Προχθές σε μια συνάντηση με συναδέλφους που είχαμε στο κέντρο για να συζητήσουμε για τα εργασιακά μας ήταν και κάποιες συναδέλφισες οι οποίες αναχώρησαν γρηγορότερα από την συγκέντρωση και κανόνισαν για κάνα πιτόγυρο σε σουβλατζίδικο της περιοχής. Με ρώτησαν αν θέλω να πάω, και για κανά κονέ περισσότερο τους είπα ότι θα ακολουθήσω αργότερα.
Όταν τελείωσα από την συγκέντρωση πήρα σε κινητό για να δω που έχουν πάει ώστε να τις βρω. Μου είπαν το μαγαζί και μου είπαν να ανέβω στο πατάρι. Όπως μπαίνω στο μαγαζί και όπως πήγαν να ανέβω την ξύλινη σκάλα πετάγεται ένας πάκης και με ρωτάει με ύφος τι θέλω. Αυτό δεν μου άρεσε και τόσο. Το μαγαζί ήταν Ελληνικό και όχι πακομάγαζο από αυτά της Γερανίου αν και είδα ότι έχουν ξεφυτρώσει μερικά και σε αυτή την περιοχή με κάτι περίεργες κουζίνες αλλά στο κάπως κυριλέ. Του λέω έχω παρέα πάνω. Καλά μου λέει ανέβα. Παραγγέλνω δυο καλαμάκια. Η σερβιτόρα ήταν μικρής ηλικίας Ελληνίδα φαινόταν. Ήξερε τουλάχιστον καλά Ελληνικά.
Στο βάθος όμως καθόταν άλλος ένα πάκης σε ένα τραπέζι με υπολογιστή το οποίο κανόνιζε τα περί αποδείξεων. Κάτι τέτοιο τουλάχιστον κατάλαβα. Δεν ξέρω τι φάση είναι αυτοί οι τύποι μπορεί και να τους έχουν για αυτοφωράκηδες εκεί. Ίσως να είναι και μέτοχοι στην επιχείριση. Λες ναναι και αφεντικά; Ήξερα βέβαια ότι τους είχαν στις κουζίνες και καθαρίζανε και πλένανε αλλά κυριλάτους μπροστά δεν τους είχα δει ποτέ.
Πάντως τα σουβλάκια δεν είχαν και τόσο καλή γεύση και αυτό με προβληματίζει πάρα πολύ.
Ξέρει κάνεις τι παίζει;