Φιλε Κωστα δεν ειναι προνομιο κατι στο οποιο εχει προσβαση ολος ο κοσμος. Τα νησακια ποτε δεν ηταν ιδιωτικα ο οποιοσδηποτε μπορουσε παντα να παει. Υπο την προυποθεση βεβαια οτι θα ειχε καπως ανοιχτο μυαλο και περιεργεια να δει κατι παραπανω. Το μονο που καταφερε η ταινια περα απο το να χαλασει το μερος ηταν να δωσει μασημενη τροφη σε αρκετους ασχετους που θελησαν να το παιξουν Ντι Καπριο. Το ξερεις οτι ο βυθος της συγκεκριμενης παραλιας εχει παθει μεγαλη ζημια απο τα συνεχη αγκυροβοληματα απο τα δεκαδες καραβακια? Παρα τα ολα κακα που εκανε, το τσουναμι ισοπεδωσε και μερικους καρναβαλους που ειχαν χτιστει τελειως ανεξελεκτα απο τον καθε λογης εργολαβο. Αν και απο οτι μαθαινω τα ξαναχτιζουν σε χρονο ρεκορ...
Σύντροφοι, συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις του σ.Φαντομά. Οι μικροί αυτοί παράδεισοι ουδέποτε ήταν αποκλεισμένοι από το πλήθος. Απλά και μόνο επειδή δεν είχαν διαφημιστεί, δεν είχαν τις κακώς νοούμενες "τουριστικές υποδομές", ήτοι εστιατόρια, πολυτελή ξενοδοχεία, τουριστικά γραφεία κλπ. Μάζευαν ταξιδιώτες-εξερευνητές που ταλαιπωρούνταν αρκετά μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους, μένοντας σε στοιχειώδη καταλύμματα αλλά με το μεγάλο κέρδος να μπορούν να απολαύσουν και να νοιώσουν το μεγαλείο της φύσης. Μετά τις ταινές (βασικά αναφέρομαι στη "Παραλία" και στα Ko-Phi Phi), η φύση των νησιών αυτών βιάζεται καθημερινά. Δεκάδες δρομολόγια καθημερινά για τα νησάκια, δεκάδες τα εστιατόρια, μπαρ, αναμνηστικάδικα και δεν συμμαζεύεται, γιατί ? Για να έρθει ο μαλάκας ο Αμερικάνος με το πούρο και τη μπύρα του, να κάτσει στην παραλία (που δεν πάει με τα πόδια, βάρκα τον πηγαίνει, βάρκα τον φέρνει), να φαντασιωθεί ότι είναι και καλά ο Λεονάρντο και μετά από μισή ώρα παραμονής να ξεκουμπιστεί να φύγει αφήνοντας τις άδειες μπουκάλες και τα αποτσίγαρά του στην παραλία.
Οι ντόποιοι φυσικά, με την ανοχή των ιθυνόντων (μην ξεχνάμε ότι ο τ. πρωθυπουργός της Ταϋλάνδης ο Ταξίμ είναι μεγαλόεργολάβος -καθόλου άσχετο-) οσμίστηκαν χρήμα και ενήργησαν όπως κάποτε οι έλληνες νησιώτες. 'Αρχισαν να κτίζουν και να εμπορεύονται τα πάντα.
Προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που δεν αντίκρυσα αυτά τα φαινόμενα. Τα γνωρίζω όμως πολύ καλά από αφηγήσεις φίλων μου (ντόπιων και ελλήνων). Εξάλλου κάθε φορά που πάω Κράμπι αντιλαμβάνομαι τι παίζεται.Πήγα στα νησιά αυτά το 1983 όταν ήταν κυριολεκτικά παρθένα και μετά από την ταινία δεν τόλμησα να ξαναπάω. Και δεν νομίζω να ξαναπάω. Προτιμώ να διατηρώ αναλοίωτη την τότε εικόνα τους στη μνήμη μου. Ουφ συγχίστηκα. >