GFE PSE
Μπορούμε να πούμε ότι η γκομενοφάση τίθεται στην κατάληξη μιας μακράς πορείας του μπουρδελίζειν, που άρχισε με την απλή εκτόνωση (πρωτογενής τομέας), συνέχισε με την περιποίηση (δευτερογενής τομέας) και τώρα φτάνει στην παροχή κοινωνικών υπηρεσιών (τριτογενής τομέας) σε έναν βελτσικό κόσμο της μη-πουτάνας. Το ακρωνύμιο είναι GFE και αντιδιαστέλλεται προς το PSE, που είναι, όλως αντιθέτως, το Porn-star experience. Η ιδεώδης ουτοπική συνοδός συνδυάζει το GFE και το PSE. Το GFE-PSE είναι η ουτοπία των σύγχρονων μπουρδελόβιων, μια επέκταση του «κυρία στο σαλόνι, πουτάνα στο κρεβάτι», αφού πρόκειται για «κοριτσάκι στο σαλόνι, πορν-σταρ στο κρεβάτι». Ναι το GFE-PSE είναι κάτι σαν το ιδεώδες «ον καθ' εαυτό- δι'εαυτό» (l'en-soi-pour-soi) του Sartre, αφού συνδυάζει τον κόσμο της αδρανείας με τον κόσμο των αξιών. Αλλά ενώ το ον-καθ' εαυτό-δι' εαυτό είναι εξ ορισμού ανύπαρκτο, το GFE-PSE δεν είναι εξ ορισμού αντιφατικό, και στις σπάνιες (;) περιπτώσεις που επιτυγχάνεται, αποτελεί την χαρά του κριτικού, που νιώθει ότι αποκτά λόγο ύπαρξης. Εντέλει η ατάκα «συνδυάζει εξίσου καλά το GFE με το PSE» είναι μάλλον ένας κοινός τόπος της πουτανικής κριτικής.
Ο όρος έγινε έτι δημοφιλέστερος ύστερα από την πρόσφατη ταινία The Girlfriend Experience του Steven Soderbergh. Ο Αμερικανοσουηδός σκηνοθέτης στα διαλείμματα από τον «Τσε Γκεβάρα» θέλησε να κάνει μια πειραματική ταινία για την αλλοτρίωση του καπιταλιστικού τρόπου ζωής. Ανακάλυψε, λοιπόν, την μοναδική «υπαρξίστρια» πορνοστάρ, ονόματι Sasha Grey (λ.χ. το επίθετο της κουλτουριάρας πορνοστάρ -φανατικής με Γκοντάρ και μετα-στρουκτουραλισμό, ακούς Μαυρόγιαννε;- προκύπτει απ' το μυθιστόρημα «Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκραίη» του Όσκαρ Γουάιλντ). Και την έβαλε να παίξει, όχι ακριβως τον εαυτό της, αλλά μια συρραφή από πραγματικές ιστορίες ακριβοπληρωμένων ερωτικών συνοδών που χρέωναν υπέρογκα ποσά στους πελάτες τους για να τους προσφέρουν γκομενοφάση. (Άλλωστε υπάρχει η αντίληψη ότι την πόρνη δεν την πληρώνεις για το σεξ. Την πληρώνεις για να φύγει μετά). Το καταπληκτικό με την ταινία του Soderbergh είναι ότι δείχνει πόσο απορροφημένοι είναι οι Αμερικλάνοι με τις μπίζνες και πόσο λίγο ενδιαφέρονται για το σεξ. Καθώς η γκομενοφάση κοστίζει πολύ, οι πελάτες ανήκουν όλοι στην πλουτοκρατία του Μανχάταν, πλην σε περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης λίγο πριν τις πρόσφατες εκλογές. Εξαντλημένοι από την δυσμενή οικονομική συγκυρία, οι πελάτες της Σάσα δεν έχουν όρεξη παρά μόνο για να μιλήσουν για τις οικονομικές τους απασχολήσεις, τους υπαρξιακούς τους φόβους για την επικείμενη κατάρρευση, και να την συμβουλεύσουν πώς να επενδύει τα λεφτά που βγάζει απ' την γκομενοφάση. Ένας Εβραίος με καπελαδούρα, της προτείνει εναγωνίως- εν μέσω πρόωρων εκσπερματίσεων- να ψηφίσει McCain, καθώς είναι η μόνη λύση για το κράτος του Ισραήλ. Γενικά, η μόνη στύση που υπάρχει στην παόμοια γκομενοφάση είναι η οικονομική στύση. Το κοντύτερο που φτάνει ένας πελάτης στο να γαμήσει είναι όταν ζητάει από την Σάσα να αυνανιστεί για πάρτη του κι αυτός την συνοδεύει συντονισμένα. Αλλά οι περισσότεροι ούτε μαλακία δεν μπορούν να τραβήξουν από την πίκρα. Η Σάσα συμπεραίνει ότι θα μπορούσε στα πλαίσια της γκομενοφάσης, απλώς να είναι ο εαυτός της, αλλά αυτό μάλλον δεν θα ήταν η καλύτερη ιδέα, αφού οι πελάτες την πληρώνουν όχι για να είναι ο εαυτός της, αλλά αυτό που εκείνοι φαντάζονται ότι είναι. Τελικά, η γκομενοφάση είναι μια από τις αλλοτριώσεις της εποχής μας.
Σας θυμίζει κάτι?
και μονο κουλουρι φρεσκο!!!πρεπει
