«Τα σημάδια του προσώπου δηλώνουν, εν μέρει, τη φύση των ανθρώπων ,τα ελαττώματα και την ιδιοσυγκρασία τους.»
Από μικρός έδειξε τη μεγαλοφυΐα του και το καλλιτεχνικό του ταλέντο. 14 χρονών πήγε μαθητευόμενος στον φλωρεντινό ζωγράφο και αρχιτέκτονα Αντρέα ντελ Βερόκιο, όπου διδάχθηκε διάφορες τέχνες για 8 χρόνια, ενώ παράλληλα ζωγράφιζε και τους δικούς του πίνακες με θέματα θρησκευτικά ,δίνοντας σημασία στις εκφράσεις του προσώπου και στην στάση του σώματος. Επίσης, έκανε πειραματισμούς με τα φυσικά φαινόμενα και ειδικά με το φως και την σκιά για το οποίο έγραψε και μία πραγματεία.
“Η εμπειρία δεν κάνει λάθος. Μόνο η κρίση του ανθρώπου που περιμένει απ’ την εμπειρία τα πάντα… Ένας που αγαπά την πράξη, χωρίς την θεωρία είναι σαν τον ναύτη που ανεβαίνει στο καράβι χωρίς τιμόνι και πυξίδα και δεν ξέρει που θα βρεθεί.”
Το 1482 μετακομίζει στο Μιλάνο και εργάζεται για τον ηγεμόνα της πόλης Λουδοβίκο Σφόρτσα ως μηχανικός, γλύπτης, βοηθός αρχιτέκτονα (στον Καθεδρικό Ναό του Μιλάνου) και ζωγράφος, αφού δεχότανε πολλές παραγγελίες από την Αυλή, τις οποίες τις περισσότερες φορές δεν ολοκλήρωνε. Έκανε ακόμα επιστημονικές έρευνες και ασχολήθηκε με την οργάνωση τελετών και εορτών, που είχε σαν αποτέλεσμα τον σχεδιασμό διάφορων μηχανών και την βελτίωση τεχνικών έργων. Η μελέτη που έκανε στο ανθρώπινο σώμα επηρέασαν τις προσωπογραφίες που δημιούργησε εκείνη την εποχή.
Ήτανε τότε που ζωγράφισε και τον Μυστικό Δείπνο, για μια μονή στο Μιλάνο, όπου μελέτησε νέους τεχνικούς και καλλιτεχνικούς τομείς. Λίγο πριν το τέλος του αιώνα, ταξιδεύει στην Βενετία και μετά πάλι στην Φλωρεντία, όπου αρχίζει η παραγωγική περίοδος της ζωή του. Τον επόμενο χρόνο ξεκινάει το γνωστότερο έργο του, την Μόνα Λίζα, ένα έργο για το χαμόγελο του οποίου έχουνε γίνει πολλές συζητήσεις, κατά παραγγελία του συζύγου της Φραντζέσκας ντελ Τζοκόντα. Αξιοσημείωτες είναι επίσης οι έρευνές του για τις πτητικές μηχανές που θυμίζουν ανεμόπτερο και αλεξίπτωτο.
Από το 1508 και για 4 χρόνια θα μείνει στο Μιλάνο όπου θα κάνει σχέδια για ένα μνημείο και πολλές ανατομικές μελέτες, παράλληλα με την ζωγραφική βέβαια. Τα περισσότερα όμως πειράματα και μελέτες καθώς και εφευρέσεις θα τα κάνει από το επόμενο έτος στην Ρώμη, όπου ασχολείται με αρχιτεκτονικές έρευνες, ανατομία σε νοσοκομείο και αποξήρανση ελών.
Από το 1516 μέχρι τον θάνατο του, το 1519 θα εργαστεί στην αυλή του βασιλιά της Γαλλίας, Φραγκίσκου του Α΄ όπου εργάζεται σαν ζωγράφος, αλλά παράλληλα έκανε πειράματα και διάφορα αρχιτεκτονικά αλλά και αρδευτικά έργα.
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ήτανε όχι μόνο ένας καταπληκτικός ζωγράφος αλλά επίσης ένας σπουδαίος επιστήμονας, εφευρέτης, μηχανικός, αρχιτέκτονας, συγγραφέας αλλά και ο πρώτος που έγραψε με κρυπτογράφηση, με σημειώσεις που διαβάζονται με την χρήση καθρέφτη. Η χρήση συμβόλων (αρκετά συνηθισμένο για την εποχή του), συμμετρίας και εν γένει, επιστημονικού υπόβαθρου στη ζωγραφική του, έχουν γίνει πηγή ποικίλων δοξασιών και μεταφυσικών ερμηνειών μέχρι και τις μέρες μας.
Το άψογο πάντρεμα της τέχνης με την επιστήμη, της έρευνας με την έμπνευση, της λογικής με την μεταφυσική, τον ανέδειξαν σαν μια σπάνια μοναδική προσωπικότητα, σηματοδότη Homo universalis, ως τις μέρες μας.
«Η τέχνη δεν τελειώνει ποτέ, μόνο εγκαταλείπεται.»
LEONARDO DI SER PIRO DA VINCI. Γεννήθηκε στη Φλωρεντία το 1452.
