Τετάρτη, 05 Φεβρουαρίου 2014 19:46
«Σοκολατάκια και συμπάθεια» από την Ελβετία
Τέλος λοιπόν οι ελπίδες ότι το πρόβλημα της χώρας θα σωθεί με τη φορολόγηση των Ελληνικών καταθέσεων στην Ελβετία. Η Ελβετίδα Υπουργός Οικονομικών - ευγενικά, και με σοκολατάκια είναι η αλήθεια - μας είπε να το ξεχάσουμε. Μας είπε ότι "άλλαξαν οι συνθήκες" και "πρέπει να επικεντρωθούμε στο μέλλον" και όχι στο παρελθόν.
Γράφτηκαν μερικά σχετικά άρθρα αλλά συνολικά μάλλον στο ντούκου φαινεται να περνάει το θέμα. Στο ντούκου οι δηλώσεις Μαυραγάνη που από το τέλος του 2012 (!!) έλεγε ότι στις αρχές του 2013(!!!) θα υπογράψουμε τη συμφωνία. Σκεφτείτε μόνο να συνέβαινε αυτό με κυβέρνηση Παπανδρέου! Τι θα ακούγαμε...!...
Που είναι τώρα εκείνες οι άναρθρες κραυγές για τα 600 δις (!) των Ελλήνων στην Ελβετία που θα αρκούσε δήθεν να τα φορολογήσουμε αντί να ξεζουμίζουμε το Λαό;
Τώρα έχουμε προσγειωθεί στα 30 δις, άντε μέχρι 60 δις συνολικές καταθέσειςμε 60 δις, για τα οποία όμως δεν θα μας δοθεί τελικά κανένα στοιχείο!
Και προσπαθούν να το πλασάρουν στη λογική "Τι κρίμα, δεν έγινε. Ε, πάμε παρακάτω. Έχουμε κι άλλα θέματα".
Ας θυμηθούμε όμως τι έγινε:
Ποιος και πότε έβαλε πρώτος το θέμα μίας διμερούς συμφωνίας με την Ελβετία;
Ο Παπανδρέου τον Ιανουάριο του 2011, στο Νταβός, σε συνάντησή του με την Ελβετίδα πρωθυπουργό!
Και ο Παπακωνσταντίνου, επίσης στο Νταβός, σε συνάντησή του με την Ελβετίδα Υπουργό Οικονομικών!
Συμφωνούν να ξεκινήσει διμερής διαπραγμάτευση για τη φορολόγηση των Ελληνικών καταθέσεων στην Ελβετία.
Η διαπραγμάτευση προχωράει, και μετά...αγνοείται η τύχη της (τι έγινε, Βαγγέλη;)
Και έχουμε πια τα γνωστά αποτελέσματα.
Τι ζητούσαμε; Αυτά που διαπραγματεύονταν από το 2010 η Αγγλία και η Γερμανία.
Οι Ελληνες καταθέτες στην Ελβετία θα είχαν την εξής επιλογή:
Είτε η Ελβετία γνωστοποιεί επίσημα τα ονόματά τους και τις καταθέσεις τους στην Ελλάδα και η Ελλάδα ελέγχει αν έχει πληρωθεί φόρος στις καταθέσεις αυτές
Είτε - για να διατηρήσουν την ανωνυμία τους - θα πλήρωναν ένα φόρο επί του συνολικού κεφαλαίου των καταθέσεών τους (κάπου μεταξύ 20% και 40%) και η ιστορία θα τελείωνε εκεί.
Παρόμοια συμφωνία υπέγραψε η Αγγλία το 2012 μετά από 2 χρόνια διαπραγμάτευσης και την εφαρμόζει. Έχουν ήδη λάβει σύμφωνα με δημοσιεύματα 750 εκ λίρες και αναμένουν συνολικά περί το 1 δις.
Δεν είναι πακτωλός, αλλά δεν είναι και αμελητέο.
Γιατί λοιπόν δεν υπογράφουν και με εμάς οι Ελβετοί, εφόσον ζητάμε τα ίδια; Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις.
Πρώτη εξήγηση: Μετά τον Παπανδρέου και τον Παπακωνσταντίου η διαπραγμάτευση αυτή έπαψε να είναι κυβερνητική προτεραιότητα με αποτέλεσμα να χαθεί το παράθυρο ευκαιρίας, τότε που η Ελβετία πιεζόταν από παντού, να πετύχουμε την ίδια συμφωνία με τις άλλες χώρες.
Τώρα, έχοντας υπογράψει και τη συμφωνία ανταλλαγής πληροφοριών με τον ΟΟΣΑ (για μελλοντικες καταθέσεις μόνο...), γιατί να ασχοληθεί με την Ελλάδα;
Δεύτερη εξήγηση: οι Ελβετοί τα έχουν πάρει με τον χειρισμό της λίστας Φαλσιανί (Λαγκάρντ στα καθ'ημών), την οποία θεωρούν παράνομη και κλοπιμαία. Σε αντίθεση με άλλες χώρες που την πήραν και έκαναν έρευνες χωρίς να το φωνάζουν, εμείς ανεβήκαμε στα κεραμίδια, κάναμε ολόκληρη φασαρία, και στέλνουμε στο ειδικό δικαστήριο τον άνθρωπο που τη ζήτησε και την έφερε στη χώρα.
Α, ναι, και δεν έχουμε πάρει και φράγκο από όσους είναι στη λίστα.
Ρε μπας και ο Παπακωνσταντίνου είχε δίκιο όταν έλεγε ότι η λίστα μας δόθηκε από τους Γάλλους μυστικά, και μυστικά έπρεπε να γίνει η σχετική έρευνα;
Ότι δεν έπρεπε ποτέ να παραδεχτεί η Ελληνική διοίκηση πως κατείχε - και χρησιμοποιούσε! - παράνομα στοιχεία που είχαν κλαπεί από χώρα με την οποία προσπαθούσε να κάνει συνολική διμερή συμφωνία?!
Παρά το ότι η συμφωνία αυτή δεν θα μας έσωζε, είχε τεράστια σημασία για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αλλά για άλλη μια φορά, μία προσπάθεια που ξεκίνησε σοβαρά χάθηκε στο δρόμο μέσα στους αλλαλαγμούς του λαϊκισμού και την απύθμενη υποκρισία...