Μια και της μόδας τα σήριαλ συνεχίζω με νέο επεισόδιο
ΠΑΤΤΑΓΙΑ-Γλυκές χυλοπίττες:Στις επτά και σαράντα πέντε ήμασταν ήδη στο ταξί για αεροδρόμιο Σαμούη. Προορισμός το U-Tapao στρατιωτικό αεροδρόμιο αλλά και πολιτικό να εξυπηρετεί εσωτερικές πτήσεις, κοντά στη Παττάγια. Πτήση πολύ καλή διάρκεια περίπου μία ώρα. Από το αεροδρόμιο πήραμε ταξάκι σε σαρανταπέντε λεπτά ήμασταν ήδη στη second road πολύ κοντά στη την ξακουστή Walking Street που στα σίγουρα θα πάμε για περιπολία απόψε. Κολασμένη πόλη. Το βραδάκι βρεθήκαμε οι τρεις φίλοι μετά από ένα χρόνο στο Beer Garden, πανέμορφο καφέ ρεστοράν μέσα στη θάλασσα με φοβερή θέα της νυχτερινής πόλης, χώρος για να φέρεις το τίλακ σου. Αφού τα είπαμε για λίγο ξεκινήσαμε την τσάρκα στον πεζόδρομο τη περίφημη Walking Street. Πρώτος σταθμός το Pepermint A Gogo, ένα από τα πιο γνωστά του είδους με πολλά κορίτσια, έψαξα για ένα παλιό τιλάκ , αλλά δεν το βρήκα απόψε, δεν το πήρα και τηλέφωνο, ποια να πρωτοπάρεις...φώναξα ένα άλλο όμως και το κέρασα ποτάκι και με κέρασε φιλάκι...δεν φόρτωσα γιατί ήταν νωρίς ακόμα και οι παίχτες όχι ζεσταμένοι,...δεύτερη στάση το Happy A gogo , απόψε τιμάμε τα gogos λόγω ζέστης έξω και σε αυτά τα κλαμπ έχει καλό κλιματισμό. Στο Happy και εκεί προϋπηρεσία αλλά καμία γνωστή, αυτές συνέχεια αλλάζουν μαγαζιά, και εδώ πολλά κορίτσια και καλή μουσική. Πάμε παρακάτω μπαίνω σε ένα άλλο γκογκό μόνος μου για να χαιρετίσω μία μαμασάν η οποία πέρσι μου πασάριζε τα καλύτερα, χάρηκε πολύ αλλά θα πάω αύριο για ποτό και φόρτωμα ίσως. Πιο κάτω μπαίνουμε στη Disco Lucifer, ντισκοτέκ απίστευτη και με live band με χιλιάδες κορίτσια, εκεί ξεκινάνε οι χυλόπιτες σήμερα έφαγα τρείς με τέσσερις...Δεν μου κάνανε τόσα κορίτσια πήγα και χτύπησα την mis young Thailand ο αθεόφοβος... ένα μωρό μόνο να το βλέπεις και να μη το αγγίζεις, ένα πλάσμα μη γήινο, ένα παιδί που δεν πρέπει να το έφτιαξε μάνα αλλά σκέφτηκε ο Βούδας να φωνάξει και τον άλλο θεό το δικό μας, φώναξε και τους δώδεκα του Ολύμπου και πέντε έξι άλλους γαλαξιακούς θεούς, και όλοι μαζί έβαλαν τη τέχνη τους και δημιούργησαν αυτό το πλάσμα, ευτυχώς μου έριξε χυλόπιτα γιατί εάν όχι θα είχα παρατήσει δουλειές πατρίδες θρησκείες και οικογένειες, ευγενέστατα μου απάντησε, ότι έχει έρθει εδώ μόνο να χορέψει με τη φίλη της…ας το πιστέψω… και άλλοι της την έπεσαν αλλά σπάσανε τα δοκάρια, η φίλη της εξίσου πανέμορφη ακόμα τις σκέπτομαι μετά από τόσες ώρες...Οχι ότι δεν βγαίνουν αυτά τα κορίτσια αλλά θέλουν έρωτες υπομονή και νιάτα ίσως και αρκετά χιλιομπατόπουλα, εμείς τι έχουνε από αυτά...την ιδιότητα του λύκου, που κι αν γέρασε...ξέρετε. Πάμε για άλλα τώρα, φεύγουμε από Lucifer και πάμε σε ένα νέο Gogo επίσης στην walking street το Baccara, γεμάτο κόσμο αλλά και νέα κορίτσια στην πίστα, εκεί μόνο οφθαλμόλουτρο κάναμε, ήρθε και ένα ωραίο στον άλλο το νούμερο 23 αλλά χωρίς συνέχεια. Η νύχτα προβλέπεται μεγάλη έχει ήδη πάει 2 η ώρα και ανεβαίνουμε τις σκάλες της Marine disco τώρα, παλιά ντισκοτέκ με πολλά μωρά μέσα να κουνιούνται λάγνα και με άγριες διαθέσεις, εννοείται ότι πολλές μας τραβάνε από το χέρι. Έκανα τη γύρα του κλαμπ ψάχνοντας για μία μικρή νεράιδα, περπατούσα μαγεμένος και κάποια στιγμή βλέπω ένα μωρό το κοιτάω αλλά δεν με κοιτάει το χαζεύω αλλά σημασία αυτό, συνήθως σου γελάνε αμέσως και δίνουν το πράσινο φως, αμ δε, φεύγω για νέα γύρα. Ξαναπάω στο μικρό σιγά μη το άφηνα εδω που φτάσαμε τώρα η όλα η τίποτα. Το πλησιάζω απ' τα πλάγια , το κοριτσάκι από κοντά ήταν...ας πούμε βάλε όλους τους ζωγράφους της γης και βάλτους να ζωγραφίσουν έναν άγγελο, ο νικητής λοιπόν είναι αυτός που δημιούργησε το δεύτερο μωρό που μου έριξε χυλόπιτα, άλλη κοπελίτσα δεν με συγκίνησε βρε τι έπαθα σήμερα συνήθως δεν είμαι έτσι, η πρεμιέρα μάλλον με επηρεάζει, η ώρα έχει πάει 2 και μισή σπάνια είμαι τέτοια ώρα έξω και σόλο, καταλήγουμε στην Ινσόμνια σα να λέμε ο Όλυμπος των θεαινών, πήχτρα στον κόσμο δεν υπάρχει δεύτερο μαγαζί στο κόσμο να μαζεύει τέτοια μουτράκια και τόσα πολλά. Εδώ γίνεται το εξής, μετά τις 2 που κλείνουν τα Gogos πολλές που δεν έχουν βρει ταίρι αλλά και άλλες που τέλειωσαν τα short time τους, και άλλες που κοιμούνται τη μέρα γιατί γουστάρουν τη νύχτα (τα βαμπιράκια) τραβάνε όλες εκεί. Το αρνητικό είναι ότι σε όλα τα παραπάνω μαγαζιά επιτρέπεται το κάπνισμα και ο καπνός ντουμάνι…. Εδώ μου κάνουν κλικ 5-6 για να μην πω καμιά πενηνταριά, είπαμε από Γκόγκο έρχονται σολαρίες θεϊκά μωρά αλλά ένα ξεχωρίζει ψηλή πανέμορφη και με ισάξια φίλη, λέω του συμπαίχτη να πάμε διστάζει, δεν αντέχω της πιάνω το χέρι και την φέρνω πιο κοντά να της μιλήσω, χαμογελώντας ο αρχάγγελος των ουρανών και πασών Γαλαξιών μου είπε με χαμόγελο soly I am married..και μου έδειξε το χέρι της με τα δαχτυλίδια, αυτογκόλ και κίτρινη κάρτα για μένα, την κάνω απ’τα πλάγια για αποδυτήρια και ανεφοδιασμό. Ημίχρονο δεύτερο, ώρα σχεδόν τέσσερις πώς περνάει η ώρα παρέα με αγγέλους, πειράζουμε διάφορες μας τραβάνε άλλες τόσες να και ένα άλλο μπιμπελό δίπλα στην πίστα να χτυπιέται του κάνω νόημα τίποτα πάω πιο κοντά του μιλάω του γελάω του κάνω αστεία τίποτα, ούτε που ακούει τι του λέω, φοβερά δυνατή μουσική αλλά δεν έχει σημασία οι κοπέλες καταλαβαίνουν τι θέλεις και αμέσως σε αγκαλιάζουν και χορεύουν πάνω σου, το μικρό σημασία, ευτυχώς ο ρέφερι δεν είδε τίποτα και γλύτωσα την δεύτερη κίτρινη αλλά η χυλόπιτα-χυλόπιτα, με την ουρά στα σκέλια συνεχίζω με άλλη τακτική. Μαν του μαν δηλαδή man to woman, πλησιάζω τραπέζι τεσσάρων μικρών με κεντρικό αμυντικό δεκαπεντάστερο λουλούδι βγαλμένο από τους κήπους της Εδέμ, οι μικρές ήταν δεκτικές αλλά δεν καταλάβαιναν γρι, παίζαν καλή άμυνα με δύο κεντρικά μπακ που δεν περνούσε μοσκίτο, βάλε τα φτωχά Αγγλικά βάλε τη δυνατή μουσική, ακόμα πονάνε τα αυτιά μου, τελικά τα κορίτσια ήρθαν από Μπανγκόκ για διασκέδαση και θα φεύγανε αύριο, το αστεράκι δεν μου μιλούσε και πολύ η άλλη η κολλητή της ήταν πιο ανοιχτή, αφού μου εμπιστεύτηκε την τσάντα της όταν πήγε τουαλέτα. Ρίχνω σουτ απελπισίας από μακριά στο μωρά με το πράσινο μπλουζάκι και το κουκλίστικο σορτσάκι αλλά η μπάλα κατέληξε απελπιστικά άουτ. Τέτοιες γλυκές χυλόπιτες ας τρώμε κάθε μέρα… Τελικά περιμένεις για κάτι το πολύ καλό αλλά στο τέλος μένεις με τις κίτρινες κάρτες στο χέρι για να μη πω με τι άλλο, ήμουν και κουρασμένος να λέμε την αλήθεια από ταξίδι και δύσκολα θα σκοράριζα το βράδυ στο γήπεδο του ξενοδοχείου μου. Στο πεζόδρομο κατά τις πέντε παρά ,είχαν στηθεί ψησταριές και άλλα φαγάδικα για τους ξενύχτηδες, πολλές μόνες μας τραβούσαν για να μην χάσουν τη νύχτα, αλλά δύο εντυπωσιακά ladyboys έκλεψαν την παράσταση, ούτε και με αυτές έγινε τίποτα,πάντως διασκεδάσαμε πάρα πάρα πολύ που μόνο στη Πατάγια αντροπαρέα μπορεί να διασκεδάσει έτσι. Φυσικά έπεσε και λόρδα, από τα καροτσάκια τσίμπησα φτερούγες κοτόπουλου σκεπτόμενος τις φτερούγες των αγγελουδιών μμμ νοστιμότατες, αλλά τα πόδια μας βαραίνανε και την κάναμε με ταξί για χοτέλ όπου έπεσα σαν ξερός και κοιμήθηκα σερί οκτώ και βάλε ώρες. Το μεσημέρι που ξύπνησα ο ηλίθιος κοίταξα να δω ποιαν έχω δίπλα μου και τι όνομα να την φωνάξω μην την πω Ναν, Νοκ, Τζεν, Κουνγκ, Λακ, κλπ κατά λάθος.. ευτυχώς καμιά δεν ήταν δίπλα μου , η μάλλον δυστυχώς, γιατί σε αυτή τη χώρα νύχτα που χάνεται δε αναπληρώνεται....
