Κάτι που πρόσεξα από την εμπειρία μου στη Ταiλάνδη σχετικά με το τι επιπέδου γυναίκες χτυπάς είναι το παρακάτω. Αρχικά πίστευα ότι ισχύει απολυτως η διεθνής αρχή του 'ότι πληρώνεις πέρνεις''. Πέρα όμως από αυτή τη γενικολογία που σε ένα βαθμό βέβαια ισχύει, η κάθε φάση έχει τη δική της ιδιαίτερη δυναμική και συγκεκριμμένες ιδιαιτερότητες. Επειδή μου αρέσει να τη ψάχνω λίγο παραπάνω είδα κάποιες ιδιαιτερότητες που πιστεύω καλό είναι να τις ποστάρω.Η φάση που είδα εγώ στις disco από όπου ψώνιζα ήταν λίγο περίεργη με 4 χοντρικά αρσενικές πληθυσμιακές ομάδες.
Ομάδα πρώτη ένας μεγάλος αριθμός απο σχετικά απροσδιορίστου ηλικίας ινδο πακιστανο αραβες. Ντυμένοι περίεργα, άτσαλοι και αγενείς ταυτόχρονα, νοιώθοντας έξω απο τα νερά τους λόγω της ταιλανδέζικης ελευθεριότητας. Αν έπρεπε να το πείς με μια λέξη, κατσαπλιάδες.
Ομάδα δεύτερη, Κάποιοι κινεζοειδείς οι οποίοι είχαν μια συνεχή και αδιάλειπτη έκφραση απορίας, ανικανοποίησης, και κάποοι ( όχι όλοι ) ολίγης βλακείας ταυτόχρονα. Πολλοί απο δαύτους όταν κάποια ταiλανδέζα τους μίλαγε, με ένα μυστηριώδη τρόπο πανικοβάλονταν. Σε 2 περιπτώσεις είδα κάποιους από αυτούς να χρησιμοποιούν τηλέφωνα σαν calculators για να κάνουν μετατροπες στα χρήματα που τους ζήταγαν οι κοπέλες ( έχοντας υπερνικήσει τον αρχικό πανικό ).
Ομάδα τρίτη. Κάποιοι ρώσοι που ασχολούντο 80% με το μπουκάλι που είχαν μπροστά τους και 20% με οτιδήποτε άλλο συνέβαινε γύρω τους συμπεραλαβανομένων και των γυναικών. Ετερο χαρακτηριστικό μετά τις 3 έγερναν, μετά τις 4 έπεφταν απο τα σκαμπό. Εν μέσω όμως ληθάργου και μέθης όποτε έμπαινε κανένα ρώσικο τραγούδι αναστηλώνoνταν υπερήφανα και μισοτραγουδούσαν μέχρι να μπεί ο επερχόμενος αραβο αμανές, όποτε κατέρεαν και πάλι.
Ομάδα τέταρτη. Κάποιοι ευρωπαίοι και αυστραλοί φαράγκ αρκετά κοντά στα δικά μας ( ελληνικά ) εμφανισιακά δεδομένα, οι περισσότεροι σχετικά μεγάλης ηλικίας ( 40 - 60 ), είτε μόνοι τους είτε σε παρέες των 2 -3 ατόμων. Οι μόνοι τους ψιλοέπιναν,κόιταζαν περίεργα γύρω τους προσπαθόντας να μαντέψουν τις άλλες εθνικότητες και παζάρευαν περιστασιακά με τις κοπέλες. Μέσα σε αυτούς κάπου και εγώ που εμφανισιακά με κάνανε κάτι μεταξύ Ιταλού και αμερικάνου. Το Greek που τους έλεγα τις παρέπεμπε στην ρωμαική αυτοκρατορία ( αααααα !!!!! GrekoRoman !!!! ) η στην ελληνορωμαική πάλη, αυτό το μυστήριο δεν το έχω μέχρι τώρα ξεδιαλύνει !!!
Στο συγκεκριμμένο περιβάλον ο ελληνάρας ''κιμπάρης'' έχει πιστέυω πεδίον δόξης λαμπρό. Αμα πάρεις 3-4 μπουκέτα λουλούδια απο τις πλανόδιες ( κόστος 400 μπατ = 10 ευρώ μετά απο διαπραγμάτευση ) και κεράσεις και 3 - 4 ποτά ( κόστος 700 μπατ = 17 ευρώ ) καβλαντίζοντας με τις κοπέλες με χιούμορ αλλά πάντα ευγενικά και έξυπνα, και κυρίως χωρίς να είσαι μεθυσμένος, για μια η δυο βραδυές στο ίδιο μέρος που έχεις εκ των προτέρων διαλέξει, τη δεύτερη τρίτη μέρα είσαι διάσημος και περιζήτητος. Διαπίστωσα απο τη τρίτη τέταρτη μέρα και μετά που πήγαινα μιλώντας με γκόμενες που δεν είχα ξαναδεί ότι ήξεραν ( πλέον !!!) τι εθνικότητας είμαι, σε ποιο ξενοδοχείο μένω κλπ. Οι καλύτερες εκεί μέσα που το παίζουν και λίγο ντίβες θα σε κοιτάζουν περίεργα και θα περιμένουν πότε θα τους χαμογελάσεις για να σου έρθουν τρέχοντας επιβεβαιώνοντας την θυληκή και ''επαγγελματική'' τους ανωτερότητα έναντι όλων των άλλων.
Η συγκεκριμμένη ''στρατηγική'' στοιχίζει αρκετά παραπάνω, αλλά πρώτον είχε πλάκα ιδίως για εμένα που αρχικά ήμουν μόνος χωρίς παρέα εκεί και με το καβλάντισμα μαζί τους πέρναγα ευχάριστα την ώρα μου. Δεύτερον απέδιδε εμμέσως ως προς τη ποιότητα των γυναικών που τελικά φόρτωνες γιατί καλλιεργώντας ένα είδος ''ανταγωνισμού'' μεταξύ τους για το ποιά θα πάρει το ''κελεπούρι'' που ξοδεύει πετύχαινες τελικά ωραίες γυναίκες και σε νορμάλ η ίσως λίγο τσιμπημένες αλλά όχι υπερβολικές τιμές. Είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικές μεταξύ τους αν λοιπον αυτό το χρησιμοποιήσεις συνήθως αποδίδει. Μια τύπισα όλο ύφος και καμάρι μου ανακοίνωσε ''Am number one in Pattayia and everyone Knows'' Δεν το ήξερα ότι είχε και ranking η πόλη !!! Η μεγάλη πλάκα ήταν όταν την επόμενη νύκτα με ρωτούσαν άλλες πόσα έδωσα στη χθεσινή προφανώς για να την τεστάρουν αν τους έλεγε αλήθεια.
Βέβαια όταν μετά απο 5-6 μέρες είδα το budget μου να μειώνεται καταιγιστικώς πέραν του προβλεπόμενου ρυθμού τη ''γύρισα'' τη στρατηγική σε κάτι φθηνότερο, γιατί ούτως η άλλως βρήκα και κάτι άλλο σε γυναίκα όπως αρχικά το φανταζόμουνα. Αλλα τέλος πάντων διακοπές κάνεις, εγώ νομίζω ότι άμα δεν ξοδέψεις και λίγο παραπάνω δεν το ευχαριστιέσαι.
Γενικά πιστεύω ότι για να πάρεις τα καλά γκομενάκια, πρέπει πρώτον να τα σκάς λίγο παραπάνω ( χωρίς όμως υπερβολές, να μη σε πιάνουν μαλάκα ) αλλά και κυρίως να σου αρέσει και η διαδικασία προσέγγισης τους. Να είσαι άνετος, να την διασκεδάζεις τη διαδικασία προσέγγισης σαν παιχνίδι, και πάνω από όλα να μη βγάζεις την αίσθηση του λιγούρη και του τσιγκούνη. Επίσης να ξεχνάς ότι είναι πουτάνες και να τους φέρεσαι σαν απλές γκόμενες όσο είναι αυτό δυνατό. Διαπίστωσα ότι αυτό κατά ένα τρόπο τις φτιάχνει ( όσο μας φτιάχνει και εμάς το gfe ) παρόλο που είναι επαγγελματίες. Αυτά απο την δική μου εμπειρία.