Επανέρχομαι:
Οι κανονικοί, αδιαφανείς (και παλαιού τύπου) καθρέπτες είναι κατασκευασμένοι ως εξής:
Πάνω σε ένα γυαλί απλώνεται ένα ανακλαστικό σώμα. Συνήθως άργυρος.
Επειδή το απλωμένο σώμα είναι πολύ λεπτό, άρα και πολύ ευαίσθητο σε μηχανικές καταπονήσεις, οξειδώσεις (μαυρίζει), υγρασία κλπ, πίσω από αυτό το υλικό απλώνεται ένα βερνίκι. Το βερνίκι είναι πολύ πιο παχύ από το ανακλαστικό, σκληρό, αδιαφανές, και αντοχής. Έτσι προστατεύεται το ανακλαστικό σώμα από όλα αυτά.
Φως δεν περνάει καθόλου από τη μια πλευρά στην άλλη του γυαλιού. Το φως που εκπέμπει ο εικονιζόμενος διαπερνάει το γυαλί, ανακλάται στον άργυρο, ξαναπερνάει το γυαλί, και επιστρέφει στον εικονιζόμενο ο οποίος βλέπει το είδωλο του «πίσω» από τον καθρέπτη.
Αυτός που κάθεται (τυχόν) πίσω από τν καθρέπτη δεν βλέπει τίποτα, βλέπει ένα αδιαφανές βερνίκι, συνήθως καφέ χρώματος.
Η τεχνολογία κατάφερε να πετύχει «άπλωμα» ανακλαστικού υλικού πάνω στο γυαλί πάρα πολύ μικρού πάχους, τόσο μικρού που μέρος μόνο των ακτίνων από τον εικονιζόμενο να ανακλώνται, ενώ το υπόλοιπο μέρος «διαπερνάει» την ανακλαστική επιφάνεια, και φεύγει προς τα πίσω.
Έπρεπε όμως να φύγει και το βερνίκι (που είναι αδιαφανές). Έφυγε κι αυτό. Η προστασία του πολύ λεπτού ανακλαστικού στρώματος γίνεται είτε από το ίδιο το στρώμα (δεν είναι πλέον άργυρος αλλά άλλα υλικά που δεν παθαίνουν), είτε με ελαφριά «ενσωμάτωση» του στρώματος μέσα στο γυαλί, είτε με επικόλληση ενός δεύτερου γυαλιού πίσω από το ανακλαστικό στρώμα (δεν υπάρχει η περίπτωση στο σχήμα). Η τεχνολογία προχώρησε και σ’ αυτά τα θέματα (προστασίας). Έτσι κατασκευάστηκαν οι ΗΜΙΔΙΑΦΑΝΕΙΣ (και όχι «αμφίδρομοι») καθρέπτες.
Αν είμαστε ο ματάκιας και θέλουμε να βλέπουμε πίσω από τον καθρέπτη τι κάνει ο εικονιζόμενος, πρέπει ο χώρος του εικονιζόμενου να έχει περισσότερο φως από το χώρο του ματάκια. Αυτό, γιατί η μερική διέλευση του φωτός μέσα από το πολύ λεπτό ανακλαστικό στρώμα γίνεται και προς τις δυο κατευθύνσεις, δηλαδή το φως περνάει και αριστερά > δεξιά και δεξιά > αριστερά. Η επιστήμη και η τεχνολογία δεν έχει καταφέρει ακόμα να επιτρέπει διέλευση φωτός μέσα από κάτι προς τη μια κατεύθυνση μόνο.
Με άλλα λόγια, και ανάποδα να μπει ο ημιδιαφανής καθρέπτης, πάλι δουλεύει.
Η απόσταση του ειδώλου από την ανακλαστική επιφάνεια έχει να κάνει μόνο με το πάχος του γυαλιού. Αν η ανακλαστική επιφάνεια είναι από την μεριά του εικονιζόμενου, δεν υπάρχει απόσταση. Εξακολουθεί όμως να είναι ημιδιαφανής καθρέπτης.
Το πόσο φως περνάει μέσα από τον καθρέπτη και πόσο ανακλάται, μερτιέται σε ποσοστό, και ρυθμίζεται (κατά την κατασκευή του καθρέπτη). Υπάρχουν γυαλιά σε όλη την κλίμακα (από 2-3% έως 90-95%).
Όλες οι μεγάλες βιομηχανίες γυαλιού (St. Gobain, Pilkington, κλπ) φτιάνουν απ’ όλους τους τύπους, και βέβαια η πελατεία τους δεν είναι οι καθρέφτες στα μπουρδέλα, αλλά παράθυρα κτιρίων που με μερική ανάλκαση του φωτός κρατάνε πολλές από τις ηλιακές ακτίνες έξω από τα κτίρια.