Ρομαντισμός Και Μπουρδέλα

[sotirof]

.

 

[forest]

Μυνημα απο ΕΤΕΡΑ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΕΙ ΤΟ ΜΑΡΟΥΛΙ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΠΟ ΕΚΕΡΔΙΣΕ,I LIKE YOU SO MUCH DONT FORGET ABOUT ME IT WAS PERFECT SEX I FELL WITH YOU VERY GOOD,αυτο και αν είναι ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ,κοιτώντας τα μυνήματα του κινητού μου εχω σχεδόν 30 παρόμοια απο άλλες,Α ΡΕ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΡΕΣ ΤΙ ΓΑΜΙΑ ΕΒΓΑΛΕΣ

 

[sotirof]

Μυνημα απο ΕΤΕΡΑ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΕΙ ΤΟ ΜΑΡΟΥΛΙ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΠΟ ΕΚΕΡΔΙΣΕ,I LIKE YOU SO MUCH DONT FORGET ABOUT ME IT WAS PERFECT SEX I FELL WITH YOU VERY GOOD,αυτο και αν είναι ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ,κοιτώντας τα μυνήματα του κινητού μου εχω σχεδόν 30 παρόμοια απο άλλες,Α ΡΕ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΡΕΣ ΤΙ ΓΑΜΙΑ ΕΒΓΑΛΕΣ

Δυστηχως οι περισσοτεροι περασαμε απο αυτο το σταδιο,εχουμε μιληση επι του θεματος αυτου ποιο πισω στο θρεντ,οσο ποιο γρηγορα το ξεχναμε,τοσο καλυτερα!

 

[forest]

Δυστηχως οι περισσοτεροι περασαμε απο αυτο το σταδιο,εχουμε μιληση επι του θεματος αυτου ποιο πισω στο θρεντ,οσο ποιο γρηγορα το ξεχναμε,τοσο καλυτερα!

ΡΕ ΦΙΛΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ

 

[sotirof]

ΡΕ ΦΙΛΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ

Δεν ειπα οτι ειναι κακο φιλε μου,φυσικα και εισαι σε αυτο το σταδιο μεχρι να ξεκολησης!!

 

[rigormortis]

οτι αξιοι της αθλιοτητας ειναι αυτη που δεν εχουν τα αποθεματα υπομονης να υπομενουν τα προβληματα,βεβαια καταφευγουν σε λυσης προσωρινες και καταστροφης,αλλα ειναι δικια τους επιλογη και μονο.Τωρα οι πραγματικοι ηρωες ειναι αυτοι οι φτωχοι αθλιοι που υπομενουν την εξαθλιωση,χωρις να εξαθλιωνονται οι ιδιοι!

Αψογο !

.

Πες μου φιλε μου , ποιες ειναι οι σκεψεις σου για την γκουερνικα ?

 

[sotirof]

Αψογο !

Πες μου φιλε μου , ποιες ειναι οι σκεψεις σου για την γκουερνικα ?

Χαιρομε που συμφωνουμε.Αυτός ο τεράστιος καμβάς (3,49x7,77μ.) περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου.Εγω ομως θα κανω μια μεταφορα και μια αλλαγη των δεδομενων.Ο πολεμος που υπαρχη ειναι η αποφυγη της ληθης,η απογνωση ειναι η ιδια η ληθη,η απανθρωπια ειναι ο εαυτο μας που υπομενη το ιδιο προβλημα χωρις να προχωραη μπροστα,και η βιαιοτητα οτι θεωρουμε δικο μας το ετερον ημιση που μας δημιουργη το προβλημα!Ειναι ενα δικο μου εργο με δικα μου συμπερασματα,βεβαια δεν εχη ουδεμια σχεση με το εργο,αλλα θα σου πω ενα ιστορικο συμβαν οπως περιγραφετε:Λέγεται πως όταν οι Γερμανοί εισήλθαν στο Παρίσι κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην προσπάθειά τους να βρουν καλλιτεχνικούς θησαυρούς και να τους κατασχέσουν, ένας Γερμανός Αξιωματικός έδειξε σε φωτογραφία τον πίνακα «Γκερνίκα» στον ίδιο τον Πικάσο που είχε προσαχθεί ρωτώντας τον: -Αυτόν τον πίνακα εσείς τον κάνατε; Κι εκείνος απήντησε με θάρρος: Όχι, Εσείς!

 

[kantilanaftis]

Χαιρομε που συμφωνουμε.Αυτός ο τεράστιος καμβάς (3,49x7,77μ.) περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου.Εγω ομως θα κανω μια μεταφορα και μια αλλαγη των δεδομενων.Ο πολεμος που υπαρχη ειναι η αποφυγη της ληθης,η απογνωση ειναι η ιδια η ληθη,η απανθρωπια ειναι ο εαυτο μας που υπομενη το ιδιο προβλημα χωρις να προχωραη μπροστα,και η βιαιοτητα οτι θεωρουμε δικο μας το ετερον ημιση που μας δημιουργη το προβλημα!Ειναι ενα δικο μου εργο με δικα μου συμπερασματα.

 

[rigormortis]

Στις σκεψεις ενος σκεπτομενου φιλου:

Ο πολεμος που υπαρχη ειναι η αποφυγη της ληθης,η απογνωση ειναι η ιδια η ληθη,η απανθρωπια ειναι ο εαυτο μας που υπομενη το ιδιο προβλημα χωρις να προχωραη μπροστα,και η βιαιοτητα οτι θεωρουμε δικο μας το ετερον ημιση που μας δημιουργη το προβλημα!

οι πραγματικοι ηρωες ειναι αυτοι οι φτωχοι αθλιοι που υπομενουν την εξαθλιωση,χωρις να εξαθλιωνονται οι ιδιοι

προτιμω να απαντησω με την σκεψη του Δομινικου :

ειναι στο χερι αυτου που βλεπει την εικονα να ερμηνευσει οπως νομιζει την σημασια της φωτιας του φωτος και του σκοτους...

 

[kantilanaftis]

Στις σκεψεις ενος σκεπτομενου φιλου:


προτιμω να απαντησω με την σκεψη του Δομινικου :

ειναι στο χερι αυτου που βλεπει την εικονα να ερμηνευσει οπως νομιζει την σημασια της φωτιας του φωτος και του σκοτους...

Αρα το προβλημα ειναι η επιλογη!Ο ανθρωπος της ληθης θα ζη στο σκοτος και φως να υπαρχη δεν θα εχη σημασια,ενω αυτος που θα βλεπη εμπρος θα το θεωρη ελπιδα ζωης και δημιουργιας!

 

[sotirof]

Στις σκεψεις ενος σκεπτομενου φιλου:

Ο πολεμος που υπαρχη ειναι η αποφυγη της ληθης,η απογνωση ειναι η ιδια η ληθη,η απανθρωπια ειναι ο εαυτο μας που υπομενη το ιδιο προβλημα χωρις να προχωραη μπροστα,και η βιαιοτητα οτι θεωρουμε δικο μας το ετερον ημιση που μας δημιουργη το προβλημα!

οι πραγματικοι ηρωες ειναι αυτοι οι φτωχοι αθλιοι που υπομενουν την εξαθλιωση,χωρις να εξαθλιωνονται οι ιδιοι

προτιμω να απαντησω με την σκεψη του Δομινικου :

ειναι στο χερι αυτου που βλεπει την εικονα να ερμηνευσει οπως νομιζει την σημασια της φωτιας του φωτος και του σκοτους...

Ο πόθος γλυκά στα όνειρα χαμογελά.
Μια αστραπή για μια στιγμη μονάχα όλα τα διαπερνα.

Φωτιά στη σκέψη μου φωτιά.

Τα δέντρα τα ψηλά ρίζες τα στηρίζουν ακόμα πιο βαθιά.
Και εσύ ψάχνεις στα σκονισμένα ράφια των αυλών
που αερας ανάλαφρα τα φύλλα ανακουνα
με αφέλεια, για το πως πετάς  για τα μακρινα.

...για το αιώνιο καλοκαίρι.

Φωτιά στη σκέψη μου φωτιά.

Μιλάς για όλα και θες πολλά
αλλά δεν στάθηκές ποτέ στην ερημιά
μονάχος να αφουγκραστείς, τους χτύπους της καρδιάς.
Μπροστα στο αγέρι, σαν στάχι δίχως ταίρι.

Φωτιά στη σκέψη μου φωτιά. 

Ποιός φόβος την ελόγχευσε την ύστατη την ώρα
και την καρδιά αφάνησε και τρόμο έχεις τώρα.

Ιδεατές γυναίκες με άγχος για τη φυγή της ομορφιάς...

 

[sotirof]

Ευκαιρια να πω για ενα πραγματικο γεγονος οσο αφορα το πορτρετο που ποσταρα!                                      Το πορτρέτο ενός δακρυσμένου αγοριού αναστάτωσε το 1985 από άκρη σ’ άκρη τη Μ. Βρετανία. Από τότε, συνεχίζει να απασχολεί τη μνήμη των ανθρώπων που παρακολούθησαν μέσω του Τύπου τις προσπάθειες να λυθεί το μυστήριο του πορτρέτου που δεν μπορεί να καεί.

Πώς ξεκίνησε ο θρύλος του πίνακα που δεν... καίγεται!

  Όλα ξεκίνησαν όταν ένας πυροσβέστης πρόσεξε ότι σε ένα σπίτι του Yorkshire που είχε καταστραφεί από φωτιά, ο πίνακας που απεικόνιζε ένα αγόρι που έκλεγε είχε παραμείνει άθικτος. Μάλιστα, ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που παρατηρούσε ότι ο πίνακας με το αγόρι έβγαινε σώος από καμμένα σπίτια.

  Η συγκεκριμένη ζωγραφιά είχε αναπαραχθεί σε περίπου 50 χιλιάδες αντίτυπα και απ’ ότι φαίνεται αποτελούσε συνηθισμένη επιλογή διακόσμησης εκείνη την εποχή.

  Μετά την αναφορά του πυροσβέστη, άνθρωποι από όλη τη Βρετανία άρχισαν να στέλνουν  παρόμοιες ιστορίες και να υποστηρίζουν πως και ο δικός τους πίνακας με κάποιον "ανεξήγητο" τρόπο παραμένει άθικτος από τις φλόγες!

  Η υπόθεση άρχισε να παίρνει τροπή ιστορίας …τρόμου όταν αναπτύχθηκαν θεωρίες ότι όχι μόνο γλιτώνει από τις φλόγες το αγόρι που κλαίει, αλλά προκαλεί τις πυρκαγιές!

Οι εκδοχές για τον καλλιτέχνη του μυστηριώδους έργου.

  Ο καλλιτέχνης που ζωγράφισε τη σειρά των αγοριών που κλαίνε λεγόταν Bragolin και πέθανε το 1981. Οι πίνακές του πωλούνταν σε τουριστικά σημεία της μεταπολεμικής Βενετίας.

  Αυτά τα βιογραφικά στοιχεία του καλλιτέχνη, βέβαια, δεν συμβαδίζουν με την πιο δημοφιλή εκδοχή που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο.

  Σύμφωνα με αυτή, το αγόρι ήταν ένα ορφανό που είχε χάσει τους γονείς του σε μια πυρκαγιά. Ο ζωγράφος πήρε υπό την προστασία του το αγόρι, παρά τις φήμες που το συνόδευαν, ότι μπορούσε να βάζει φωτιά σε αντικείμενα χωρίς να τα αγγίζει, με τηλεπάθεια.

  Μετά από καιρό, το στούντιο του ζωγράφου έπιασε φωτιά και το αγόρι το έσκασε. Από τότε χάθηκαν τα ίχνη του. Δέκα χρόνια αργότερα, από ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, στο οποίο το όχημα κάηκε ολοσχερώς, ανασύρθηκε νεκρός ένας νεαρός άνδρας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της άδειας οδήγησης, ο νεκρός άνδρας ήταν το ορφανό αγόρι!

Αξιόπιστα ή όχι τα πειράματα που γίνονται πάνω στον πίνακα;

  Αρκετά πειράματα έχουν γίνει από το 1985 μέχρι σήμερα για να λυθεί το μυστήριο. Ένας ραδιοφωνικός παραγωγός και κωμικός, ο Steve Punt, βρήκε έναν τέτοιο πίνακα και τον πήγε σε ένα ερευνητικό κέντρο, όπου θα μπορούσε να δοκιμάσει να τον κάψει με ασφάλεια (με πρόθεση να διακωμωδήσει την υπόθεση).

  Το αποτέλεσμα τον εξέπληξε. Μια φλόγα ξεπήδησε στη γωνία του πίνακα και συνέχισε να καίει, όμως μόνο την κορνίζα. Στη συνέχεια έσβησε και το πρόσωπο του αγοριού έμεινε άθικτο. Το σχετικό βίντεο, προβλήθηκε τότε από το BBC:

 

[sotirof]

Πιστευω πως δεν βλαπτη και καμια ιστορια!

 

[rigormortis]

Ο πόθος γλυκά στα όνειρα χαμογελά.
Μια αστραπή για μια στιγμη μονάχα όλα τα διαπερνα.

Φωτιά στη σκέψη μου φωτιά.

Τα δέντρα τα ψηλά ρίζες τα στηρίζουν ακόμα πιο βαθιά.
Και εσύ ψάχνεις στα σκονισμένα ράφια των αυλών
που αερας ανάλαφρα τα φύλλα ανακουνα
με αφέλεια, για το πως πετάς  για τα μακρινα.

...για το αιώνιο καλοκαίρι.

Φωτιά στη σκέψη μου φωτιά.

Μιλάς για όλα και θες πολλά
αλλά δεν στάθηκές ποτέ στην ερημιά
μονάχος να αφουγκραστείς, τους χτύπους της καρδιάς.
Μπροστα στο αγέρι, σαν στάχι δίχως ταίρι.

Φωτιά στη σκέψη μου φωτιά. 

Ποιός φόβος την ελόγχευσε την ύστατη την ώρα
και την καρδιά αφάνησε και τρόμο έχεις τώρα.

Ιδεατές γυναίκες με άγχος για τη φυγή της ομορφιάς...

Υπεροχο ποιημα.

Πιστευω οτι εννουμε το ιδιο, τη φωτια σαν παθος
και την αντιθεση των ακινητων δεντρων με τις βαθιες ριζες σε σχεση με την αφελη αεναη κινηση των φυλλων στον αερα
τα περιττα λογια με τη σιωπη της μοναξιας.

θυμηθηκα τον Ιερωνυμο Μπος :

http://[URL unfurl="true"]www.canvaz.com/b/Bosch-Hieronymus/Christ%20Carrying%20the%20Cross.jpg[/img[/URL]]
και την αντιθεση του ηρεμου παθους , με την ανοησια την ασκοπη κινητικοτητα και νευρικοτητα του πληθους

 

[sotirof]

Υπεροχο ποιημα.

Πιστευω οτι εννουμε το ιδιο, τη φωτια σαν παθος
και την αντιθεση των ακινητων δεντρων με τις βαθιες ριζες σε σχεση με την αφελη αεναη κινηση των φυλλων στον αερα
τα περιττα λογια με τη σιωπη της μοναξιας.

θυμηθηκα τον Ιερωνυμο Μπος :

http://[URL unfurl="true"]www.canvaz.com/b/Bosch-Hieronymus/Christ%20Carrying%20the%20Cross.jpg[/img[/URL]]
και την αντιθεση του ηρεμου παθους , με την ανοησια την ασκοπη κινητικοτητα και νευρικοτητα του πληθους

[/quote]
Ακριβως και να προσθεσω,η αγερωχη καρδια να κτυπα και να αναμενη την φωτια του ηρεμου παθους!

 

[sotirof]

Αν και ο γραφων ειναι αγνωστος οσο αφορα τους στιχους,σε ενα τετραστιχο περικλυη πολλα πραγματα!                  Είμαι κερί είσαι φωτιά.
Δώσ' μου φωτιά ν' ανάψω,
να λιώσω και στη γη,
το σ' αγαπώ να γράψω... !

 

[rigormortis]

Αν και ο γραφων ειναι αγνωστος οσο αφορα τους στιχους,σε ενα τετραστιχο περικλυη πολλα πραγματα!                  Είμαι κερί είσαι φωτιά.
Δώσ' μου φωτιά ν' ανάψω,
να λιώσω και στη γη,
το σ' αγαπώ να γράψω... !

ομως ποση φωτια χρειαζεται για λιγο φως ;
ποιος ξεχωριζει το πραγματικο φως απο τα τεχνητα φωτα της κοινωνιας ;
μονο οταν χαθεις στο σκοταδι θα μαθεις να τα ξεχωριζεις
μονο οταν καταλαβεις οτι σε καποιο καιρο θα πεθανεις , θα σταματησεις να ασχολεισαι με τις περιττες και ασκοπες ενεργειες που απαιτει η κοινωνια.

 

[sotirof]

ομως ποση φωτια χρειαζεται για λιγο φως ;
ποιος ξεχωριζει το πραγματικο φως απο τα τεχνητα φωτα της κοινωνιας ;
μονο οταν χαθεις στο σκοταδι θα μαθεις να τα ξεχωριζεις
μονο οταν καταλαβεις οτι σε καποιο καιρο θα πεθανεις , θα σταματησεις να ασχολεισαι με τις περιττες και ασκοπες ενεργειες που απαιτει η κοινωνια.

Εχης δικιο,το αληθινο απο το τεχνητο φως διαφερη,το ενα δινη ζωη το αλλο απλος φωτιζη,αν χαθης στο σκοταδι,μπορη να μην μαθης να το ξεχωριζης για τον απλο λογω οτι πολυ ειναι χαμενοι στο σκοταδι και δεν το βλεπουν.Αλλα αν θα μπουμε στην διαδικασια ενος τυφλου ανθρωπου,θα δουμε οτι αυτος με την δυναμη των αλλων αισθησεων το αναγνωριζη,και πρεπη πραγματι να μην ασχολησε με ενεργειες ανευ ουσιας,για τι η ζωη ειναι μικρη.

 

[sotirof]

 

[sotirof]

.