Συμφωνώ για Μιχαελα, αλλά για πες ρε δάσκαλε (αμτζικ), γιατί βλέπω τη Μάγδα σαν την απόλυτη χαρά-ικανοποίηση?
Κάθε φορά που πάω πάνω με κάποια άλλη, κάνω «αγώνα» να την αποφύγω και τελικά τις περισσότερες φορές έρχομαι καπάκι την άλλη μέρα μόνο γι αυτή!
Έχω κάτι γιατρέ μου?
Μετατρέπομαι σε «αγαπούλη» τώρα στα γεράματα?
Οι «ανάγκες» της ζωής με κρατάν μακριά σας αυτές τις μέρες, και ομολογώ ότι μου λείπει η παρέα σας περισσότερο και από των κοριτσιών!
Μετά το Πάσχα ελπίζω να στρώσουν τα πράγματα
Τα σέβη μου .
Επιτέλους, άρχοντα λάγαρε.... Oι λέξεις έχουν νόημα...
καί η κατάχρησή τους μόνο σύγχυση φέρνει!
Με βάση αύτά τά δεδομένα, πρέπει να θεωρηθεί ώς έγκωμιαστικό σχόλιο ύπέρ τής
Μικαέλας....
Σίγουρα κάτι άγγιξε μέσα μου, πού είναι πολύ έρμητικά κλεισμένο...
Τήν ήμέρα πού τήν γνώρισα , έγινα ένα με τήν φαντασιωσή μου καί τό πάθος της,
Τη μυστική δύναμη τού άνεκπλήρωτου έρωτά της...
Καταπληκτικό, δέν έχω άλλα λόγια νά πώ, άπλά μαγευτική
Άλλά συγχαρητήρια, καί σέ έσάς άγαπητέ , ύπέροχος λόγος,
έχετε ύπέροχη ψυχή που γράφει έτσι.
Με έκτίμηση καί θαυμασμό,
amjik !!!!!!!
υ.γ Ή Μάγδα , παραμένη Μάγδα ..... ύπέροχη !!!!!!!!!