ανεβασμένος στο πόντιουμ και να κρατά την μπαγκέτα.

 

Πότε εμφανίστηκαν οι όροι "μαφία" και "κόζα νόστρα"

Το πρώτο έγγραφο στο οποίο γίνεται λόγος για έναν "πυρήνα μαφιόζων" υπογράφηκε από τον εισαγγελέα του Ανώτατου Ποινικού Δικαστηρίου στο Τράπανι (Σικελία) το 1837 και περιέγραφε τις αδελφότητες που ήταν αναμειγμένες σε εγκληματική δραστηριότητα.

Ο όρος "μαφία" όμως δε διαδόθηκε ευρέως παρά μόνο μετά την παράσταση ενός λαϊκού δράματος το 1867. Ο όρος "κόζα νόστρα", ο οποίος αρχικά χρησιμοποιήθηκε από τους δημοσιογράφους για την αμερικανική μαφία, συνδέεται με τα λατιφούντια, το σύστημα ιδιοκτησίας της γης που κυριαρχούσε στη Σικελία έως τις αρχές του 20ού αιώνα. Ανάμεσα στους ευγενείς γαιοκτήμονες, κληρονόμους ενός από τα τελευταία φεουδαρχικά συστήματα στην Ευρώπη, και στους χωρικούς, δημιουργήθηκε μια νέα τάξη, η οποία ήταν οργανωμένη σε αδελφότητες και είχε ως στόχο να ελέγχει και να καταστέλλει τους υπόλοιπους. Εκτός από την Ιταλία, σήμερα η "κόζα νόστρα" είναι παρούσα στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ελβετία, στην Αγγλία και στη Ρωσία. Υπολογίζεται ότι αριθμεί περίπου 5.000 μέλη και τουλάχιστον 20.000 υποστηρικτές. Άλλες μαφιόζικες οργανώσεις είναι η καλαβρέζικη Ντρανγκέτα, η ναπολιτάνικη Καμόρα και η Ιερή Ενωμένη Κορώνα της Πούλια. Κι όλα αυτά στη γειτονιά μας, ευτυχώς με το βλέμμα στραμμένο προς τα δυτικά...

 

Πώς μπαίνει κάποιος στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες

Η διαδικασία που προβλέπεται από τους ιδρυτές του βιβλίου των ρεκόρ - η πρώτη έκδοση χρονολογείται το 1955, στην Αγγλία- είναι ανάλογη με το ρεκόρ που προτίθεται κάποιος να κάνει.

Αν πρόκειται για γαστριμαργικό ρεκόρ, για παράδειγμα, μια τούρτα, είναι απαραίτητο το πιστοποιητικό ενός υγειονομικού επιθεωρητή, ο οποίος καθορίζει το βάρος, τις διαστάσεις, τα υλικά και τη βρωσιμότητα. Αντίθετα, στην περίπτωση ενός αθλητικού ρεκόρ, ζητείται η βεβαίωση ενός αθλητικού δικαστή. Αν, πάλι, πρόκειται για συλλογές, πρέπει να κατατεθεί μια συμβολαιογραφική πράξη. Σε κάθε περίπτωση, πριν επιχειρήσετε οτιδήποτε καλύτερα να έρθετε σ' επαφή με την Γκίνες στη διεύθυνση:www.guinnessworldrecords.com]www.guinnessworldrecords.com[/url]

 

Το στιλ του Ελ Γκρέκο οφειλόταν στον αστιγματισμό του;

Ο αστιγματισμός είναι μια ανεπάρκεια της όρασης που εκδηλώνεται όταν ο κερατοειδής δεν είναι τέλεια κυρτός.

Έτσι η όραση είναι παραμορφωμένη και ατελώς εστιασμένη (θαμπή). Η θεωρία ότι ο Ελ Γκρέκο, επονομασία του Κρητικού ζωγράφου Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, (Ηράκλειο Κρήτης, 1541 - Τολέδο, 1614), ήταν αστιγματικός ανέκυψε το 1913, για να εξηγήσει τις ιδιομορφίες τής ζωγραφικής του, η οποία ήταν τόσο διαφορετική από εκείνη των συγχρόνων του. Σύμφωνα μ' αυτή τη θεωρία, οι ατελείς φακοί, που ο φημισμένος ζωγράφος είχε ενδεχομένως χρησιμοποιήσει για να διορθώσει την οπτική του ανεπάρκεια, μπορούσαν να δημιουργήσουν εικόνες πιο επιμηκυμένες από τις πραγματικές. Σήμερα, όμως, οι μελετητές θεωρούν ότι η ιδιαίτερη φόρμα που είχαν τα πρόσωπα και οι σιλουέτες στους πίνακές του δεν οφειλόταν σε κάποιο ελάττωμα της όρασης, αλλά στην πρόθεση του ζωγράφου. Πράγματι, τα αποτελέσματα έρευνας, που έγινε μέσω ακτίνων Χ στα έργα του, έδειξαν ότι τα αρχικά σκίτσά του, επικαλυμμένα από τα λάδια των χρωμάτων, ήταν πολύ πιο ρεαλιστικά.

 

Γιατί τα βάζα Μινγκ είναι τόσο πολύτιμα;

Ο κυριότερος λόγος είναι η ιστορική τους αξία.

Εκπροσωπούν τους εμπορικούς και κοινωνικούς δεσμούς Ανατολής και Δύσης γύρω στο 16ο αιώνα, εποχή που οι πρώτες κινεζικές πορσελάνες άρχισαν να εξάγονται στην Ευρώπη από τις εταιρίες των Ανατολικών Ινδιών. Τότε η Κίνα παρήγαγε πάνω απ' όλα "λευκές και μπλε" πορσελάνες, πιο γνωστές ως πορσελάνες Kraak. Ήταν τα πρώτα χειροτεχνήματα για εξαγωγή, τα οποία προκάλεσαν την περιέργεια και το θαυμασμό ενός τμήματος της αριστοκρατικής Ευρώπης. Ο θαυμασμός μεταβλήθηκε σύντομα σε αληθινό πάθος, όταν άρχισαν να κυκλοφορούν οι πορσελάνες με πολύχρωμο σμάλτο, και η λευκή πορσελάνη Blanc de Chine. Με τη διάδοση που είχαν οι πορσελάνες της δυναστείας των Μινγκ (1368-1644) τέθηκαν οι βάσεις για ν' αναπτυχθεί ένα φαινόμενο, πολιτιστικό και αισθητικό, που ενδιέφερε τους συλλέκτες και τις αγορές έργων τέχνης της Δύσης κατά το 17ο και το 18ο αιώνα.

Ο δεύτερος λόγος της επιτυχίας τους είναι η εκπληκτική λεπτότητα και η ποικιλία των σχημάτων, της τεχνικής, της θαυμαστής διακόσμησής τους και των σμάλτων που χαρακτηρίζουν την παραγωγή Μινγκ. Blanc de China, Doucai (με αντιθετικά χρώματα ), Wucai (5 χρώματα), Kinrande (χρυσό μπροκάρ), είναι μερικές από τις ονομαστές πορσελάνες που μαρτυρούν τη θαυμαστή παραγωγή εκείνης της εποχής. Συχνά οι παραγωγές γίνονταν αποκλειστικά για εξαγωγή, κι έτσι όλες τους, διάσημες και ονομαστές στη Δύση, βρήκαν μεγαλύτερη δόξα και εκτίμηση απ' ό,τι στην πατρίδα τους.

 

Ποιοι αρχαίοι λαοί πραγματοποιούσαν ανθρωποθυσίες;

Κατά πάσα πιθανότητα, οι ανθρωποθυσίες αποτελούσαν μέρος της ιστορίας όλων των γεωργικών λαών της αρχαιότητας, παρότι σαφείς αποδείξεις δεν υπάρχουν για όλες τις περιπτώσεις.

Αντίθετα, στους λαούς της εποχής του κυνηγιού οι ανθρωποθυσίες αποτελούσαν μάλλον την εξαίρεση. Ωστόσο, ήδη στη Μέση και Ανώτερη Παλαιολιθική εποχή θυσιάζονταν είτε βασιλείς και ηλικιωμένοι ιερείς είτε νεαρές γυναίκες και παιδιά, με σκοπό να επιτευχθεί η γονιμότητα της γης. Έθιμα ανθρωποθυσιών επιβεβαιώθηκαν στη θρησκευτική ιστορία των Ίνκας, των Σλάβων, των Σουμερίων, των Ασσυρίων, των Αιγυπτίων, των Ινδιάνων, των Πολυνησίων και των Φοινίκων. Και όχι μόνο. Οι ανθρωποθυσίες ήταν γνωστές και στους Δωριείς, τους προγόνους του ελληνικού πολιτισμού, ενώ ήταν συνηθισμένη πρακτική και στην αρχαία Κρήτη. Στη Ρώμη, κατά τον εορτασμό των Αργείων, έριχναν στον Τίβερη ανδρείκελα από βούρλα, τελετουργία που πιθανότατα προέρχεται από εθιμοτυπικές δολοφονίες με ρίζες στην ετρουσκική εποχή. Χωρίς αμφιβολία, όμως, το ρεκόρ ανθρωποθυσιών ανήκει στους Αζτέκους. Κατά τη διάρκεια μίας και μόνο τελετής, που διήρκεσε τέσσερις μέρες, θυσιάστηκαν κοντά στο ναό του Τενοχτιτλάν είκοσι χιλιάδες αιχμάλωτοι πολέμου. Ο μέσος όρος ανθρωποθυσιών του σημαντικότερου αζτεκικού ναού είναι αξιοσημείωτος: 15 χιλιάδες θυσίες το χρόνο.

 

Πότε και από ποιoν εφευρέθηκε η ομπρέλα

Η ομπρέλα γεννήθηκε όχι για να προστατεύσει από τη βροχή αλλά από τον ήλιο.

Οι πρώτες ομπρέλες για τον ήλιο φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκαν από τους Κινέζους ήδη από τον δωδέκατο αιώνα π.Χ. Επίσης οι Αιγύπτιοι και οι Βαβυλώνιοι χρησιμοποίησαν την ομπρέλα για προστασία από τον ήλιο, ενώ στην Άπω Ανατολή έγινε σύμβολο της αριστοκρατίας, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που την ομπρέλα κρατούσαν μόνο βασιλείς ή αυλικοί. Το 1800, το παρασόλι εισέβαλε στον κόσμο της μόδας. Ήταν, μαζί με το καπέλο και την τσάντα, το πρώτο σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης και ως αξεσουάρ συνδέθηκε με τη ζωή των γυναικών έξω από το σπίτι. Η πρώτη ομπρέλα για τη βροχή εμφανίστηκε την περίοδο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έπειτα εξαφανίστηκε και επέστρεψε στην Ιταλία στα τέλη του 500 μ.Χ.