Δεν υπάρχει κατάλληλος και μη κατάλληλος τρόπος για να βγάλεις γκόμενα.
Υπάρχει Ένας Άνδρας, Μία Γυναίκα Και Μία Στιγμή (μα ποιός είμαι, ο Αγγελόπουλος είμαι;)
Aυτό που εννοώ είναι όλα μπορούν να συμβούν, και η γνωριμία μέσω τρίτων, και ο στρατός (τώρα που το σκέφτομαι ίσως υπήρχαν δύο περιπτώσεις εκεί που θα έπρεπε να ασχοληθώ) και η ταμίας του σούπερ μάρκετ ή η οποιαδήποτε πωλήτρια λαχταράει να την φλερτάρει κάποιος.
Mία εμπειρία μου.
Καλοκαίρι του 1998, δουλεύω summer job σε 30 μετρο σκάφος που κάνει εβδομαδιαία κρουαζιέρα Ιόνια νησιά. Είμαι υπεύθυνος για τις εκδομές τους και οτι άλλες πληροφορίες θέλαν για τους προορισμούς ή άλλη βοήθεια γιατί μιλούσα γερμανικά ενώ το υπόλοιπο πλήρωμα ήταν γκάο μπίο. Στο πρώτο γκρουπ, ενώ ήταν όλοι Γερμανόφωνοι τουρίστες σκάει Καναδέζα 46 ετών ζωντοχήρα, εγώ τότε 29. Τι να κάνω, να την αφήσω μόνη της, αφού ήταν η μόνη αγγλόφωνη στι γκρουπ. Α ρε καμπίνα νούμερο 10. Την επισκέφτηκα και δύο φορές Νέα Υόρκη, ωραία πόλη η Νέα Υόρκη. Και κει. Α ρε διαμέρισμα στο Midtown Manhattan. 51st Sreet.
Αντίθετα για το internet έχω κακή άποψη. Ευρισκόμενος Γερμανία γράφτηκα σε ένα σάιτ και γνώρισα τρείς γκόμενες. Εκεί γενικά πολύς κόσμος χρησιμοποιεί ίντερνετ για τέτοιες δουλειές. Δεν έγινε τίποτα, συμφωνώ οτι στο ίντερνετ είναι σε μεγάλο βαθμό psycho.
Boυρ στα σούπερ μάρκετ λοιπόν.