centrino
Μέλος
- Εγγρ.
- 6 Φεβ 2008
- Μηνύματα
- 6.210
- Like
- 657
- Πόντοι
- 146
και γιατι να σωθει ενας ας πουμε σαραντάρης ο οποιοσ η εχει κανει πολλα εγκληματα η δεν δουλεψε ποτε στην ζωη του από δικη του επιλογή από έναν εξηνταρη που δουλευε και δουλευει παραγωγικα η μη επι 35 χρονια
και όταν λες υποβοηθουμενη αυτοκτονια εννοεις προφανως ηθελημενη
δεν νομιζω στο 90%
εκτος το ανηθικο των προτασεων για τους αδυνατους και τους γερους υπαρχουν και πρακτικα προβλήματα
πως θα κατσουν σπιτι που καθεται ολη η οικογενεια αν δεν δουλευουν
ποιος θα τους φροντιζει σπιττι υα γινει αν πεταχτουν οι γεροι σε μια οικογενεια που επιβιωνει από την συνταξη τους
ποιος θα προσεχει στο ιδιο σσπιτι τα παιδια αν δουλευουν οι γονεις
βεβαια αλλοιμονο αν γινουμε γαλλια η ιταλια και διαλέγουμε ποιοι ζουν ποιοι πεθαινουν
στην γαλλια ακουσα ότι το αποφασιζει ομαδα βιοηθικής
φανταστείτε να εχουν αρωστησει από κορονοιο ο αδελφος σας που είναι ανεργος τριανταρης και ο πατερας σας 60 χρονων με τον μοναδικο μισθο του σπιτιου 1500 ευρω και πρεπει να αποφασισετε σε ποιον θα δοθεί η μοναδικη θεση μεθ που υπαρχει;
αν εχουν ιδιες πιθανότητες επιβίωσης
αν 60 40 %η ο ενας μπροστα η ο άλλος
αν ο πατερας 25 και ο αδελφος 75
και στην τελευταια περιπτωση αν ΕΣΕΙΣ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ αποφασιζε και όχι μια ξενη ομαδα θα ηταν μια τρομακτικη αποφαση
φανταστείτε να αποφασίζατε να νοσηλευτεί ο αδελφος και να λεγατε στον πατερα
αντι να ερθεις σπιτι,που να σε βαλουμε μπορει να μας κολλησεις δεν αυτοκτονεις μονοςσου η θα σου βρουμε και μια βοηθεια
Αυτά που περιγράφεις είναι οντως σημαντικά ζητήματα που όμως όλες οι κοινωνίες σε κατάσταση πολέμου και ανθρωπιστικής κρίσης αναγκάστηκαν να απαντήσουν διαχρονικά επιλέγοντας πάντα την μεγιστοποίηση των πιθανοτήτων της μακροχρόνιας επιβίωσης της κοινότητας και όχι το πρόσκαιρο συναισθηματισμό.