Σε μια χωρα οπως η Αμερικη που ο θεσμος της οικογενειας εχει διαλυθει πληρως, που οι ανισοτητες εχουν ενταθει, που δεν υπαρχει ομοιογενεια στον πληθυσμο, που δεν υπαρχουν κοινα χαρακτηριστικα στη θρησκεια, στη γλωσσα, στα ηθη, τα εθιμα, που ολα εχουν εμπορικοποιηθει, που η ταυτοτητα αυτης της χωρας ειναι συνηφασμενη με τους ιμπεριαλιστικους πολεμους και την συνεχη επιβουλη στα αλλα κρατη απομυζωντας τους φυσικους τους πορους, που τα ιδανικα μεταφραζονται στο χρημα και τα υλικα αγαθα, που ο ταπεινος ειναι ο βλακας και ο εξυπνος ειναι αυτος που κερδιζει τα παντα με θεμιτους και αθεμιτους τροπους, που οι φτωχοι και αστεγοι ζουν στο περιθωριο, που η μοναξια ειναι τροπος ζωης, που το ιντερνετ τους κανει να μην βγαινουν καν απο το σπιτι, που περιμενουν τη νεα ταινια του χολιγουντ σαν σταθμο στη ζωη τους, που δεν τολμουν να αγγιξουν, να γευτουν, να συνομιλησουν, να γελασουν, αποστεωμενοι απο αληθινα αισθηματα το παιζουν cool και ανετοι αναπαραγοντας τα προτυπα που τους πλασσαρουν, στην ουσια ομως μετατρεπονται σε ψυχοπαθητικα ανθρωπακια που μπορουν καποτε οταν ωριμασουν οι συνθηκες να μετατραπουν σε σχιζοφρενεις δολοφονους. Ας ειναι καλα τα εργα τρομου που προβαλουν... Τους εχουν εκπαιδευσει καλα.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ!