Αφορμή για το παρακάτω θρέντ μου έδωσε ο arion1955.
Σε λίγες μέρες έρχονται γιορτές.
Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα της αγάπης και της ελπίδας είναι έτοιμο να αγκαλιάσει και φέτος όλους μας.
Όλους μας ;
Είναι σίγουρο ότι τα Χριστούγεννα σκορπίζουν τη χαρά στις καρδιές όλων των ανθρώπων;
Τις ημέρες αυτές θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε διάφορα μηνύματα των ισχυρών, με ευχές για τις γιορτές και τα τοιαύτα.
Μηνύματα διάφορα, που για μένα τουλάχιστον ακούγονται αδιάφορα.
Γιατί βλέπω δίπλα μου ανθρώπους να πεινάνε και να υποφέρουν. Να μη μπορούν να αντέξουν τη φτώχεια που ολοένα και τους βυθίζει περισσότερο στα χρέη και στην ανέχεια.
«Το επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία», που έψαλλαν οι άγγελοι τη νύκτα της
Γέννησης πάνω από τη φτωχική φάτνη της Βηθλεέμ, εξακολουθεί να παραμένει ένα
όραμα άπιαστο και ανεκπλήρωτο για πολλούς συνανθρώπους μας.
Θα αφήσω στην άκρη τα ωραία και πονεμένα λόγια και θα το πω αλλιώς. «Μπουρδελιάρικα» μεν, ανθρώπινα δε. Γιατί εμείς οι «μπουρδελιάριδες» είμαστε πολύ περισσότερο άνθρωποι, από πολλούς δήθεν και υποτίθεται «σοβαρούς» (σοβαροφανείς).
Το λέω λοιπόν έτσι:
Ένα 25-αρι ευρώ που χαλάμε για ένα γαμήσι στην πουτάνα, μπορεί να φτάνει για ένα ζεστό πιάτο φαγητό σε έναν πεινασμένο γείτονα, το βράδυ των Χριστουγέννων.
Ένα 300-άρι για μια ώρα με ένα CG μπορεί να κάνει ευτυχισμένη (έστω και προσωρινά) μια ολόκληρη οικογένεια την ημέρα της πρωτοχρονιάς.
Δεν λέω ότι θα σωθούν όλοι αυτοί οι δύστυχοι, με μια τέτοια προσφορά. Ούτε κι εμείς βέβαια θα πάθουμε στέρηση, με μείον ένα γαμήσι.
Ξέρω ότι το πρόβλημα είναι γενικότερο και θέλει αγώνα και πάλη για να ανατραπεί (που δεν το βλέπω, αλλά λέμε τώρα…).
Είστε διατεθειμένοι να το κάνετε (να το κάνουμε, γιατί κι εγώ από τη διάθεση όλων σας θα πάρω μπρος) ;
Ή λέω μαλακίες;
Η συνέχεια δική σας…
Ματς ΧΧΧ
ΥΓ
Πορνορεμπέτη μου σ’ ευχαριστώ για την έμπνευση.
Σε λίγες μέρες έρχονται γιορτές.
Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα της αγάπης και της ελπίδας είναι έτοιμο να αγκαλιάσει και φέτος όλους μας.
Όλους μας ;
Είναι σίγουρο ότι τα Χριστούγεννα σκορπίζουν τη χαρά στις καρδιές όλων των ανθρώπων;
Τις ημέρες αυτές θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε διάφορα μηνύματα των ισχυρών, με ευχές για τις γιορτές και τα τοιαύτα.
Μηνύματα διάφορα, που για μένα τουλάχιστον ακούγονται αδιάφορα.
Γιατί βλέπω δίπλα μου ανθρώπους να πεινάνε και να υποφέρουν. Να μη μπορούν να αντέξουν τη φτώχεια που ολοένα και τους βυθίζει περισσότερο στα χρέη και στην ανέχεια.
«Το επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία», που έψαλλαν οι άγγελοι τη νύκτα της
Γέννησης πάνω από τη φτωχική φάτνη της Βηθλεέμ, εξακολουθεί να παραμένει ένα
όραμα άπιαστο και ανεκπλήρωτο για πολλούς συνανθρώπους μας.
Θα αφήσω στην άκρη τα ωραία και πονεμένα λόγια και θα το πω αλλιώς. «Μπουρδελιάρικα» μεν, ανθρώπινα δε. Γιατί εμείς οι «μπουρδελιάριδες» είμαστε πολύ περισσότερο άνθρωποι, από πολλούς δήθεν και υποτίθεται «σοβαρούς» (σοβαροφανείς).
Το λέω λοιπόν έτσι:
Ένα 25-αρι ευρώ που χαλάμε για ένα γαμήσι στην πουτάνα, μπορεί να φτάνει για ένα ζεστό πιάτο φαγητό σε έναν πεινασμένο γείτονα, το βράδυ των Χριστουγέννων.
Ένα 300-άρι για μια ώρα με ένα CG μπορεί να κάνει ευτυχισμένη (έστω και προσωρινά) μια ολόκληρη οικογένεια την ημέρα της πρωτοχρονιάς.
Δεν λέω ότι θα σωθούν όλοι αυτοί οι δύστυχοι, με μια τέτοια προσφορά. Ούτε κι εμείς βέβαια θα πάθουμε στέρηση, με μείον ένα γαμήσι.
Ξέρω ότι το πρόβλημα είναι γενικότερο και θέλει αγώνα και πάλη για να ανατραπεί (που δεν το βλέπω, αλλά λέμε τώρα…).
Είστε διατεθειμένοι να το κάνετε (να το κάνουμε, γιατί κι εγώ από τη διάθεση όλων σας θα πάρω μπρος) ;
Ή λέω μαλακίες;
Η συνέχεια δική σας…
Ματς ΧΧΧ
ΥΓ
Πορνορεμπέτη μου σ’ ευχαριστώ για την έμπνευση.