Ντοκουμέντα ΝΤΡΟΠΗΣ για τη δράση των Αριστεριστών–ΚΚΕ Διεθνικά

[rafman]

Μη μου εξαντλήσετε το ραφακι μέχρι να γυρίσω!!! Είναι κι ασθενικό το παιδί!
Φιλιά από τη ΛΕΡΟ!!!

Pornopapos ΚΑΛΑ να ΠΕΡΝΑΣ και καλα μπανια αλλα

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ !!!

κοιτα τι λεει το ΚΟΜΑ 

ΜΗ ΜΟΥ ΤΑ ΧΑΛΑΣ..

 

[rafman]

ρε μαλακα αυτό έψαχνα

Με πρόλαβες κουφάλα

Κλωνε της περσονας εκτος απο καχυποπτουλη
Εισαι και ΑΡΓΟΣΤΡΟΦΟ...

Τι να πω τωρα
παρε μισο κιλο ΜΠΑΜΙΕΣ να δυναμωσεις και βαλε
και καμια "κατσαριδα" απο τα υποδηματα σου μεσα...

ΜΕΤΑ ΒΡΑΣΤΑ   

ΑΝΤΕ ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ

 

[1personanongrata]

Νίκος Πλουμπίδης: πενήντα πέντε χρόνια από τη διπλή καταδίκη και την εκτέλεσή του
Πιστός μέχρι το τέλος στο κόμμα που τον θυσίασε, Γράφει ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

Στις 25 Νοεμβρίου 1952 συλλαμβάνεται από την Ασφάλεια. Δύο ημέρες μετά ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ από το Βουκουρέστι μεταδίδει ανακοίνωση της Κ.Ε., στην οποία ο Νίκος Πλουμπίδης καταγγελλόταν ως «από 28ετίας πράκτορας» της Ασφάλειας και των Άγγλων
Η ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΝ
ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ, Η
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ
ΓΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ. Ο
ΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ,
ΑΛΛΑ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗ ΕΧΕΙ ΑΦΗΣΕΙ
ΑΝΟΙΧΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Πενήντα πέντε χρόνια μετά την εκτέλεσή του, ο Νίκος Πλουμπίδης εξακολουθεί να διατηρείται ζωντανός στις μνήμες των ανθρώπων ως το θύμα μιας διπλής καταδίκης: πρώτα και κύρια ενός μισαλλόδοξου κρατικού μηχανισμού που, στο πλαίσιο μιας ψυχροπολεμικής αντικομμουνιστικής πολιτικής, τον οδήγησε στο εκτελεστικό απόσπασμα αλλά και της ηγεσίας του κόμματος του, το οποίο τον αποκήρυξε κατηγορώντας τον ως προδότη, με βάση ανύπαρκτα αποδεικτικά στοιχεία. Και είναι κυρίως αυτή η δεύτερη καταδίκη που βρέθηκε στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, καθώς αποτελεί μια από τις τραγικές στιγμές της ιστορίας του μεταπολεμικού ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, μια ιστορία γεμάτη λαμπρές στιγμές και παράλληλα σκοτεινά σημεία.

Ας δούμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Η υπόθεση
Στις 25 Νοεμβρίου 1952 ανακοινώθηκε από τις Αρχές η σύλληψη του «από οκταετίας κρυπτόμενου κομμουνιστή Νικόλαου Πλουμπίδη» . Φυματικός λόγω των κακουχιών που είχε περάσει από τα νεανικά του χρόνια, ο Πλουμπίδης ήταν γνωστός για την ακαταπόνητη δραστηριότητά του και την ικανότητά του να παραμένει ασύλληπτος. Ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ κατά τον Μεσοπόλεμο, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής (Κ.Ε.) και στη συνέχεια του Πολιτικού Γραφείου (Π.Γ.), είχε εμπλακεί ενεργά στις εσωκομματικές διαμάχες την περίοδο 1939-1942, ενώ είχε αμφισβητήσει την ορθότητα του «ανοιχτού γράμματος» του Ζαχαριάδη, τον Οκτώβριο του 1940. Από το 1946 ανέλαβε, αρχικά με τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ Χρύσα Χατζηβασιλείου και Στέργιο Αναστασιάδη και μετά το 1949 μόνος του, την καθοδήγηση της παράνομης οργάνωσης του ΚΚΕ στην Αθήνα.

Δύο ημέρες μετά τη σύλληψη, ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ από το Βουκουρέστι μετέδωσε ανακοίνωση της Κ.Ε., στην οποία καταγγελλόταν ο Πλουμπίδης ως «από 28ετίας πράκτορας» της Ασφάλειας και των Άγγλων, υπεύθυνος για τη σύλληψη και εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη. Η ανακοίνωση βασιζόταν σε ένα ολιγοσέλιδο πόρισμα που είχε εγκρίνει το Π.Γ. τρεις μήνες πριν από τη σύλληψη και το οποίο παρέμεινε απόρρητο έως τη δεκαετία του 1990.

Το πόρισμα, βασισμένο σε εκθέσεις μελών του κόμματος που είχαν ζητηθεί από το Π. Γ., είχε μηδενική αποδεικτική αξία. Οι εκθέσεις παρουσίαζαν ελάχιστο τεκμηριωτικό υλικό, εμπλέκοντας ασημαντολογίες για το παρελθόν με ανυπόστατες υποθέσεις. Στόχος ήταν η συνολική πολιτική και ηθική εξόντωση του Πλουμπίδη. Η κατηγορία του χαφιεδισμού ακύρωνε όλη την αγωνιστική προσφορά του, καθώς άρχιζε από την ένταξή του στο κόμμα· η φυματίωση ήταν επαγγελματική κατασκευή, η ασκητικότητα έκρυβε έναν ανήθικο άνθρωπο. Ενοχοποιούνταν για όλα τα χτυπήματα της Ασφάλειας στο παράνομο κλιμάκιο της Αθήνας μετά το 1936. Παρότι μεγάλο μέρος των κατηγοριών αφορούσε τα πρόσφατα χρόνια της παρανομίας, απουσίαζε η αναφορά σε πληροφορίες ή εκτιμήσεις που προέρχονταν από την Ελλάδα Και αυτό, παρότι από την άνοιξη του 1949 με πρωτοβουλία νεαρών Επονιτών είχε δημιουργηθεί ένα δεύτερο καθοδηγητικό κέντρο, το οποίο βρισκόταν σε απευθείας επαφή με την εξόριστη κομματική ηγεσία και του οποίου ο υπεύθυνος Σταύρος Κασιμάτης διατύπωνε αμφιβολίες για τον Πλουμπίδη και τον μηχανισμό του.

Ο Πλουμπίδης δικάστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και παρέμεινε στη φυλακή έως τις 14 Αυγούστου 1954, οπότε και εκτελέστηκε. Κατά τη διάρκεια της κράτησης και δίκης, ο Ραδιοφωνικός Σταθμός συνέχισε να μεταδίδει εκπομπές καταγγέλλοντας τον «προβοκάτορα». Αμφισβήτησε ακόμη και την εκτέλεση, λέγοντας ότι ήταν σκηνοθεσία των Αμερικανών. Το ίδιο διάστημα ο Πλουμπίδης αρνήθηκε να αποκηρύξει το ΚΚΕ, διακήρυξε τον σεβασμό στις αποφάσεις του Π.Γ. ακόμη και εάν ήταν λανθασμένες, όπως στη δική του περίπτωση, και ζήτησε την υποταγή όλων, συγγενών και φίλων, σε αυτές. Παράπεμψε, τέλος, τη δικαίωσή του σε μεταγενέστερο χρόνο, όταν το κόμμα θα επανεξέταζε την υπόθεσή του. Και ο καιρός δεν άργησε να έλθει.

Η αποκατάσταση
Το 1956, μετά την καθαίρεση του Ζαχαριάδη αποφασίστηκε η επανεξέταση της υπόθεσης από επιτροπή η οποία κατέληξε σε δυο διαφορετικά πορίσματα, τα οποία συνέκλιναν στην απαλλαγή του Πλουμπίδη, την αποκατάστασή του ως μέλος του ΚΚΕ και της Κ.Ε. και στην απόδοση ευθυνών στους Ζαχαριάδη, Μπαρτζώτα και Βλαντά. Το πρώτο πόρισμα απέδιδε ευθύνες όχι μόνο στη «ζαχαριαδική κλίκα»- όπως πρότεινε το δεύτερο το οποίο και εγκρίθηκε- αλλά και σε ολόκληρη την τότε Κεντρική Επιτροπή. Και τα δύο πορίσματα έθεταν τα προβλήματα στον στενό ορίζοντα μιας συγκεκριμένης ηγεσίας και όχι στην ευρύτητα της συγκρότησης και του τρόπου λειτουργίας ενός κομματικού μηχανισμού. Οι κυρίαρχες λογικές παρέμειναν καθώς πλέον η ζαχαριαδική ηγεσία, επωμιζόταν το σύνολο των ευθυνών. Η αποκατάσταση έγινε με μια λακωνική απόφαση της Κ.Ε. το 1958, η οποία περιελάμβανε και τους Γιώργη Σιάντο και Κώστα Καραγιώργη. Και βέβαια δεν έλαβε υπόψη τα γράμματα που ο Πλουμπίδης είχε γράψει από τη φυλακή και τα οποία για πολλά χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση παρέμειναν στα χέρια της κομματικής ηγεσίας για να δημοσιευθούν μόλις το 1997 από την οικογένειά του (ΔημοσθένηςΠαπαχρίστου, Νίκος Πλουμπίδης Ντοκουμέντα Γράμματα από τη φυλακή 1953-1954 ).

Οι επιστολές
Οι επιστολές- σημειώματα από τη φυλακή συγκροτούν μια οιονεί απολογία του Ν. Πλουμπίδη απέναντι σε μια κατηγορία που δεν γνώριζε. Στις σελίδες τους υπερασπίζεται τις αποφάσεις του, ως ανώτατο κομματικό στέλεχος, σε κρίσιμα θέματα, αναδεικνύει τις διαφοροποιήσεις του ως επιλογές που συνδέονταν με τη συγκυρία και τις διαφορετικές εφαρμογές της κομματικής γραμμής. Κάποτε διαφαίνεται η θλίψη του για τη στάση του κόμματος, άλλοτε η προσωπική πικρία και το συναίσθημα της αδικίας από τους συντρόφους του.

Συναισθήματα που εξορίζει, καθώς θεωρεί ότι συσκοτίζουν τον πολιτικό χαρακτήρα της υπόθεσης, που είναι ο κυρίαρχος. Κρατώντας εμφαντικά την πίστη του στο Π.Γ. και στο κόμμα ως βασική γραμμή άμυνας, ο Πλουμπίδης διατηρεί όλα τα δικαιώματά του για το δικαστήριο της αύριον και παράλληλα κρατά γεμάτο το κιβώτιο της δικής του πορείας.

    «Μη λυπάστε, εγώ τώρα θα ησυχάσω.
    Ο θάνατος είναι μια αλλαγή της ύλης.
    Έτσι είναι», έγραφε στο τελευταίο γράμμα του

Ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης είναι λέκτορας Ιστορίας της Ιστοριογραφίας και Γ. Γρ. του Δ.Σ. των ΑΣΚΙ

 

[rafman]

Νίκος Πλουμπίδης: πενήντα πέντε χρόνια από τη διπλή καταδίκη και την εκτέλεσή του
Πιστός μέχρι το τέλος στο κόμμα που τον θυσίασε, Γράφει ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

Στις 25 Νοεμβρίου 1952 συλλαμβάνεται από την Ασφάλεια. Δύο ημέρες μετά ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ από το Βουκουρέστι μεταδίδει ανακοίνωση της Κ.Ε., στην οποία ο Νίκος Πλουμπίδης καταγγελλόταν ως «από 28ετίας πράκτορας» της Ασφάλειας και των Άγγλων
Η ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΝ
ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ, Η
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ
ΓΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ. Ο
ΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ,
ΑΛΛΑ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗ ΕΧΕΙ ΑΦΗΣΕΙ
ΑΝΟΙΧΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Πενήντα πέντε χρόνια μετά την εκτέλεσή του, ο Νίκος Πλουμπίδης εξακολουθεί να διατηρείται ζωντανός στις μνήμες των ανθρώπων ως το θύμα μιας διπλής καταδίκης: πρώτα και κύρια ενός μισαλλόδοξου κρατικού μηχανισμού που, στο πλαίσιο μιας ψυχροπολεμικής αντικομμουνιστικής πολιτικής, τον οδήγησε στο εκτελεστικό απόσπασμα αλλά και της ηγεσίας του κόμματος του, το οποίο τον αποκήρυξε κατηγορώντας τον ως προδότη, με βάση ανύπαρκτα αποδεικτικά στοιχεία. Και είναι κυρίως αυτή η δεύτερη καταδίκη που βρέθηκε στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, καθώς αποτελεί μια από τις τραγικές στιγμές της ιστορίας του μεταπολεμικού ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, μια ιστορία γεμάτη λαμπρές στιγμές και παράλληλα σκοτεινά σημεία.

Ας δούμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Η υπόθεση
Στις 25 Νοεμβρίου 1952 ανακοινώθηκε από τις Αρχές η σύλληψη του «από οκταετίας κρυπτόμενου κομμουνιστή Νικόλαου Πλουμπίδη» . Φυματικός λόγω των κακουχιών που είχε περάσει από τα νεανικά του χρόνια, ο Πλουμπίδης ήταν γνωστός για την ακαταπόνητη δραστηριότητά του και την ικανότητά του να παραμένει ασύλληπτος. Ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ κατά τον Μεσοπόλεμο, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής (Κ.Ε.) και στη συνέχεια του Πολιτικού Γραφείου (Π.Γ.), είχε εμπλακεί ενεργά στις εσωκομματικές διαμάχες την περίοδο 1939-1942, ενώ είχε αμφισβητήσει την ορθότητα του «ανοιχτού γράμματος» του Ζαχαριάδη, τον Οκτώβριο του 1940. Από το 1946 ανέλαβε, αρχικά με τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ Χρύσα Χατζηβασιλείου και Στέργιο Αναστασιάδη και μετά το 1949 μόνος του, την καθοδήγηση της παράνομης οργάνωσης του ΚΚΕ στην Αθήνα.

Δύο ημέρες μετά τη σύλληψη, ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ από το Βουκουρέστι μετέδωσε ανακοίνωση της Κ.Ε., στην οποία καταγγελλόταν ο Πλουμπίδης ως «από 28ετίας πράκτορας» της Ασφάλειας και των Άγγλων, υπεύθυνος για τη σύλληψη και εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη. Η ανακοίνωση βασιζόταν σε ένα ολιγοσέλιδο πόρισμα που είχε εγκρίνει το Π.Γ. τρεις μήνες πριν από τη σύλληψη και το οποίο παρέμεινε απόρρητο έως τη δεκαετία του 1990.

Το πόρισμα, βασισμένο σε εκθέσεις μελών του κόμματος που είχαν ζητηθεί από το Π. Γ., είχε μηδενική αποδεικτική αξία. Οι εκθέσεις παρουσίαζαν ελάχιστο τεκμηριωτικό υλικό, εμπλέκοντας ασημαντολογίες για το παρελθόν με ανυπόστατες υποθέσεις. Στόχος ήταν η συνολική πολιτική και ηθική εξόντωση του Πλουμπίδη. Η κατηγορία του χαφιεδισμού ακύρωνε όλη την αγωνιστική προσφορά του, καθώς άρχιζε από την ένταξή του στο κόμμα· η φυματίωση ήταν επαγγελματική κατασκευή, η ασκητικότητα έκρυβε έναν ανήθικο άνθρωπο. Ενοχοποιούνταν για όλα τα χτυπήματα της Ασφάλειας στο παράνομο κλιμάκιο της Αθήνας μετά το 1936. Παρότι μεγάλο μέρος των κατηγοριών αφορούσε τα πρόσφατα χρόνια της παρανομίας, απουσίαζε η αναφορά σε πληροφορίες ή εκτιμήσεις που προέρχονταν από την Ελλάδα Και αυτό, παρότι από την άνοιξη του 1949 με πρωτοβουλία νεαρών Επονιτών είχε δημιουργηθεί ένα δεύτερο καθοδηγητικό κέντρο, το οποίο βρισκόταν σε απευθείας επαφή με την εξόριστη κομματική ηγεσία και του οποίου ο υπεύθυνος Σταύρος Κασιμάτης διατύπωνε αμφιβολίες για τον Πλουμπίδη και τον μηχανισμό του.

Ο Πλουμπίδης δικάστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και παρέμεινε στη φυλακή έως τις 14 Αυγούστου 1954, οπότε και εκτελέστηκε. Κατά τη διάρκεια της κράτησης και δίκης, ο Ραδιοφωνικός Σταθμός συνέχισε να μεταδίδει εκπομπές καταγγέλλοντας τον «προβοκάτορα». Αμφισβήτησε ακόμη και την εκτέλεση, λέγοντας ότι ήταν σκηνοθεσία των Αμερικανών. Το ίδιο διάστημα ο Πλουμπίδης αρνήθηκε να αποκηρύξει το ΚΚΕ, διακήρυξε τον σεβασμό στις αποφάσεις του Π.Γ. ακόμη και εάν ήταν λανθασμένες, όπως στη δική του περίπτωση, και ζήτησε την υποταγή όλων, συγγενών και φίλων, σε αυτές. Παράπεμψε, τέλος, τη δικαίωσή του σε μεταγενέστερο χρόνο, όταν το κόμμα θα επανεξέταζε την υπόθεσή του. Και ο καιρός δεν άργησε να έλθει.

Η αποκατάσταση
Το 1956, μετά την καθαίρεση του Ζαχαριάδη αποφασίστηκε η επανεξέταση της υπόθεσης από επιτροπή η οποία κατέληξε σε δυο διαφορετικά πορίσματα, τα οποία συνέκλιναν στην απαλλαγή του Πλουμπίδη, την αποκατάστασή του ως μέλος του ΚΚΕ και της Κ.Ε. και στην απόδοση ευθυνών στους Ζαχαριάδη, Μπαρτζώτα και Βλαντά. Το πρώτο πόρισμα απέδιδε ευθύνες όχι μόνο στη «ζαχαριαδική κλίκα»- όπως πρότεινε το δεύτερο το οποίο και εγκρίθηκε- αλλά και σε ολόκληρη την τότε Κεντρική Επιτροπή. Και τα δύο πορίσματα έθεταν τα προβλήματα στον στενό ορίζοντα μιας συγκεκριμένης ηγεσίας και όχι στην ευρύτητα της συγκρότησης και του τρόπου λειτουργίας ενός κομματικού μηχανισμού. Οι κυρίαρχες λογικές παρέμειναν καθώς πλέον η ζαχαριαδική ηγεσία, επωμιζόταν το σύνολο των ευθυνών. Η αποκατάσταση έγινε με μια λακωνική απόφαση της Κ.Ε. το 1958, η οποία περιελάμβανε και τους Γιώργη Σιάντο και Κώστα Καραγιώργη. Και βέβαια δεν έλαβε υπόψη τα γράμματα που ο Πλουμπίδης είχε γράψει από τη φυλακή και τα οποία για πολλά χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση παρέμειναν στα χέρια της κομματικής ηγεσίας για να δημοσιευθούν μόλις το 1997 από την οικογένειά του (ΔημοσθένηςΠαπαχρίστου, Νίκος Πλουμπίδης Ντοκουμέντα Γράμματα από τη φυλακή 1953-1954 ).

Οι επιστολές
Οι επιστολές- σημειώματα από τη φυλακή συγκροτούν μια οιονεί απολογία του Ν. Πλουμπίδη απέναντι σε μια κατηγορία που δεν γνώριζε. Στις σελίδες τους υπερασπίζεται τις αποφάσεις του, ως ανώτατο κομματικό στέλεχος, σε κρίσιμα θέματα, αναδεικνύει τις διαφοροποιήσεις του ως επιλογές που συνδέονταν με τη συγκυρία και τις διαφορετικές εφαρμογές της κομματικής γραμμής. Κάποτε διαφαίνεται η θλίψη του για τη στάση του κόμματος, άλλοτε η προσωπική πικρία και το συναίσθημα της αδικίας από τους συντρόφους του.

Συναισθήματα που εξορίζει, καθώς θεωρεί ότι συσκοτίζουν τον πολιτικό χαρακτήρα της υπόθεσης, που είναι ο κυρίαρχος. Κρατώντας εμφαντικά την πίστη του στο Π.Γ. και στο κόμμα ως βασική γραμμή άμυνας, ο Πλουμπίδης διατηρεί όλα τα δικαιώματά του για το δικαστήριο της αύριον και παράλληλα κρατά γεμάτο το κιβώτιο της δικής του πορείας.

    «Μη λυπάστε, εγώ τώρα θα ησυχάσω.
    Ο θάνατος είναι μια αλλαγή της ύλης.
    Έτσι είναι», έγραφε στο τελευταίο γράμμα του

Ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης είναι λέκτορας Ιστορίας της Ιστοριογραφίας και Γ. Γρ. του Δ.Σ. των ΑΣΚΙ

Μπραβο ρε Persona.. εδω διαφαινεται και το ηθος των κουμουνιστων
με τα [size=15pt]συντροφικα μαχαιρωματα...[/size]

Τα ιδια εκανε και ο ΣΤΑΛΙΝ τους...

Με τον Μπελογιαννη τα ιδια εκαναν θα το δουμε στη συνεχεια...χεχεχεχε
Πρωτα θα δουμε για το παιδομαζωμα ομως....

Και για να μην λενε για πηγες ας τους τις δωσουμε

http://nonews-news.blogspot.com/2009/08/blog-post_5169.html

παρτε και την φωτο..

Και ελπιζω οτι δεν θα βλεπουν εξωγιηνους παλι....χεχεχεχε

 

[rafman]

[size=15pt]Παρτε και αυτο για να δειτε ΠΟΣΟ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΑΝΤΡΕΣ ΕΙΣΑΣΤΕ[/size]

[size=20pt]Νίκος Μπελογιάννης
[/size]
Ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν Έλληνας ηγέτης της αντίστασης κατά των Γερμανών και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ που
εκτελέστηκε το 1952 ως κομμουνιστής με την κατηγορία της κατασκοπείας. Η δίκη και η εκτέλεσή του έλαβαν μεγάλη δημοσιότητα και προκάλεσαν διεθνείς αντιδράσεις, ενώ έμειναν στην ιστορία ως παράδειγμα υπερβολικής σκληρότητας των μετεμφυλιοπολεμικών αντικομμουνιστικών διώξεων.

Η ζωή του

Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στην Αμαλιάδα το 1915. Από μικρή ηλικία εντάχθηκε στο ΚΚΕ και φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά. Το 1941 παραδόθηκε στις γερμανικές αρχές Κατοχής μαζί με άλλους αριστερούς κρατουμένους. Το 1943 κατάφερε να δραπετεύσει και εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο στο πλευρό του Άρη Βελουχιώτη. Κατά τον Εμφύλιο πόλεμο που επακολούθησε ήταν Πολιτικός Επίτροπος της 10ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού και μετά την ήττα ήταν ένας από τους τελευταίους που εγκατέλειψαν τη χώρα το 1949.

Η σύλληψη και η δίκη του

Τον Ιούνιο του 1950 επέστρεψε κρυφά στην Ελλάδα με σκοπό να ξαναφτιάξει τις οργανώσεις του παράνομου τότε ΚΚΕ στην Αθήνα, που είχαν διαλυθεί από τις συλλήψεις πολλών στελεχών του και από το φόβο. Στις 20 Δεκεμβρίου 1950 συνελήφθη και δικάστηκε με βάση το Ν. 509/1947, που θεωρούσε εγκληματική οργάνωση το ΚΚΕ και το είχε κηρύξει παράνομο.
Επίσης, κατηγορήθηκε ως κατάσκοπος της Σοβιετικής Ένωσης.

Η πρώτη δίκη του Μπελογιάννη ξεκίνησε στην Αθήνα στις 19 Οκτωβρίου 1951 με 94 κατηγορούμενους συνολικά, από το Έκτακτο
Στρατοδικείο Αθηνών στο Αρσάκειο Δικαστικό Μέγαρο. Ένας από τα μέλη του δικαστηρίου ήταν ο
Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο μετέπειτα δικτάτορας την 21η Απριλίου 1967, ως έκτακτος στρατοδίκης.
[size=18pt]Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν ο μοναδικός από τους στρατοδίκες που ψήφισε ενάντια στην θανατική καταδίκη του Μπελογιάννη.[/size]
Μετά την διεθνή κατακραυγή που ακολούθησε, ο Πλαστήρας δηλώνει ότι η απόφαση δε θα εκτελεστεί.
Στη δίκη αυτή όμως αποφασίζεται ο Μπελογιάνης και ορισμένοι άλλοι κατηγορούμενοι να παραπεμφθούν σε νέα δίκη με τη
βαρύτερη κατηγορία της κατασκοπείας, με στόχο να αναιρεθεί η αμνηστία που υποχρεώθηκε να του δώσει.
Εν τω μεταξύ στις 14 Νοεμβρίου 1951 βρίσκονται παράνομοι ασύρματοι στις περιοχές Καλλιθέας και Φαλήρου, δίνοντας
έτσι την ευκαιρία στους στρατοδίκες, για επιστράτευση του νόμου περί κατασκοπείας. Έτσι ο Μπελογιάννης και οι άλλοι
κατηγορούμενοι προσάγονται σε νέα δίκη. Η δεύτερη αυτή δίκη αρχίζει στις 15 Φεβρουαρίου 1952, ενώπιον του Διαρκούς Στρατοδικείου
Αθηνών. Ο Μπελογιάννης αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες και πρόβαλε τις πατριωτικές του ενέργειες κατά τη διάρκεια της κατοχής.
Η δίκη του πήρε μεγάλη δημοσιότητα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλη την Ευρώπη.
Έμεινε γνωστός ως «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», από ένα φρέσκο κόκκινο γαρύφαλλο που κρατούσε καθημερινά.
Ο Πάμπλο Πικάσο εμπνεύστηκε ένα διάσημο σκίτσο από την εικόνα του ανθρώπου με το γαρύφαλλο.

Η καταδίκη και η εκτέλεσή του

Παρά την παγκόσμια κινητοποίηση και συγκίνηση το δικαστήριο, αποτελούμενο αυτήν την φορά από τακτικούς στρατοδίκες, καταδίκασε
τον Μπελογιάννη και τρεις ακόμα συντρόφους του ομόφωνα σε θάνατο. Λίγο αργότερα έρχεται στη δημοσιότητα το γράμμα
του ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ Νίκου Πλουμπίδη, με το οποίο αναλαμβάνει κάθε ευθύνη για την καθοδήγηση του παράνομου
μηχανισμού του ΚΚΕ και υπόσχεται να παρουσιαστεί στις αρχές με τον όρο να μην εκτελεσθεί ο Μπελογιάννης.
[size=18pt]Ακολουθεί η διάψευση από το ΚΚΕ που χαρακτηρίζει την επιστολή «μύθευμα της αστυνομίας»[/size], ενώ αντίθετα το Υπουργείο Εσωτερικών
ανακοινώνει πως ο γραφικός χαρακτήρας της επιστολής και η υπογραφή είναι γνήσια.
[size=18pt]Στο παρασκήνιο το ΚΚΕ είχε ήδη αρχίσει να διαδίδει στις οργανώσεις του ότι ο Πλουμπίδης είναι «χαφιές». [/size]
Η επιστολή παντως δεν είχε κανένα αποτέλεσμα και η κυβέρνηση δήλωσε ότι δεν θα συναλλαγεί με τον καταζητούμενο
για κομμουνιστική δράση Πλουμπίδη.

Η θανατική καταδίκη δεν άλλαξε ποτέ, ούτε δόθηκε χάρη, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις.
Τελικά, στις 30 Μαρτίου 1952, ημέρα Κυριακή και ώρα 4.10΄ τη νύχτα, οι τέσσερις μελλοθάνατοι μεταφέρθηκαν νωρίς
το πρωί από τις φυλακές της Καλλιθέας στο στρατόπεδο του Γουδί και τουφεκίστηκαν. Η ώρα και η ημέρα της εκτέλεσης
ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστη (οι εκτελέσεις γινόταν πάντα με το πρώτο φως του ήλιου και ποτέ μέρα Κυριακή) και φέρεται
να έγινε τότε για να προλάβουν οι υπέρμαχοι της εκτέλεσης τυχόν απονομή χάριτος.

Το πολιτικό παρασκήνιο

Η δίκη και η εκτέλεση του Μπελογιάννη συνέβησαν την περίοδο που ο τότε πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας επιχειρούσε
να επιβάλει πολιτική εθνικής συμφιλίωσης. Στο πρόγραμμά του ήταν η απελευθέρωση των εκτοπισμένων και των πολιτικών
κρατουμένων και ενδεχομένως ακόμα και η νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Η ενεργοποίηση όμως του νόμου περί κατασκοπείας
και η καταδίκη του Μπελογιάννη ώθησαν τα πράγματα στα άκρα, δημιουργώντας την υπόνοια ότι η όλη υπόθεση υποκινήθηκε
από ανώτερους αξιωματικούς, ενδεχομένως και με τη στήριξη των Ανακτόρων, ώστε να τορπιλιστεί η πολιτική Πλαστήρα.
Ο ίδιος ο Πλαστήρας φέρεται να ήταν αντίθετος στις εκτελέσεις, όμως ήταν μόνος (οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί του Κέντρου,
ο Σοφοκλής Βενιζέλος, που στήριζε την κυβέρνηση Πλαστήρα, και ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν υπέρ των εκτελέσεων) και άρρωστος.
Επίσημα όμως δέψευσε ότι δεν ήταν κύριος της κατάστασης και ότι οι εκτελέσεις έγιναν χωρίς την έγκρισή του.
Η εκτέλεση Μπελογιάννη κατέφερε πλήγμα στην αξιοπιστία της κεντρώας κυβέρνησης, η οποία σε ένα από τα βασικά της
συνθήματα, την ειρήνευση, φάνηκε ανακόλουθη.

Με τον θάνατό του ο Μπελογιάννης έγινε ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της ελληνικής αριστεράς.


Λίγες μέρες μετά την εκτέλεση το όνομά του δόθηκε σε ένα χωριό στην Ουγγαρία που στέγαζε
Eλληνες πολιτικούς πρόσφυγες. Το χωριό Μπελογιάννης υπάρχει μέχρι σήμερα.

                                  RAFMAN ---> ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ Ο ΦΛΩΡΑΚΗΣ ΠΗΓΕ 28000 ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ
                                              ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΑΛΙΝΟΓΕΝΙΤΣΑΡΟΥΣ



ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΕΙΣΑΣΤΕ (ΙΣΤΟΡΙΚΑ)

ΚΑΙ ΟΤΙ Ο ΧΑΦΙΕΔΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΩΝ ΚΟΥΜΟΥΝΙΩΝ

Μην δειτε παλι εξωγηινους....

 

[rafman]

Και επιδη ειμαι σιγουρος οτι δεν θα μπορειτε να τα χωνεψετε

ΤΟ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΔΙΝΕΙ ΣΟΔΑ ΑΠΟΨΕ..

ΑΝΤΕ ΚΑΛΗ ΧΩΝΕΨΗ (ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΦΙEΔΙΖΕΤΕ}

ειναι κακο κουσουρι

ΒΙΒΕΣ

 

[1personanongrata]

πάνθηρα κάποια στιγμή που θα μεγαλώσεις θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις τη διαφορά των ξεπουλημένων στους Ρώσσους Αριστερών και αυτών οι οποίοι τίμησαν την πατρίδα και τις αξίες τους.
Οπως θα αρχίσεις επίσης να καταλαβαίνεις ότι το ξεπούλημα δεν έχει ιδεολογία.

Γρίφος: Πες μας και ποιός ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο τώρα.  Ακου οι χαφιέδες είναι μόνο ΚΚΕδες.
Πιο πίσω στην κατοχή δε σε πάω γιατί τότε δεν ήσουνα ούτε κάν σε υγρή κατάσταση....

 

RAFMAN ---> ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ Ο ΦΛΩΡΑΚΗΣ ΠΗΓΕ 28000 ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ
                                               ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΑΛΙΝΟΓΕΝΙΤΣΑΡΟΥΣ

Δηλαδη το Μπελογιαννης στην Ουγγαρια ηταν μια κωμοπολη αποτελουμενη απο 28000 ανηλικους.

 

[1personanongrata]

Δηλαδη το Μπελογιαννης στην Ουγγαρια ηταν μια κωμοπολη αποτελουμενη απο 28000 ανηλικους.

γιατί παράλογο σου φαίνεται;

 

[pristine]

Και επιδη ειμαι σιγουρος οτι δεν θα μπορειτε να τα χωνεψετε

ΤΟ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΔΙΝΕΙ ΣΟΔΑ ΑΠΟΨΕ..

ΑΝΤΕ ΚΑΛΗ ΧΩΝΕΨΗ (ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΦΙEΔΙΖΕΤΕ}

ειναι κακο κουσουρι

ΒΙΒΕΣ

Σόδα πίνεις μεγάλε μαζί με την κατσαρίδα - κι έλεγα ρε μάγκα, τι τους συμβαίνει?

Μεγάλε το όξινο περιβάλλον στο στομάχι, έχει σαν αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να δημιουργήσει ορμόνες (προκειμένου να σε προστατέψει γιατί πας για κάψιμο) - πράγμα όμως που μπορεί να έχει παρενέργειες όπως σύγχυση, παραισθήσεις, ψυχωτική συμπεριφορά κλπ.

Συμπέρασμα:
Κόψε τη σόδα, τη μαλακία και το ΤΗΛΕ-ΑΣΤΥ και έχεις σοβαρές πιθανότητες να γλυτώσεις μερικά από τα εναπομείναντα νευρωνικά δίκτυα στον μικρό εγκέφαλό σου. Επίσης κόψε το γυμναστήριο με την κατσαρίδα - πάνε για κανα καφέ καλύτερα.

 

Και για να μην λενε για πηγες ας τους τις δωσουμε

http://nonews-news.blogspot.com/2009/08/blog-post_5169.html[/quote

]

Στροφη στην ποιοτητα...

"16.8.09
H donna Λιάνη στο Don Rosario...
Πληθωρική, όπως πάντα. Μπήκε στο εστιατόριο και τρίζαν τα πατώματα.
Καφέ τιγρέ κολλητό φουστάνι με το μαύρο στρινγκάκι να διαγράφεται από μέσα. Επίσης, άσπρες μπότες που...
...ολοκλήρωναν την αίσθηση της πληθωρικής αλλά και επιθετικής γυναίκας.
Ο συνοδός, ένας πιτσιρικάς με σκουλαρικάκι. Για φάπες. Φάγανε κι οι δυο από μια τηγανιά αστακομακαρονάδα.
Η Λιάνη, ως συνήθως, συγκέντρωσε πάνω της τα βλέμματα όλων. Και τα κουτσομπολιά..."

http://nonews-news.blogspot.com/2009/08/h-donna-don-rosario.html

"15.8.09
Η Τζένιφερ Άνιστον στην Κρήτη...
19 του μηνός στην Ελούντα...
Το διάσημο κορίτσι που έχει και ρίζα ελληνική (Αναστασάκη), η Τζένιφερ, έρχεται στη χώρα μας.
Θα μείνει για 3 μέρες (από την ερχόμενη Τετάρτη, 19 του μηνός) στο...
......Elounda Beach. Το ίδιο ξενοδοχείο κατά σύμπτωση είχε διαλέξει για την ινκόγκνιτο παραμονή του πριν από λίγες μέρες και ο πρώην σύζυγος της, Μπραντ Πιτ.
Ινκόγκνιτο ήθελε την παραμονή της και η Τζένιφερ, αλλά το Nonews-ΝEWS είναι παντού..."

http://nonews-news.blogspot.com/2009/08/blog-post_5873.html

 

[pristine]

Υπόδειγμα αξιοπιστίας στη δημοσιογραφία.

 

Υπόδειγμα αξιοπιστίας στη δημοσιογραφία.

Τι θες να πεις?
Οτι δεν φαγαν αστακομακαροναδα η Donna και ο καρπαζοεισπρακτορας?

 

[rafman]

Σόδα πίνεις μεγάλε μαζί με την κατσαρίδα - κι έλεγα ρε μάγκα, τι τους συμβαίνει?

Μεγάλε το όξινο περιβάλλον στο στομάχι, έχει σαν αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να δημιουργήσει ορμόνες (προκειμένου να σε προστατέψει γιατί πας για κάψιμο) - πράγμα όμως που μπορεί να έχει παρενέργειες όπως σύγχυση, παραισθήσεις, ψυχωτική συμπεριφορά κλπ.

Μεγάλε το όξινο περιβάλλον στο στομάχι, έχει σαν αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να δημιουργήσει ορμόνες (προκειμένου να σας προστατέψει γιατί πατε για ΧΕΣΙΜΟ )

 

[rafman]

Υπόδειγμα αξιοπιστίας στη δημοσιογραφία.

Τι θες να πεις?
Οτι δεν φαγαν αστακομακαροναδα η Donna και ο καρπαζοεισπρακτορας?

ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΑΜΕ να παρουμε τα ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ απο το ΧΑΦΙΕΔΟ ΚΚΕ

Για να ειναι ΑΞΙΟΠΙΣΤΑ

 

[rafman]

Για οσους ειναι ΚΑΚΟ-ΣΤΟΜΑΧΙΑΣΜΕΝΟΙ

το μαγαζακι δινει και COCA COLA

Προστατευει και απο την Διαρεια....χεχεχεχεχε

BIBEΣ

 

[Enforcer]

Διαρεια...

Αμόρφωτε λουστράκο

 

[Καινούργιος]

rafman τώρα εσύ χύνεις κιόλας;!
Να σε ρωτήσω και θέλω ειλικρινή απάντηση:
Κάτι καλύτερο δεν έχεις να κάνεις;
Πραγματικά ποιο το νόημα όσων γράφεις αφού οι ΚΚΕ στον πούτσο τους σε γράφουν,πιστεύεις να αλλάξουν ας πούμε ή να παραδεχτούν το δίκιο σου(υποθέτοντας οτί έχεις); 
Eίστε μερικοί εδώ μέσα άλλο πράγμα,ψυχιατρικά περιστατικά και μου το έλεγε ο πατέρας μου:γιατρός να γίνεις αγόρι μου!!!

 

[pristine]

Μεγάλε το όξινο περιβάλλον στο στομάχι, έχει σαν αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να δημιουργήσει ορμόνες (προκειμένου να σας προστατέψει γιατί πατε για ΧΕΣΙΜΟ )

Το έχεις ξεκατινιάσει το καημένο - δεν το λυπάσαι?

 

[rafman]

πάνθηρα κάποια στιγμή που θα μεγαλώσεις θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις τη διαφορά των ξεπουλημένων στους Ρώσσους Αριστερών και αυτών οι οποίοι τίμησαν την πατρίδα και τις αξίες τους.
Οπως θα αρχίσεις επίσης να καταλαβαίνεις ότι το ξεπούλημα δεν έχει ιδεολογία.

Γρίφος: Πες μας και ποιός ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο τώρα.  Ακου οι χαφιέδες είναι μόνο ΚΚΕδες.
Πιο πίσω στην κατοχή δε σε πάω γιατί τότε δεν ήσουνα ούτε κάν σε υγρή κατάσταση....

Για σου περσονα με την ξερολιαση σου....
Πες μας και εσυ τι ησουνα στην κατοχη !!!

ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΤΟΝ ΑΝΕΤΡΕΨΕ Ο ΧΑΦΙΕΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ (ΕΙΜΑΣΕ ΟΚ) !!

AYTO δεν σημαινει οτι οι Κουκουεδες δεν ειναι ΧΑΦΙΕΔΕΣ..
ειναι και παραειναι....

Αλωστε TO THREAD εχει σκοπο να δειξει τα ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ του ΚΚΕ
σου ειπα να φτιαξεις THREAD για την χουντα αλλα αρνηθηκες...

Τι να κερασω ?