Δεν χρειάζονται δάκρυα για τον Σκόκο...
Σε μια ομάδα, όπως η ΑΕΚ, στην οποία δεν υπάρχουν οικονομικές δυνατότητες και το εγχείρημα με τους Υποστηρικτές αντικειμενικά να μην συγκεντρώνει σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας, η πώληση του Σκόκο ήταν μονόδρομος. O Γιάννης Ξενάκης γράφει για το... αυτονόητο.
Είναι σαφές ότι μεγάλη μερίδα φίλων της ΑΕΚ, πιθανόν η συντριπτική πλειονότητα, ξενέρωσε στο άκουσμα της είδησης ότι δεν θα ξαναδεί με την “κιτρινόμαυρη” φανέλα τον Νάτσο Σκόκο. Ξενέρωσε γιατί ο Αργεντινός ήταν ποδοσφαιριστής που έκανε πιο ελκυστικό το βαρετό παιχνίδι της ομάδας. Ο Σκόκο έβαζε την πινελιά, έκανε το απρόβλεπτο, σημείωνε όμορφα γκολ, έσκαγε ντρίμπλες στον αντίπαλο. Όταν και όποτε αποφάσιζε να παίξει σύμφωνα με το ταλέντο του. Έχω την αίσθηση ότι η πώληση του Σκόκο ήταν μια κορυφαία εμπορική κίνηση της διοίκησης Αδαμίδη. Και ρήτρα να μην υπήρχε στο συμβόλαιο, δεν είναι τόσο απλό να αγνοήσεις 2,8 εκατομμύρια ευρώ. Δεν κυκλοφορεί σήμερα στο ποδόσφαιρο, το χρήμα που έρεε άφθονο παλαιότερα. Οι περισσότερες ομάδες στην Ευρώπη και περικοπές κάνουν και ως επί το πλείστον κυνηγάνε καλούς ελεύθερους ποδοσφαιριστές. Ο Σκόκο θα ήταν μια ιδανική περίπτωση, για μια μικρομεσαία ιταλική ή ισπανική ομάδα, αν έληγε το συμβόλαιο του. Αλλά και σ' αυτή την περίπτωση, το πιθανότερο είναι ότι θα του γινόταν προσφορά με λιγότερα χρήματα απ' αυτά που έπαιρνε στην ΑΕΚ. Λίγες είναι οι ομάδες που έχουν και διακινούν το χρήμα. Και αυτές που το φυσάνε, αγοράζουν καλύτερους ποδοσφαιριστές από τον Σκόκο.
Σε μια ομάδα, όπως η ΑΕΚ, στην οποία δεν υπάρχουν οικονομικές δυνατότητες, με τους μεγαλομετόχους να έχουν κουραστεί να χρηματοδοτούν με τη σέσουλα και το εγχείρημα με τους Υποστηρικτές αντικειμενικά να μην συγκεντρώνει σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας, η πώληση του Σκόκο ήταν μονόδρομος. Όλες οι ομάδες στον κόσμο, πουλάνε ποδοσφαιριστές. Ακόμα και οι μεγαλύτεροι σύλλογοι, εφόσον πιάσουν την τιμή που θέλουν. Βέβαια οι ομάδες αυτές, αγοράζουν κιόλας, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Τόσα χρήματα για τον Σκόκο, μόνον εμίρηδες από το Ντουμπάι θα μπορούσαν να δώσουν. Και καμία διοίκηση δεν θα μπορούσε να αρνηθεί την προσφορά των 2,8 εκατομμυρίων ευρώ. Ο Κόκκαλης τα χρόνια της παντοκρατορίας του πουλούσε παίκτες (Γεωργάτος, Νταμπίζας Καστίγιο κτλπ), σε μικρότερο βαθμό και ο Βαρδινογιάννης στον Παναθηναϊκό (π.χ. Σεϊταρίδης στην Πόρτο). Η ΑΕΚ δεν μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση και να ξεφύγει απ' αυτόν τον κανόνα. Εκτός κι αν ο Αδαμίδης επαναλάμβανε το ασυγχώρητο λάθος του Ντέμη. Ο οποίος το καλοκαίρι του 2007 αρνήθηκε πρόταση σχεδόν 2,5 εκατομμυρίων (της Νυρεμβέργης) για τον Λυμπερόπουλο και το επόμενο καλοκαίρι τον άφησε ελεύθερο.
Δεν χρειάζονται λοιπόν δάκρυα για την αποχώρηση του Σκόκο. Περισσότερο θα 'πρεπε να “κλαίνε” οι φίλοι της ΑΕΚ, που έφυγαν δυο περιουσιακά στοιχεία της ομάδας (Τζιμπούρ και Μπλάνκο), χωρίς να ωφεληθεί έστω ένα ευρώ η ΠΑΕ. Σαφέστατα και υπήρχαν δυσκολίες, δεν είναι το απλούστερο πράγμα στον κόσμο να ανανεώνεις το συμβόλαιο ενός πρωτοκλασάτου ποδοσφαιριστή. Εάν είχε καταφέρει ο Αδαμίδης, να αποσπάσει από τον Σεπτέμβριο (όταν ανακοινώθηκε η προφορική συμφωνία) την υπογραφή του Τζιμπούρ, πιθανότατα θα είχε την ίδια κατάληξη και ο Αλγερινός. Πρόταση από άλλη ομάδα, πώληση και λεφτά στα ταμεία της ΠΑΕ. Με τον Μπλάνκο τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά, σε αντίθεση με τον Τζιμπούρ, δεν υπήρξε ποτέ συμφωνία. Και φυσικά ο Αδαμίδης δεν θα μπορούσε να ρισκάρει και να του δώσει περισσότερα από 600 χιλιάρικα. Γιατί αν δεν ερχόταν μετά πρόταση για να τον πουλήσει, δεν θα μπορούσε να τον πληρώσει.
Ας μην γελιόμαστε, ούτε τον Σκόκο μπορούσε να πληρώνει η ομάδα. Τα 1,7 εκατομμύρια ετησίως (μικτά) ήταν ποσό δυσβάσταχτο σε μια ΑΕΚ “μνημονίου”, με περικοπές παντού και με μετεγγραφές της τάξης των 90.000 ευρώ ετησίως (Σιαλμάς). Εάν φύγουν και οι Γκερέιρο, Γιάχιτς, Σάχα, μοναδικός ακριβοπληρωμένος θα είναι ο Ντιόπ. Τα υπόλοιπα κασέ θα είναι των 100 και 200 χιλιάδων τον χρόνο. Μόνον έτσι μπορεί να επιβιώσει η ΑΕΚ. Αν θα περάσει και σε τροχιά ανάπτυξης, αν θα φτερουγίσει, αυτό ουδείς μπορεί να το προεξοφλήσει. Σαφέστατα με περισσότερο χρήμα, έχεις τη δυνατότητα να φέρεις πιο ποιοτικούς παίκτες. Χωρίς χρήματα, οι επιλογές θα πρέπει να είναι προσεκτικές και μελετημένες. Να έρθουν παίκτες που θα αποδειχθούν “λαχεία”. Από την ελληνική αγορά. Από την αγορά του Χιμένεθ. Από εκεί που θα βρει και θα προτείνει παίκτη ο Γκρέταρσον. Τα υπόλοιπα είναι δουλειά του προπονητή, ο οποίος παρεμπιπτόντως θα είναι με διαφορά ο καλύτερα αμειβόμενος μέσα στο ποδοσφαιρικό τμήμα.
Κατά τ'άλλα, δεν θα μπω στη διαδικασία να μετρήσω το μέγεθος της απώλειας του Σκόκο. Χαρισματικός και ταλαντούχος, αλλά συνάμα και παίκτης που έπαιζε περισσότερο για την πάρτη του και την εξέδρα. Πολλά τα χαμένα του διαστήματα μέσα στο παιχνίδι. Και ακόμα περισσότερα τα ματς στα οποία ήταν αόρατος. Ίσως επειδή ήξερε με διαφορά την καλύτερη μπάλα, όλοι και όλα τα περίμεναν απ' αυτόν. Αν οι ποιοτικοί και ταλαντούχοι παίκτες στην ομάδα ήταν περισσότεροι δεν θα έπεφτε όλο το βάρος πάνω του. Όπως και να' χει, αίσθηση μου είναι πως η ΑΕΚ έπρεπε να είχε ωφεληθεί περισσότερα από το ταλέντο του. Πιθανόν σ' αυτό να έπαιξε ρόλο και η προβληματική συνύπαρξη με τον Μπάγεβιτς. Σχεδόν δυο χρόνια ξίνιζαν τα μούτρα του Aργεντινού, δυο χρόνια στα οποία η ΑΕΚ πήρε ελάχιστα από τον Σκόκο. Και (σχεδόν) τίποτα από τον Μπάγεβιτς...
www.contra.gr/Soccer/Hellas/Superleague/AEK/327260.html]http://www.contra.gr/Soccer/Hellas/Superleague/AEK/327260.html[/url]
