"Ο νόμος του Picker", δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ύστατη προσπάθεια της κας Πικερούλας, να αποκρύψει την έμφυτη τάση της στην αγαπουλίαση, καθώς και την ροπή της στην "αλλαγή ρόλων", και να δικαιολογήσει έτσι τα αδικαιολόγητα, πρώτα στον εαυτό της και μετά στους αφελής που την παίρνουν στα σοβαρά.
Ο μόνος νόμος που υπάρχει, είναι φυσικός, και είναι ο εξής: Το αρσενικό είναι θηρευτής και το θηλυκό είναι θήραμα. Ο θηρευτής οφείλει να θηρεύσει όσο πιο πολλά θηράματα μπορεί. Το να μπορείς να ξεγελάσεις το θήραμα προκειμένου να το θηρεύσεις, θα πρέπει να θεωρείται προτέρημα και όχι αξιόμεμπτο ελάττωμα (όπως στον κατάπτυστο νόμο της Πικερούλας).
Ο κατάπτυστος νόμος της Πικερούλας, με όλες αυτές τις παπαριές περί καθορισμένης τιμής γαμησιού που θα έχουν όλες οι γκόμενες και θα το δίνουν σε όποιον πληρώνει:
προτρέπει ουσιαστικά σε ένα μονίμως πληρωμένο (από την πλευρά του άνδρα) γαμήσι, χωρίς εξαιρέσεις. Κοντολογίς προτρέπει στο να δίνεται μονίμως και ανεξαιρέτως ΑΞΙΑ στις γκόμενες, έστω και αν αυτή είναι χρηματική. Τοιουτοτρόπως, προσπαθεί να παρασύρει τον θηρευτή να αγοράζει μονίμως και ανεξαιρέτως από τον "πάγκο με τα έτοιμα", ούτως ώστε να το ένστικτο του θηρευτή να αρχίσει να πέφτει σε λήθαργο, και με την καταστροφική συνέπεια όταν θέλει το αρσενικό να εκτονώσει την γεννετήσια ορμή του, να μην δρά πλέον σαν θηρευτής, αλλά να καταντήσει σαν την κυράτσα που βγαίνει για σόπινγκ και κοιτάει τις βιτρίνες.