Κατά μία έννοια, οι καλλιτέχνες μεσολαβούν μεταξύ των θνητών και των θεών.
Οι καλλιτέχνες κάνουν πράγματα που δε μπορούν να τα κάνουν οι θνητοί.
Μια ζωγραφιά μπορεί να σταματήσει και να αιχμαλωτίσει τον χρόνο, ένα ποίημα ή τραγούδι μπορεί να εκφράσει με δυο λόγια και δυο νότες τις πιο έντονες στιγμές της ζωής, ένα γλυπτό μπορεί να προβάλλει μια μεταφυσική άποψη, ένας κινηματογράφος μπορεί να κάνει όλα τα παραπάνω.
Κάθε καλό / διάσημο / πετυχημένο καλλιτεχνικό δημιούργημα προκαλεί έντονα συναισθήματα.
Γι αυτό όταν πεθαίνει ένας καλλιτέχνης, είναι σα να πεθαίνει ένας εκπρόσωπος των θεών, ένας ημίθεος, ένας άγγελος.
Για πολλούς νεοέλληνες, αυτό ήταν ο Παντελίδης.