Η καταναγκαστική πορνεία άρχισε να κάνει την εμφάνισή της στον ελλαδικό χώρο στις αρχές του 1990, παραμερίζοντας σιγά-σιγά την παραδοσιακή πορνεία. Αυστηρά προσδιορισμένη και επικεντρωμένη στην όσο το δυνατόν πιο εντατική εκμετάλλευση μεταναστριών γυναικών από τις λεηλατημένες από τα καπιταλιστικά κέντρα της Δύσης χώρες της ανατολικής Ευρώπης (μετά την πρόσφατη τότε κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού") και των Βαλκανίων (στις αρχές του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία), η σωματεμπορία παγιώθηκε οριστικά το 1993 και οι ρυθμοί της πλέον είναι ανοδικοί. Γυναίκες από τη Ρωσία, την Αλβανία, την Ουκρανία, τη Βουλγαρία, την Πολωνία, το Κόσοβο, τη Ρουμανία, αλλά και από χώρες ασιατικές, όπως από τις Φιλιππίνες και την Ταϊλάνδη, υποβιβάστηκαν στο ρόλο ενός άψυχου αντικειμένου, κλεισμένες στα μπουρδέλα-φυλακές των προαγωγών τους. Γυναίκες οι οποίες, απελπισμένες από την οικονομική κατάσταση στις χώρες τους, ζητούσαν μια θέση στον "ευρωπαϊκό παράδεισο", κατέληξαν στα χέρια μεσαζόντων και νταβατζήδων, μετατράπηκαν σε ανταλλάξιμο είδος, προς πάσα χρήση. Υπάρχουν κυρίως τρεις τρόποι μέσω των οποίων οδηγούνται γυναίκες στην καταναγκαστική πορνεία: 1) Μέσω γραφείων ευρέσεως εργασίας στις χώρες καταγωγής τους όπου τους υπόσχονται υψηλούς μισθούς, δουλεύοντας ως καθαρίστριες, σερβιτόρες, χορεύτριες κ.λπ. 2) Μετά από απαγωγή ή πώληση από την οικογένειά τους. 3) Γνωρίζοντας ότι θα εργαστούν ως πόρνες, αλλά αγνοώντας κάτω από ποιες συνθήκες ?εγκλεισμός, πώληση σε σωματέμπορους. Μεταφέρονται συνήθως διασχίζοντας τα σύνορα ?λαθραία? χωρίς καθόλου χαρτιά ή με τα χαρτιά τους παρακρατημένα από τους διακινητές σε χώρες της Ευρώπης-φρούριο όπου οι μετανάστες έρχονται αντιμέτωποι με το σκληρότερο πρόσωπο του κράτους. Βρίσκονται άμεσα εξαρτημένες, εφόσον υποχρεούνται να ξεπληρώσουν το σωματέμπορα για τη μεταφορά τους, ζώντας πάντα με την απειλή απέλασης από το ελληνικό κράτος. Από εκεί και πέρα υπόκεινται τον έσχατο εξευτελισμό και πραγμοποίηση του σώματός τους. Κρατούνται σε "αόρατες" φυλακές. Ξυλοδαρμοί, βιασμοί, βασανιστήρια, εθισμοί στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ με σκοπό την πλήρη καθυπόταξή τους συμβαίνουν πίσω από τα πολυτελή φώτα νυχτερινών κέντρων και στριπτιζάδικων, πίσω από την "αθωότητα" των αγγελιών στις εφημερίδες, πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου (με τεράστια ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια). Οι αριθμοί σοκάρουν. Κατά τη χρονική περίοδο 1990-2000, 77.500 γυναίκες και ανήλικα κορίτσια βρέθηκαν υπό καθεστώς καταναγκαστικής πορνείας στην Ελλάδα, σε ένα σύνολο 85.000 εκδιδόμενων. Την ίδια περίοδο, τα έσοδα της πορνείας εκτιμώνται σε 7,3 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ υπολογίζεται ότι περίπου 60.000 άτομα αποκόμισαν κέρδη από αυτό το απάνθρωπο καθεστώς δουλείας. Μόνο το 2000, στην Ελλάδα οδηγήθηκαν στην καταναγκαστική πορνεία 23.000 γυναίκες και ανήλικα κορίτσια.2 Ένα άριστα οργανωμένο δίκτυο με επιχειρηματική και οικονομικά προσανατολισμένη νοοτροπία πουλά και αγοράζει γυναίκες στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα του καπιταλισμού.
Ο καπιταλισμός εμφανίζεται σε μία από τις βαρβαρότερες μορφές του, μορφή η οποία ωστόσο είναι απόλυτα σύμφωνη με την εφαρμογή του, μέσω του εκβιασμού της εργασίας πάνω στα σώματα γυναικών, ευάλωτων λόγω της ταξικής τους θέσης, υποκείμενων στα ρατσιστικά στερεότυπα της "ρωσίδας πόρνης", της "βουλγάρας χορεύτριας", της "αλβανίδας καθαρίστριας". Ο στόχος είναι η εκμετάλλευση μέχρι την πλήρη εμπορευματοποίηση και υποταγή. Η καταναγκαστική πορνεία κατέχει την τρίτη θέση σε πηγή κερδών, με έσοδα 4,2 δις. ευρώ ετησίως, μετά το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών παγκοσμίως. Οι γυναίκες αυτές, παράλληλα, βιώνουν την ολοκληρωτική απαξίωση από μεγάλη μερίδα του κοινωνικού συνόλου, σε αντίθεση με τις πόρνες των οίκων ανοχής στα παλαιότερα χρόνια, οι οποίες, έστω και ως περιθωριακά κομμάτια, κατείχαν μία θέση μέσα σε αυτό. Θεωρούνται εθνικά και πολιτισμικά ?κατώτερες? και βιώνουν τον αγριότερο εξαναγκασμό μέχρι την πλήρη καθυπόταξη και εξάρτηση από τα αφεντικά τους.
"Δεν έχουν επιλογή. Πολλά κλαμπ χρεώνουν τις κοπελιές να φύγουν για μια ώρα με έναν πελάτη σε μέρος που έχει κλείσει το ίδιο το κλαμπ γι' αυτές τις δουλειές. Κλείνουν κάποια δωμάτια σε ξενοδοχείο (...) Έρχονται πολλές φορές πίσω οι κοπέλες στο κλαμπ και είναι χτυπημένες ή καμένες με τσιγάρα... και άλλες τέτοιες μαλακίες και αυτός συνεχίζει να έρχεται στο κλαμπ σαν πελάτης".
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις του εφιάλτη που βιώνουν τόσες χιλιάδες γυναίκες, ακόμη και ανήλικες, όπου από το 1990 μέχρι το 2000 εντοπίζονται 1.600 περίπου κάτω των 18 ετών, με έσοδα για τους σωματεμπόρους 434 εκατομμύρια ευρώ περίπου 3, είναι οι ιστορίες της Όλγας, της Τζίνας και της Καμέλιας.
Το 1998 φτάνει στην Ελλάδα, για την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης, η Όλγα Μπ. από την Ουκρανία. Οι σωματέμποροι της υπόσχονται, όπως και σε πολλές άλλες κοπέλες, ότι θα εργαστεί ως χορεύτρια σε νυχτερινό κέντρο. Εκεί την υποχρεώνουν να κάνει σεξ με τους ?πελάτες?. Εκείνη αρνείται. Τότε ο σωματέμπορος καταφεύγει στο μπάτσο Νικόλαο Μπρικόλια, ο οποίος βιάζει τη 19χρονη Όλγα σε ένα ξενοδοχείο. Η Όλγα δραπετεύει από το νταβατζή της, καταφεύγει στη Ζάκυνθο όπου και δουλεύει για να πληρώσει κάποιον να σκοτώσει το βιαστή της. Κάποια στιγμή συλλαμβάνεται επειδή δεν έχει χαρτιά. Τότε καταγγέλλει το περιστατικό. Μέσα στις δικαστικές αίθουσες "βιάζεται" για δεύτερη φορά. Η λεπτομερής εξιστόρηση της σεξουαλικής κακοποίησής της, η συνάντηση με το βιαστή της, η απαξιωτική στάση των δικαστών και η εξουσιαστική φύση του δικαίου που διαπνέεται σαφώς από τον έμφυλο, ταξικό και φυλετικό ρατσισμό, οδηγούν στην ολοκλήρωση του εφιάλτη. Να σημειώσουμε ότι η Όλγα δεν κλήθηκε καν να καταθέσει, ενώ ο Μπρικόλιας αθωώθηκε και πλέον υπηρετεί κανονικά.
"Όσο και να πιστεύεις ότι έχεις απομονώσει το σώμα σου, δεν γίνεται. Τα πάντα γράφονται μέσα σου. Μέσα στο μυαλό σου ακόμα και αν πιστεύεις ότι τα έχεις σβήσει και... φρικάρεις. Λες τι κάνω εγώ εδώ".
Η Τζίνα Μ. και η Καμέλια Π., 16 και 15 χρονών αντίστοιχα από τη Ρουμανία, πείστηκαν από συμπατριώτη τους να έρθουν στην Ελλάδα για δουλειά. Από εκεί ξεκινά και ο βασανισμός τους. Παρακράτηση διαβατηρίων, συνεχείς μεταφορές και ανταλλαγές μεταξύ αφεντικών-σωματεμπόρων. Τελικά καταλήγουν στα χέρια του νταβατζή Σωτήρη Μάνη, ιδιοκτήτη ενός στούντιο μασάζ όπου κοπέλες κρατούνται έγκλειστες και υποχρεώνονται να κάνουν σεξ με τους ?πελάτες?. Τους είπαν ότι θα δουλεύουν χωρίς αμοιβή για να ξεπληρώσουν τα έξοδα του ταξιδιού τους. Η Τζίνα και η Καμέλια, στις καταθέσεις τους υποστήριξαν ότι το κύκλωμα είχε την αμέριστη συνεργασία των αστυνομικών του τμήματος αλλοδαπών Γλυφάδας, που βρισκόταν απέναντι από το στούντιο μασάζ, οι οποίοι έρχονταν, βίαζαν και έφευγαν, συμμετέχοντας ή παρέχοντας κάλυψη στο κύκλωμα. Τελικά η Τζίνα κατάφερε να αποδράσει. Η Καμέλια και μια ακόμη 18χρονη κοπέλα όταν επιχείρησαν να αποδράσουν έπεσαν στα χέρια των μαστροπών τους, όπου τις κακοποίησαν και συνέχισαν να τις εκμεταλλεύονται. Κάποια στιγμή ο Μάνης συνελήφθη και τελικά αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, σε αντίθεση με τη Τζίνα, η οποία παρέμεινε επί δύο μήνες κρατούμενη στη ΓΑΔΑ με την απειλή απέλασης.
"Απλά εκείνη τη στιγμή κλειδώνεις το σώμα σου και σταματάς να το νιώθεις. Έτσι πρέπει... είναι πολύ σημαντικό να το κλειδώνεις".
Στα μονόστηλα των εφημερίδων, μπορεί να εντοπιστεί και η ιστορία μιας 29χρονης Βουλγάρας, η οποία όταν κατέφυγε στην αστυνομία για να καταγγείλει το μαστροπό της, στην Ιαλυσό της Ρόδου, βιάστηκε από τρεις μπάτσους με την ανοχή άλλων τεσσάρων επί έξι συνεχόμενες μέρες.4 Είναι εμφανής, αλλά και δεδομένη η συνεργασία μπάτσων και δικαστών για την κάλυψη των σωματεμπόρων, με τη σιωπή των ΜΜΕ να λειτουργεί ως αρωγή στην ενοχοποίηση και απαξίωση των γυναικών-θυμάτων της σωματεμπορίας εμπλουτίζοντας τα ρατσιστικά στερεότυπα για αυτές.
"Μπορείς να δεις τα μάτια τους και να καταλάβεις τι είναι ο καθένας. Κοίταξε... για μένα ένα strip club ισοδυναμεί με κελί
φυλακής. Λειτουργεί σκόπιμα σαν κελί φυλακής".
Στο καθεστώς αυτό του σύγχρονου δουλεμπορίου, οι γυναίκες υπόκεινται στους νόμους της προσφοράς του νταβατζή και της ζήτησης του ?πελάτη?. Αυτού του "αόρατου ήρωα" της καταναγκαστικής πορνείας. Αυτού που δε διστάζει, γιατί έτσι επιτάσσει "η ανδρική του φύση", να κυριαρχήσει με τους πιο βάρβαρους τρόπους σε ανθρώπους ενός "κατώτερου" φύλου, προερχόμενους από μια "κατώτερη" χώρα, ζώντας υπό "κατώτερες" συνθήκες. Η σχέση εκδιδόμενης-?πελάτη? είναι μια σχέση ιδιοκτησίας. Είναι μια από τις μορφές που παίρνει η σχέση των φύλων στη σύγχρονη κοινωνία. Υπολογίζονται περίπου σε 1.900.000 οι ?πελάτες? της πορνείας γενικά τη δεκαετία 1990-2000. 5 Η πορνεία στην καταναγκαστική μορφή της είναι μια πορνεία των μεσαίων και αγροτικών στρωμάτων, με στροφή προς την επαρχία.
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι η γυναίκα που υφίσταται την καταναγκαστική πορνεία, εκδίδεται κατά μέσο όρο 1.048 φορές κάθε χρόνο, σύμφωνα με στοιχεία που αφορούν τη δεκαετία από το 1990 μέχρι το 2000, ενώ ο μέσος όρος ?χρήσης? της είναι 20 μήνες. Μετά είτε δουλεύουν πλέον ως πόρνες είτε επιστρέφουν στην πατρίδα τους με το φόβο του στιγματισμού.
Κακοποίηση, ασθένειες και νοσήματα, με πιο διαδεδομένο τον ιό του AIDS, μόνιμες σωματικές βλάβες, αυτοκτονίες στα μπουντρούμια-φυλακές, βιασμοί, ψυχολογική βία, δολοφονίες κοριτσιών, κατεστραμμένη σεξουαλική ζωή, βασανιστήρια, απαγωγές, απελάσεις και υποταγή στις ορέξεις σωματεμπόρων και ?πελατών?, συνθέτουν το σκηνικό της φρίκης που βιώνουν καθημερινά γυναίκες παγκοσμίως, τη στιγμή που συμπυκνώνεται στα πρόσωπά τους η έμφυλη, ταξική και φυλετική εκμετάλλευση και καταπίεση.
1. Τα απόσπασματα που παρεμβάλλονται στο κείμενο είναι από συνεντεύξεις γυναικών που δουλεύουν ως χορεύτριες σε στριπτιζάδικα, ορισμένες από τις οποίες εξαναγκάζονται στην πορνεία. Περιέχονται στη διδακτορική διατριβή ?καλλιτεχνικός χορός-πορνεία-σεξ σόου / νοηματοδοτήσεις του σώματος σε μια επαγγελματική ομάδα / ταυτότητα και κοινωνικός αποκλεισμός? της Μπέμπελη Δ., Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα 2003
2. Γ. Λάζος, Πορνεία και διεθνική σωματεμπορία στην Ελλάδα, Η εκδιδόμενη, Αθήνα 2002.
3. Γ. Λάζος, ο.π.
4. Αναρχικό Δελτίο νο39
5. Γ. Λάζος, Πορνεία και διεθνική σωματεμπορία στην Ελλάδα, Ο πελάτης, Αθήνα 2002.
Ο καπιταλισμός εμφανίζεται σε μία από τις βαρβαρότερες μορφές του, μορφή η οποία ωστόσο είναι απόλυτα σύμφωνη με την εφαρμογή του, μέσω του εκβιασμού της εργασίας πάνω στα σώματα γυναικών, ευάλωτων λόγω της ταξικής τους θέσης, υποκείμενων στα ρατσιστικά στερεότυπα της "ρωσίδας πόρνης", της "βουλγάρας χορεύτριας", της "αλβανίδας καθαρίστριας". Ο στόχος είναι η εκμετάλλευση μέχρι την πλήρη εμπορευματοποίηση και υποταγή. Η καταναγκαστική πορνεία κατέχει την τρίτη θέση σε πηγή κερδών, με έσοδα 4,2 δις. ευρώ ετησίως, μετά το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών παγκοσμίως. Οι γυναίκες αυτές, παράλληλα, βιώνουν την ολοκληρωτική απαξίωση από μεγάλη μερίδα του κοινωνικού συνόλου, σε αντίθεση με τις πόρνες των οίκων ανοχής στα παλαιότερα χρόνια, οι οποίες, έστω και ως περιθωριακά κομμάτια, κατείχαν μία θέση μέσα σε αυτό. Θεωρούνται εθνικά και πολιτισμικά ?κατώτερες? και βιώνουν τον αγριότερο εξαναγκασμό μέχρι την πλήρη καθυπόταξη και εξάρτηση από τα αφεντικά τους.
"Δεν έχουν επιλογή. Πολλά κλαμπ χρεώνουν τις κοπελιές να φύγουν για μια ώρα με έναν πελάτη σε μέρος που έχει κλείσει το ίδιο το κλαμπ γι' αυτές τις δουλειές. Κλείνουν κάποια δωμάτια σε ξενοδοχείο (...) Έρχονται πολλές φορές πίσω οι κοπέλες στο κλαμπ και είναι χτυπημένες ή καμένες με τσιγάρα... και άλλες τέτοιες μαλακίες και αυτός συνεχίζει να έρχεται στο κλαμπ σαν πελάτης".
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις του εφιάλτη που βιώνουν τόσες χιλιάδες γυναίκες, ακόμη και ανήλικες, όπου από το 1990 μέχρι το 2000 εντοπίζονται 1.600 περίπου κάτω των 18 ετών, με έσοδα για τους σωματεμπόρους 434 εκατομμύρια ευρώ περίπου 3, είναι οι ιστορίες της Όλγας, της Τζίνας και της Καμέλιας.
Το 1998 φτάνει στην Ελλάδα, για την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης, η Όλγα Μπ. από την Ουκρανία. Οι σωματέμποροι της υπόσχονται, όπως και σε πολλές άλλες κοπέλες, ότι θα εργαστεί ως χορεύτρια σε νυχτερινό κέντρο. Εκεί την υποχρεώνουν να κάνει σεξ με τους ?πελάτες?. Εκείνη αρνείται. Τότε ο σωματέμπορος καταφεύγει στο μπάτσο Νικόλαο Μπρικόλια, ο οποίος βιάζει τη 19χρονη Όλγα σε ένα ξενοδοχείο. Η Όλγα δραπετεύει από το νταβατζή της, καταφεύγει στη Ζάκυνθο όπου και δουλεύει για να πληρώσει κάποιον να σκοτώσει το βιαστή της. Κάποια στιγμή συλλαμβάνεται επειδή δεν έχει χαρτιά. Τότε καταγγέλλει το περιστατικό. Μέσα στις δικαστικές αίθουσες "βιάζεται" για δεύτερη φορά. Η λεπτομερής εξιστόρηση της σεξουαλικής κακοποίησής της, η συνάντηση με το βιαστή της, η απαξιωτική στάση των δικαστών και η εξουσιαστική φύση του δικαίου που διαπνέεται σαφώς από τον έμφυλο, ταξικό και φυλετικό ρατσισμό, οδηγούν στην ολοκλήρωση του εφιάλτη. Να σημειώσουμε ότι η Όλγα δεν κλήθηκε καν να καταθέσει, ενώ ο Μπρικόλιας αθωώθηκε και πλέον υπηρετεί κανονικά.
"Όσο και να πιστεύεις ότι έχεις απομονώσει το σώμα σου, δεν γίνεται. Τα πάντα γράφονται μέσα σου. Μέσα στο μυαλό σου ακόμα και αν πιστεύεις ότι τα έχεις σβήσει και... φρικάρεις. Λες τι κάνω εγώ εδώ".
Η Τζίνα Μ. και η Καμέλια Π., 16 και 15 χρονών αντίστοιχα από τη Ρουμανία, πείστηκαν από συμπατριώτη τους να έρθουν στην Ελλάδα για δουλειά. Από εκεί ξεκινά και ο βασανισμός τους. Παρακράτηση διαβατηρίων, συνεχείς μεταφορές και ανταλλαγές μεταξύ αφεντικών-σωματεμπόρων. Τελικά καταλήγουν στα χέρια του νταβατζή Σωτήρη Μάνη, ιδιοκτήτη ενός στούντιο μασάζ όπου κοπέλες κρατούνται έγκλειστες και υποχρεώνονται να κάνουν σεξ με τους ?πελάτες?. Τους είπαν ότι θα δουλεύουν χωρίς αμοιβή για να ξεπληρώσουν τα έξοδα του ταξιδιού τους. Η Τζίνα και η Καμέλια, στις καταθέσεις τους υποστήριξαν ότι το κύκλωμα είχε την αμέριστη συνεργασία των αστυνομικών του τμήματος αλλοδαπών Γλυφάδας, που βρισκόταν απέναντι από το στούντιο μασάζ, οι οποίοι έρχονταν, βίαζαν και έφευγαν, συμμετέχοντας ή παρέχοντας κάλυψη στο κύκλωμα. Τελικά η Τζίνα κατάφερε να αποδράσει. Η Καμέλια και μια ακόμη 18χρονη κοπέλα όταν επιχείρησαν να αποδράσουν έπεσαν στα χέρια των μαστροπών τους, όπου τις κακοποίησαν και συνέχισαν να τις εκμεταλλεύονται. Κάποια στιγμή ο Μάνης συνελήφθη και τελικά αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, σε αντίθεση με τη Τζίνα, η οποία παρέμεινε επί δύο μήνες κρατούμενη στη ΓΑΔΑ με την απειλή απέλασης.
"Απλά εκείνη τη στιγμή κλειδώνεις το σώμα σου και σταματάς να το νιώθεις. Έτσι πρέπει... είναι πολύ σημαντικό να το κλειδώνεις".
Στα μονόστηλα των εφημερίδων, μπορεί να εντοπιστεί και η ιστορία μιας 29χρονης Βουλγάρας, η οποία όταν κατέφυγε στην αστυνομία για να καταγγείλει το μαστροπό της, στην Ιαλυσό της Ρόδου, βιάστηκε από τρεις μπάτσους με την ανοχή άλλων τεσσάρων επί έξι συνεχόμενες μέρες.4 Είναι εμφανής, αλλά και δεδομένη η συνεργασία μπάτσων και δικαστών για την κάλυψη των σωματεμπόρων, με τη σιωπή των ΜΜΕ να λειτουργεί ως αρωγή στην ενοχοποίηση και απαξίωση των γυναικών-θυμάτων της σωματεμπορίας εμπλουτίζοντας τα ρατσιστικά στερεότυπα για αυτές.
"Μπορείς να δεις τα μάτια τους και να καταλάβεις τι είναι ο καθένας. Κοίταξε... για μένα ένα strip club ισοδυναμεί με κελί
φυλακής. Λειτουργεί σκόπιμα σαν κελί φυλακής".
Στο καθεστώς αυτό του σύγχρονου δουλεμπορίου, οι γυναίκες υπόκεινται στους νόμους της προσφοράς του νταβατζή και της ζήτησης του ?πελάτη?. Αυτού του "αόρατου ήρωα" της καταναγκαστικής πορνείας. Αυτού που δε διστάζει, γιατί έτσι επιτάσσει "η ανδρική του φύση", να κυριαρχήσει με τους πιο βάρβαρους τρόπους σε ανθρώπους ενός "κατώτερου" φύλου, προερχόμενους από μια "κατώτερη" χώρα, ζώντας υπό "κατώτερες" συνθήκες. Η σχέση εκδιδόμενης-?πελάτη? είναι μια σχέση ιδιοκτησίας. Είναι μια από τις μορφές που παίρνει η σχέση των φύλων στη σύγχρονη κοινωνία. Υπολογίζονται περίπου σε 1.900.000 οι ?πελάτες? της πορνείας γενικά τη δεκαετία 1990-2000. 5 Η πορνεία στην καταναγκαστική μορφή της είναι μια πορνεία των μεσαίων και αγροτικών στρωμάτων, με στροφή προς την επαρχία.
Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι η γυναίκα που υφίσταται την καταναγκαστική πορνεία, εκδίδεται κατά μέσο όρο 1.048 φορές κάθε χρόνο, σύμφωνα με στοιχεία που αφορούν τη δεκαετία από το 1990 μέχρι το 2000, ενώ ο μέσος όρος ?χρήσης? της είναι 20 μήνες. Μετά είτε δουλεύουν πλέον ως πόρνες είτε επιστρέφουν στην πατρίδα τους με το φόβο του στιγματισμού.
Κακοποίηση, ασθένειες και νοσήματα, με πιο διαδεδομένο τον ιό του AIDS, μόνιμες σωματικές βλάβες, αυτοκτονίες στα μπουντρούμια-φυλακές, βιασμοί, ψυχολογική βία, δολοφονίες κοριτσιών, κατεστραμμένη σεξουαλική ζωή, βασανιστήρια, απαγωγές, απελάσεις και υποταγή στις ορέξεις σωματεμπόρων και ?πελατών?, συνθέτουν το σκηνικό της φρίκης που βιώνουν καθημερινά γυναίκες παγκοσμίως, τη στιγμή που συμπυκνώνεται στα πρόσωπά τους η έμφυλη, ταξική και φυλετική εκμετάλλευση και καταπίεση.
1. Τα απόσπασματα που παρεμβάλλονται στο κείμενο είναι από συνεντεύξεις γυναικών που δουλεύουν ως χορεύτριες σε στριπτιζάδικα, ορισμένες από τις οποίες εξαναγκάζονται στην πορνεία. Περιέχονται στη διδακτορική διατριβή ?καλλιτεχνικός χορός-πορνεία-σεξ σόου / νοηματοδοτήσεις του σώματος σε μια επαγγελματική ομάδα / ταυτότητα και κοινωνικός αποκλεισμός? της Μπέμπελη Δ., Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα 2003
2. Γ. Λάζος, Πορνεία και διεθνική σωματεμπορία στην Ελλάδα, Η εκδιδόμενη, Αθήνα 2002.
3. Γ. Λάζος, ο.π.
4. Αναρχικό Δελτίο νο39
5. Γ. Λάζος, Πορνεία και διεθνική σωματεμπορία στην Ελλάδα, Ο πελάτης, Αθήνα 2002.
απο την εποχη που ηταν 
, και οι σεξουαλικες του εμπειριες συνοψιζονται σε 
βλεποντας τα 
της Χουανιτα, 2 πραγματα μπορει να συμβαινουν για να ειναι εδω. Η ειναι πολυυυυυ 
