Εμενα με ελκυει η ιδεα του ισοδυναμου παρτεναιρ, και οχι του κατωτερου (αντρες-γυνακες, δεν κανω διαφορα). Οι Ταυλανδεζες σου ειναι κατωτερες γυναικες σε σχεση με σενα, πιο αδυναμες, πιο ευκολα διαχειρισημες - δεν αντιλεγω. Αν αυτο σε βολευει εχεις καθε δικαιωμα, απλα να ξερεις οτι εξ`αρχης στη σχεση αυτη η ζυγαρια ειναι βαλμενη στραβα. Παρακατω αρχιζουν οι πιθανοτητες (μπορει να γινει, μπορει να μην γινει) -
- ισως να μην το βαρεθεις ποτε (να εχεις παντα εσυ την μπαλα στο γηπεδο, και ποτε η παρτενερ),
- ισως καποια στιγμη να το βαρεθεις και να αναζητησεις γυναικα ιση, αλλα επειδη εχεις μαθει να εισαι παντα "απο πανω", θα δυσκολευτεις να αλλαξεις τους συνηθησμενους τροπους
Το αστειο ειναι, οτι παρολο που οι αντρες ΝΟΜΙΖΟΥΝ, οτι θα περνανε πιο καλα με τις πιο αδυναμες γυναικες, στην ουσια ειναι πιο αδικο για τους ιδιους. Σκεψου - να εισαι μια ζωη το αλογο που σηκωνει το κυριο βαρος. Και οι φεμινιστριες οι σωστες σε αυτο εστιαζουν. Οτι οι γυναικες πρεπει να αναλαβουν δικο τους μεριδιο ευθυνης, μιας και ειναι αδικο μια ζωη να κανουν τα παντα οι αντρες.