Εχεις τα δίκια σου (κι εσύ και όλοι μας) αλλά πού να τα βρεις?
Θεωρητικά ναι ισχύει αυτό που λες. Όσο κάνουμε υποχωρήσεις τόσο περισσότερες φάπες θα τρώμε.
Το θέμα είναι ότι το κόστος της υποχώρησης σε σχέση με τις πιθανότητες να πιάσει τόπο η αντίσταση, είναι τεράστιο και δυσανάλογο.
Έχουν γραφτεί κατά καιρούς εδώ μέσα άπειρες θεωρίες για εμπάργκο, για αντίσταση, για να ακούμε το πάνω κεφάλι κι όχι το κάτω και δεν συμμαζεύεται.
Αφενός αυτό είναι απίστευτα δύσκολο, κι αφετέρου τα μέλη που είμαστε εδώ μέσα δεν ξέρω αν αποτελούμε έστω το 10% της αγοράς. Ακόμα κι αν όλοι μαζί κατεβαίναμε στους δρόμους με πλακάτ και δεν παίρναμε κοπέλες (μιλάω γενικά γιατί μεσες άκρες, όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, τα ίδια ισχύουν και στο Μασαζ και στα εσκορτιλίκια και γενικά) και απαιτούσαμε και κάναμε και ράναμε, δεν θα ίδρωνε ούτε το δεξί τους αρχίδι.
Έχω «βαρεθεί» να διαβάζω σε αρνητικές κριτικές σχόλια του τύπου «έπρεπε να τη διώξεις αφού δεν έμοιαζε με τις φωτό», «εφόσον δεν ξεκίνησε καλά το πράγμα, έπρεπε να τις δώσεις τα μισά και να φύγεις», και δεν συμμαζεύεται. Το πόσο εύκολο είναι να το κάνεις αυτό εκείνη τη στιγμή είναι άλλη υπόθεση. Όταν έχεις ακυρώσει άλλα πράγματα για να είσαι εκεί, όταν έχεις προετοιμαστεί ψυχολογικά, όταν έχεις καυλώσει στο φινάλε φινάλε, είναι πολύ δύσκολο να μπεις σε αυτή τη διαδικασία. Και το αν είναι σωστό ή όχι να υποβαλεις τον εαυτό σου σε βασανιστήρια, είναι κάτι το υποκειμενικό.
Είχα καλέσει κάποτε σε ένα γραφείο για μασάζ. Μου ήρθε μια τύπισσα θείτσα 50άρα, πολύ μέτριας προς κακής εμφάνισης. Μου έκανε μασάζ, άρχισε τα περάσματα πέριξ του καυλέουρα, σηκώθηκε η σημαία, μου λέει «Θες εκτόνωση? Είναι 20€».
Ήταν ωραία γκόμενα? Όχι
Θα έδινα ποτέ λεφτά για να την πηδήξω? Όχι
Αν την έβλεπα έξω θα την πήδαγα έστω στο τσάμπα? Όχι
Εκείνη την ώρα όμως μου είχε σηκωθεί, και ήξερα ότι με ένα 20αρικάκι θα απολάμβανα μια μαλακία από άλλο χέρι πέραν του δικού μου, θα πέταγα τα φλόκια μου και θα ξαλάφρωνα. Οπερ και εγενετο.
Την ξαναπήρα? Οχι. Δεν τρελάθηκα.
Αλλά όσο τρέλα μου φαινόταν κατόπιν εορτής το να την ξαναπάρω, άλλο τόσο τρέλα μου φαινόταν εκείνη τη στιγμή το να πω όχι για το 20αρικο και το χερογλύκανο.
Το να λέμε σε κάποιον που πάει να γαμήσει/γαμηθεί/πιπώσει/πιπωθεί/μαλακίσει/μαλακιστεί, να μην σκέφτεται με το κάτω κεφάλι, είναι σαν να λέμε σε κάποιον που ετοιμάζεται να πάει σε ένα εστιατόριο να φάει ή να παραγγείλει, να μην σκεφτεί με το στομάχι του αλλά με το μυαλό του.
Εάν αυτό ήταν εφικτό, τότε θα είχαν κλείσει τα 9/10 εστιατόρια και δεν θα υπήρχε η μάστιγα της παχυσαρκίας να θερίζει κόσμο.
Τα γραφεία θα συνεχίζουν να φέρνουν ο,τι βρουν και να το πλασάρουν για χρυσάφι (είτε αυτό λέγεται φόλες λατίνες, είτε call girls Γ κατηγορίας που τις πλασάρουν για μασατζούδες), γιατί πλέον τα κορίτσια της διπλανής πόρτας και τα θεόμουνα και τέλος πάντων όσες αξίζουν εμφανισιακά, έχουν άπειρους άλλους τρόπους να χεστούν στο τάληρο από το να βροντάνε τις ψωλές μας.
Ευτυχώς για εμάς δεν ισχύει πάντα αυτό. Και σαφώς υπάρχουν κοπέλες που αξίζουν και και και. Αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτό δεν έχει να κάνει με το αν ο Μπάμπης έδιωξε τη Σούλα που την πήρε για CG και δεν έμοιαζε στις φωτό, ή αν ο Τάκης έδιωξε τη Ρούλα που την πήρε για μασατζού και του βγήκε πλύστρα.
