Εκπληκτικο αρθρο του Βαρλα....
www.thrylos.gr/blogs/blog/post/5483/kerdizei-o-kaluteros/?cid=20]Κερδίζει ο καλύτερος[/url]
Το πρωτάθλημα θα το πάρει ο Παναθηναϊκός, γιατί το αξίζει. Ένας από τους πιο αγαπημένους μου αναγνώστες είχε γράψει τις προάλλες κάτι που μπορεί να το σκεφτεί μόνο ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, ένα μυαλό που αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία και κατ΄ επέκταση στον ελληνικό αθλητισμό.
Τι έγραψε; Στην σύγχρονη Ελλάδα πρακτικά η πουστιά είναι συνώνυμο της μαγκιάς, της «νίκης». Πόσο δίκιο έχει... Η καλοσύνη, ο μόχθος, η λογική να λειτουργείς τίμια και να διεκδικείς το οτιδήποτε με ανθρωπιά και ανδρισμό σεβόμενος τους γύρω σου, σε κάνει μαλάκα. Εκ του αποτελέσματος...
Στο ΟΑΚΑ κέρδισε η καλύτερη ομάδα. Αυτή που έχει καταφέρει με την εμπειρία και τους χειρισμούς που απαιτούνται στον επαγγελματικό αθλητισμό της πατρίδας μας, να είναι ανίκητη όχι μόνο στην καλή της μέρα, αλλά και στην κακή. Και τον δεύτερο τελικό τον πήρε ο εκπληκτικός οργανισμός που λέγεται ΚΑΕ Παναθηναϊκός και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη.
Ένας οργανισμός που δεν προγραμματίζει και δεν «κλειδώνει» μόνο το σήμερα, αλλά και το αύριο. Που γνωρίζει τους τρόπους να βγαίνει αλώβητος από όλες τις καταστάσεις και να «χτυπάει» τον αντίπαλό του σε όλα τα επίπεδα. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι όσοι δουλεύουν στον Παναθηναϊκό είναι εκπληκτικοί στην δουλειά τους. Από τον Ομπράντοβιτς και τον Μάνο Παπαδόπουλο μέχρι και τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας τους.
Ξέρουν όχι μόνο να κερδίζουν, αλλά και να δημιουργούν το έδαφος και τις προϋποθέσεις για να «πληγώνεται» ο αντίπαλός τους εκ των έσω. Είναι τόσο καλοί, τόσο τέλειοι που με εκπληκτική διαχείριση και θαυμαστό σύστημα μπορούν να στρέφουν ακόμα και τον κόσμο του Ολυμπιακού εναντίον της ίδιας της ομάδας που αγαπάει.
Ποιος Γκέμπελς...
Έχουν κατορθώσει να κάνουν τον περισσότερο «ερυθρόλευκο» κόσμο να απαιτεί νίκες επί του Παναθηναϊκού ανεξαρτήτως συνθηκών. Ο Ολυμπιακός στην μέτρια μέρα του (ΣΕΦ) μέσα στην έδρα του είναι ανάξιος να έχει το 50%-50%. Στην καλή του (ΟΑΚΑ), εκεί που έπρεπε να δημιουργήσει διαφορά ασφαλείας και να αναγκάσει τον Παναθηναϊκό να χάσει την γη κάτω από τα πόδια του, βρίσκεται να «κυνηγάει» στο σκορ στα τελευταία λεπτά. Χωρίς ψηλούς, χωρίς «καθαρό μυαλό», χωρίς πίστη ότι κάποτε μπορεί να τα καταφέρει όσο καλά και να παίξει.
Αυτή είναι η μεγάλη μαγκιά του Παναθηναϊκού. Στην οποία υποκλίνομαι από την στιγμή που δεν ζω στην Γερμανία, ή στην... Φινλανδία, αλλά στην Ελλάδα. Μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε να πούμε τι βλέπουμε. Να αναρωτιόμαστε μήπως είμαστε γραφικοί και δεν το έχουμε καταλάβει. Και αυτός ο κύκλος που κάθε σεζόν διαγράφει ο Παναθηναϊκός με τόσο ολοκληρωμένο και εντυπωσιακό τρόπο, έχει πάντα τους ίδιους θύτες και το ίδιο θύμα.
Η πετυχημένη τακτική του Παναθηναϊκού στηρίζεται σε ένα αχτύπητο τρίπτυχο. Καλή ομάδα, απόλυτος έλεγχος κάθε εξουσίας που σχετίζεται άμεσα (ΕΟΚ, ΚΕΔ, ΕΣΑΚΕ, ΠΣΑΚ) ή έμμεσα με το μπάσκετ και το τρίτο και ισόποσα σημαντικό κομμάτι, η προπαγάνδα.
Εμείς φταίμε και πρέπει να το παραδεχτούμε. Να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να το βουλώσουμε. Είναι δυνάστες και είμαστε οι πληβείοι. Μιλάμε για ένα οργανισμό που «διοχετεύει» δημοσιογραφικές υπηρεσίες και γραφεία τύπου στα δύο κέντρα εξουσίας του αθλήματος στην χώρα. Στην ΕΟΚ και τον ΕΣΑΚΕ!
Πως σας φαίνεται που οι δημοσιογράφοι οι οποίοι έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με την ΚΑΕ Παναθηναϊκός είναι εδώ και χρόνια έμμισθοι ως γραφεία τύπου στην ομοσπονδία, στην λίγκα του πρωταθλήματος, ακόμα και στον συνδικαλιστικό σύνδεσμο των παικτών; Εμένα, πάντως, εντελώς φυσιολογικό!
Γιατί να μην είναι; Τους ενοχλεί κανείς; Τους έχει πιέσει ποτέ κάποιος; Ξέρει ο κοσμάκης τι γίνεται; Το αποτέλεσμα του εκπληκτικού βαθμού ελέγχου της εξουσίας, το ζείτε κάθε μέρα στις ψυχές σας.
Ως μπούμερανγκ. Έχουμε φθαρεί τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια που το μυαλό μας είναι αλλού. Εκεί που μας το κατευθύνουν. Μας φταίνε οι Αγγελόπουλοι που δεν είναι κλέφτες. Μας φταίνε οι άψυχοι παίκτες μας που καταφέρνουν να αντέξουν μέσα στα κρίσιμα παιχνίδια ως ένα σημείο, αλλά κάποια στιγμή καταρρέουν. Όπως κατέρρευσε ο εκπληκτικός Σπανούλης του πρώτου ημιχρόνου και τόσοι άλλοι στο πρόσφατο παρελθόν...
Πνευματικός βιασμός και μπούμερανγκ
Το μυαλό μας είναι τόσο «βιασμένο» που δεν έχουμε αναρωτηθεί ποτέ. Γιατί στην εθνική ομάδα των μεγάλων επιτυχιών οι παίκτες του Παναθηναϊκού που δεν χάνουν ποτέ στην Ελλάδα, δεν είναι στο παρκέ τόσο καλύτεροι από τους άλλους συμπαίκτες τους; Από το 2005 μέχρι το 2008 ο απόλυτος ηγέτης της εθνικής, αυτός που έψαχνε στα περισσότερα κρίσιμα σημεία ο «σύγχρονος Νίκος Γκάλης», ήταν ο Θοδωρής Παπαλουκάς.
Αυτός που τον βλέπεις τώρα πολλές φορές να σηκώνει «λευκή πετσέτα», που μετά τα πρώτα 4-5 χουνέρια - «παγίδες» του συστήματος μοιάζει να τα έχει παρατήσει και έχει απαξιωθεί πλήρως από τον κόσμο του Ολυμπιακού. Καλά να πάθει. Ας πήγαινε στον Παναθηναϊκό το 2001 ή το 2007. Αν ήταν σε αυτούς ως παιδί του συστήματος τώρα δεν θα ήταν γέρος και λιπόψυχος, αλλά ο μάγκας που στα 34 του ακόμα έχει την ποιότητα να κάνει την διαφορά.
Την σκυτάλη σε αυτό τον ρόλο την πήρε το 2009 ο Σπανούλης στην εθνική μας ομάδα. Αν συνεχίσει να παίζει εκεί, θα αποδεικνύει συχνά - πυκνά πόσο ηγέτης είναι. Στον Ολυμπιακό, όμως, το πιθανότερο είναι να χάνει και κάποια στιγμή να γίνουν οι περισσότερο πικραμένοι φίλαθλοι και οπαδοί της ομάδας όχι υποστηρικτές και θαυμαστές του, αλλά λογιστές του... συμβολαίου του. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα συμβόλαια του Παναθηναϊκού κατά κανόνα είναι μικρότερα από τα αντίστοιχα του Ολυμπιακού; Μήπως επειδή οι επενδύσεις από την άλλη πλευρά γίνονται σε περισσότερα επίπεδα;
Ο Μπουρούσης στα 27 του δεν έχει πάρει πρωτάθλημα, ο Σπανούλης το καλοκαίρι μου έλεγε ότι όταν σε αδικούν, πρέπει να «γιγαντώνεσαι», να παραμένεις συγκεντρωμένος και να τους κερδίζεις ακόμα και υπό αυτές τις προϋποθέσεις. Δύο ντέρμπι χρειάστηκαν για να βγει και να ξεσπάσει. Γιατί άντεξε τόσο λίγο; Απλή απάντηση. Έπαιζε στον Παναθηναϊκό και είχε μάθει αλλιώς. Σε αυτόν η διαφορά μοιάζει αδιανόητη! Δεν έχει συνηθίσει να είναι στη πλευρά του μαλάκα, τόσα χρόνια ήταν στην αντίπερα όχθη και το καλοκαίρι δεν ντρεπόταν να κάνει διακοπές...
Ο Γκόρντον μας έκανε ρόμπα. Βγήκε με το ύφος μικρού παιδιού (είναι ο ίδιος άνθρωπος που είχε δώσει διαδικτυακά συγχαρητήρια στον Παναθηναϊκό για την Ευρωλίγκα) και αναρωτιόταν γιατί όταν έπαιζε στο Μαρούσι μπορούσε να παίξει άμυνα κόντρα στον Παναθηναϊκό και τώρα δεν μπορεί. Τζαμόν σε είχα για πιο έξυπνο. Το Μαρούσι δεν είναι ο αντίπαλος που θέλουν οι πράσινοι να «σκοτώνουν» κάθε σεζόν με κάθε τρόπο.
Μια πόρτα είναι η ζωή...
Ειλικρινά το πιστεύω. Ο Παναθηναϊκός το παίρνει και πάλι δίκαια. Γιατί όπως σωστά υποστηρίζουν οι οπαδοί του, ο Παναθηναϊκός είναι το ελληνικό μπάσκετ. Ισχύει 100%. Ποια είναι η καθημερινότητα της διοίκησης των υπερπρωταθλητών; Το ΟΑΚΑ. Οι από εδώ πόρτες ανήκουν στην ΚΑΕ Παναθηναϊκός. Οι ακριβώς απέναντι; Στην ΕΟΚ. Η αμέσως παραδίπλα; Στον ΠΣΑΚ.
Όταν ο Μάνος Παπαδόπουλος μείνει από ζάχαρη και δεν μπορεί να ολοκληρώσει το πρωινό καφεδάκι περπατάει 20 μέτρα και μπαίνει στα γραφεία της ομοσπονδίας. Όλο και κάποιον σύντροφο θα βρει να τον φιλέψει. Είτε στα γραφεία που δουλεύουν οι υπάλληλοι της ΕΟΚ, είτε σε αυτά που εδρεύει η ΚΕΔ... Θα πει μια καλημέρα στον Ζαβλανό και τον Συμεωνίδη, θα κάνουν πλακίτσα, θα πουν καμία μαλακία να περάσει η ώρα.
Μην νομίζετε, δεν χρειάζεται να μιλήσουν και πολύ. Όλα στον αυτόματο πιλότο είναι. Και πως να μην είναι όταν αυτοί οι άνθρωποι είναι συνέχεια μαζί εδώ και τόσα χρόνια; Ελέγχουν τα πάντα, κινούν τα νήματα μέχρι κεραίας και καλά κάνουν.
Ο Μάνος Παπαδόπουλος μπορεί να μπαίνει στις συνεδριάσεις της ΚΕΔ και να κάνει πλάκα. Να κοροϊδεύει, να ειρωνεύεται με ύφος αυτοκράτορα της Ρώμης, να λέει νταβατζήδες τους παίκτες του Ολυμπιακού και οι άλλοι που υποτίθεται ότι είναι υπεύθυνοι για την αξιοκρατία της διαιτησίας, να χασκογελάνε!
Μαριονέτες
Σε ποια χώρα έχει πει παράγοντας ομάδας νταβατζή τον τότε αρχηγό της εθνικής και δεν έχει κληθεί σε απολογία από τα αρμόδια όργανα; Μα, ποιος να τον καλέσει; Αφού ο Παναθηναϊκός είναι το μπάσκετ! Εντάξει μωρέ, θα τον έβαζε στην θέση του ο ΠΣΑΚ...
Ναι, ναι, αυτός ο συνδικαλιστικός σύνδεσμος των παικτών που εκείνη την εποχή έβγαζε καθημερινά ανακοινώσεις για κάθε πιθανό και απίθανο ζήτημα. Το μόνο που δεν είχαν κάνει είναι να εκδώσουν ανακοίνωση για την αύξηση της τιμής της φέτας στα σούπερ μάρκετ.
Τα παιδιά ήταν πολύ «επιθετικά». Τα χαιρόσουν! Συνδικαλιστές όνομα και πράγμα. Πως αντέδρασε ο ΠΣΑΚ όταν έκανε την συγκεκριμένη επίδειξη δύναμης ο Παπαδόπουλος; Όχι ο Γιώργος, αυτός που τιμωρήθηκε και πήγε στη φυλακή. Για τον Μάνο λέω. Δεν αντέδρασαν! Κο, κο, κο.
Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Μετά από 10 μέρες που ένα τηλεφώνημα τους έκανε να καταλάβουν ότι ξεφτιλίστηκαν, προέβησαν σε μια κίνηση που τους ξεφτίλισε ακόμα περισσότερο, τους εξέθεσε ανεπανόρθωτα. Έβγαλαν ανακοίνωση. Και τι έλεγαν; Τίποτα! «Δεν θέλουμε, λέει, να προσβάλλονται συνάδελφοί μας»... Χωρίς ονόματα και επίθετα, χωρίς αναφορά στο γεγονός, χωρίς να λένε σε τι και σε ποιους αναφέρονται!
Μιλάμε για το υπέρτατο «ξεγύμνωμα», για το πιο απροκάλυπτο προσκύνημα... Συνειδητοποιείτε ότι ακόμα και ο ΠΣΑΚ, ο κλάδος των παικτών, είναι όργανο των άλλων; Ο οργανισμός που έχουν δημιουργήσει έχει διεισδύσει παντού, μέχρι και στα μυαλά σας...
Και τι να κάνει ο ΠΣΑΚ; Να κράξει τον Μάνο Παπαδόπουλο; Με τι... καρύδια;
Τρέμανε! Ποιος θα τους βοηθήσει μετά να «περάσουν» τις θέσεις τους στην ΕΟΚ; Ποιος; Εγώ; Και τι να κάνουν οι διαιτητές; Παλιοί και νέοι; Να καταστρέψουν την καριέρα τους και να μην γίνουν ποτέ διεθνείς; Να μην βγάλουν περισσότερα λεφτά, να μην πάνε ταξίδια, να μην σφυρίξουν σε μεγάλες διοργανώσεις; Να μην γίνουν γνωστοί και να βγάλουν καμία γκόμενα; Να ρισκάρουν τόσα πολλά «αγαθά» απλά για να παίξουν δίκαια; Όχι απλά δεν τους συμφέρει μια τέτοια πράξη, αλλά ισοδυναμεί εδώ και δέκα χρόνια με «επαγγελματική αυτοκτονία».
Νομίζω ότι καταλαβαίνετε. Το σύστημα είναι άρτιο. Όλα υπηρετούν τον ένα και μοναδικό δυνάστη. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει αλλάξει μόνο ένα πράγμα. Οι Αγγελόπουλοι βάζουν πάρα πολλά λεφτά και όταν αποχωρήσουν οι Γιαννακόπουλοι πρέπει να τους «αρμέξουν» κι αυτούς. Δεν γίνεται μετά από τόσες επενδύσεις (εντός παρκέ) να τους αφήσουν σύξυλους.
Αυτό το καταλαβαίνει πρώτος από όλους ο μάγκας Παναθηναϊκός. Ξέρει ότι ο αντίπαλός του δεν είναι πια ο Ολυμπιακός του Καφετζή, του Μισιακού, του Μοράλες και του (σούπερ φιλότιμου) Γιαννουζάκου. Κάπως έτσι πήραμε δύο κυπελλάκια. Κάτι σας είχα γράψει για τυράκια. Τα γραπτά μένουν.
Τελευταία φορά
Είναι η πρώτη και τελευταία φορά που βάζω συνειδητά το μπάσκετ σε δεύτερη μοίρα. Γιατί λυπάμαι αρκετούς μέσα στον Ολυμπιακό και φλερτάρω με την τρέλα όταν βλέπω ότι το κατεστημένο του Παναθηναϊκού έχει κατορθώσει το ακατόρθωτο. Να βρίσκει τρόπους κάθε σεζόν, έτσι ώστε μετά το τέλος της η δική μας ομάδα να είναι ολοένα και πιο διαλυμένη. Να ζητάει ο κόσμος «αίμα» να φεύγουν κάθε καλοκαίρι 10 παίκτες και να έρχονται άλλοι τόσοι.
Ο Παναθηναϊκός δεν ξέρει μόνο πως θα μας κερδίσει. Ξέρει πως να μας κονιορτοποιεί στο τέλος κάθε σεζόν και να μας καταστρέφει σε μεγάλο βαθμό και για την επόμενη. Οι άνθρωποι είναι πολύ μπροστά, είναι ό,τι πιο αποτελεσματικό και έξυπνο έχω συναντήσει στη ζωή μου.
Ξέρετε τι με εκνευρίζει; Μας έχουν πείσει ότι αν δεν κερδίσουν οι 5 τους 8, είμαστε άχρηστοι! Ναι, ο Ολυμπιακός μπορούσε να κερδίσει τον περσινό τρίτο τελικό, παρότι μετά το 27’ καταστρατηγήθηκαν όλοι οι κανονισμοί και ανακαλύφθηκαν νέοι για το πως θα σκοράρει μια ομάδα χωρίς να μπορεί να βάλει καλάθι.
Ναι, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να κερδίσει στο ΟΑΚΑ την Κυριακή. Γιατί, όμως, να κερδίζω με 6 και όχι με 15 στο ημίχρονο; Το ίδιο θα ήταν; Γιατί στο 60-60 να με πετσοκόψουν για τρία λεπτά, μέχρι να πάμε στο 67-60 και να καταρρεύσω;
Με το που «μυρίζουν» τον κίνδυνο δρουν ακαριαία! Είναι τέτοια η πρεμούρα τους να δείξουν ότι έχουν τα φόντα να υπηρετήσουν το σύστημα και να φτάσουν κι αυτοί ψηλά σαν καλά παιδιά, που ακόμα και όταν σε έχουν τελειώσει, βγαίνεις αιφνιδιασμό 3 εναντίον 1 και σου κόβουν το καλάθι, αλλά χωρίς να σφυρίξουν αντιαθλητικό, όπως επιτάσσει ο κανονισμός.
Δεν θέλουν απλά να βοηθήσουν τα νέα παιδιά του Ζαβλανού, αγωνιούν να δείξουν ότι θα γίνουν οι καλύτεροι! Βαρέθηκα ρε μάγκες, ειλικρινά. Είναι η πρώτη φορά που με ρωτούσαν τι βλέπω στο ημίχρονο και χαμογελούσα. Ούτε καν θύμωσα. Η γνώση είναι πανάκεια.
Όταν έχεις δει μια ελληνική ταινία 20 φορές θυμάσαι απ΄ έξω όλες τις ατάκες. Είναι δυνατόν, λοιπόν, να σου διαφεύγει πως τελειώνει το έργο;
Εμείς φταίμε
Δεν ευθύνονται αυτοί, εμείς φταίμε. Εμείς που συζητάμε να πάμε στην Μεσογειακή λίγκα του Βασιλακόπουλου, εμείς που αφήνουμε τους παίκτες μας να παίζουν στην εθνική τραυματισμένοι, εμείς που νομίζαμε (το εμείς είναι τρόπους του λέγειν...) ότι κάτι θα αλλάξει επειδή «κόπηκαν» οι παλιοί... υπηρέτες και οι νέοι που θα βγουν από το ίδιο πανεπιστήμιο θα είναι διαφορετικοί.
Εμείς που είδαμε τον Ζαβλανό μόλις σταματάει την καριέρα του στη «χειρουργική» να γίνεται σε μια νύχτα αφεντικό στην κεντρική επιτροπή της διαιτησίας και κοιτάζαμε σαν χάνοι. Γίνεται ο «βιαστής» σου αρχιεπίσκοπος όλων των διαιτητών κι εσύ κοιτάς αμέτοχος;
Εμείς φταίμε που καθόμαστε και «γλείφουμε» τον Βασιλακόπουλο, που συμμετέχουμε στον ΕΣΑΚΕ της... ΕΟΚ (τώρα πλακώθηκαν ο Θεός του μπάσκετ και ο Οικονομίδης για δικά τους συμφέροντα, τουτέστιν Α1 και Μεσογειακή λίγκα...), που μας φτύνουν και νομίζουμε ότι βρέχει.
Λίγο μπάσκετ...
Στο πρώτο ημίχρονο παίξαμε πραγματικά καλά. Γιατί μας βγήκε η άμυνα και βάλαμε πολλά σουτ. Στην δεύτερη περίοδο ο Παναθηναϊκός κυνηγούσε στο σκορ και εκτέλεσε 18 βολές. Την ίδια στιγμή που ο Χαλπερίν στο + 9 έκανε ντράιβ, τον έσπρωχναν στο... διάολο οι παίκτες του Παναθηναϊκού και οι διαιτητές δεν σφύριζαν.
Έχω σημειώσει στο μπλοκάκι μου περίπου 35 φάσεις. Δεν πρόκειται να κάτσω να τις γράψω. Γιατί ο πιο πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει ανομοιομορφία και πόσο σημαντικό είναι όχι μόνο το τι σφυρίζεις, αλλά και το τι δεν σφυρίζεις. Η ουσία είναι μια. Όταν έρχεται η κρίσιμη στιγμή στο ΣΕΦ τους σπρώχνουν και στο ΟΑΚΑ σε περνάνε «πριονοκορδέλα». Το επίπεδο της εύνοιας του Παναθηναϊκού καθορίζεται και είναι σε στενή σχέση και συνάρτηση με το επίπεδο της απόδοσης του Ολυμπιακού. Όσο καλύτεροι και πιο επικίνδυνοι είμαστε εμείς, τόσο καλύτεροι και πιο επικίνδυνοι γίνονται και οι διαιτητές...
[size=30pt]Το τέλειο παράδειγμα...
Σπεύδω να προλάβω όσους Ολυμπιακούς έχουν «ποτιστεί» από την προπαγάνδα της εξουσίας. Τελικός Ευρωλίγκας, 2009, Βερολίνο. Ο Παναθηναϊκός των μεγαλύτερων προσωπικοτήτων που είχε ποτέ μαζεμένες στην ίδια ομάδα (Γιασικεβίτσιους, Διαμαντίδης, Σπανούλης, Μπατίστ) κέρδιζε την ΤΣΣΚΑ 23 πόντους μετά το ξεκίνημα της τρίτης περιόδου.
Ο Αρτεάγκα περισσότερο και οι άλλοι διαιτητές λιγότερο ξεκίνησαν να συμπεριφέρονται στον Παναθηναϊκό ΌΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ συμπεριφέρονται σε μας οι Έλληνες διαιτητές όλα αυτά τα χρόνια στα κρίσιμα παιχνίδια. Μέσα σε 15 λεπτά η καλύτερη ομάδα που είχε ποτέ ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια ΕΧΑΣΕ διαφορά 23 πόντων και νίκησε με 73-71.
Θα μπορούσε να χάσει αν η μπάλα έμπαινε στο τρίποντο του Σίσκα. Δεν ήθελε και πολύ. Μα καλά, πως γύρισε αυτό το ματς; Μήπως επειδή οι μεγάλοι και τρανοί παίκτες του εξάστερου αισθάνθηκαν για 20 λεπτά όπως αισθάνονται όχι για ένα παιχνίδι, αλλά για 10 χρόνια τα γατάκια που παίζουν στον Ολυμπιακό;
[/size]
Στα δικά μας πάλι... Το τέλος είναι πάντα το ίδιο. Εμείς καταρρέουμε και αυτοί πανηγυρίζουν. Εμείς είμαστε οι ψιψίνες και αυτοί οι Γκάληδες. Αυτοί όσο άσχημα και να παίξουν, ξέρουν ότι πάντα υπάρχουν 3 σωματοφύλακες να τους στηρίξουν, εμείς όσο όμορφα και να παίξουμε, γνωρίζουμε τι κρέμεται από πάνω μας ως δαμόκλεια σπάθη. Κάπως έτσι το μυαλό «δηλητηριάζεται», η ψυχραιμία χάνεται και επικρατεί ο νόμος του Παναθηναϊκού.
Ίσως ο μοναδικός νόμος στην Ελλάδα που τηρείται τόσο αυστηρά, τόσο απαρέγκλιτα και δεν υπάρχει ούτε ένα τόσο δα «παραθυράκι» να γλιτώσεις!
Τα τελευταία πιόνια
Ο Παναθηναϊκός ξέρει ότι πρέπει να «ελέγχει» και την καλοκαιρινή διάθεση των Αγγελόπουλων. Θέλει εκτός από το πρωτάθλημα να έχει και την καβάντζα ότι οι πρόεδροι του Ολυμπιακού θα είναι απόλυτα ξενερωμένοι, απόλυτα «άδειοι» μετά το τέλος κάθε σεζόν. Γιατί έχουν περισσότερα λεφτά να δώσουν και αυτό είναι κάτι που ανησυχεί τον δυνάστη, που ασφαλώς ξέρει πόσο σημαντική είναι η δύναμη του χρήματος.
Το τελευταίο επεισόδιο έχει ως «πιόνι» τους οπαδούς του Ολυμπιακού. ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΠΕΡΥΣΙ... Ο Παναθηναϊκός ολοκληρώνει το πλάνο του με το ιδανικό σενάριο. Την Τετάρτη θέλει ένα ΣΕΦ που «βράζει», ένα κόσμο αγανακτισμένο που θα τον «τσιτώσει» ακόμα περισσότερο η αστυνομία με τους (συμπτωματικά) λάθος χειρισμούς της και την συνέχεια την ξέρετε...
Ο Ολυμπιακός πιθανώς στο παρκέ θα παρουσιαστεί εύθραυστος, ο Παναθηναϊκός θα αποδειχτεί ξανά πόσο μάγκας είναι και αυτό που ζητάνε από εσάς, εκεί που θέλουν να σας εξωθήσουν είναι στα επεισόδια, στις λανθασμένες συμπεριφορές. Η νέα απώλεια του πρωταθλήματος και μια τιμωρία 10 αγωνιστικών (με τον Παναθηναϊκό να έχει την πολυτέλεια να υποστηρίζει πως ευνοηθήκαμε γιατί δεν έγινε αφαίρεση βαθμών!!!) για την επόμενη σεζόν είναι ό,τι πρέπει.
Η καλύτερη παρακαταθήκη και για την επόμενη σεζόν, τα πιο γερά «θεμέλια» για να επεκταθεί η αυτοκρατορία. Εμείς διαλυμένοι αγωνιστικά και ψυχολογικά, χωρίς διαρκείας, χωρίς κόσμο, χωρίς τίποτα. Αυτοί;
Η καλύτερη ομάδα που έχει ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ο ελληνικός αθλητισμός. Μάγκες, ο καλύτερος κερδίζει. Πάρτε το χαμπάρι. Αν θέλετε να γίνεται κι εσείς γρανάζια του μηχανισμού τους, πηγαίνετε στο ΣΕΦ την Τετάρτη και βγάλτε την οργή σας. Αυτό θέλουν, αυτό σας ζητάνε.
Αν θέλετε να βοηθήσετε τον Ολυμπιακό, κανονίστε καλύτερα μια ειρηνική συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της ΕΟΚ και της ΚΕΔ. Θα πιείτε και καφέ με τον Μάνο Παπαδόπουλο. Πιθανώς χωρίς να χρειαστεί να τον πληρώσετε.
Κάτι τελευταίο. Σας ευχαριστώ για την συμμετοχή σας στο μπλογκ. Οι περισσότεροι είστε οπαδοί και αγαπάτε αληθινά τον Ολυμπιακό. Σας αφιερώνω αυτά τα στιχάκια, τα έχετε τραγουδήσει πολλές φορές...
Χαιρετίσματα...
Εγώ δε θέλω στη ζωή να κυβερνήσω
θέλω να μείνω οπαδός φανατικός
αυτών που πάντοτε την τρώνε από πίσω
και στο μηδέν ξαναγυρνάνε διαρκώς
Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία
εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι
παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω
σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι
Εγώ δε θέλω να με κάνετε σατράπη
ούτε συνένοχο σε κόλπα ομαδικά
απ' το ραδιόφωνο σας στέλνω με αγάπη
τα τραγουδάκια μου και δυο γλυκά φιλιά...
:S
