εγώ μια τον βρίσκω και μια τον χάνω τον
προσωπικό μου παράδεισο....
τα παλαιότερα χρόνια με τις σχολές
τις φοιτητοπαρέες τα φιλαράκια απ'το σχολείο
τα πράγματα ήταν πιο 'τακτοποιημένα' και σταθερά
και η ευτυχία σε απλές καθημερινές στιγμές σύνηθες
φαινόμενο για όλους μας..
από τότε που μπήκαμε
σε ρουτίνες σχέσεων και δουλειάς, με όλα τα καλά προφανώς
και τα κακά τους, η ζωή έγινε
πιο σύνθετη, πιο ρευστή, πιο δύσκολη στο να μας
ικανοποιήσει..
από τους περισσότερους εισπράττω
καθημερινά αυτό το συναίσθημα.... οι παραδεισοι
γινανε δύσκολοι στις μέρες μας.. εγώ το παλεύω
πάντως και πιστεύω οτι ο παράδεισος πάνω απ'όλα βρίσκεται
μέσα μας στον ψυχισμό μας σε πράγματα που κάνουμε
και μας ευχαριστούν, στα ψυχικά μας αποθέματα και σε σκέψεις
και πράξεις που εύκολα δεν θα λέγαμε στο διπλανό!....
μία από αυτές είναι και ο αγοραίος έρωτας....