Παγκόσμια ΗΛΙΘΙΟΚΡΑΤΙΑ !

[Mindreader]

Συνεχιζοντας σε "δοσεις" τη τοποθετηση μου και με τις δυσκολιες που συνεπαγεται το γραψιμο απο το κινητο.

Η παγκοσμια φεουδαρχικου τυπου οικονομικη ολιγαρχια ( στην οποια αρχικα αναφερθηκα ), που σημερα ανεβοκατεβαζει παντου ηγετες, μεσα απο εσωτερικες - αγνωστες στο πολυ κοσμο συγκρουσεις θα καταληξει αρχικα σε ακομη πιο μεγαλα οικονομικα φεουδα.

Για παραδειγμα οι κινεζοι  σημερα διεδικουν και καταφερνουν να παιρνουν κομματι της παγκοσμιας "πιτας". Αυτο ειναι φανερο σε οσους μπορουν να ερμηνευσουν τις αιτιες των νομισματικων πολεμων, καθως και το καθαρα χειραγωγουμενο ανεβοκατεβασμα στις τιμες σημαντικων αγαθων οπως πχ το πετρελαιο.

Νομοτελειακα λοιπον αρχικα θα καραληξουμε σε τεραστια και ποιο ολιγομελή " φεουδα" μεσω της διαδικασιας που εικονοπλαστικα και περιληπτικα περιγραφεται απο τη φράση "Το μεγαλο ψαρι τρωει το μικρό".

Οταν αυτα τα φεουδα αποκτησουν το χαρακτηρα "σκιωδων αυτοκρατοριων" ( δικος μου ορος δεν ξερω αν ειναι δοκιμος ), τοτε το φσινομενο της απαξιωσης της πολιτικης τα αρχικα σταδια του οποιου σημερα βιωνουμε (ηληθιοκρατισ ) θα γιγαντωθει.

Πιστευω χρονικα δεν ειμαστε μακρια γιατι ο ρυθμος του παραπανω φαινομενου δεν ειναι γραμικος αλλα εκθετικος.

Η συνεχεια αυριο γιατι σε λιγο πεταω.

 

[Mindreader]

σιγά το έξυπνο παιχνίδι...
απλά το target group όλων των μμε και των πολιτικών είναι μεσαιωνικοί χωριάτες

ενώ ένας νέος άνθρωπος με καθαρό μυαλό διαισθάνετε την δυσωδία ως δια μαγείας και τους φτύνει όλους πριν καν μιλήσουν  
γενικά στη νέα γενιά οι τύποι με τις ταμπέλες "από εδώ ο σωστός ο δρόμος και από εκεί ο λάθος" δεν αρέσουν καθόλου  ;)
είναι θέμα χρόνου να μην έχουν αυτά τα υποκείμενα των μμε και της πολιτικής καμιά εξουσία...

Δεν δαφωνουμε φιλαρακο.

Ομως οι "μεσαωνικοι χωριατες" σχεδον παντα  ψηφιζουν.

Αντιθετως τα ποσοστα πολιτικης αποχης στους νεους, και ισως οχι αδικαιολογητα, ειναι σχεδον διπλασια.

Τελος αυτο γραφουμε, οτι ηδη οι πολιτικοι δεν εχουν πλεον την εξουσια. Αυτη ηταν η τοποθετηση μου στην αρχη του thread.

Τα ΜΜΕ ομως ειναι ενας απο τους μηχανισμους ασκησης της εξουσιας απο τα οικονομικα φεουδα στα οποια ανηκουν. Κστα την σποψη μου απαξιωνονται πιο δυσκολα απο τους πολιτικους και την πολιτικη. Κσι αυτο διοτι η ισχυς τους γινεται αντιληπτη, ισως σε καποιες περιπτωσεις και ασυνειδητα, ακομη και απο τους αδαεις.

Και οσοι συνειδητοποιουν την ισχυ συνηθως την σεβονται κιολας, περα απο καφενειακου τυπου αφορισμους.

Και οι οικονομικοι φεουδαρχες αυτο το ξερουν πολυ καλα. Για αυτο και κινουνται παντα στη βαση του "καλιο να σε φοβουνται παρα να σε αγαπανε".

Ειναι και ο κυριος λογος που στρατηγικα οι οικονομικοι ολιγαρχες διαφοροποιηθηκαν και τελικα "επικρατησαν" εναντι των πολιτικων.

 

[Κώστας Λαδάκης]

άρθρο από το Μακελειο

http://[URL unfurl="true"]www.makeleio.gr/wp-content/uploads/2015/10/vlakeia.png[/img[/URL]]

[URL unfurl="true"]http://www.makeleio.gr/?p=458030[/URL]


“Δύο πράγματα είναι ατελείωτα:… το σύμπαν και η βλακεία του ανθρώπου, όμως για το σύμπαν δεν είμαι ακόμα σίγουρος”. (Σ. Είπε ο Αϊνστάιν περιγράφοντας θαυμάσια τον εαυτό του.)
Το θέμα της βλακείας ερευνήθηκε από στατιστικής πλευράς σε μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και εντόπισε το ίδιο ακριβώς ποσοστό «βλακών» ανάμεσα στις καθαρίστριες , τους διοικητικούς υπαλλήλους , τους φοιτητές και τους καθηγητές. Προφανώς, αν η έρευνα στρεφόταν και προς τους ίδιους τους ερευνητές θα ανακάλυπταν και το δικό τους ποσοστό ηλιθίων. Άρα βλάκες υπάρχουν παντού. Από που προέρχεται όμως η βλακεία ;
Α . Η «Προέλευση των Βλακών»
Στην αυγή της ιστορίας , στα πρώτα βήματα του ανθρώπου ως είδος ο αγώνας για επιβίωση υπήρξε ανελέητος. Ο πανίσχυρος νόμος της Φυσικής επιλογής εξαφάνιζε χιλιάδες είδη που δεν κατόρθωναν να επιζήσουν (το 99,9% όλων των ειδών που υπήρξαν ποτέ έχουν εξαφανιστεί). Και οι ανθρώπινες φυλές που χάθηκαν από διάφορες αιτίες είναι αναρίθμητες. Κυρίως αφανίστηκαν από τον συνεχή μεταξύ τους ανταγωνισμό και τις άγριες συγκρούσεις :
«Η πάλη της επιβίωσης ανάμεσα σε έμβια του ίδιου είδους είναι απείρως σκληρότερη αφού συχνάζουν στις ίδιες περιοχές και αναζητούν την ίδια τροφή» (Δαρβίνος). Αυτοί που κυριάρχησαν δεν ήταν οι πιο μπρατσωμένοι αλλά οι πιο έξυπνοι και επιδέξιοι , που με τη σειρά τους κληροδότησαν αυτές τις ιδιότητες στους απογόνους τους. Δίχως αυτό το διαρκές μακελειό και αλληλοφάγωμα θα ήταν αδύνατον να φτάσει ο άνθρωπος στο σημερινό επίπεδο ευφυΐας και πολιτισμού.
Πριν από 30.000 χρόνια περίπου, μια μεγαλειώδης βιολογική έκρηξη στην κρανιακή κάψα του δίποδου ζώου που λέγεται άνθρωπος , ένα νοητικό Big Bang, του άνοιξε τα παράθυρα στον μετωπικό φλοιό (νεοφλοιός), εκεί που είναι η έδρα της σκέψης και του αναστοχασμού. Αυτό ήταν και το τελευταίο του μεγάλο και αποφασιστικό απόκτημα. Ο άνθρωπος κυριολεκτικά «άλλαξε μυαλά».
Το μέγεθος και οι αυλακώσεις του εγκεφάλου που χώρισαν τους ανθρώπους από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο χωρίζουν και τους ίδιους ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, φύλου, πλούτου, σπουδών, ιδεολογίας και άλλων ταξικών διακρίσεων σε δύο βασικές κατηγορίες : στους ΕΞΥΠΝΟΥΣ και στους
ΒΛΑΚΕΣ. Αν και η μεταξύ τους διάκριση δεν είναι δύσκολη, όσοι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία δεν το λένε και όσοι ανήκουν στη δεύτερη δεν το ξέρουν.
Β . Οι Βλάκες & Οι Έξυπνοι
Οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, η επίδρασή τους όμως επάνω μας είναι ανάλογη με την κοινωνική ισχύ που διαθέτουν. Διαφορετικά, λόγου χάρη, αισθανόμαστε τη βλακεία ενός πολιτικού ή ενός επιχειρηματία από την ηλιθιότητα ενός αγρότη ή εργάτη. Εν πάση περιπτώσει, η αρνητική αυτή ιδιότητα ενδημεί σε όλες τις εποχές και σε όλους τους λαούς, είναι δε αδύνατο να εξαλειφθεί εξαιτίας της μοναδικής ικανότητας των βλακών να συσπειρώνονται και να επιβιώνουν, κάθε φορά που οι κοινωνίες κάνουν προσπάθειες να τους θέσουν στο περιθώριο.
Τι εννοούμε όμως με τη λέξη «βλακεία»; Η έννοια, αν και είναι ενστικτωδώς γνωστή σε όλους, μοιάζει να ξεφεύγει από οποιονδήποτε θεωρητικό ορισμό. Δεν είναι απλώς το αντίθετο της εξυπνάδας, γιατί υπάρχουν έξυπνοι άνθρωποι που, κάποιες φορές, συμπεριφέρονται σαν βλάκες. Ο μοναδικός που κατάφερε να δώσει έναν πειστικό ορισμό στη βλακεία ήταν, το 1988, ο ιστορικός και οικονομολόγος Κάρλο Τσιπόλα:
«Βλάκας είναι αυτός που με τις ενέργειές του προκαλεί ζημιά σε κάποιον άλλο, αλλά παράλληλα δεν πετυχαίνει κάποιο πλεονέκτημα για τον εαυτό του ή ακόμα υφίσταται ζημιά και ο ίδιος.»
«Η ζωή μας είναι γεμάτη απώλειες χρήματος, χρόνου, ενέργειας, ησυχίας και καλής διάθεσης, λόγω των απίθανων πράξεων κάποιου παράλογου πλάσματος που μας τυχαίνει τις πιο απρόσμενες στιγμές και ζημιώνει, ακυρώνει και δυσκολεύει τη ζωή μας, χωρίς να έχει απολύτως τίποτα να κερδίσει από τις πράξεις του».
Ένα πράγμα είναι λοιπόν ξεκάθαρο: η βλακεία έχει μια ευκρινή κλίση να μετασχηματίζεται σε πράξεις, και αυτό την καθιστά επικίνδυνη. Η δε προαναφερθείσα μοναδική ικανότητα των βλακών να συσπειρώνονται και να επιβιώνουν την καθιστά ανίκητη. Οι πέντε θεμελιώδεις νόμοι της ανθρώπινης βλακείας:
1.Πάντα και αναπόφευκτα ο καθένας από μας υποτιμά τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν.
2. Η πιθανότητα να είναι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ηλίθιο είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του ίδιου προσώπου. 3. Ηλίθιο άτομο είναι εκείνο που προκαλεί κάποια βλάβη σ’ ένα άλλο άτοµο ή οµάδα ατόµων, χωρίς παράλληλα να εξασφαλίζει κανένα όφελος για τον εαυτό του, αντιθέτως μπορεί να υφίσταται και ο ίδιος ζημιά.
4. Τα μη ηλίθια άτομα υποτιμούν πάντα τη βλαπτική ενέργεια των ηλίθιων ατόμων. Ιδίως οι μη ηλίθιοι ξεχνούν διαρκώς ότι σε οποιαδήποτε στιγμή και τόπο και σε οποιαδήποτε περίσταση η συναναστροφή και/ή ο συγχρωτισμός με ηλίθια άτομα αποδεικνύεται ασφαλώς ένα σοβαρότατο σφάλμα.
5. Το ηλίθιο άτομο είναι ο πιο επικίνδυνος τύπος που υπάρχει.
Οι μη ηλίθιοι έχουν την τάση να ΜΗΝ λαμβάνουν σοβαρά υπ όψιν τους τις ενέργειες των ηλιθίων και να τις γελοιοποιούν βλέποντάς τες ως συμβάντα που «βγάζουν γέλιο» ή ως ανέκδοτα» . Όταν όμως γελάμε με τη βλακεία, μπορούμε να την κάνουμε «συμπαθητική» και συνεπώς να την υποτιμήσουμε περαιτέρω. Αν και στην τέχνη ο βλάκας είναι (εντελώς ?) αναγνωρίσιμος, δεν ισχύει το ίδιο για την αληθινή ζωή. Έχει βασική σημασία να συνειδητοποιήσουμε περί τίνος πρόκειται, για να μπορέσουμε να ελέγξουμε καλύτερα τις συνέπειες.
Δε θα μπορέσουμε ποτέ να τη νικήσουμε ολοκληρωτικά, όμως τα αποτελέσματά της μπορούν να είναι λιγότερο βαριά αν καταλάβουμε πώς λειτουργεί. Άλλωστε η βλακεία έχει τρία χαρακτηριστικά.
1) Η βλακεία είναι ασυναίσθητη και υποτροπιάζει. «Ο κίνδυνος της βλακείας προέρχεται από τον βλάκα που δεν ξέρει ότι είναι βλάκας». Αυτό δίνει μεγαλύτερη δύναμη και αποτελεσματικότητα στην καταστρεπτική δράση της. Ο βλάκας δε γνωρίζει τα όριά του, παραμένει προσκολλημένος στις πεποιθήσεις του και δεν ξέρει πώς να αλλάξει, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνει επ’ άπειρον τα ίδια λάθη.
Σε κλινικό επίπεδο, η βλακεία είναι η χειρότερη ασθένεια, γιατί είναι αθεράπευτη. Ο βλάκας έχει την τάση να επαναλαμβάνει πάντα την ίδια συμπεριφορά, γιατί δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τη ζημιά που προκαλεί και συνεπώς δεν μπορεί να αυτοδιορθωθεί. Αυτός είναι και ο ορισμός της Σχιζοφρένειας, “η επανάληψη της βλακείας”.
2) Η βλακεία είναι μεταδοτική. Το πλήθος, δηλαδή, συμπεριφέρεται με περισσότερο βλακώδη τρόπο από τα μεμονωμένα άτομα που το συνθέτουν. Αυτό εξηγεί γιατί ολόκληροι λαοί (όπως η ναζιστική Γερμανία και η φασιστική Ιταλία) μπορούν εύκολα να χειραγωγηθούν, ώστε να επιδιώκουν τρελούς σκοπούς. Αυτό το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα γνωστό στην ψυχολογία. Η συναισθηματική μετάδοση, που είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της ομάδας, μειώνει την κριτική ικανότητα. Παρατηρείται τότε η «πόλωση της λήψης αποφάσεων»: επιλέγεται η πιο απλή λύση,που συνήθως είναι και η λιγότερο έξυπνη.
3) Εκτός από το πλήθος, υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας που γιγαντώνει τη βλακεία: η εξουσία. «Η εξουσία αποβλακώνει», έγραψε ο Γερμανός φιλόσοφος Φρίντριχ Νίτσε. Τα άτομα που έχουν εξουσία τείνουν να πιστεύουν ότι, ακριβώς επειδή έχουν εξουσία, είναι οι καλύτεροι, οι πιο ικανοί, οι πιο έξυπνοι, οι πιο σοφοί από όλη την ανθρωπότητα. Εξάλλου, περιστοιχίζονται από αυλικούς, οπαδούς και κερδοσκόπους, που ενισχύουν διαρκώς αυτή την ψευδαίσθηση. Με αυτό τον τρόπο όποιος βρίσκεται στην εξουσία καταλήγει να διαπράττει κατά γενική ομολογία τις μεγαλύτερες ανοησίες.
Άλλωστε η εξουσία (πολιτική, οικονομική ή γραφειοκρατική) αυξάνει κατακόρυφα την καταστρεπτική δύναμη ενός βλάκα. Η ιστορία βρίθει περιστατικών με συγκλονιστικά λάθη εκτίμησης.
Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ στις 14 Ιουλίου του 1789 (την ημέρα της κατάληψης της Βαστίλης, το γεγονός με το οποίο ξεκίνησε η Γαλλική Επανάσταση) σημείωσε στο ημερολόγιό του: «Σήμερα τίποτα καινούριο».
Η ίδια ανόητη αίσθηση του ανίκητου ίσως οδήγησε τον Τζορτζ Άρμστρογκ Κάστερ να επιτεθεί στους Ινδιάνους της Μοντάνα το 1876 (κοντά στον πύργο Λιτλ Μπιγκ Χορν εκατοντάδες άντρες του αμερικανικού στρατού κατασφάχτηκαν από τη συμμαχία των Ινδιάνων Σιου με τους Σεγιέν) ή τον Ναπολέοντα να εισβάλει στη Ρωσία το χειμώνα του 1812 (κατά τη διάρκεια του οποίου η Μεγάλη Στρατιά της Γαλλίας αποδεκατίστηκε από το κρύο και την ανέχεια). Χωρίς να υπολογίσουμε τις –προβλεπόμενες– πανωλεθρίες στο Βιετνάμ και το σημερινό Ιράκ. ..και την Λιβύη, την Αίγυπτο, την Συρία και πάει λέγοντας.


Η βλακεία επίσης δεν έχει κοινωνική τάξη. Την συναντάς παντού. Όμως όσο πιο ισχυρό είναι ένα άτομο, όσο μεγαλύτερη εξουσία έχει κοινωνικά τόσο πιο επικίνδυνο μπορεί να αποδειχθεί.«Ηλίθιους συναντά κάποιος και μεταξύ γραφειοκρατών, πολιτικών, στρατηγών ή ιερωμένων. Οι εκλογές είναι ένας πολύ αποτελεσματικός θεσμός, ο οποίος εξασφαλίζει τη διατήρηση σταθερού ποσοστού ηλιθίων ανάμεσα στους ισχυρούς».

 

[Paparov]

Δε ξέρω αν έχει αναφερθεί ήδη στο παρόν θρεντ, παρακολούθησα πρόσφατα το Money Masters, είναι το πιο αναλυτικό και συγκροτημένο ντοκιμαντέρ που έχει κυκλοφορήσει παρουσιάζοντας τη σαπίλα που διατρέχει το παγκόσμιο τραπεζικό καθεστώς. Η συσχέτισή των κυρίαρχων του τραπεζικού συστήματος με τους ηλίθιους που διαχρονικά κυβερνούν είναι άμεση και το ντοκιμαντέρ αυτό κάνει μια πολύ καλή παρουσίαση της κατάστασης συνολικά μέσα στο πέρασμα του χρόνου.

 

[Κώστας Λαδάκης]

Ακριβώς !
Η Ηλιθιοκρατία είναι ,δυστυχώς, αυτό που συμβαίνει
στα πολιτικά κόμματα, και όχι μόνο.
Με τα όπλα που έχουν κατασκευάσει οι ευφυείς,
επικρατούν οι ηλίθιοι, διότι είναι περισσότεροι,
και έχουν πρόσβαση στα όπλα αυτά .

 

[Κώστας Λαδάκης]

 

[Κώστας Λαδάκης]

 

[Κώστας Λαδάκης]

 

[Κώστας Λαδάκης]

http://www.theguardian.com/science/brain-flapping/2015/apr/02/democracy-psychology-idiots-election

 

[Κώστας Λαδάκης]

http://www.politicians-are-idiots.com/

https://www.quora.com/Why-do-Americans-elect-stupid-politicians

Why do Americans elect stupid politicians?





Jon Mixon
Jon Mixon, Lifelong democrat. Student of the American political system.


    Many of us are stupid - Rather than electing someone who is smarter than us, we want to elect people who we "like", people who we admire or people who seem to be  "just like us." If that means that they are as stupid as we are, then so be it.
    There aren't that many people running for the job - Despite the bleating about "term limits" that you hear from people, the fact is most people have no interest in ever running for political office. And many areas there are a dearth of qualified candidates. That doesn't always leave a wide range of choice and when you factor #1, then you can see where an idiot (or two) might slip through the cracks.
    There aren't that many people running for the job #2 (States with small populations) - There are six states and five US territories with fewer than 1 million living in them. To put that into perspective there are more people living on the island of Manhattan than each one of the states or territories. There are eight more states with fewer than 2 million residents making them less populated than the city of Chicago. Unless there are going be carpetbaggers (a euphemism for out-of-state people running for office) in every race, then the pools of candidates in those areas are always going to be small and that means that the odds favor the election of the less intelligent
    People often vote for people who support an issue which is important to them regardless of the fact that the issue is essentially meaningless in the overall scheme of things - Regardless of your stance on abortion, it has been the law for nearly 50 years and the chances of being overturned are so slim that it's probably not going to happen. If would vote for a politician simply because of their stance on that issue, regardless of their capability to do the job or their obvious intellectual limitations, then you are risking putting an idiot into a position of power.
    People are lazy - Many won't vote even when they know that by not doing so they risk allowing a moron being elected to an office for which they are unqualified and where they will either fall prey to lobbyists or power brokers who can and will easily manipulate them. Many people cannot be bothered with taking part in the election process (nearly always for specious reasons) and as a result only a small fraction of the total voting population elects our leaders. The result of that can often be that a dimwit (or again, two) is put into a role for which they are singularly unqualified.
    Certain people in certain areas will simply not elect people who are not "qualified" in their opinion for reasons of race, ethnicity, gender or national origin - It will be many  years before there will be a Black governor in the Deep South, regardless of his/her qualifications. The same is probably true of a woman in many of those areas or from states in the Upper Midwest.  There has never been a Latino governor of Texas even more than 1/3 of the states population is Latino and has been for nearly two hundred years. People are willing to allow their racial, ethnic and gender-based animus cloud their judgment when it comes to electing their political leaders and the woefully incompetent can find a niche when this happens.

 

[Κώστας Λαδάκης]

http://www.economist.com/blogs/buttonwood/2015/09/economics-and-democracy

Why politicians keeping economics simple is stupid
Sep 10th 2015, 9:29 by Buttonwood


“A DEMOCRATIC society in its thirst for liberty may fall under the influence of bad leaders”, worried Plato who also feared that “popular acclaim will attend on the man who tells the people what they want to hear rather than what truly benefits them.” These worries seem all the more pertinent today, as a quarter to a third of the electorate in many countries seems willing to lend support to candidates from out of the mainstream. Indeed, the whole appeal of a candidate like Donald Trump is his outsider status.

The problem is not so much that such candidates have new ideas, but that they are dangerously simplistic. The journalist H.L. Mencken remarked that “For every complex problem, there is an answer that is clear, simple and wrong.” The idea may be building a wall on America's southern (or even northern) border; it might be raising £120 billion in “missing” tax revenues; it might be “getting a better deal” with Iran on nuclear inspections; it might be rejecting austerity for Greece while simultaneously staying in the euro.

When mainstream politicians respond to these ideas, they have to give complex answers that don't fit easily into soundbites (well, maybe not the wall, which is just a stupid idea). Indeed, modern societies are incredibly complex; if there were simple answers to policy problems, they would have been found and applied before. When governments think about raising taxes, they have to think about the costs of collection, the impact on economic activity, and the risk that taxpayers will move elsewhere; when they think about cutting spending, they face the problem that a lot of spending is automatic (pensions, unemployment benefits) as well as the impact on the economy.

These are complicated decisions; economists do not agree on the relative impact of tax rises versus spending cuts, the size of the fiscal multiplier on the economy, the relative importance of fiscal versus monetary policy and lots more besides. Those who think they have a simple answer probably haven't thought through the issue.

When governments agree international deals, they cannot simply get their own way; compromises are inevitable. Just saying “getting a better deal” ignores not just the constraints on doing so, but also the policy consequence if no deal is reached. Those who push through a deal are open to the criticism of weakness; the counterfactual (what would have happened without a deal) cannot be arranged to provide a realistic contrast. Western policy in the Middle East looks a mess but anyone who thinks they have the right answer should consider history; outright invasion (Iraq) has failed, limited military intervention (Libya) failed too, and non-intervention (Syria) has had a terrible result. Those who carp from the sides will always be able to claim an ideal outcome in their imaginary world. 

Journalists are, of course, as guilty of this as anyone; it is easy to hold others to a higher standard. But they can be guilty in another way; by treating politics as a game in which one side is winning or losing and in which disagreements within parties are “splits” and “divisions”. All parties are coalitions; one would have to be an automaton to agree with the entire party line. In any case, as already pointed out, most issues are complex; reasonable people can disagree. Policy differences should be celebrated as a sign of intellectual health, not of failure.

It is perhaps, encouraging, that only in Greece, where the population had suffered a lot, did the fringe gain power. Donald Trump will not be President; Marine Le Pen may get into the final round of the French presidential election but will not win; UKIP got just 14% in last year's British poll. Of course, if the economy slips back into recession again, the appeal of the outsider will go up.

The problems of western societies are very complex; how to generate growth with ageing societies and shrinking workforces; how to boost productivity while at the same time maintaining employment; how to deal with globalisation and the shocks transmitted across borders by terrorism, civil war and economic mistakes. What is striking about the new outsider politicians is that often they don't even seem to be addressing these questions.

 

[Κώστας Λαδάκης]

"Suppose you were an idiot, and suppose you were a member of Congress; but I repeat myself." - Mark Twain quotes from BrainyQuote.com.

 

[Κώστας Λαδάκης]

Ορίστε το άρθρο του 2015, από την παγκόσμιας εμβέλειας

εφημερίδα The New York Times,

Για την ηλιθιοκρατία !

The Long History of Political Idiocy

http://www.nytimes.com/2015/08/04/opinion/the-long-history-of-political-idiocy.html?_r=0

 

[Κώστας Λαδάκης]

“Ο ανώμαλος απ’ το Κιουπκιόι”- Μια πολύ διδακτική ιστορία για τους αρσενοκοίτες και κωλομπαράδες πολιτικούς και δημοσιογράφους(ιδίως αυτούς)εν όψει των εκλογών της ΝΔ


Ο Ηλίθιος, αλλά πονηρός βλάχος που ήταν αρχηγός της ΝΔ

“….Αυτά, τα οποία αγνοούσαν οι Έλληνες, όπως θα δούμε, τα γνώριζαν οι ξένοι ιμπεριαλιστές. Γι’ αυτόν τον λόγο, επεμβαίνοντας στην πολιτική ζωή τής χώρας, “πριμοδοτούσαν” μόνιμα ανώμαλους. Τους συνέφερε να έχουν οι Έλληνες φτωχομπινέδες “Εθνάρχες”, τους οποίους οι ίδιοι θα τους εκβίαζαν. Η περίπτωση του “Εθνάρχη” Καραμανλή είναι ίσως η πιο αντιπροσωπευτική τής αθλιότητας και του παρασκηνίου, η οποία χαρακτηρίζει τη μεταπολεμική πολιτική ζωή τής χώρας. Το σύνολο της αθλιότητας, της φτώχειας και της δυστυχίας στην οποία έχει καθηλωθεί μεταπολεμικά η χώρα, οφείλεται σε αυτόν τον άθλιο. Ό,τι μας έχει “πληγώσει” και ό,τι μας έχει “αδικήσει” ως Έλληνες και ως πολίτες, φέρει την “υπογραφή” του.

Ο γέρος Καραμανλής υπήρξε ένας από τους πιο μεγάλους αλήτες τής σύγχρονης ελληνικής ιστορίας …Κανονικός αλήτης τού δρόμου και όχι απλά της πολιτικής …Ένας αλήτης, ο οποίος ξάπλωνε εκεί όπου ένας απλός άνθρωπος σιχαίνεται να πατήσει …Ένας φτωχός και αδίστακτος επαρχιώτης έτοιμος για όλα …”Φτωχομπινές” με όλη τη σημασία τής λέξεως. Τη φωτογραφία του στο λήμμα τής λέξης “φτωχομπινές” θα έπρεπε να την έχουν όλα τα εικονογραφημένα ελληνικά λεξικά. Εμφανίστηκε ως “περσόνα” στην προπολεμική Αθήνα και αναζητούσε βολέματα και πόστα, “πηδώντας” ανώμαλους πλούσιους μεγαλοαστούς.

Παρίστανε τον δικηγόρο, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ανεπάγγελτος …ενώ στην πραγματικότητα ήταν “ενοικιαζόμενος” εραστής …Ένας “Βαλιανάτος” της εποχής, ο οποίος προσπαθούσε να “διεισδύσει” στα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας, “τρυπώνοντας” από τις “τουαλέτες” και τις “κρεβατοκάμαρές” της. Στο Κιουπκιόι τον μετρούσαν για σκληρό άνδρα …και στην Αθήνα ήταν ο “αγαπητικός” τού πλούσιου Ευταξία και ποιος ξέρει πόσων άλλων πλούσιων μεγαλοαστών τής Πρωτεύουσας. Αυτός ο λαμπρός “δονητής” τής κοσμικής Αθήνας τού μεσοπολέμου “έλαμψε” δια της απουσίας του στα χρόνια των γενναίων και των ανδρών. Αυτός, ο οποίος πάντα παρίστανε τον “ευπατρίδη”, που “δάκρυζε” για τα εθνικά θέματα, ήταν στην πραγματικότητα μόνον “Ευταξίδης”. “Κουφός”, κυριολεκτικά και μεταφορικά, εφόσον ποτέ δεν “άκουσε” τα κελεύσματα της πατρίδας.

Αστράτευτος την ώρα του μεγάλου πολέμου κατά του φασιστικού Άξονα. Άφαντος την ώρα που οι Έλληνες έδιναν τη μεγάλη μάχη τής Αντίστασης. Επανεμφανίστηκε στη δημόσια ζωή λίγο πριν τη σίγουρη αποχώρηση των Ναζί και προκειμένου να πάρει μέρος στη “λεία” τής απελευθέρωσης. Τον συνέλαβε ο ΕΛΑΣ για δωσιλογισμό την ώρα τού μεγάλου αγώνα για την απελευθέρωση. Τον συνέλαβαν οι Εγγλέζοι για δωσιλογισμό μετά την απελευθέρωση της πατρίδας. Διαπραγματεύτηκε μ’ αυτούς – άγνωστο αρχικά με ποιες πολιτικές “υποθήκες” – το “ξέπλυμα” των αμαρτιών του. Το ’45 – και άρα αμέσως μετά την απελευθέρωση – ο άεργος και ανεπάγγελτος φτωχομπινές πήγε στην Αγγλία για δύο μήνες για να “βελτιώσει τα αγγλικά” του. Στη συνέχεια – και “παρακολουθώντας” τον – καταλάβαμε τι έκανε στην Αγγλία και τι είδους “υποθήκες” έβαλε. Δεν εξηγείται διαφορετικά το να έχει συλληφθεί το ’44 από τους Άγγλους για δωσιλογισμό και το ’46 να είναι υπουργός της δικής τους Κυβέρνησης.

Από τον Μέρτεν μάθαμε ότι στα χρόνια τής γερμανικής Κατοχής ήταν συνεργάτης των ΝΑΖΙ. Υπήρχαν φωτογραφίες του με τον Μέρτεν, οι οποίες “μαρτυρούσαν” τη μεταξύ τους συνεργασία. Στη συνέχεια τον “έφτυνε” ο Μέρτεν από τη Γερμανία και αυτός στην Αθήνα σήκωνε “ομπρέλα”, για να μας δείξει ότι “βρέχει”. Ο Μέρτεν τον εξευτέλιζε στη Γερμανία και αυτός έκανε “μηνύσεις” σε ελληνικά – και άρα αναρμόδια – δικαστήρια την εποχή που ήταν μάλιστα Πρωθυπουργός …Υπήρχαν φωτογραφίες, που πολλά χρόνια μετά θα μαθαίναμε τι θα μας κόστιζαν ως λαό, και τις οποίες εξαφάνισαν οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Στην περίφημη λαϊκή ρήση των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων: “Ένας πούστης, μια πουτάνα κι ένας Αμερικάνος κυβερνάνε την Ελλάδα” …και, για να παραφράσουμε τον Χατζηδάκη, ο Καραμανλής δεν ήταν ούτε Αμερικανός ούτε πουτάνα.

Σε γενικές γραμμές αυτός ο άνθρωπος ήταν μόνον “βιτρίνα” …Δειλός μέχρι θανάτου και κομπλεξικός στον ίδιο βαθμό …”Βιτρίνα” ήταν τόσο ο γάμος του με την όμορφη Αμαλία όσο και η περίφημη “εικόνα” τού σκληρού ηγέτη …Όλα εκ του ασφαλούς και όλα μια “παράσταση” “σκηνοθετημένη” και χρηματοδοτούμενη από τις γνωστές πρεσβείες …Μια “παράσταση”, η οποία είχε ως στόχο να τον παρουσιάσει ως περίπου macho άνδρα, ο οποίος ήταν και “πατριώτης” …Μια “παράσταση” απέναντι σε ανθρώπους, οι οποίοι επ’ “αμοιβή” δέχονταν να παριστάνουν τους κομπάρσους …Ο “σκληρός” “άντρας” είπε το περίφημο “σκάσε Αμαλία” τη στιγμή που το δύσκολο για την περίπτωσή του ήταν να πει το “σκάσε Ευταξία” …Ο “σκληρός” “άντρας”, ο οποίος πετούσε “τασάκια” στους συνεργάτες του, δεν πέταξε ούτε “γόπα” αντίστασης στους Γερμανούς.

Φώναζε σε μια μεγαλοαστή, η οποία για λόγους συμφέροντος ήταν συμβιβασμένη μέσα σε έναν “λευκό” γάμο ή σε άβουλους συνεργάτες τύπου “Μπάρμπι-τσίωτη”, που ο ίδιος τους βόλευε και θα τον ευγνωμονούσαν ακόμα κι αν τους πυροβολούσε …Ο πολύ οξύθυμος “άντρας”, που κατά πιθανότητα ήταν μια “υστέρω”, μονίμως στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης. Όλα ψεύτικα, τόσο στη ζωή όσο και στον θάνατο. Όλα μια πολυτελής “βιτρίνα”, στηριγμένη σε ψέματα και παρανομίες. Ακόμα και στο θάνατο ψεύτικη “παράσταση” μεγαλοπρέπειας δίνει. Ακόμα και το οικόπεδο στο Ψυχικό, στο οποίο βρίσκεται το δήθεν ίδρυμά του – και τον έχουν θαμμένο μόνο του – είναι σκανδαλωδώς αποκτηθέν …”Γείτονας” της Γιάννας με κλεμμένο οικόπεδο. Μέγα σκάνδαλο είχε ξεσπάσει την εποχή που το “καβάντσωσε” παράνομα και τζάμπα για την τελευταία του “παράσταση”.



Το “γιουσουφάκι” της γερμανικής Πρεσβείας.



Από τη στιγμή που ένας γνωστός ανώμαλος – και με φάκελο “δωσίλογου” – επιλέγεται να κάνει πολιτική καριέρα υψηλού επιπέδου, ευνόητο είναι ότι θα μπαίναμε σε εθνικές περιπέτειες εξαιτίας του …Ευνόητο είναι ότι θα πρέπει να ήταν ο καλύτερος “πελάτης” των πρεσβειών και των μυστικών υπηρεσιών …Ευνόητο είναι ότι επιλέχθηκε ακριβώς γι’ αυτά του τα “προσόντα”. Ειδικά οι γερμανικές υπηρεσίες, εξαιτίας των μαρτυριών και των στοιχείων τού Μέρτεν, πρέπει στην κυριολεξία να τον είχαν κάνει “γιουσουφάκι” τους. Ό,τι του ζητούσαν – ακόμα και την μεγαλύτερη προδοσία για τη χώρα – τους το έκανε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ό,τι οι Γερμανοί – και όσοι βρίσκονταν πίσω απ’ αυτούς – ήθελαν να “ρυθμίσουν” εις βάρος τής Ελλάδας, αυτόν χρησιμοποιούσαν για να το φέρουν εις πέρας.

Από την αρχή τής καριέρας του όλα ήταν ένας “ύμνος” τής αξιοκρατίας και της δημοκρατίας. Από τις βρόμικες αλλά “κορυφαίες” κρεβατοκάμαρες της Αθήνας κατευθείαν σε “κορυφαία” θέση στην πολιτική σκηνή …”Μην με κάνετε εμένα Υπουργό, κάντε τον Καραμανλή” είπε ο Ευταξίας και έτσι ξεκίνησε η καριέρα τού “γίγαντα”. Στη συνέχεια – εντελώς “αξιοκρατικά” και “δημοκρατικά” – τον πήρε η Γερμανίδα βασίλισσα Φρειδερίκη τού Ανοβέρου και τον έκανε Πρωθυπουργό χωρίς λόγο και αιτία – εκτός βέβαια από τους λόγους και τις αιτίες που γνώριζαν στις πρεσβείες και κυρίως στη γερμανική – …Μια Γερμανίδα, η οποία υποτιμούσε και απεχθανόταν τους “ιθαγενείς”, προφανώς έκρινε ότι ένας ανώμαλος θα ήταν ιδανικός για να παριστάνει τον Πρωθυπουργό τους.

Ο άνθρωπος, που εκβίαζαν οι Γερμανοί από την εποχή τής Κατοχής, δεν ήταν μόνον “πατριώτης”, αλλά και βαθύτατα “δημοκράτης” …”Τίμησε”, όμως, τη Δημοκρατία με το παραπάνω: Αυτός ήταν ο εμπνευστής τού “τριφασικού” εκλογικού συστήματος, το οποίο μετέτρεπε τον δεύτερο σε πρώτο. Επίσης, έδειξε μεγάλη κοινωνική “ευαισθησία”: Αφού ήταν ο πρώτος που έδωσε δικαίωμα ψήφου και στα δένδρα. Με αυτόν τον τρόπο τίμησε και το φυτικό βασίλειο. Αυτό το βασίλειο πολύ τον “αγάπησε’ και τον ψήφισε, να γίνει και εκλεγμένος Πρωθυπουργός. Αυτός ήταν απόλυτος ηγέτης τόσο της πανίδας όσο και της χλωρίδας τής πατρίδας μας.

Αυτόν “εμπιστεύτηκαν” οι Έλληνες σαν “ηγέτη” στο μεγαλύτερο διάστημα της μεταπολεμικής τους ιστορίας. Απ’ αυτόν τον “ηγέτη” περίμεναν λύσεις στα προβλήματά τους. Προβλήματα, τα οποία από τον πόλεμο και μετά είχαν ένα όνομα: “Γερμανία” …Τη Γερμανία, η οποία μας είχε καταστρέψει – και άρα ήταν η “πηγή” όλων των προβλημάτων – και τη Γερμανία, η οποία έπρεπε να μας αποζημιώσει – και άρα υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να ήταν η “πηγή” όλων των λύσεων—. Η Γερμανία, όμως, δεν ήταν ποτέ “λύση” για τους Έλληνες, γιατί οι Γερμανοί είχαν στα χέρια τους το “χαρτί” τού Καραμανλή. Οι Έλληνες περίμεναν από τον Καραμανλή τού Μέρτεν να τους “φέρει” χρήματα μετά την καταστροφή από τους Γερμανούς και αυτός “χόρευε” τον χορό τής “κοιλιάς” στις πρεσβείες τους. Όχι μόνον δεν διεκδίκησε τις πολεμικές αποζημιώσεις των Γερμανών, αλλά τους “χάρισε” ακόμα και τα προπολεμικά τους χρέη, προκειμένου ν’ αναπτυχθούν.

…Από τους πρώτους στην Ευρώπη έσπευσε η Ελλάδα να “κουρέψει” τα γερμανικά χρέη …Τα περίφημα γερμανικά χρέη, τα οποία “φέσωσαν” ολόκληρη την Ευρώπη. Όχι μόνον δεν διεκδίκησε τα χρήματα που χρωστούσαν οι Γερμανοί – λόγω των καταστροφών τού πολέμου και των αναγκαστικών δανείων – αλλά τους χάρισε και τα αναγνωρισμένα χρέη, τα οποία είχαν απέναντι στην Ελλάδα πριν από τον πόλεμο. Η Γερμανία, απαλλαγμένη από τα χρέη της, “εκτοξεύτηκε” στην ανάπτυξη και η Ελλάδα, έχοντας υποστεί μια πρωτοφανούς εντάσεως καταστροφή, “μαράζωσε” ακόμα πιο πολύ. Το αποτέλεσμα ήταν το γνωστό: Η “νικήτρια” Ελλάδα παρέμεινε μέσα στις λάσπες με τα κάρα και η Γερμανία “έχτιζε” ξανά τη βιομηχανία της.

Με τις “ευχές” τού Καραμανλή στείλαμε στη Γερμανία και τον “ανθό” τής νεότητας της χώρας, για να την ξαναχτίσει από την αρχή …Τον εξειδικευμένο σε τέχνες “ανθό”, γιατί οι Γερμανοί ήθελαν να πάρουν και την “τεχνογνωσία” μας. Ξυλουργοί, μηχανουργοί, μηχανικοί, επιπλοποιοί, γουνοποιοί, όλοι “ευπρόσδεκτοι” στο γερμανικό “Νταχάου”, το οποίο “απελευθερώνει” δια της εργασίας. Δεν θα τάιζαν άσχετους Έλληνες, που θα τους μάθαιναν από τις δικές τους τέχνες. Οι Έλληνες θα πήγαιναν εκεί “μάχιμοι” να στελεχώσουν την παραγωγική “μηχανή” τής Γερμανίας και όχι να εκπαιδευτούν απ’ αυτήν. Μέσα σε λίγα χρόνια οι ηττημένοι Γερμανοί με Mercedes ξανά …και οι “ήρωες” με τα γαϊδούρια. Ο Καζαντζίδης “έκλαιγε” στον Σταθμό τού Μονάχου, αλλά δυστυχώς δεν ήξερε ποιος τον είχε στείλει εκεί, ώστε να ενημερώσει και τους υπόλοιπους.

Μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο και έναν τρομερό Εμφύλιο, ο οποίος αποψίλωσε στην κυριολεξία τον ελληνικό πληθυσμό, ήρθε αυτό το ύπουλο “χτύπημα” από τον Καραμανλή και τον αποτελείωσε. Στέρησε πολύτιμες “ανάσες” στη χώρα, προκειμένου αυτή να μπορέσει να σταθεί γρήγορα στα “πόδια” της. Της στέρησε άπειρους οικονομικούς πόρους για ν’ αναπτυχθεί και ταυτόχρονα της αφαίρεσε ένα πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο θα μπορούσε να στηρίξει μια εθνική προσπάθεια εκβιομηχάνισης μέσα σε έναν κόσμο, ο οποίος μετά την καταστροφή των πολέμων “διψούσε” για προϊόντα. Αυτό το δυναμικό το πήραν οι Γερμανοί και το έβαλαν να δουλεύει στις δικές τους “φάμπρικες”, οι οποίες στήνονταν από την αρχή, εφόσον οι “χουβαρντάδες” χάριζαν χρέη.

Το κείμενο είναι του Παναγιώτη Τραιανού και παρά το γεγονός ότι σε πολλά δε συμφωνούμε μαζί του, το παρόν πιθανό να μας βρίσκει σύμφωνους σε όλα.

Αυτά να τα βλέπουν όσοι υγιείς πολιτικοί και δημοσιογράφοι απέμειναν από το κωλομπαρέικο που μας έπνιξε.

Αναφέρομαι ειδικά σε μερικούς δημοσιογράφους που είναι ότι χειρότερο έχει βγάλει ο τόπος και έχουν κοιμηθεί πιθανόν σε χειρότερα στρώματα από όλα όσα κοιμόταν ένας… Καραμανλής.

Δείτε τα εξώφυλλα του Κυριακάτικου τύπου για να αντιληφθείτε ποιοι θέλουν να μας τον ξαναφορέσουν καπέλο.

ΟΧΙ, βέβαια. Μακριά από Καραμανλήδες. Το έργο το έχουμε ξαναδεί…

 

[Κώστας Λαδάκης]

 

[Κώστας Λαδάκης]

http://nikzachariadis.gr/?p=71

ΗΛΙΘΙΟΚΡΑΤΙΑ
by Νίκος Ζαχαριάδης
In Standard, Politics

 

[Κώστας Λαδάκης]

Από την μετριοκρατία στην ηλιθιοκρατία...

http://logikiellada.blogspot.gr/2015/05/blog-post_8.html

 

[Κώστας Λαδάκης]

http://vforvlakia.blogspot.gr/

V for Vlakia ! 

Από τη Δημοκρατία στην Ηλιθιοκρατία

Διαβάστε το κείμενο

 

[Κώστας Λαδάκης]

http://gurunanthropos.blogspot.gr/

Γεια σας, να σας συστηθω.

Ειμαι Γουρουνανθρωπος, Λαμογιο, Ανθρωπος του Κoμματος, ενα Βλαχαντερο, ενας υποπολιτης, και τα διακριτικα μου ειναι επωμιδες με σκουριασμενα αστερια. Εγω εκλεψα και κατεστρεψα την Ελλαδα, εγω κατεστρεψα τα παιδια μου και τα εγγονια μου, και τα δισεγγονα μου.. Δεν σας ειπα το ονομα μου...το μικρο ονομα ειναι Ραγιάς, και το επώνυμο μου ειναι Υποτέλογλου. Ειμαι αποφαγι της Τουρκοκρατιας. Εχω Ελληνικο διαβατηριο αλλα με χωριζει η αβυσσος απο την Ελληνικη συνειδηση. Ποτε δεν καταλαβα τον Κολοκοτρωνη και τον Καποδιστρια, παντα συμφωνουσα με τον Μαυροκορδατο. Οσο για τον Σωκρατη και τον Λεωνιδα της Σπαρτης, τους θεωρω γελοιους και αφελεις.

Επαγγελλομαι δημαρχος, δημοτικος συμβουλος, περιφερειαρχης, τομεαρχης, βουλευτης, υπουργος, πρωθυπουργος, προεδρος, προϊσταμενος, μελος του κομματος, και ολα τα συναφη. Ειμαι, με λιγα λογια, κομματοδιαιτος και κρατικοδιαιτος. Με βολευει το βολεμα, το θεωρω ως τον καλυτερο τροπο για να λυσω το βιοποροστικο και για να εχω υψηλα εισοδηματα, και αδιαφορω πληρως για την αξιοκρατια...εμενα με βολευει η ηλιθιοκρατια.

Αν και ειμαι ημιμαθης, αν και δεν με ενδιαφερει η ουσιαστικη παιδεια, αν και θεωρω τα γραμματα χαμενο χρονο, ανακατευομαι παντου και διεκδικω το δικαιωμα μου να ρυθμιζω τα δρωμενα. Ειμαι στα νοσοκομεια, στα σχολεια, στις βιβλιοθηκες, στα ορφανοτροφεια, στις φυλακες, και σε ολες τις επιτροπες. Γιατί να μην ειμαι αλλωστε; Με στηριζουν αμετρητοι ψηφοφοροι, λαμογια μκροτερης εμβελειας, υποπολιτες που γλειφουν, κολακευουν, φιλουν κατουρημενες ποδιες...αυτοι ολοι μου δινουν αξια και μου δινουν το δικαιωμα να διεκδικω θεσεις εξουσιας. Οσο υπαρχουν μπολικοι απο δαυτους, θα υπαρχω κι εγω.

Δεν εχει σημασια που στα Δημοτικα Σχολεια τα παιδια φοβουνται να πανε στις τουαλεττες επειδη δεν αισθανονται ασφαλη και επειδη τα δαπεδα κοσμουνται με κοπρανα και ούρα, και η ατμοσφαιρα μοσχοβολαει, δεν εχει σημασια που τα φρεατια ειναι μεσα στην κουζινα των προκατασκευασμενων νηπιαγωγειων...αυτα ολα ειναι αποτελεσματα του υψηλου επιπεδου πολιτισμου που απεφεραν τα κλοπιμαια...ουτε εχει σημασια που νεαροι αστυνομικοι στερουνται εξοπλισμου, επαρκους εκπαιδευσης, και αστυνομικης παιδειας...ουτε που οι στρατιωτες πληρωνονται τυπικα ενα ευτελες ποσο καθε μηνα ενω στην Πορτογαλία ο αντιστοιχος μηνιαιος μισθος ειναι €280...ουτε που οι δρομοι εχουν γεμισει απο πληγιασμενους ναρκομανεις και ψυχοπαθεις σε ελεεινη κατασταση...η δουλεια μου δεν ειναι να ασχολουμαι με αυτα τα ζητηματα...η δουλεια μου ειναι η υπερτιμολογηση και η οικονομα.

Κι εγω γλειφω, κι εγω κολακευω...δεν με ενοχλει ιδιαιτερα, το εχω συνηθισει. Αλλα εγω γλειφω μελαλυτερης εμβελειας λαμογια...ειναι καπως διαφορετια...οι ποδιες τους δεν βρωμανε τοσο διοτι τρωνε καλυτερα απο τα μικρα λαμογια. Και αυτοι ομως, τα μικρα λαμογια, αισιοδοξουν να γινουν καποτε μεγαλα λαμογια...να βρουν την ευκαιρια να κλεψουν και να καταχρασθουν μεγαλα ποσα. Ολοι αυτοι οι μικροι εχουν προτυπο τους μεγαλους Κομματικους που πλασσαρονται ως Πολιτικοι. Τους θαυμαζουν διοτι μπορεσαν να κανουν μεγαλη περιουσια εις βαρος των υπολοιπων πολιτων. Δεν γινεται ομως να γινουν ολοι μεγαλα λαμογια, δεν φτανει η πιττα...γι αυτο πρεπει να τους δινουμε ελπιδες, αλλα να μην τους επιτρεπουμε ποτέ να φτασουν το επιπεδο μας.

Εμεις, τα μεγαλυτερα λαμογια, ξερουμε οτι δεν εχουμε σχεση με την Πολιτικη, ξερουμε οτι μας ενδιαφερει μονο το κομμα μας, το μαγαζι μας, η μοιρασια με τα αλλα κομματα...αλλα μας αρεσει που ο κοσμος μας αποκαλει Πολιτικους, ειναι ωραιο...πολλοι απο αυτους το πιστευουν πραγματικα οτι ειμαστε Πολιτικοι. Ευτυχως που δεν υπαρχουν αληθινοι Πολιτικοι μεσα στα κομματα. Διοτι Πολιτικος σημαινει ΟΧΙ ΑΠΛΑ να λες οτι ενδιαφερεσαι και εγαζεσαι για την βελτιωση της ποιοτητας ζωης των πολιτων αλλα και να μπορεις να το επιτυχεις. Εμεις, οι κομματικοι, ΟΧΙ ΜΟΝΟ δεν μπορουμε να το επιτυχουμε, αλλα και ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να το επιτυχουμε...δεν ειμαστε Πολιτικοι, πώς να σας το πω; Και ευτυχως που δεν υπαρχουν Πολιτικοι στα κομματα διοτι θα χαναμε το βολεμα.

Ποτέ δεν θα ηθελα να γινω Ελληνας. Με βολευει αυτη η κατασταση. Το μονο που με φοβιζει ειναι μηπως λιγοστεψουν οι ραγιαδες και χασω τα προνομια μου. Γι αυτο πρεπει να προωθουμε μία δουλοπρεπη παιδεια στα σχολεια, να τους κρατησουμε στον υπνο για παντα, αν γινεται. Αλλα κατα βαθος δεν ανησυχω και πολυ...δεν νομιζω να αλλαξουν τα πραγματα...ειναι τοσο ευθυνοφοβοι που με κανουν ευτυχισμενο. Η φραση που μου αρεσει πιο πολυ απο ολες τις αλλες ειναι η εξης: Εγω θα βγαλω το φιδι απο την τρυπα;... αυτη ειναι η κατ'εξοχην ραγιάδικη φραση. Αλλωστε, τί αλλες επιλογες εχουν; Ουτως ή αλλως θα ψηφισουν...υποχρεωτικα καποια κυβερνηση θα αναδειξουν και η μοιρασια θα γινει και παλι, ειτε ειμαστε κυβερνηση, ειτε ειμαστε αντιπολιτευση...μικρη η διαφορα. Γι αυτο δεν φοβαμαι πολυ.

Να ζησουν τα κωθωνια, να ζησoυν οι εξυπνοι βλακες, να ζησουν οι δημοκρατες...οσο για μενα...εγω εχω πιασει το νοημα...ειμαι κλεπτοεισοδηματοκρατης...κλεβω απο τις οικογενειες των συμμαθητων και των φιλων των παιδιων μου, κλεβω απο τους συμπολιτες μου που πινουν καφε στο διπλανο τραπεζι, μπαινοβγαινω στις μπουτικ, στα ξενοδοχεια, στα αεροδρομια, στα κομμωτηρια, και δεν αφηνω μπουφε για μπουφε και κοκτεϊλ για κοκτεϊλ...και το σπουδαιοτερο...βγαζω και γκομενες ή γκομενους σχετικα ευκολα...εχω περαση γιατι ελπιζουν σε καποια χαρη...ειμαι ωραιος σας λεω!

Α, και κατι ακομη. Να καψουμε ολα τα βιβλια στα οποια πρωταγωνιστει ο Σωκρατης, ιδιαιτερα την Πολιτεια, πρεπει να εξαφανισθει απο προσωπου Γης αυτο το βιβλιο. Α!...και τα βιβλια του Καζαντζακη να καψουμε...αυτος ελεγε οτι αγαπαει την ευθυνη, και οτι οταν διαπιστωνε οτι κατι παει στραβα στην κοινωνια, ελεγε οτι φταιει αυτος ο ιδιος γι αυτο, διοτι δεν εκανε αρκετα, διοτι δεν επραξε το καθηκον του...να τα καψουμε κι αυτα...διοτι θα μας χαλασουν την πιατσα...
• • •
Κομμα Αμεσης Δημοκρατιας & Κυλιομενης Ασκησης Εξουσιας...ειναι ενα κομμα υπο συσταση το οποιο εχει ως βασικο στοχο να ανατρεψει τον Κοινοβουλευτισμο Νομιμα, Συνταγματικα, και Αναιμακτα, ετσι ωστε να παψουν τα κομματα να στραγγαλιζουν την Πολιτικη. Με αλλα λογια, ο στοχος αυτου του κομματος ειναι να καταργησει τα κομματα, να τα καταστησει περιττα, και απορριπτει το αρχηγηλικι καταργωντας την Μονιμη Εξουσια και αντικαθιστωντας την με την Αμεση Ασκηση Εξουσιας σε Κυλιομενη Βαση απο ολους τους Πολιτες. Οταν αυτο το κομμα εξασφαλισει υπερπλειοψηφια 180 βουλευτων στην Βουλη, θα αναθεωρησει το Συνταγμα και θα δωσει το δικαιωμα στους δημους να εχουν την δικη τους Ασυνομια, τα δικα τους Δικαστηρια, και τις δικες τους Βουλες, και να επανδρωνουν ολα τα αυτα τα οργανα εξουσιας με τους Δημοτες σε κυλιομενη βαση..ΟΧΙ με κληρωση, αλλα με αλφαβητικη σειρα θα ασκει εξουσια καθε πολιτης εφ'οσον ειναι ψυχοπνευματικα υγιης. Για παραδειγμα, αναλογα με τα δημογραφικα καθε δημου, καθε πολιτης θα ασκει χρεη αστυνομικου 15 μερες το χρονο, χρεη ενορκου 10 μερες το χρονο, και χρεη νομοθετη 10 μερες το χρονο.
• • •

Για οσους νομιζουν ή ελπιζουν οτι αυτα δε γινονται, ας μαθουν ποιός ηταν και τί πετυχε ο Εφιαλτης του Σοφωνιδη. Μπορειτε να μαθετε γι αυτον τον λαμπρο Ελληνα Αθηναιο στην Πολιτεια των Αθηναιων του Αριστοτελη...οσοι αγαπουν την Ελλαδα και την Ελληνικη Ιδεα, οσοι ειναι Φιλελληνες και Φιλανθρωποι, δεν γινεται παρα να ειναι και Εφιαλτες του Σοφωνιδη. Συμπερασμα: ο Κοινοβουλευτισμος εχει ξοφλησει ανεπιστρεπτι, ποτέ αλλωστε δεν ειχε σχεση με την Δημοκρατια...ηταν μία καλοστημενη παγιδα...η Δημοκρατια υφισταται καθε δευτερολεπτο και οχι ΜΟΝΟ το δευτερολεπτο που ψηφιζουμε καθε 4 χρονια αναδεικνυοντας το ηθικο κατακαθι της κοινωνιας. Υπαρχει λοιπον και αλλος δρομος...ο μοναδικος που θωρακιζει την κοινωνια και οδηγει με μαθηματικη ακριβεια σε υψηλα επιπεδα Ποιοτητας Ζωης για ολους ανεξαιρετως τους πολιτες. Αν θελετε να μαθετε περισσοτερα, μπειτε στο

και ψαξτε parlamas ή gnosostasio.

ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ,




ΚΑΝΤΕ ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΣΤΕ ΤΟ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΑΣ

 

[Κώστας Λαδάκης]

http://www.arcadiaportal.gr/news/po...okratika-tin-tehnodomi-ton-kyvernitikon-domon

1. ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΟΔΟΜΗΣ: 1.1 Ως γνωστόν οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα, ένεκα της στρεβλότητας, του αναχρονισμού και της ατέλειας του Συντάγματος του 1975 (συμπεριλαμβανομένων των αποτυχημένων αναθεωρήσεων 1986, 2001 και 2008), είναι αμιγώς πρωθυπουργικοκεντρικές ως άλλωστε συνάδει με τις χώρες παρίες και τις χώρες μπανανίες που αυτοαποκαλούνται δημοκρατικές και πολιτισμένες 1.2 Ο εκάστοτε πρωθυπουργός, διορίζει κατά το δοκούν ή διαμέσου συνεννοήσεων με τις κλειστές και εσωστρεφείς ομάδες της παρέας της πρωθυπουργικής σέρπας, των praetor και των nomenclator που τον υπηρετούν καθώς και διαμέσου συμφωνιών με τα lobby συμφερόντων, το προσωπικό των επονομαζομένων μετακλητών τεχνοκρατών το οποίο καταλαμβάνει θέσεις – κλειδιά στο Διοικητικό Σύστημα της χώρας (top management). Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται και οι θέσεις των εκπροσώπων που διαθέτει η Ελλάδα στο πλαίσιο των Διεθνών και των Ευρωπαϊκών Οργανισμών καθώς και των αντίστοιχων fora 1.3 Τους μετακλητούς τεχνοκράτες αυτής της κατηγορίας  τους αποκαλούμε ποιητική αδεία Τεχνοδομή σύμφωνα με τον όρο που καθιέρωσε ο μεγάλος οικονομολόγος  J.K. Galbraith (Technostructure, New Industrial State, 1967) 1.4 Για να μη μπερδεύουμε τις έννοιες (κοινώς «μπερδεγουέη» που λέει και η νεολαία),  πρέπει να επισημανθεί ότι ο Galbraith αναφέρεται στους άξιους και ισχυρούς manager των σύγχρονων επιχειρήσεων οι οποίοι έχουν προσωπικότητα, προσόντα, ικανότητες, δεξιότητες και ευφυία για να καινοτομούν στο πλαίσιο του σκληρού ανταγωνισμού που επιβάλλεται από την επιστημονικο-τεχνολογική επανάσταση της παγκοσμιοποιημένης εποχής. Δεν αναφέρεται σε κάθε λογής αναξιοκρατικά διορισμένο σφουγκοκωλάριο, butler,  dame de compagnie, κομματικό ανεπάγγελτο, κόλακα, παλαμακιστή, κεκράχτη, κ.ο.κ. (κοινώς γιαλαντζί τεχνοκράτες) από αυτούς τους πολλούς ανθρωπότυπους που διαχρονικά βλέπουμε να στελεχώνουν μέσω αναξιοκρατικού διορισμού την Commedia Dell΄Arte της μετα-οθωμανικής και κομματο-κρατούμενης κρατικής μηχανικής καθώς και το Θέατρο των Σκιών των προβιομηχανικών πολιτειακών δομών της αδιόρθωτης «ψωροκώσταινας» 1.5 Υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για αναξιοκρατικά διορισμένους αυλοκόλακες και ημετέρους που καταλαμβάνουν, ως golden boy, τις υψηλά αμειβόμενες θέσεις της Εξουσίας (κάθε μορφής) με πρόσοδο που πληρώνουν οι εργοδότες πολίτες και όχι οι πολιτικοί από την τσέπη τους, επιβαρύνοντας σημαντικά, άμεσα και έμμεσα, εμφανώς και αφανώς τον Π/Υ του κράτους 1.6 Συνεπώς οι διορισμοί θα πρέπει να έχουν επιτελεστικότητα (performance). Να είναι αποτελεσματικοί και ανταποδοτικοί (value for money). Να επιφέρουν κοινωνική χρησιμότητα και κοινωνικό όφελος πολύ μεγαλύτερα από το κοινωνικό κόστος που δαπανάται για την  εφαρμογή τους. Να μη δημιουργούν εναλλακτικό κόστος ευκαιρίας και να μη γεννούν θετικές και αποθετικές ζημίες. Με άλλα λόγια, να είναι αξιοκρατικοί διορισμοί που θα λειτουργούν σύμφωνα με το Σύνταγμα και τις αξιακές αρχές του Κράτους Δικαίου, της Ισονομίας και της Δημοκρατίας με γνώμονα το Δημόσιο Συμφέρον.

2. ΜΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΚΑΙ MAINSTREAM ΔΙAΠΙΣΤΩΣΗ: 2.1 Είναι urbi et orbi γνωστό ότι μέχρι σήμερα η άστοχη και αναξιοκρατική επιλογή  των μετακλητών στελεχών της κυβερνητικής τεχνοδομής, αποτελεί σημαντικό μέρος του προβλήματος της κακοδαιμονίας, της χρεοκοπίας, της χρεοδουλείας, του διασυρμού, της εξασθένισης, του από-ευρωπαϊσμού και της απαξίωσης της χώρας 2.2 Τα μέχρι σήμερα κρατικοδίαιτα ψευδο-στελέχη της Τεχνοδομής, αποτελούν γενεσιουργές αιτίες έκλυσης κοινωνικού κόστους, εναλλακτικού κόστους ευκαιρίας, θετικών και αποθετικών ζημιών 2.3 Συχνά γίνονται πρωταγωνιστές σκανδάλων. Συμβάλουν στην απώλεια του κύρους των κυβερνήσεων. Μειώνουν την εικόνα των πολιτικών προϊσταμένων τους. Αυξάνουν την κακοφημία του πολιτικού κόσμου και αποδυναμώνουν το κυβερνητικό έργο 2.4 Αποτελούν πληγές χαίουσες του κόπου και του μόχθου των φορολογουμένων πολιτών (ελλήνων και ευρωπαίων όσον αφορά στην εξαέρωση των ευρωπαϊκών πόρων) 2.5 Φανερώνουν τη διαχρονική παθογένεια  του ελληνικού πολιτικού συστήματος (κάθε κομματικής απόχρωσης) όπου θριαμβεύει η αναξιοκρατία η οποία, όπως έλεγε ο αείμνηστος κοινωνιολόγος Ε. Λεμπέσης (βλ. προηγούμενα άρθρα μας), είναι διαλεκτικά συνυφασμένη με τη «βλακοκρατία και την ηλιθιοκρατία (idiocracy)» 2.6 Οι παροικούντες ες Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι η διαχρονική φούσκα των κρατικοδίαιτων yuppie, των προσοδοθήρων σπουδαρχών και  των αρχολίπαρων golden boy, όπως και κάθε «διορισμένου γιδο-βοσκού με φράκο (βλ. Χ.Γιανναράς στην Καθημερινή της Κυριακής 6/9/2015)», είναι διαλεκτικά συνυφασμένη με τα φαινόμενα της ρουσφετολογίας, του μακιαβελισμού, της ανικανότητας, του νεποτισμού, του παρεϊσμού, της ημιμάθειας, της ευνοιοκρατίας, της μετριοκρατίας, του αμοραλισμού, των πελατειακών σχέσεων, της θεσιθηρίας, της εκπόρνευσης, της διαφθοράς, του κλεπτοκρατισμού και της διαπλοκής που ευδοκιμούν στον πολιτικό κόσμο από την εποχή της «ψωροκώσταινας» μέχρι της σημερινής «εξευρωπαϊσμένης» Ελλάδας του 21ου αιώνα (στο ένα πόδι το τσαρούχι και στο άλλο το λουστρίνι που έλεγε ο αείμνηστος σατιρικός ποιητής Γ. Σουρής πριν από 100 χρόνια) 2.7 Πρόκειται για ανίατη ασθένεια, παθογένεια και διαρκές πολιτικό έγκλημα σε βάρος της κοινωνίας, της οικονομίας, του ελληνισμού, της θρησκείας και της εθνικής ισχύος της χώρας. Μια διαρκής καταστρατήγηση του τύπου και του πνεύματος του Συντάγματος, της Ισονομίας, των Ίσων Ευκαιριών και της Δημοκρατίας. Ένα κακόφημο brand name και ένα απαξιωτικό trade mark της χώρας συνδεδεμένο με το πολύ χαμηλό επίπεδο ιστορικής ανάπτυξης του πολιτικού και νομικού πολιτισμού, την κακή ποιότητα του πολιτικού κόσμου καθώς και τον αγνωστικισμό και τον αναχρονισμό των ελληνικών κυβερνήσεων σε ότι αφορά στο επιστημονικό δημόσιο μάνατζμεντ 2.8 Φανερώνει επίσης το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ Δικαίου και Δικαιοσύνης (έλλειμμα Δικαιοκρατίας) καθώς και το τεράστιο έλλειμμα Δημοκρατίας και Θεσμών στην Ελλάδα 2.9 Έτσι, εξηγείται (μεταξύ των άλλων), γιατί η χώρα ήταν και συνεχίζει να είναι (παρά τα δεκανίκια των ευρωπαϊκών πόρων) ουραγός, μετεξεταστέα και αποτυχημένη σε όλους τους διεθνείς και ευρωπαϊκούς δείκτες συγκριτικής αξιολόγησης που συνθέτουν τις επιδόσεις στη Βιώσιμη και στην Αειφόρο Ανάπτυξη, στη Σύγκλιση και στην Ανταγωνιστικότητα. Με την ίδια λογική ερμηνεύονται τα αίτια για τα οποία η Ελλάδα είναι Αποικία Χρέους, Πρωταθλήτρια στη Διαφθορά και στη Διαπλοκή, στην Παραοικονομία, στη Φοροδιαφυγή, στον Κλεπτοκρατισμό, στη Χρεοκοπία και στη Χρεοδουλεία, στις Περιφερειακές Ανισότητες, στον Οικονομικό Δυϊσμό και στην Κοινωνική Πόλωση 2.10 H πλειοψηφία της ανθρωπογεωγραφίας των αναξιοκρατικά διορισμένων στελεχών αφορά σε προϊόντα τερατογένεσης καθώς και σε υποπροϊόντα ή παραπροϊόντα κλωνοποίησης προερχόμενα από την επονείδιστη και βλακοκρατούμενη κομματοκρατία καθώς και τη χυδαία παρεοκρατία με σημαντικές εκφάνσεις νεποτισμού και contra naturam διαπλοκών με τα κρατικοδίαιτα lobby που καταδυναστεύουν τον τόπο. Από το cluster της αναξιοκρατίας δε λείπουν, βέβαια, τα «ρετάλια» των κομματικών ψηφοδελτίων καθώς και οι παλλαμακιστές, οι κεκράκτες, οι butler, οι σφουγκοκωλάριοι και οι πραιτοριανοί των μαυρογιαλούρων (λ.χ. ο παρατρεχάμενος Γκρούεζας – Δ. Παπαγιανόπουλος- στην ταινία της Finos Film του 1965 «Υπάρχει και φιλότιμο» του Α. Σακελάριου με πρωταγωνιστή το Λ. Κωνσταντάρα στο ρόλο του μαυρογιαλούρου) 2.11  Πολλές φορές οι διορισμοί γίνονται αιτίες διάρρηξης της συνοχής του εσωτερικού περιβάλλοντος των κομμάτων και των παρατάξεων. Δημιουργούν εμφυλιοπολεμικές τριβές και συγκρούσεις μεταξύ των φατριών, των clan, των καμαριλών και των φέουδων  που ευδοκιμούν στο εσωτερικό περιβάλλον των κομμάτων όπως επίσης και μεταξύ των μελών των κυβερνήσεων.

3. Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΗΜΙΤΗ: Ο  πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης θεσμοθέτησε το Ν.2414/96  για τον εκσυγχρονισμό των ΔΕΚΟ. Ένα νόμο φενάκη που συγχρόνως είναι ατελής, θολός, γενικόλογος, αντιεπιστημονικός και διάτρητος έτσι ώστε να επιτρέπονται πάσης φύσεως προκρουστισμοί, αλχημείες και αυθαιρεσίες. Στο νόμο υποτίθεται (in abstracto) ότι η στελέχωση του top management των φορέων θα γινόταν με αξιοκρατικά ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Στην πράξη (in concreto) επρόκειτο για μια εικονική πραγματικότητα. Για την αξιολόγηση των υποψηφίων και την επιλογή των πιο καταλλήλων, υποτίθεται ότι θα εφαρμοζόταν η μεθοδολογία που αναλύεται στο γνωστικό πεδίο της Διαχείρισης των Ανθρωπίνων Πόρων η οποία, στην προκειμένη περίπτωση, είναι ένας εξειδικευμένος κλάδος της Επιστήμης του Δημόσιου Μάνατζμεντ.  Ο νόμος αποτέλεσε «Ελντοράντο και κερκόπορτα εισοδισμού στις δημόσιες δαπάνες» για τις εταιρείες συμβούλων. Μέχρι σήμερα οι εταιρείες συμβούλων (μερικές από τις οποίες είναι ξένες) έχουν προτείνει γνωμοδοτικά στους καθ΄ ύλην αρμόδιους εργοδότες (Υπουργούς, κ.λπ.) που τους ανάθεσαν τις υπηρεσίες, αμέτρητους manager της κατηγορίας των κρατικοδίαιτων εικονικών enfant gâté και του πλασματικού είδους της crème de la crème της φούσκας του top management της δημόσιας ζωής του τόπου. Η γνωμοδότηση των εταιρειών συμβούλων δεν ήταν δεσμευτική για τους Υπουργούς. Ενίοτε, η γνωμοδότηση των εταιρειών συμβούλων και η απόφαση του υπουργού, βρίσκονταν σε αγαστή και αρμονική συναντίληψη των δυο πλευρών (waw! που θα έλεγε και ο κ.Γιάνης Βαρουφάκης).

4. ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΙΤΗ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ: 4.1 Το ίδιο σύστημα της virtual reality αξιοκρατικής επιλογής υποτίθεται ότι εφήρμοσαν και οι μεταγενέστερες κυβερνήσεις των Κ. Καραμανλή 2004-2009  και Γ. Παπανδρέου 2009-2011 4.2 Ο τελευταίος έβαλε ένα ακόμη λιθαράκι στο γελοιοποιημένο προτσές. Εφήρμοσε  το τερατούργημα του συστήματος opengov όπου με την ίδια ψευδεπίγραφη αξιοκρατική διαδικασία προστέθηκε στο σύστημα στελέχωσης και η επιλογή των Γενικών και των Ειδικών Γραμματέων των Υπουργείων, των Γ.Γ. Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, κ.λπ. Η παραδιαδικασία είχε μια ακόμη δυσμενή επίπτωση. Κατάστρεψε το κύρος, την αντικειμενικότητα, την ορθότητα, την αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη στην εφαρμογή της Επιστήμης του Δημόσιου Μάνατζμεντ που χρησιμοποιήθηκε ως μέσο δημαγωγίας, μηχανισμός εξαπάτησης των πολιτών και εργαλείο δημιουργίας ψευδεπίγραφης έξωθεν καλής μαρτυρίας. Αποτέλεσε την κερκόπορτα για τη διείσδυση στο top management του Δημόσιου Τομέα κάθε καρυδιάς καρύδι (κάτι που κρίνεται εύκολα εκ των αποτελεσμάτων) 4.3 Έκτοτε, η ίδια παραδιαδικασία εφαρμόστηκε από όλους τους μεταγενέστερους contra naturam και αποτυχημένους κυβερνητικούς σχηματισμούς μέχρι σήμερα που διανύουμε το annus horriblis (κατά τους νέο-βολεμένους annus mirabilis) της συγκυβέρνησης Τσίπρα ΙΙ (Συριζοανελλαίοι νέου τύπου και τσόντες οικολόγων).

5. ΤΟ ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΟ ΑΣΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΆΡΘΡΟΥ 49Α ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ: 5.1 Για μια μεγάλη κατηγορία manager των ΝΠΔΔ απαιτείται η γνωμοδότηση της Επιτροπής του Άρθρου 49α της Βουλής επί των προτεινομένων προσώπων από τους Υπουργούς. Δηλαδή,  η Επιτροπή διατυπώνει γνώμη για την καταλληλότητα των προτεινομένων προς διορισμό ή επαναδιορισμό ή ανανέωση θητείας σε θέσεις Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου, Διοικητού ή Διευθύνοντος Συμβούλου ή Γενικού Διευθυντή, εάν δεν υπάρχει Διευθύνων Σύμβουλος, των αναφερομένων στην παράγραφο 6 του παρόντος άρθρου Δημοσίων Eπιχειρήσεων, Tραπεζών (δηλαδή των χρεωκοπημένων banksters και buitres), Oργανισμών Kοινής Ωφελείας και Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης. Αφορά σε πολυάριθμα ΝΠΔΔ 5.2 Η Επιτροπή συγκροτείται από δεκαπέντε (15) Βουλευτές, στους οποίους περιλαμβάνονται ο Πρόεδρος της Βουλής και οι Aντιπρόεδροι αυτής. Oι Βουλευτές λαμβάνονται κατ’ αναλογία της δυνάμεως των Κοινοβουλευτικών Ομάδων 5.3 Εννοείται το αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, οι καλές προθέσεις του Νομοθέτη καταστρατηγούνται από το γεγονός ότι το εκάστοτε κυβερνών κόμμα και οι κυβερνητικές τσόντες που το συνοδεύουν επιβάλλουν στους υποταγμένους βουλευτές να ψηφίζουν αβρόχοις ποσίν ως υπηρετικό προσωπικό την κυβερνητική επιλογή και όχι κατά συνείδηση ως οφείλουν να πράττουν κατά το Σύνταγμα (γι αυτό άλλωστε αμείβονται πλουσιοπάροχα). Υπάρχουν, βέβαια, μερικές περιπτώσεις αξιοπρεπούς βουλευτικής συμπεριφοράς οι οποίες απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Με τέτοια ποιότητα των ανθρώπων που αποκτούν (με τους γνωστούς τρόπους) το προσοδοφόρο βουλευτικό αξίωμα, θα ήταν κανείς αθεράπευτα μπουφόνος και εξαιρετικά ναιφ για να πιστεύει ότι εφαρμόζεται το πνεύμα του νομοθέτη.

6. Ο ΝΟΜΟΣ 4052/2012 (ΦΕΚ 41 Α 01/03/2012) ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΝΑΤΖΕΡ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ 6.1 Είναι ένας μνημονιακός νόμος που αφορά σε ζητήματα του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) και των εποπτευομένων φορέων υπό το εκάστοτε Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (τώρα Υπουργείο Υγείας) 6.2 Αφορά στη στελέχωση των Νοσοκομείων του ΕΣΥ στις θέσεις των Διοικητών και των Αναπληρωτών Διοικητών τριετούς θητείας 6.3 Στο άρθρο 2 περιγράφονται σε συντομία και με γενικολογίες τα προσόντα που πρέπει να έχουν οι υποψήφιοι καθώς και ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η επιλογή τους 6.4 Όπως συμβαίνει με όλους τους ατελείς νόμου (παρασκευασμένους είτε ένεκα πονηρίας είτε ένεκα αμάθειας και αποβλακωμένης αγραμματοσύνης), τόσο τα κριτήρια όσο και ο τρόπος επιλογής είναι γενικόλογες και στερεότυπες αερολογίες χωρίς επιστημονικό βάθος που καθιστούν το νόμο τρωτό και ευάλωτο σε καταστρατηγήσεις επιτρέποντας δυνητικά την άσκηση κάθε λογής αλχημείας και αυθαιρεσίας 6.5 Με αυτό το νόμο διορίστηκαν προ τριετίας οι Διοικητές και οι Αναπληρωτές Διοικητές των Νοσοκομείων 6.6 Με τον ίδιο διάτρητο νόμο και την ίδια τρωτή, ατελή, πολύ σκιτζίδικη και λιαν κομπογιανίτικη διαδικασία η σημερινή συγκυβέρνηση θα διορίσει τα δικά της τα παιδιά αποκαλύπτοντας ότι από πλευράς ήθους, ηθικής, ιδεολογίας, επιστημοσύνης, αντίληψης και κουλτούρας επιβεβαιώνεται το ρητό που πρώτη φορά διατύπωσε το National Union of Women Suffrage Society (Εθνική Ένωση για το Δικαίωμα Ψήφου των Γυναικών) στις αρχές του 20ου αιώνα στο ΗΒ «all pigs have the same face».

7. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ: 7.1 Το κεντρικό σημείο και ο σκληρός πυρήνας του ζητήματος είναι ότι: (α) Οι νόμοι που παρασκευάζονται, ψηφίζονται από τη Νομοθετική Εξουσία (Βουλή) και εκτελούνται από την Εκτελεστική Εξουσία (κυβέρνηση και Πρόεδρος της Δημοκρατίας) είναι ατελείς, τρωτοί, διάτρητοι και ευάλωτοι. Καταστρατηγούνται εύκολα.  Δεν περιγράφουν επιστημονικά και αναλυτικά (σε Παράρτημα), άρα δεσμευτικά, τη Μεθοδολογία της Αξιολόγησης και της Επιλογής των πιο κατάλληλων για κάποια θέση του top management των ΝΠΔΔ. Ούτε διασφαλίζουν την αξιοπιστία, την εγκυρότητα, την πιστότητα, την ορθότητα και τη δεοντολογία της επιλογής διαμέσου του Άρθρου 49α του Κανονισμού της Βουλής (β) Με επίφαση καθωπρεπισμού και τήρησης των αρχών, των αξιών και της δεοντολογίας της αξιοκρατίας, διορίζονται ακατάλληλοι άνθρωποι (εν δυνάμει καταστρεπτικοί) σε διάφορες θέσεις – κλειδιά (γ) Σαφώς υπάρχει έλλειμμα νομικού πολιτισμού και πολιτικού πολιτισμού στις επιλογές (τουλάχιστον αν κρίνουμε εκ των αποτελεσμάτων), και (δ) Υπάρχει σοβαρό έλλειμμα επιστημοσύνης στη διαδικασία της συγκριτικής αξιολόγησης.

8. ΜΙΑ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ ΕΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ: 8.1 Συμπληρωματικά, υποστηρικτικά και επικουρικά του έργου αξιολόγησης που ήδη αναφέρονται στη νομοθεσία, προτείνουμε μια βελτιωμένη επιστημονική και διαδικαστική μεθοδολογία αξιολόγησης η οποία έχει ως σκοπό να συνδράμει εποικοδομητικά στη βελτίωση της αξιοπιστίας και της εγκυρότητας των επιλογών 8.2  Με την εφαρμογή της πρότασης μπορούν να μειωθούν κατά το μέγιστο δυνατό οι πιθανές αστοχίες στην επιλογή του πιο κατάλληλου υποψηφίου για πρόσληψη και να ενδυναμωθεί η αξιοπιστία και η εγκυρότητα των επιλογών οικοδομώντας τη μέγιστη δυνατή εμπιστοσύνη των πολιτών για την ορθότητα και την αμεροληψία των προσλήψεων 8.3 Όμως, ceteris paribus. Δηλαδή, οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι Υπουργοί να διαθέτουν το στοιχειώδη πολιτικό και νομικό πολιτισμό καθώς και τη στοιχειώδη παιδεία, κουλτούρα και γνώση για να υπερβούν τον λουμπενοποιημένο κομματισμό και την εκχυδαϊσμένη παρεϊστικη μεροληψία.