Πώς γίνεσαι πλούσιος;

[rouli]

Αν θες, τα σπας και τα ξαναρίχνεις, και να οι πρώτες απορίες:
1) Δάνειο "στο όνομα του προέδρου" δεν είναι δάνειο προς εταιρεία. Είναι δάνειο προς άτομο.  Σωστά?
2) Η τράπεζα δίνει δάνειο 3 εκ ευρώ ΧΩΡΙΣ να έχει "εξασφαλίσεις" (εγγυήσεις) τύπου υποθήκες ή προσημειώσεις σε ακίνητα ή άλλα περιουσιακά στοιχεία?
3) Έστω ότι ο "γνωστός" διευθυντής το ξεπερνάει αυτό.  Το δάνειο (3 εκ) δίνεται ΜΟΝΟ με την υπογραφή του διευθυντή του υποκαταστήματος μιας τράπεζας?  Δε χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη της νομικής υπηρεσίας (κεντρική), της διεύθυνσης χορηγήσεων (κεντρική), και άλλων ίσως?  Τι είναι 3 εκ ευρώ (1 δισ δρχ), καμιά πιστωτική κάρτα με όριο χιλιάρικο για να δίνεται έτσι αέρα-πατέρα?
4) Γιατί χρειάζονται "και άλλα άτομα στο κόλπο"?
5) Που "σπούδασες management και marketing"? (για να στείλω και τα παιδιά μου ρωτάω).
6) "εχω δουλεψει και σε τραπεζα".  Αν επιτρέπεται, γιατί σταμάτησες να δουλεύεις? Έφυγες ή σε φύγανε?
7) "για οποιαδηποτε απορια μπορειτε να στειλετε ερωτησεις στο pm μου,αλλα αν θελετε,και στο συγκεκριμενο θρεντ".  Να οι απορίες.  Περιμένουν τις απαντήσεις.

1) Σωστά, αλλά α υποθέσω οτι εννοεί την εκπροσώπηση
2)ουυυυυ αμέ!! Ειδικά στην νεοσύστατη. Σου λέει μόνο 3εκ?? λίγα είναι να δώσουμε και κάτι παραπάνω, έτσι γαι τον πρώτο καιρό
3)ισως σε καμιά Τράπεζα της Αλβανίας αλλά κι εκεί πέζεται
4)για να έχει ίντριγκα η ιστορία
5)διάβαζε βιβλία επιστημονικής φαντασίας εν ώρα εργασίας

στα λοιπά δεν απαντώ

 

[stefan00]

Πως γινεσαι πλουσιος? :κοβοντας τα κωλαδικα

 

[menis]

Έτσι για να ιντριγκάρω λίγο....

Με ποσοστό από 3.000.000 Ευρώ, θεωρείσαι πλούσιος δλδ?

Θα διαφωνήσω...

με τι ποσο θεωρουμε οτι καποιος ειναι πλουσιος??

 

[Duracell]

με τι ποσο θεωρουμε οτι καποιος ειναι πλουσιος??

Σύμφωνα μ' έναν Ελβετό Τραπεζίτη που ξέρω, "πλούσιος είναι όποιος μπορεί να ζει πλουσιοπάροχα από τους τόκους των τόκων του"

 

[21 Grams]

Ένα είναι το μυστικό για να γίνετε πλούσιοι: ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!        

                                   

 

[stavros51]

Σταύρο τι κάθεσαι, τρέξε σε μια οποιαδήποτε Τράπεζα, να πάρεις και φόρα

Rouli,

Όταν ήμουν "μικρός", έκανα (παράλληλα με τις σπουδές) διάφορες δουλειές του ποδαριού για να αυξάνω το χαρτζηλίκι.
Σερβιτόρος, εργάτης, ότι μπορείς να φανταστείς είχα κάνει, δε τις θυμάμαι πια.

Όλα αυτά όμως δε "συμβάδιζαν" με το "κοινωνικό status" της οικογένειας.
Άλλα όνειρα έκαναν για μένα οι γονείς μου, και κυρίως η μάνα μου.
Ακριβώς λόγω αυτού του "κοινωνικού status" είχαν και κάποια (όχι σπουδάια, αλλά κάτι υπήρχε) "επιρροή" στον "τραπεζικό χώρο".  Θείους διευθυντές, πιό μακρυνούς σε κανένα Δ.Σ., τέτοια.
Η μάνα μου είχε εγκαταλείψει τη δουλειά της όταν παντρεύτηκε τον πατέρα μου, και το είχε μετανοιώσει, αλλά ήταν πια αργά για να ξαναγυρίσει.
Ήταν λοιπόν "καημός" της να γίνω και εγώ "τραπεζικός υπάλληλος", και να έχω μια "εξασφαλισμένη" ζωή, status, και τέτοια.  Ξέρεις, η καθαρά μικροαστική νοοτροπία.

Εγώ τους έλεγα τα κατορθώματά μου ως "εργαζόμενος" (και το πόσα λεφτά έβγαζα), και η μάνα μου πικραινόταν αντί να χαίρεται, γιατί "όλα αυτά που έκανα δεν ήταν σοβαρά και με εξέλιξη".
Μου είχε σπάσει τ' αρχίδια λοιπόν, λέγοντάς μου κάθε τρεις και λίγο "Βρε παιδάκι μου, δε θέλεις να πούμε κάτι σε κανένα γνωστό να μπεις και συ σε καμια τράπεζα, να εξασφαλιστείς..." και άλλα τέτοια.  Κυρίως όμως αυτό: "Να μπω σε μια τράπεζα".

Κάποια μέρα λοιπόν (που δεν άντεχα άλλο αυτό το βιολί) της είπα:
"Κοίτα, θα σου πω κάτι και αν θες το χωνεύεις:  ΕΓΩ, ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΑ, μόνο νύχτα υπάρχει περίπτωση να μπω. Συννενοηθήκαμε?"

Από τότε βρήκα την ησυχία μου, γιατί το έκοψε οριστικά.

 

[doritis spermatos]

Rouli,

Όταν ήμουν "μικρός", έκανα (παράλληλα με τις σπουδές) διάφορες δουλειές του ποδαριού για να αυξάνω το χαρτζηλίκι.
Σερβιτόρος, εργάτης, ότι μπορείς να φανταστείς είχα κάνει, δε τις θυμάμαι πια.

Όλα αυτά όμως δε "συμβάδιζαν" με το "κοινωνικό status" της οικογένειας.
Άλλα όνειρα έκαναν για μένα οι γονείς μου, και κυρίως η μάνα μου.
Ακριβώς λόγω αυτού του "κοινωνικού status" είχαν και κάποια (όχι σπουδάια, αλλά κάτι υπήρχε) "επιρροή" στον "τραπεζικό χώρο".  Θείους διευθυντές, πιό μακρυνούς σε κανένα Δ.Σ., τέτοια.
Η μάνα μου είχε εγκαταλείψει τη δουλειά της όταν παντρεύτηκε τον πατέρα μου, και το είχε μετανοιώσει, αλλά ήταν πια αργά για να ξαναγυρίσει.
Ήταν λοιπόν "καημός" της να γίνω και εγώ "τραπεζικός υπάλληλος", και να έχω μια "εξασφαλισμένη" ζωή, status, και τέτοια.  Ξέρεις, η καθαρά μικροαστική νοοτροπία.

Εγώ τους έλεγα τα κατορθώματά μου ως "εργαζόμενος" (και το πόσα λεφτά έβγαζα), και η μάνα μου πικραινόταν αντί να χαίρεται, γιατί "όλα αυτά που έκανα δεν ήταν σοβαρά και με εξέλιξη".
Μου είχε σπάσει τ' αρχίδια λοιπόν, λέγοντάς μου κάθε τρεις και λίγο [size=20pt]"Βρε παιδάκι μου, δε θέλεις να πούμε κάτι σε κανένα γνωστό να μπεις και συ σε καμια τράπεζα, να εξασφαλιστείς..." και άλλα τέτοια.  Κυρίως όμως αυτό: "Να μπω σε μια τράπεζα".[/size]

Κάποια μέρα λοιπόν (που δεν άντεχα άλλο αυτό το βιολί) της είπα:
"Κοίτα, θα σου πω κάτι και αν θες το χωνεύεις:  ΕΓΩ, ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΑ, μόνο νύχτα υπάρχει περίπτωση να μπω. Συννενοηθήκαμε?"

Από τότε βρήκα την ησυχία μου, γιατί το έκοψε οριστικά.

ετσι ελεγαν και στους παλαιοκωσταιους και το παρεξηγησαν

 

[Duracell]

Εμένα πάλι... άλλο με προβληματίζει από την δήλωση του Σταύρου....

ΕΓΩ, ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΑ, μόνο νύχτα υπάρχει περίπτωση να μπω.

χμ... εκείνο το ριφιφί (στις 18 Δεκεμβρίου 1992, με την αρπαγή από τις 301 θυρίδες της Τράπεζας Εργασίας στην οδό Καλλιρρόης ποσού αξίας περίπου 25 εκατ. ευρώ. Οι άγνωστοι ως σήμερα δράστες του επονομαζόμενου «ριφιφί του αιώνα» είχαν πλήρη γνώση του εσωτερικού της τράπεζας, έσκαψαν σαν «τυφλοπόντικες» τούνελ 10 μέτρων κάτω από τον Ιλισό ποταμό και τρύπησαν ένα μέτρο μπετόν και ατσαλιού για να φθάσουν στον μεγάλο«στόχο»)... ΒΡΑΔΥ δεν είχε γίνει ???

 

[gobr]

Πλουσιος ειναι αυτος που περνα καλα με αυτα που εχει.

 

[menis]

Rouli,

Όταν ήμουν "μικρός", έκανα (παράλληλα με τις σπουδές) διάφορες δουλειές του ποδαριού για να αυξάνω το χαρτζηλίκι.
Σερβιτόρος, εργάτης, ότι μπορείς να φανταστείς είχα κάνει, δε τις θυμάμαι πια.

Όλα αυτά όμως δε "συμβάδιζαν" με το "κοινωνικό status" της οικογένειας.
Άλλα όνειρα έκαναν για μένα οι γονείς μου, και κυρίως η μάνα μου.
Ακριβώς λόγω αυτού του "κοινωνικού status" είχαν και κάποια (όχι σπουδάια, αλλά κάτι υπήρχε) "επιρροή" στον "τραπεζικό χώρο".  Θείους διευθυντές, πιό μακρυνούς σε κανένα Δ.Σ., τέτοια.
Η μάνα μου είχε εγκαταλείψει τη δουλειά της όταν παντρεύτηκε τον πατέρα μου, και το είχε μετανοιώσει, αλλά ήταν πια αργά για να ξαναγυρίσει.
Ήταν λοιπόν "καημός" της να γίνω και εγώ "τραπεζικός υπάλληλος", και να έχω μια "εξασφαλισμένη" ζωή, status, και τέτοια.  Ξέρεις, η καθαρά μικροαστική νοοτροπία.

Εγώ τους έλεγα τα κατορθώματά μου ως "εργαζόμενος" (και το πόσα λεφτά έβγαζα), και η μάνα μου πικραινόταν αντί να χαίρεται, γιατί "όλα αυτά που έκανα δεν ήταν σοβαρά και με εξέλιξη".
Μου είχε σπάσει τ' αρχίδια λοιπόν, λέγοντάς μου κάθε τρεις και λίγο "Βρε παιδάκι μου, δε θέλεις να πούμε κάτι σε κανένα γνωστό να μπεις και συ σε καμια τράπεζα, να εξασφαλιστείς..." και άλλα τέτοια.  Κυρίως όμως αυτό: "Να μπω σε μια τράπεζα".

Κάποια μέρα λοιπόν (που δεν άντεχα άλλο αυτό το βιολί) της είπα:
"Κοίτα, θα σου πω κάτι και αν θες το χωνεύεις:  ΕΓΩ, ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΑ, μόνο νύχτα υπάρχει περίπτωση να μπω. Συννενοηθήκαμε?"

Από τότε βρήκα την ησυχία μου, γιατί το έκοψε οριστικά.

σιγα την εξασφαλιση στην τραπεζα.1000 ευρς δινουν με πτυχιο και δουλευεις 10 ωρες

 

[menis]

Εμένα πάλι... άλλο με προβληματίζει από την δήλωση του Σταύρου....

χμ... εκείνο το ριφιφί (στις 18 Δεκεμβρίου 1992, με την αρπαγή από τις 301 θυρίδες της Τράπεζας Εργασίας στην οδό Καλλιρρόης ποσού αξίας περίπου 25 εκατ. ευρώ. Οι άγνωστοι ως σήμερα δράστες του επονομαζόμενου «ριφιφί του αιώνα» είχαν πλήρη γνώση του εσωτερικού της τράπεζας, έσκαψαν σαν «τυφλοπόντικες» τούνελ 10 μέτρων κάτω από τον Ιλισό ποταμό και τρύπησαν ένα μέτρο μπετόν και ατσαλιού για να φθάσουν στον μεγάλο«στόχο»)... ΒΡΑΔΥ δεν είχε γίνει ???

στην τραπεζα ελλαδος στην καλαματα ουτε καν εσκαψαν..και πηραν καποια εκαομμυριακια!

 

[Duracell]

Στην τραπεζα Ελλαδος στην Καλαματα ουτε καν εσκαψαν... και πηραν καποια εκατομμυριακια!

5,5 εκατομμυρια ευρώ, από δύο υπαλλήλους!

 

[rouli]

Εγώ τους έλεγα τα κατορθώματά μου ως "εργαζόμενος" (και το πόσα λεφτά έβγαζα), και η μάνα μου πικραινόταν αντί να χαίρεται, γιατί "όλα αυτά που έκανα δεν ήταν σοβαρά και με εξέλιξη".
Μου είχε σπάσει τ' αρχίδια λοιπόν, λέγοντάς μου κάθε τρεις και λίγο "Βρε παιδάκι μου, δε θέλεις να πούμε κάτι σε κανένα γνωστό να μπεις και συ σε καμια τράπεζα, να εξασφαλιστείς..." και άλλα τέτοια.  Κυρίως όμως αυτό: "Να μπω σε μια τράπεζα".

Κάποια μέρα λοιπόν (που δεν άντεχα άλλο αυτό το βιολί) της είπα:
"Κοίτα, θα σου πω κάτι και αν θες το χωνεύεις:  ΕΓΩ, ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΑ, μόνο νύχτα υπάρχει περίπτωση να μπω. Συννενοηθήκαμε?"

Από τότε βρήκα την ησυχία μου, γιατί το έκοψε οριστικά.

Σταύρο μου,
μάλλον έγινε παρανόηση!

η προτροπή μου αφορούσε να πας στην Τράπεζα, να τους διατυπώσεις την επιθυμία και την ανάγκη σου για 3 εκ ευρά, να δώσεις ένα πουρμπουαρ εκεί στον διευθυντή και να φύγεις κύριος με μερικές επιταγές στα χέρια. Άλλωστε Σταύρος51 είσαι, ταιριάζεις και ηλικιακά ;)

μη ξεχάσεις μόνο να δώσεις φεύγοντας και κάτι στον Μιμάκο για την καλή ιδέα που μας αποκάλυψε

 

[stavros51]

μη ξεχάσεις μόνο να δώσεις φεύγοντας και κάτι στον Μιμάκο για την καλή ιδέα που μας αποκάλυψε

Ναι, το κουτάκι το έχω εδώ, και το άνοιξα (με το post μου στις 13:48), αλλά δε φάνηκε από τότε...

 

[nick025]

συζητάτε τόση ώρα για το πώς να γίνει κανείς πλούσιος.... 
εγώ έχω ορισμένες εξαιρετικές ιδέες για το πώς
γίνεσαι φτωχός.... 
         

 

[nick025]

με κυβέρνηση ΝΔ
καταρχάς δε θέλει και πολλή προσπάθεια!....
       

 

[polemistis]

Ε, υπάρχουν κάποια τρυκ για να φάει κάποιος λεφτά χρησιμοποιώντας τον λεγόμενο μπροστινό αλλά δεν είναι απλά πράγματα. Πρέπει να το κατέχεις το θέμα :-). Για να σου δώσει έτσι αέρα πατέρα η τράπεζα λεφτά και να τα φας γίνεται μεν αλλά θέλει χοντρό δόντι. Μην ξεχνάτε τον φίλο μας πχ τον Αλλαμανή που άφησε φέσι στην ΑΤΕ πάνω από 100 εκ. ευρώ για δανειάκια που πήρε χωρίς καμιά εξασφάλιση και ακόμα δεν έχει πάει κανένας μέσα.

Όσο για τον ορισμό "ποιος είναι πλούσιος" εγώ πιστεύω ότι πλούσιος είναι αυτός που έχει αρκετά χρήματα ώστε να μπορεί να ζει με καλά στάνταρτ αφήνοντας τα χρήματα να δουλεύουν αντί γι αυτόν. Το ποσό αυτό για κάποιον που ξέρει να τοποθετεί τα χρήματα σε αποδοτικές επενδύσεις είναι μινιμουμ 1 με 2 εκ ευρώ.

 

[bordelman]

ψηφισε Καραμανλη για να γινεις πλουσιος και Παπανδρεου για να γινεις ζαμπλουτος   

Τσολια ε τσολια...γαμω τη φουστα σου τη μινι

 

[nikos278]

να πω κατι ομως
επειδη αυτο εχει παραγινει αλλαζει ο νομος και επανερχεται η προσωποκρατηση για οικονομικα χρεη γιατι η κομπινα που ειπε ο φιλος με τα 3000000 ειναι με δεδομενο οτι δεν πας φυλακη

 

[1personanongrata]

πέφτουν τα μύρια βροχή........
και οι προτάσεις για πλουτισμό....
αλλά τον κόβω ότι οι περισσότεροι που τα γράφουν αυτά είναι μισθωτοί, μένουν με νοίκι έχουν αγοράσει τουτού με 200 δόσεις και δεν έχουν ούτε ένα ακίνητο στο όνομά τους......

α ρε αθάνατε έλληνα.......