Έχοντας συμπληρώσει σχεδόν 40 μέρες αναγκαστικής παραμονής στο σπίτι (όπως πάνω κάτω όλοι μας άλλωστε), φροντίζω να διατηρώ στο μυαλό μου θετικές και όμορφες αναμνήσεις, παράλληλα με τις άλλες μου δραστηριότητες, προκειμένου οι ατελείωτες ώρες της καραντίνας να περνούν με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο...
Κάπως έτσι, βρίσκω την ευκαιρία να ξαναθυμηθώ την τελευταία μου επίσκεψη στη Στεφανία (3η τον αριθμό), λίγο πριν το ξέσπασμα του κορονοϊού...
Παρασκευή μεσημέρι ήταν και ύστερα από μια ανειλημμένη υποχρέωση, κατευθύνθηκα στο γνωστό μέρος για την προγραμματισμένη μας συνάντηση...
Πολύ γρήγορα ήμουν στον προορισμό μου...
Μετά από έναν ζεστό χαιρετισμό (έχουμε ξεπεράσει πια για τα καλά την αμηχανία της 1ης φοράς), κατηφορήσαμε στον αγαπημένο χώρο...
Ακολούθησε ένα γρήγορο μπανάκι και βγαίνοντας, η Στεφανία με περίμενε χαμογελώντας...
Το μασάζ ήταν έτοιμο να ξεκινήσει...
Η μία ώρα του ραντεβού πέρασε χωρίς καλά καλά να το καταλάβω...
Άλλη μια υπέροχη συνεδρία είχε μόλις ολοκληρωθεί...
Μοναδική από το πρώτο, μέχρι και το τελευταίο της λεπτό...
Αποχαιρετώντας τη Στεφανία, ήδη σχεδίαζα στο μυαλό μου την 4η επίσκεψη...
Επειδή όμως όταν κάνεις σχέδια, κάπου, κάποιος γελάει δυνατά, αυτή παραπέμφθηκε στις καλένδες...
Μας πρόλαβαν τα γεγονότα...
Με την ευχή να τελειώσουμε σύντομα με τους περιορισμούς (ήδη ακούγεται έντονα πως από μέσα Μαίου θα αρχίσει η σταδιακή επιστροφή στην ομαλότητα), θα ευχηθώ κι εγώ με τη σειρά μου χρόνια πολλά και καλά σε όλους μας!
Και ξεχωριστά στη Στεφανία!
Κορίτσι σ' ευχαριστώ και για αυτή την ξεχωριστή μας συνάντησή κι ελπίζω η 4η φορά να μην αργήσει πολύ!