Υπάρχει μια τεράστια διαφορά με την περίπτωση ενός φόρουμ. Στην αρθρογραφία μπορείς εύκολα να υιοθετήσεις ένα προσωπείο, να υποδυθείς έναν χαρακτήρα ο οποίος κοιτάζει τα πράγματα από μια συγκεκριμένη σκοπιά. Το κοινό σου είναι αόρατο, δεν αποκρίνεται συνήθως και αν αποκριθεί θα το πράξει μετά από την παρέλευση ενός χρονικού διαστήματος. Δεν ασκείται καμιά πίεση ώστε ο αρθρογράφος να συμμορφωθεί προς την αληθινή ταυτότητά του.
Στην περίπτωση ενός φόρουμ όμως, το "κοινό" σου αποκρίνεται σε σύντομο χρόνο, ερμηνεύει τα όσα λες, σου ασκεί ένα είδος πίεσης για να προσαρμοστείς στην ευρύτερη νοοτροπία του. Η προσωπικότητά σου διαθλάται μέσα στο πλήθος των σχολιασμών που δέχονται τα λεγόμενά σου. Είτε το θέλεις είτε όχι, όταν λες κάτι σε ένα φόρουμ, ανεπίγνωστα, πληρώνεις και ένα ψυχικό κόστος. Αυτός είναι και ο λόγος που τα τρολλς δεν έχουν σταθερή παρουσία σε ένα φόρουμ κτλ. Συνεπώς, θα αναγκαστείς να συμμορφωθείς, να ευθυγραμμιστείς σε κάποιο βαθμό με το πλαίσιο στο οποίο συζητάς, ειδάλλως θα αποχωρήσεις.
Να προσθέσω ότι το συγκεκριμένο φόρουμ διαθέτει και τους περίφημους σκληρούς χύστες. Αυτοί τι κάνουν; Όπως σε ένα οικοσύστημα υπάρχουν οι αποικοδομητές που μετατρέπουν την ανόργανη ύλη σε οργανική, έτσι και αυτοί εκκαθαρίζουν το φόρουμ από το τρολλάρισμα με έναν πρωτότυπο τρόπο: την αυτοϋπονόμευση, την ηδονιστική αυτοαναφορικότητα και τον διαγώνιο σχολιασμό των ζητημάτων που προκύπτουν. Χρησιμοποιούν τα ίδια τα όπλα των τρολλς για να καταπολεμήσουν ακριβώς αυτή την άθλια συνήθεια του τρολλαρίσματος. Γι' αυτό και κανένα τρολλ δεν πρόκειται να μακροημερεύσει σε ένα τέτοιο φόρουμ. Έχουσι γνώσιν οι φύλακες.