Η ροή του χρόνου πλέον είχε αποκατασταθεί..... εϊχαμε κάπως ηρεμήσει από τη φλόγα της στιγμής και τα φιλήδονα χάδια των δύο λαίμαργων κορασίδων. Έτσι, μπορέσαμε εγώ και ο amjik να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και πάλι. Όλος αυτός ο χρόνος που είχε περάσει, νομίζαμε ότι ήταν κάποια λεπτά ηδονής....όμως κοντεύαμε τα 50 λεπτά καυτών περιπτύξεων με τις νεαρές.
Αποφασίσαμε να δώσουμε ένα τέλος στα κόκκινα από τον πόθο και την έξαψη καυλιά μας. Να δώσουμε ένα πιό ήπιο ρυθμό στους καρδιακούς παλμούς μας.
Τα δύο κορίτσια στάθηκαν με τα κεφάλια τους δίπλα-δίπλα και περίμεναν με προσμονή τους καυτούς πίδακες ως επιβράβευση των εξαιρετικά φιλότιμων προσπαθειών τους να μας ανακουφίσουν.
Αυτό, δεν άργησε να συμβεί. Τότε μόλις συνειδητοποιήσαμε, ότι το κομοδίνο δεν είχε δοκιμάσει τους ζεστούς χυμούς μας...... Ήταν ποτέ δυνατόν να τέλειωνε μία τέτοια συνεδρία χωρίς ούτε καν να δοκιμάσει τη γεύση των ζεστών χυμών μας? Αλλά, της είχαμε ετοιμάσει μία πρωτότυπη έκπληξη.......
Τα υγρά στόματα των δύο κορασίδων, άφησαν το προϊόν των προσπαθειών μας στο γυάλινο τραπεζάκι.... Τότε με προτροπή μας, το κομοδίνο πήρε το καλαμάκι που υπήρχε σε κάποιο ποτήρι και άρχισε να σνιφάρει το παχύρευστο υγρό που είχαμε παράγει.
Το "ρούφηξε" όλο. Ήταν η δική της συμβολή στο μικρό πάρτυ που είχαμε σκαρώσει για μας να μπει καλά ο μήνας.
Συναγωνιστές.... μην ρωτήσετε ποιό ήταν το τελικό κόστος αυτής της συνεύρεσης. Ότι κι αν συνέβη ανάμεσα σε 5 λάγνα κορμιά και 5 διψασμένες ψυχές δεν έχει τιμή, γιατί αν ζήσεις με όλες σου τις αισθήσεις κάθε στιγμή, τότε, αυτή σου η ανάμνηση είναι κάτι ανεκτίμητο!