Ρομαντισμός Και Μπουρδέλα

[sotirof]

Ο Μίλο Μανάρα

(Milo Manara, γεν. Λουσόν 12 Σεπτεμβρίου 1945, πραγμ. όνομ. Maurilio Manara), είναι Ιταλός δημιουργός κόμικς και ζωγράφος, παγκόσμια φημισμένος ιδιαίτερα για τον ερωτισμό των έργων του. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σκιτσογράφους των κόμικς. Το έργο του. Ο Μανάρα σπούδασε αρχιτεκτονική και ζωγραφική και άρχισε να δουλεύει στα κόμικς το 1969. Γρήγορα ξεχώρισε για το ρεαλιστικό του σχέδιο και για τις αισθησιακές γυναίκες των...
....ιστοριών του. Στα περισσότερα έργα του κάνει ο ίδιος και το σενάριο και το σχέδιο, έχει συνεργαστεί όμως και με άλλους συγγραφείς όπως ο Ούγκο Πρατ.Κατα καιρούς εχει δεχτει κριτικές οχι οσον αφορά την ποιότητα των σκίτσων στα κόμιξ του που ειναι καταπληκτική αλλα για το φτωχό και αχρωμο σενάριο που τα συνοδευει.

Παρόλαυτα ο Μανάρα εχει αφήσει εποχή πάνω στα ερωτικά κόμιξ.
Στην Ελλάδα είναι αρκετά δημοφιλής και πολλά έργα του έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά από εταιρίες όπως η Βαβέλ, οι Εκδόσεις Λιβάνη, αλλά και το περιοδικό 9 της Ελευθεροτυπίας.
Ενδεικτικά άλμπουμ:

* Η σειρά Το κουμπί της
* Το άρωμα του αόρατου
* Μοιραίο ραντεβού
* Γκιουλιβεριάνα
* Candid Camera
* Ινδιάνικο καλοκαίρι
* Όνειρο,

 

[sotirof]

.

 

[sotirof]

σωστα

στην ουσια ειμαστε μονο μεσω των αλλων

εγγραφουμε στη μνημη μας τις σκεψεις και τις εμπειριες τους

ειτε μεσω των βιβλιων τους ειτε μεσω των σχεσεων που εχουμε μαζι τους.
Αυτο το "εδαφος" της μνημης ειναι ενα μωσαικο
της δικης μας εμπειριας αλλα και των αλλων

Διαφωνω,καθε ανθρωπος ειναι και διαφορετικη οντοτητα,με δικες του εμπειριες,ναι μεν συμφωνω για το μωσαικο.αλλα η στρωση του καθοριζετε απο εμας και μονο κατα ποσο θα βαλουμε σε σωστη σειρα τις εμπειριες μας και των αλλων,αλλα και ποιες θα δεχτουμε να βαλουμε στο μωσαικο!

 

[sotirof]

.

 

[sotirof]

«Τι πάει να πει “δεν πρέπει”, “δεν αρμόζει”./ Εγώ έχω δει παρθένες κι έχω ανοίξει/ το χνουδερό τους όστρακο να βρω το μέσα μέρος/ το μέρος της καταστροφής και του θανάτου», (Ο. Ελύτης, Ο μικρός ναυτίλος)…

 

[sotirof]

“Χωρίς τον ερωτισμό ο άνθρωπος δε θα ήταν άνθρωπος. Προσοχή όμως: ο ερωτισμός δεν είναι ξέφρενη ακολασία, ξέφραγη ασέλγεια, κουτή και κούφια κραιπάλη. Ο ερωτισμός είναι μοναξιά, σιωπή, αγωνία, τρόμος κι αντιμετώπιση της ακρότητας, δηλαδή του θανάτου. Ο ερωτισμός δεν είναι ηδονισμός χαρούμενος, επιπόλαιος και εύκολος, δεν είναι ικανοποίηση των ενστίκτων, χορτασμός των ορμών, παιχνίδι των ιδιόρρυθμων τάσεων, ανακούφιση μιας επιτακτικής φυσικής ανάγκης, χαλάρωση της έντασης του πόθου και κατευνασμός του πάθους, μηχανική εκσπερμάτωση, το σύνολο των «διαστροφών», και κάποιος ιδιωτικός ή κοινωνικός τίτλος τιμής που κάνει τα άτομα να ξιπάζονται και να αισθάνονται απαλλαγμένα από τα «περιττά βάρη» ή βασανιστικά συμπλέγματα. Ο ερωτισμός δεν είναι απελευθέρωση. Ο ερωτισμός είναι μια συμπεριφορά, που οδηγεί στα άκρα, δηλαδή στην αγωνία και στην πτώση, στη διακύβευση της ακεραιότητας, στο διασυρμό των αξιών, στην απώλεια, στην παράδοση άνευ όρων στα χέρια της τύχης και στην καταστροφή. Η καταστροφή, εδώ, έχει το νόημα που έχει στην τραγωδία. Η «καταστροφή», μέσα από τη διάσταση του ερωτισμού, παίρνει έναν καθολικό χαρακτήρα και σημαδεύει καίρια την ανθρώπινη ζωή, ξεγυμνώνοντάς της απ’ όλες της τις αυταπάτες και δείχνοντάς της, μέσα σε κατάσταση ιλίγγου και έξαρσης, το αβυσσαλέο βάθος των αποθεμάτων της…Ο ερωτισμός είναι απόλυτο κι απεριόριστο ξόδεμα όλων των δυνάμεων, ένας παροξυσμός τους, μια δαπάνη του ανθρώπινου δυναμικού που δεν έχει σχέση ούτε με τη διαλεκτική ούτε με το δυϊσμό, αλλά κατευθύνεται ίσια και προς ένα μοναδικό σημείο όπου ο άνθρωπος τα παίζει όλα για όλα, γι αυτό και η κατεύθυνσή του είναι πρόσ-τυχη, μια κατεύθυνση δηλαδή που οδηγεί μόνη αυτή στην κυριαρχία του ανθρώπου και στην υπέρτατη κατάκτησή του, που δεν είναι άλλη από την ακραία βίωση της πληγής του, η οποία δεν κλείνει ποτέ και με τίποτα”.

Διότι η ερωτική πράξη μπορεί να επέλθει με οιονδήποτε, ο οργασμός όμως, ο αφανισμός του ενός σώματος μέσα στο άλλο, ο σχεδόν θανατηφόρος σπασμός του, δεν μπορεί να «επιτευχθεί με οιονδήποτε. Όπως γράφει και ο Βίλχελμ Ράιχ, “βιοενεργητικά, ο οργασμός σημαίνει απώλεια της ατομικότητας του ανθρώπου μέσα σε μια διαφορετική κατάσταση ύπαρξης”.
(…)Το σώμα μας δεν γνωρίζει τη γαλήνη στον έρωτα, τείνει προς το ανέφικτο, εκεί όπου δεν χωρούν απαντήσεις, ικετεύει τον μειλίχιο σπαραγμό του, σφαδάζει. Το σώμα (οφείλει να) εκστασιάζεται, να υπερβαίνει τη φτωχή του γύμνια, την αθλιότητά του, να βρίσκεται στο επέκεινα των στιγμών. Το σώμα μας οφείλουμε να το μυήσουμε στον ερωτισμό, στον ερωτισμό και όχι στον ηδονισμό…».

 

[rigormortis]

Διαφωνω,καθε ανθρωπος ειναι και διαφορετικη οντοτητα,με δικες του εμπειριες,ναι μεν συμφωνω για το μωσαικο.αλλα η στρωση του καθοριζετε απο εμας και μονο κατα ποσο θα βαλουμε σε σωστη σειρα τις εμπειριες μας και των αλλων,αλλα και ποιες θα δεχτουμε να βαλουμε στο μωσαικο!

αν μπορεις να ορισεις την αυτονομια
ως την μη-ομοιομορφια σε σχεση με τα ατομα της κοινωνιας
ακομα και σ'αυτη την περιπτωση λοιπον,
εχεις παρει στοιχεια απο αλλους που εζησαν πριν απο σενα
μεσω των βιβλιων τους

το θεμα ειναι αν μπορεις να παραξεις κατι καινουριο
απο τις πρωτες υλες που σου δινουν οι αλλοι,ωστε να
το μεταβιβασεις στους επομενους μεσω του εργου σου

ας πουμε ο Einstein διατυπωσε τη θεωρια του βασιζομενος στον Πλατωνα
ο οποιος ηταν μαθητης του Σωκρατη, ο οποιος ηταν μαθητης του Αρχελαου

ή

εχουμε την εξης αλυσιδα:

Ηρακλειτος-  Giordano Bruno - Leibniz - Mandelbrot 

ή

Μεσαιωνας- Αναγεννηση- Διαφωτισμος- κοινωνικο οικονομικες επαναστασεις

ή γενικοτερα

το επομενο βασιζεται στα υλικα του προηγουμενου για να γεννηθει, αυτη ειναι η νοητικη εξελιξη
και δε μιλαω μονο για την βιολογικη δαρβινικη εξελιξη που ειναι απλα αναπαραγωγη...

ξεφυγαμε ειναι μαλλον οι παρενεργειες του αλκοολ 

 

[ΠΥΡΑΥΛΟΣ]

Εκτιμώ ότι ο τίτλος "ρομαντισμός" στο thread δεν είναι δόκιμος.

Η προσέγγιση των γραφόντων δεν είναι ρομαντική. Είναι λόγια, είναι φιλοσοφική, είναι κοινωνιολογική.

 

[ΠΥΡΑΥΛΟΣ]

To "vs" του τίτλου ας αντικατασταθεί με το"and"

Απίστευτο, εκπληκτικό!

Ποιος το έχει μιξάρει;

 

[rigormortis]

Εκτιμώ ότι ο τίτλος "ρομαντισμός" στο thread δεν είναι δόκιμος.

Η προσέγγιση των γραφόντων δεν είναι ρομαντική. Είναι λόγια, είναι φιλοσοφική, είναι κοινωνιολογική.

οπως και να το πεις ομως , παραμενουμε οι "κουφιοι ανθρωποι"

είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι,
οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
σκύβοντας μαζί
κεφαλοκαύκι γεμισμένο άχυρο. Aλίμονο!
οι στεγνές φωνές μας όταν
ψιθυρίζουμε μαζί
είναι ήσυχες κι ανόητες
σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι
ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί
στο ξερό μας κελάρι

σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα,
παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση

ειμαστε εμβια κρεατα
που μετα απο καποιο καιρο
θα αποσυντεθουμε
σε μια μαρμαρινη τρυπα

ψαχνουμε τροπους να
καλυτερευσουμε αυτο
το μεσοδιαστημα
και ενας τροπος
ειναι και το θρεντακι αυτο  ;)

υγ: παω για υπνο μαλλον ειμαι πολυ χαλια  

 

[sotirof]

το θεμα ειναι αν μπορεις να παραξεις κατι καινουριο
απο τις πρωτες υλες που σου δινουν οι αλλοι,ωστε να
το μεταβιβασεις στους επομενους μεσω του εργου σου

ας πουμε ο Einstein διατυπωσε τη θεωρια του βασιζομενος στον Πλατωνα
ο οποιος ηταν μαθητης του Σωκρατη, ο οποιος ηταν μαθητης του Αρχελαου

ή

εχουμε την εξης αλυσιδα:

Ηρακλειτος-  Giordano Bruno - Leibniz - Mandelbrot 

ή

Μεσαιωνας- Αναγεννηση- Διαφωτισμος- κοινωνικο οικονομικες επαναστασεις

ή γενικοτερα

το επομενο βασιζεται στα υλικα του προηγουμενου για να γεννηθει, αυτη ειναι η νοητικη εξελιξη
και δε μιλαω μονο για την βιολογικη δαρβινικη εξελιξη που ειναι απλα αναπαραγωγη...

ξεφυγαμε ειναι μαλλον οι παρενεργειες του αλκοολ 

Ενταξη,λιγο η θαλασσα το κοριτσι μου,το ποτο μα αυτο προσπαθω να κανω,μου πηρε δυο χρονια και δεν μπορω να το τελειωσω,γιατι αλλαζουν οι μεταβλητες,απο την αλλη δεν με ενδιαφερη ενα κοπι πειστ των παλαιων,αντλω βεβαια ηθικα διδαγματα για να στηριξω την βαση μου,αλλα πρεπη να προσθεσω δικα μου με ορθο τροπο μη παρασυρωμενος απο το συναισθημα μου!Αγαπη τι δυσκολο πραγμα,διοτι δεν εχη μια προκαθορισμενη πορεια,σε καθε ανθρωπο ειναι διαφορετικη,επισης καλη η αλυσιδα που ανεφερες αλλα εγω δεν παω τοσο πισω,βασιζωμαι στα προβληματα τις σημερινης κοινωνιας,και ειναι σαν ενας οδηγος αποφυγης λαθων που θα σε οδηγησουν στην μιζερια και στην ληθη!

 

[sotirof]

Εκτιμώ ότι ο τίτλος "ρομαντισμός" στο thread δεν είναι δόκιμος.

Η προσέγγιση των γραφόντων δεν είναι ρομαντική. Είναι λόγια, είναι φιλοσοφική, είναι κοινωνιολογική.

Μα η εννοια του ρομαντισμου δεν ειναι συγκεκριμενη,ρομαντισμος μπορη να θεωρηθη και ενα καδρο σε οικο με γυμνο περιεχομενο.Δες το ποστ 11 που δινω μια απαντηση κατα εμε για τον ορο!

 

[sotirof]

οπως και να το πεις ομως , παραμενουμε οι "κουφιοι ανθρωποι"

είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι,
οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
σκύβοντας μαζί
κεφαλοκαύκι γεμισμένο άχυρο. Aλίμονο!
οι στεγνές φωνές μας όταν
ψιθυρίζουμε μαζί
είναι ήσυχες κι ανόητες
σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι
ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί
στο ξερό μας κελάρι

σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα,
παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση

ειμαστε εμβια κρεατα
που μετα απο καποιο καιρο
θα αποσυντεθουμε
σε μια μαρμαρινη τρυπα

ψαχνουμε τροπους να
καλυτερευσουμε αυτο
το μεσοδιαστημα
και ενας τροπος
ειναι και το θρεντακι αυτο  ;)

υγ: παω για υπνο μαλλον ειμαι πολυ χαλια  

Μου εγινες λιγο μελο ,το θρεντακι ειναι μια προσπαθεια για καλητερευση,ο βιολογικος μας προορισμος ειναι αυτος που αναφερης,αλλα κουφιος ειναι οποιος θελη να ειναι,η σκια ειναι παντα μαυρη,γιατι ομως?

 

[sotirof]

 

[makis1985]

κομματάρα προσκυνώ όταν το ακούω!!!!

 

[sotirof]

κομματάρα προσκυνώ όταν το ακούω!!!!

Για πολυ ρομαντικους λεμε!!

 

[rigormortis]

Ενταξη,λιγο η θαλασσα το κοριτσι μου,το ποτο μα αυτο προσπαθω να κανω,μου πηρε δυο χρονια και δεν μπορω να το τελειωσω,γιατι αλλαζουν οι μεταβλητες,απο την αλλη δεν με ενδιαφερη ενα κοπι πειστ των παλαιων,αντλω βεβαια ηθικα διδαγματα για να στηριξω την βαση μου,αλλα πρεπη να προσθεσω δικα μου με ορθο τροπο μη παρασυρωμενος απο το συναισθημα μου!Αγαπη τι δυσκολο πραγμα,διοτι δεν εχη μια προκαθορισμενη πορεια,σε καθε ανθρωπο ειναι διαφορετικη,επισης καλη η αλυσιδα που ανεφερες αλλα εγω δεν παω τοσο πισω,βασιζωμαι στα προβληματα τις σημερινης κοινωνιας,και ειναι σαν ενας οδηγος αποφυγης λαθων που θα σε οδηγησουν στην μιζερια και στην ληθη!

καλα τα λες

και γω αντιμετωπιζω τα προβληματα της σημερινης κοινωνιας
αλλα δεν αρκουμαι στις συμβατικες λυσεις της,
ελκυομαι απο λυσεις μη συμβατικες
ισχυρες διαχρονικες που να αντεχουν στο
χρονο

γι'αυτο σου ειπα μην βιαζεσαι , κανε κατι που να αξιζει
αστο να δουλευτει μεσα στον εγκεφαλο σου και μολις
ωριμασει γραψτο.

εχουμε μπουχτισει απο αναλωσιμα προιοντα
γρηγορης παραγωγης με γρηγορη ημερομηνια
ληξεως, αυτο που λειπει ειναι κατι διαχρονικο
που να αντεχει στη φθορα του χρονου.

το ενδιαφερον με τον "αγνωστο προορισμο"
ειναι οτι αναγκαζεσαι να "ψαξεις" γιατι
αλλιως θα ηταν "γνωστος/προγραμματισμενος
προορισμος"

σε τι κολλας αν μπορω να βοηθησω?

 

[rigormortis]

αλλα κουφιος ειναι οποιος θελη να ειναι,η σκια ειναι παντα μαυρη,γιατι ομως?

πιστευω οτι γεννιομαστε κουφιοι
και παραμενουμε ετσι οσο κοιμομαστε
ειναι ο πονος της σκεψης που πληγωνει
τη μνημη και σε αναγκαζει να ζεις

χρειαζεται να σιχαθεις το μαυρο της σκιας
ωστε ν'αναψει η φωτια του παθους σου
η οποια θα γινει το φως της σκεψης σου

 

[sotirof]

καλα τα λες

και γω αντιμετωπιζω τα προβληματα της σημερινης κοινωνιας
αλλα δεν αρκουμαι στις συμβατικες λυσεις της,
ελκυομαι απο λυσεις μη συμβατικες
ισχυρες διαχρονικες που να αντεχουν στο
χρονο

γι'αυτο σου ειπα μην βιαζεσαι , κανε κατι που να αξιζει
αστο να δουλευτει μεσα στον εγκεφαλο σου και μολις
ωριμασει γραψτο.

εχουμε μπουχτισει απο αναλωσιμα προιοντα
γρηγορης παραγωγης με γρηγορη ημερομηνια
ληξεως, αυτο που λειπει ειναι κατι διαχρονικο
που να αντεχει στη φθορα του χρονου.

το ενδιαφερον με τον "αγνωστο προορισμο"
ειναι οτι αναγκαζεσαι να "ψαξεις" γιατι
αλλιως θα ηταν "γνωστος/προγραμματισμενος
προορισμος"

σε τι κολλας αν μπορω να βοηθησω?

Ειναι δυσκολο ο συνδιασμος της αποδοσης της αληθειας και οχι της αληθοφανειας με την πραξη,δλδ.με την σκηνοθεσια.Ειναι σαν να ειμαι σκηνοθετης και θελω η σκηνη να αποδοθη με ρεαλισμο και αληθωφανεια και με απλο και εντεχνο τροπο για να καταλαβη ο μεσος αναγνωστης το αποτελεσμα!

 

[sotirof]

πιστευω οτι γεννιομαστε κουφιοι
και παραμενουμε ετσι οσο κοιμομαστε
ειναι ο πονος της σκεψης που πληγωνει
τη μνημη και σε αναγκαζει να ζεις

χρειαζεται να σιχαθεις το μαυρο της σκιας
ωστε ν'αναψει η φωτια του παθους σου
η οποια θα γινει το φως της σκεψης σου

Σωστα,το ιδιο εννοουμε!