Φοβερές στιγμές...κακά τα ψέμματα ήταν κάβλα το γηπεδάκι μας!Δεν μπορεί να συγκριθεί με τα κρύα καθίσματα του Οάκα...
Φαντάσου να είχαμε τα ντερμπάκια στο ΝΑΟ...θα είχαν χάσει οι απαταιώνιοι από την Δεκελείας...
ρε αδέλφια τι να πω και εγώ που σχεδόν μεγάλωσα στον ναό σχεδόν από 4 ετών πήγαινα σε αυτό με τον πατέρα μου και τώρα κλείνω τα 53 τι να πρωτοθυμηθώ από εκεί μέσα τους χιλιάδες ποδοσφαιριστές που έχω δει χαρές και λύπες.
το θυμάμαι ακόμα που ήταν σαν πέταλο στον χώρο της σκεπαστής υπήρχε μια ψηλή μάντρα, στο πίσω μέρος ένα γήπεδο ξερό για προπονήσεις των μικρών αλλά και της πρώτης ομάδας για περιπτώσεις που παίζαμε με αντίπαλους που δεν είχαν χόρτο έκανα σε αυτό προπόνηση και οι μεγάλη.
εκεί που ήταν το μπάσκετ ήταν ένα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ με 5 σειρές σκαλιά και εκεί έκαναν προπόνηση οι πρωταθλητές Ευρώπης το 68 η μοναδική αμιγώς Ελληνική ομάδα σε συλλογικό επίπεδο.
τι να θυμηθώ τον μπάρμπα Διονύση τον φροντιστή που έμενε μέσα στο γήπεδο με την γυναίκα του και ήταν η ψυχή της ομάδας? τον ηρωικό ανάπηρο, στους αγώνες θυμάμαι ακόμα και τον Κώστα Χατζηχρήστο τον μεγάλο ηθοποιό ανεβασμένο πάνω στα κάγκελα να πανηγυρίζει και να πετάει της ατάκες τους μιλάμε για μεγάλη ιστορία, που οι εκσυγχρονιστές δεν την σεβάστηκαν την έκαναν μπάζα σε λίγες ημέρες σε μια συμπαιγνία μερικών που μπήκαν στην ομάδα για προσωπικό όφελος και μιλάμε για την οικογένεια Φιλίπου με τον εκπρόσωπο της τον Γρανίτσα και με τα διαπλεκόμενα της εποχής να το κάνουν αυτό που είναι σήμερα έναν απέραντο λάκκο που τον χαλβαδιάζουν πολλοί για να τον σφετεριστούν για την κονόμα τους.
αυτός ο χώρος ότι και να γίνει όπου και να γίνει το γήπεδο δεν πρέπει να φύγει από την κατοχή της ομάδας, αυτός ο χώρος προσφέρθηκε σαν δώρο από τους πρόσφυγες στην ομάδα μας και εκεί θα πρέπει να γίνει ένας χώρος καθαρά ενωσίτικος που να θυμίζει την ιστορία της ομάδας μας και της χαμένες πατρίδες που σήμερα ζωντανεύουν από το πέταγμα του δικέφαλου αετού.