Άχρηστες αλλά ενδιαφέρουσες πληροφορίες!

Γιατί το ραδιόφωνο συντονίζεται καλύτερα όταν το ακουμπάμε;

Αυτό το φαινόμενο δεν έχει τίποτα το μαγικό.
Κάθε αντικείμενο από το οποίο περνά ρεύμα (καλός αγωγός) μπορεί να λειτουργήσει ως κεραία και να συλλάβει ραδιοκύματα. Αυτό συμβαίνει και με το ανθρώπινο σώμα, το οποίο, όπως και τα μεταλλικά σώματα, λειτουργεί ως κεραία, βελτιώνοντας τη λήψη του ραδιοφώνου.

 

Πώς λειτουργεί το φωτοαντιγραφικό μηχάνημα

Όταν τοποθετούμε μια σελίδα στην επιφάνεια και πατάμε το κουμπί για να βγάλουμε μια φωτοτυπία, το πρώτο πράγμα που συντελείται είναι ότι η εικόνα "διαβάζεται" από έναν αντιγραφέα λέιζερ και μετατρέπεται σε μια σειρά από ηλεκτρικές ώσεις (bit).

Αυτές ενεργοποιούν στη συνέχεια μια ακτίνα λέιζερ η οποία αναβοσβήνει, δηλαδή εκπέμπει φως ανάλογα με τα bit που δέχεται. Η ακτίνα λέιζερ ευαισθητοποιεί το τύμπανο, το οποίο έχει προηγουμένως ενεργοποιηθεί από το φορτιστή. Το τύμπανο φορτίζεται ηλεκτρικά σε συνάρτηση με το φως που δέχεται ή όχι από την ακτίνα λέιζερ. Δημιουργείται έτσι μια "λανθάνουσα" εικόνα, η οποία αποτελείται από μια σειρά μικροσκοπικών σημείων. Αυτή η λανθάνουσα εικόνα μετατρέπεται σε πραγματική πάνω στο τύμπανο με τη βοήθεια του τονιστή, δηλαδή μελανιού σε σκόνη υπό τη μορφή μαύρων ή χρωματιστών σωματιδίων που είναι ηλεκτρικά φορτισμένα. Ο τονιστής μεταφέρεται στο τύμπανο καλύπτοντας την επιφάνεια προς εμφάνιση. Εναποτίθεται όμως μόνο όπου συναντά αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο, κι έτσι αναπαράγεται η αρχική εικόνα. Η τελευταία φάση είναι η μεταφορά της ηλεκτροστατικής εικόνας στο χαρτί. Μια δυνατή ηλεκτρική εκκένωση καθιστά το φύλλο χαρτιού πιο ελκυστικό από το τύμπανο όσον αφορά στον τονιστή, οπότε αυτός μεταφέρεται στο χαρτί αναπαράγοντας έτσι την αρχική σελίδα που θέλαμε να φωτοτυπήσουμε. Στην τελική φάση, δύο θερμοί κύλινδροι "σιδερώνουν" το φύλλο, φιξάροντας έτσι τον τονιστή πάνω στο χαρτί. Αυτός είναι και ο λόγος που οι φωτοτυπημένες σελίδες είναι αρχικά ζεστές.

 

Τι είναι τα συστήματα Pal και Secam

Πρόκειται για τηλεοπτικά συστήματα που επιτρέπουν τη μετάδοση του χρώματος.

Το σύστημα Pal (Phase Alteration Line) υιοθετήθηκε από τα περισσότερα κράτη. Το Secam (Système électronique couleur avec mémoire) χρησιμοποιείται στη Γαλλία και σε ανατολικές χώρες. Και τα δύο συστήματα προέρχονται από το αμερικανικό NTSC (National television system committee), που χρησιμοποιείται και στην Ιαπωνία. Η έγχρωμη τηλεόραση λαμβάνει τρία διαφορετικά σήματα: ένα για τη φωτεινότητα, που παρέχει πληροφορίες σχετικές με την ένταση του φωτός, και δύο για τη σύνθεση και το συγχρονισμό των χρωμάτων. Οι βασικές διαφορές ανάμεσα στα τρία συστήματα έχουν να κάνουν με τη διαμόρφωση και τη μετάδοση του χρώματος. Το Pal και το Secam αναπτύχθηκαν για να λύσουν προβλήματα μη συμβατότητας που υπήρχαν στις Ηνωμένες Πολιτείες ανάμεσα στην εκπομπή και στη λήψη τής σύστασης των χρωμάτων. Λύθηκαν βελτιώνοντας την εκπομπή των τηλεοπτικών σταθμών. Στην Ευρώπη ακολουθήθηκε μια άλλη στρατηγική. Η σύνθεση του χρώματος από δύο γραμμές μετάδοσης διαδοχικά. Η δεύτερη διορθώνει πιθανά σφάλματα της πρώτης. Το Secam, σε σχέση με το Pal, περιλαμβάνει σε κάθε γραμμή συμπληρώσεις των χρωμάτων - συγκρατιούνται στη μνήμη τού συστήματος και μεταδίδονται ταυτόχρονα

 

Πώς επιτυγχάνεται η ηχητική απομόνωση ενός περιβάλλοντος

Η επέμβαση εξαρτάται από το περιβάλλον κι από τα χαρακτηριστικά του θορύβου.

Αν πρόκειται για σπίτι και η ενόχληση προκαλείται από τις φωνές ή την τηλεόραση των γειτόνων, τότε αυξάνεται η μάζα των διαχωριστικών, όπως είναι οι τοίχοι. Αν πρόκειται για το θόρυβο των αυτοκινήτων, η παρέμβαση γίνεται σε παράθυρα, μπαλκονόπορτες. Αν ο θόρυβος προέρχεται από ηχηρά ποδοπατήματα, τοποθετείται επιπλέον δάπεδο, όχι απόλυτα συνδεδεμένο με τη δομή του οικοδομήματος. Σε μεγάλα κτίρια, όπως αθλητικοί χώροι και γήπεδα, πρέπει να συνδυαστούν αντιτιθέμενες απαιτήσεις. Για παράδειγμα, οι επευφημίες του κοινού πρέπει να φτάνουν ενισχυμένες μέσα στο χώρο, ενώ το βουητό και ο θόρυβος να μη βγαίνουν προς τα έξω. Σε παρόμοιες περιπτώσεις χρησιμοποιούνται ως μονωτική επένδυση ίνες ξύλου που παρεμβάλλονται στο κατάλληλο υλικό (συνθετική βάτα), το οποίο απορροφά τις φωνές. Το ταβάνι πάνω από τις εξέδρες επενδύεται με πλάκες φελλού, ώστε να συνδυάζεται η αντανάκλαση από τους τοίχους με την απορροφητικότητα των φωνών από το ταβάνι και την παράλληλη απομάκρυνση της ηχούς.

 

[cptn_mac]

Πού τα βρίσκεις ολα αυτά ρε μάστορα; Σε μία πηγή ή πολλές;

 

Λίγα απο αυτά τα ξερω αλλά πολύ λίγα, τα περισσότερα είναι απο το περιοδικό FOCUS όπως έχω αναφέρει σε κάποια post πριν!

 

Γιατί κλείνουμε τα μάτια όταν ακούμε ένα δυνατό θόρυβο

Αποστολή των βλεφάρων είναι η προστασία των ματιών.
Το συνηθισμένο βλεφάρισμα διατηρεί υγρό και οξυγονωμένο τον κερατοειδή χιτώνα και  απομακρύνει τη σκόνη. Το άλλο είδος βλεφαρίσματος είναι αντανακλαστικό, ώστε να προστατεύσει το μάτι από ενδεχόμενο τραυματισμό. Ένας ξαφνικός έντονος θόρυβος, κάποια κίνηση, μια ριπή ανέμου ή μια ισχυρή λάμψη αρκούν για να προκαλέσουν το αντανακλαστικό κλείσιμο των βλεφάρων, γιατί ο εγκέφαλος θεωρεί ότι μπορεί να συνοδεύονται από κάτι αιχμηρό ή τραχύ που κατευθύνεται προς το πρόσωπο.

 

Γιατί ο ιδρώτας είναι αλμυρός

Ο ιδρώτας αποτελείται κατά 99% από νερό, ενώ περιέχει και μεταλλικά άλατα σε ποσοστό 5% προερχόμενα κυρίως από χλωριούχο νάτριο. Είτε προκαλείται εξαιτίας της ζέστης είτε λόγω συναισθηματικής φόρτισης, η αλμυρή γεύση του οφείλεται σε αυτή την ουσία.
Τα μεταλλικά άλατα δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη επίδραση στον οργανισμό καθώς η βασική λειτουργία του ιδρώτα είναι να δροσίζει το δέρμα. Ταυτόχρονα συμβάλλει στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Η απώλεια άλατος μέσω υπερβολικής εφίδρωσης εγκυμονεί κινδύνους για τον οργανισμό. Γι’ αυτό συνιστάται σε όσους ταξιδεύουν προς ζεστές χώρες να καταναλώνουν παστίλιες άλατος. Με αυτόν τον τρόπο αναπληρώνουν τις απώλειες που οφείλονται στην υπερβολική εφίδρωση. Τέλος, στην περίπτωση αφυδάτωσης χορηγείται ένα υγρό πλούσιο σε μεταλλικά άλατα.

 

Γιατί παθαίνουμε ναυτία

Η ναυτία έχει σχέση με την ισορροπία και τον ίλιγγο.

Τα όργανα της ισορροπίας διαθέτουν σκληρές τρίχες που περιβάλλονται από ένα υγρό. Όταν προχωρούμε προς μια κατεύθυνση, το υγρό μετακινεί αυτές τις τρίχες, οι οποίες στέλνουν ένα μήνυμα στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να διατηρούμε την αίσθηση της κατεύθυνσης που έχουμε πάρει. Αυτό το υγρό ονομάζεται λεμφατικό. Η κίνηση των τριχών είναι τέτοια ώστε ο οργανισμός μας προσαρμόζεται εύκολα στις αλλαγές και έτσι διατηρούμε την ισορροπία μας.
Όμως, όταν βρεθούμε σε ένα πλοίο που η θέση του συνεχώς αλλάζει, το λεμφατικό υγρό πηγαίνει εμπρός-πίσω ή πάνω-κάτω ή τα κάνει και τα δύο ταυτόχρονα. Η κίνηση αυτή μεταβιβάζεται και στις τρίχες που βρίσκονται μέσα στο λεμφατικό υγρό, οι οποίες στέλνουν αδιάκοπα μηνύματα στον εγκέφαλο. Αυτά τα μηνύματα φτάνουν το ένα μετά το άλλο με διαφορετικές οδηγίες. Καθώς η θέση του πλοίου αλλάζει τόσο γρήγορα, ο εγκέφαλος δέχεται μηνύματα που ακυρώνουν και διαψεύδουν το ένα το άλλο. Το αποτέλεσμα είναι μια κατάσταση σύγχυσης σε αυτό το νευρικό τμήμα του εγκεφάλου. Σύντομα, λοιπόν, αρχίζουμε να έχουμε ζαλάδες, πονοκέφαλο, κοκκινίλες, κρύο ιδρώτα και τάση για εμετό. Όλα αυτά τα συμπτώματα μαζί συνθέτουν την κατάσταση που ξέρουμε ως ναυτία.

 

Γιατί οι καραμέλες με γεύση μέντας δημιουργούν αίσθηση ψύχους στη γλώσσα μας

Οι καραμέλες με γεύση μέντας έχουν ως κύριο συστατικό τους τη μινθόλη.
Σε πειράματα που διεξήχθησαν στο Κέντρο Χημικών Αισθήσεων Μονέλ, στις ΗΠΑ, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν υδατικά διαλύματα μινθόλης για να ανακαλύψουν τι ακριβώς συμβαίνει. Παρατήρησαν ότι ένα παγωμένο διάλυμα μινθόλης προκαλούσε μεγαλύτερη αίσθηση του κρύου απ’ ό,τι ένα ποτήρι καθαρό νερό στην ίδια θερμοκρασία. Έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι κάτι αντίστοιχο γινόταν και όταν ζέσταιναν το διάλυμα μινθόλης, το οποίο φαινόταν πιο ζεστό από ένα ποτήρι νερό με την ίδια θερμοκρασία. Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν συντονίζεται πολύ καλά με τη γεύση της μινθόλης γι’ αυτό δημιουργεί αυτή την αίσθηση κρύου ή ζεστού, ώστε να μας αποτρέψει να τη δοκιμάσουμε. Αν βέβαια λάβουμε υπόψη μας τις πωλήσεις που σημειώνουν οι καραμέλες με γεύση μέντα, μάλλον δεν υπακούει!

 

Γιατί αυξάνονται οι μύες όταν κάνουμε γυμναστική με βάρη

Η άσκηση με βάρη προκαλεί αύξηση της μυϊκής μάζας μόνο όταν οι μύες καταπονούνται στον μέγιστο βαθμό, δηλαδή μόνο όταν χρησιμοποιούμε βάρη που εξαντλούν όλο το απόθεμα δύναμης που διαθέτουμε.
Η πιο χαλαρή άσκηση βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, ενισχύει τα νεύρα, δεν αυξάνει όμως τη μυϊκή μάζα. Αντίθετα, η άσκηση στο όριο οδηγεί στην παραγωγή συγκεκριμένων ενζύμων τα οποία ενεργοποιούν με τη σειρά τους κάποια γονίδια που αλλάζουν τον ρυθμό της πρωτεϊνικής σύνθεσης στους μυς. Ο παραπάνω μηχανισμός δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί πλήρως, ωστόσο οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι λαμβάνει χώρα σταδιακά και οπωσδήποτε μετά από δύο μήνες εντατικής άσκησης. Η αύξηση της μυϊκής μάζας πραγματοποιείται με την προσθήκη νέων ινών στα μυϊκά κύτταρα και όχι με την αύξηση του αριθμού των κυττάρων. Σε κάθε περίπτωση, οι μύες έχουν ένα γενετικά προκαθορισμένο μέγιστο μέγεθος που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.

 

Πόσο ποσοστό του εγκεφάλου μας χρησιμοποιούμε;

Σύμφωνα με έναν μύθο, χρησιμοποιούμε μόνο το 10% του εγκεφάλου μας. Το υπόλοιπο 90% παραμένει ανεκμετάλλευτο, γι’ αυτό απαιτούνται διάφορες μέθοδοι για να το ενεργοποιήσουμε.
Πάντως δεν είναι κοινά αποδεκτή η προέλευση του 10%. Ο Άινσταϊν, χωρίς να είναι ειδικός, είχε κάνει μια δήλωση η οποία, συνδυασμένη με τον δικό του βαθμό ευφυΐας, οδήγησε σε αυτόν τον μύθο. Έγκυρη πηγή θεωρείται ο Πιερ Φλουράν. Σε μελέτη του τον 19ο αιώνα υποστήριξε ότι πολλά σημεία του εγκεφάλου μας παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Διάφορα πειράματα τη δεκαετία του 1930 κατέδειξαν ότι πολλά μέρη του εγκεφαλικού φλοιού δεν διεγείρονται από ηλεκτρικό ρεύμα, άρα κατατάσσονται στο ποσοστό που δεν χρησιμοποιείται. Ωστόσο δεν υφίστανται αδιάσειστα επιχειρήματα για το ποσοστό του εγκεφάλου που χρησιμοποιούμε. Υπάρχουν μόνο εκείνα τα στοιχεία που δείχνουν ότι το 10% ως ποσοστό χρήσης του εγκεφάλου είναι αστήρικτο επιστημονικά.
Ο εγκέφαλος αποτελείται από διάφορα μέρη το καθένα από τα οποία αναλαμβάνει μια διαφορετική λειτουργία. Έχει διαπιστωθεί ότι ο εξωτερικός φλοιός ευθύνεται για όλες τις ανώτερες διανοητικές μας λειτουργίες, δεν ενεργοποιείται όμως αυτόνομα, αποκομμένος από το υπόλοιπο τμήμα του εγκεφάλου. Γενικά, δεν μπορούμε να υπολογίσουμε το ποσοστό των λειτουργιών του.

 

Γιατί πονάμε όταν αλλάζει ο καιρός

Η αυξημένη ευαισθησία στις αλλαγές του καιρού ονομάζεται μετεωροαστάθεια και τα συναισθήματα λόγω των κλιματολογικών και καιρικών μεταβολών ονομάζονται μετεωροτροπικές αντιδράσεις.
Πιο ευαίσθητοι στις αλλαγές των καιρικών συνθηκών είναι όσοι έχουν ιστορικό τραυματισμού στο κρανίο ή άτομα που εμφάνισαν παθήσεις που εξασθένισαν το νευρικό τους σύστημα. Η μετεωροαστάθεια μπορεί να υπάρχει και εκ γενετής. Στη βασική ομάδα πασχόντων συγκαταλέγονται άτομα άνω των σαράντα ετών. Η εμφάνιση πονοκεφάλου και άλλων συμπτωμάτων οφείλεται σε βασικά στοιχεία του καιρού, κυρίως στη μεταβολή της ατμοσφαιρικής πίεσης, παρότι οι ημερήσιες διακυμάνσεις της είναι ασήμαντες και δεν δημιουργούν επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Έχει παρατηρηθεί ότι μεταβολή 6-8 mm Hg στήλης προκαλεί σε ανθρώπους με αυξημένη ευαισθησία στην αλλαγή του καιρού αίσθημα βάρους στο κεφάλι, πονοκέφαλο και αλλαγή της διάθεσης. Σε αυτό υποβοηθούν και άλλοι παράγοντες όπως η μεταβολή της υγρασίας και της θερμοκρασίας του αέρα, η αλλαγή της δύναμης και της κατεύθυνσης του ανέμου, η νέφωση και η ταχύτητα με την οποία εκδηλώνονται οι μετεωρολογικές διακυμάνσεις. Όσο μικρότερο είναι το χρονικό διάστημα μεταβολής του καιρού τόσο πιο συχνές και έκδηλες είναι οι μετεωροτροπικές αντιδράσεις.

 

Τι είναι η λοβοτομή και ποιος την εφηύρε

Η λοβοτομή είναι μια χειρουργική επέμβαση με την οποία ο γιατρός αποκόπτει τις νευρικές ενώσεις ανάμεσα στους μετωπιαίους λοβούς και στον υπόλοιπο εγκέφαλο. Με τον τρόπο αυτό απενεργοποιεί ορισμένες σημαντικές λειτουργίες του εγκεφάλου.
Την εφηύρε το 1935 ο Πορτογάλος νευροχειρουργός Έγκας Μόνιτζ, ο οποίος άρχισε να την εφαρμόζει πειραματικά σε ασθενείς του ψυχιατρείου της Λισσαβόνας. Η εφεύρεση αυτή του χάρισε το Βραβείο Νομπέλ το 1949, αν και σήμερα η πρακτική αυτή επικρίνεται σφοδρά. Ο Μονίτζ παρατήρησε ότι τα συμπτώματα σοβαρών νοητικών ασθενειών όπως η σχιζοφρένεια εξαφανίζονταν άμεσα σε ανθρώπους στους οποίους είχε γίνει λοβοτομή. Εντούτοις υποτίμησε το γεγονός ότι οι βλάβες που προκαλούνταν στον εγκέφαλο ήταν πολύ μεγαλύτερες από τα οφέλη. Μετά τη θεραπεία πολλοί ασθενείς γίνονταν φυτά. Παρ’ όλα αυτά, η λοβοτομή εφαρμόστηκε ευρέως μέχρι τη δεκαετία του 1950 σε χιλιάδες ανθρώπους που υπέφεραν από νοητικές παθήσεις καθώς και σε υπερδραστήρια παιδιά και κρατουμένους που θεωρούνταν επικίνδυνοι. Στους μεγαλύτερους υποστηρικτές της λοβοτομής στις ΗΠΑ συγκαταλέγεται ο γιατρός Ουόλτερ Φρίμαν. Τη δεκαετία του 1950 περιδιάβαινε στη χώρα για να κάνει χιλιάδες λοβοτομές με μια γρήγορη τεχνική δικής του επινόησης. Χρησιμοποιούσε μια μικρή μύτη τρυπανιού με την οποία διείσδυε από το αφτί στο κρανίο. Αφού έφτανε στον μετωπιαίο λοβό, έκοβε τα επίμαχα νεύρα χτυπώντας απότομα το τρυπάνι με ένα μικρό σφυρί.

 

Μεταδίδουν τα κουνούπια τον ιό του AIDS;

Όχι. Τα κουνούπια διοχετεύουν σίελο σε εκείνον που τσιμπούν, ρουφώντας ταυτόχρονα το αίμα του θύματός τους.
Αν δέκα εκατομμύρια κουνούπια τσιμπήσουν άλλους τόσους ανθρώπους που είναι οροθετικοί και κατόπιν τσιμπήσουν κάποιον, ίσως να του μεταδώσουν τον ιό μέσω του μολυσμένου κεντριού τους. Και πάλι όμως θα ήταν μάλλον απίθανο να γίνει οροθετικός. Σε αντίθεση με την ελονοσία, η οποία εξελίσσεται και επιβιώνει στην κοιλιά του κουνουπιού και μεταφέρεται στους σιαλογόνους αδένες, τα μόρια του HIV αφομοιώνονται από το κουνούπι και καταστρέφονται.

 

Τι είναι η ναρκοληψία

Η ναρκοληψία είναι μια διαταραχή με κύρια χαρακτηριστικά την έντονη υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Ο ασθενής νιώθει μια ακατανίκητη ανάγκη για ύπνο και εισέρχεται ξαφνικά σε κατάσταση βαθύ ύπνου. Μια ναρκοληπτική κρίση διαρκεί από δέκα δευτερόλεπτα μέχρι και μισή ώρα. Εμφανίζεται συνήθως μετά το φαγητό ή κατά τη διάρκεια μιας μονότονης δραστηριότητας. Υπό κανονικές συνθήκες κοιμόμαστε βαθιά μετά από περίπου ενενήντα λεπτά. Στις ναρκοληπτικές κρίσεις η φυσιολογική διαδικασία διαταράσσεται. Πρόσφατες έρευνες κατέδειξαν ότι αυτή η νευρολογική διαταραχή πλήττει έναν στους 2.500 ανθρώπους και οφείλεται στην απουσία του νευροδιαβιβαστή ο οποίος ρυθμίζει τον ύπνο και το ξύπνημα.

 

Γιατί χασμουριόμαστε;

Τα περισσότερα θηλαστικά αλλά και ορισμένα πουλιά και ερπετά εκδηλώνουν αυτή την ακούσια αντίδραση.
Αν και ο ακριβής λόγος για τον οποίο χασμουριόμαστε δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ενέργειες σαν το τέντωμα συνδέονται με το χασμουρητό. Οι κινήσεις αυτές αυξάνουν την αρτηριακή πίεση και τη συχνότητα των καρδιακών παλμών και συγχρόνως χαλαρώνουν τους μυς και τις αρθρώσεις. Επομένως δεν πρέπει να διακόπτετε το χασμουρητό σφίγγοντας το σαγόνι σας διότι εμποδίζετε μια φυσιολογική λειτουργία. Αν οι περιστάσεις το επιτρέπουν, καλό είναι να τεντώνετε τους μυς του σαγονιού και του προσώπου σας ελεύθερα. Ποτέ δεν ξέρετε! Ένα καλό χασμουρητό ίσως ζωντανέψει τη μέρα σας…

 

Βλέπουν όνειρα οι τυφλοί;

Οι εκ γενετής τυφλοί μπορούν να ονειρεύονται. Τα όνειρά τους είναι πλούσια σε αφήγηση, δεν βλέπουν όμως εικόνες.
Οι γρήγορες μετακινήσεις των ματιών (REM) συνοδεύουν τον ύπνο κατά τη διάρκεια του ονείρου. Τα μάτια κινούνται σαν να παρακολουθεί ο κοιμισμένος όλες τις σκηνές που ονειρεύεται. Οι εκ γενετής τυφλοί και όσοι έχασαν την όρασή τους πριν από την ηλικία των πέντε ετών στερούνται τη φάση REM. Οι άνθρωποι που χάνουν την όρασή τους μετά την ηλικία των επτά ετών διατηρούν πολύ ζωηρά τα οπτικά στοιχεία στα όνειρά τους, ακόμη και μετά το πέρας πολλών χρόνων.

 

Επιβαρύνει τον οργανισμό η εκσπερμάτωση;

Το ακριβώς αντίθετο. Η απόδειξη προκύπτει από έρευνα που διενήργησε το 1997 το Πανεπιστήμιο Κουίνς στο Μπέλφαστ σε χίλιους άντρες.
Στα δέκα χρόνια που διήρκεσε εξέτασε τη σχέση της συχνότητας των σεξουαλικών επαφών με την κατάσταση της υγείας. Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύτηκαν στη Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση την ίδια χρονιά, κατέδειξαν μεταξύ άλλων ότι οι άντρες με μεγαλύτερη συχνότητα οργασμών έζησαν περισσότερο σε ποσοστό 50% από εκείνους που είχαν μειωμένη σεξουαλική δραστηριότητα.
Νέα αξιολόγηση στα αποτελέσματα της ίδιας έρευνας πραγματοποιήθηκε το 2001. Αυτά κατέδειξαν ότι οι άντρες που έκαναν σεξ τρεις ή περισσότερες φορές την εβδομάδα είχαν 50% λιγότερες πιθανότητες να πάθουν καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο.
Άλλη μελέτη που δημοσιεύτηκε στη Βρετανική Επιθεώρηση Διεθνούς Ουρολογίας αναφέρει ότι οι άντρες που διανύουν την τρίτη δεκαετία της ζωής τους μπορούν να μειώσουν στο 1/3 τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του προστάτη αν εκσπερματώνουν περισσότερες από πέντε φορές την εβδομάδα. Και αυτό διότι με την εκσπερμάτωση αποβάλλονται καρκινογόνες ουσίες που συσσωρεύονται στο προστατικό υγρό. Συνεπώς η τακτική εκκένωση του προστάτη συμβάλλει στη μείωση των πιθανοτήτων εμφάνισης της νόσου.

 

Γιατί «αφήνουμε» δύσοσμα αέρια»

Η έξοδος αερίων από το έντερο είναι φυσική πράξη. Ο καθένας από μας παράγει κατά μέσο όρο δέκα  εκπομπές αερίων την ημέρα, είτε ξύπνιος είτε κοιμισμένος. Όταν δεν οφείλονται σε πόνους δεν θεωρούνται ενόχληση, αφού πρόκειται για φυσική αντίδραση στη συσσώρευση αερίων στο παχύ έντερο.
Η συσσώρευση αυτή οφείλεται στην κατάποση μικρών φυσαλίδων αέρα κατά τη διάρκεια της μάσησης και της κατάποσης καθώς και στην πέψη. Οι τροφές περιέχουν θρεπτικές ουσίες τις οποίες τα γαστρικά υγρά δεν κατορθώνουν να «χωνέψουν». Όταν οι ουσίες αυτές ενωθούν με τα ένζυμα της πεπτικής χλωρίδας στο έντερο, διασπώνται και παράγουν αέρια που αποτελούνται από μεθάνιο, οξυγόνο, άζωτο και διοξείδιο του άνθρακα, όλες ουσίες άοσμες. Η δυσοσμία οφείλεται στο υδρόθειο, που μυρίζει σαν χαλασμένο αβγό. Κάποιες τροφές όπως τα όσπρια, το γάλα και τα τυριά αυξάνουν την παραγωγή αερίων του εντέρου.