Με την εξαίρεση των τρολ που κολλάνε το ένσημο και γνωστών γραφικών περιπτώσεων κομματόσκυλων, απορώ γιατί περιπλέκουμε ένα απλούστατο θέμα:
Βάσει της χθεσινής έκθεσης του ΕΟΔΥ "από την έναρξη της επιδημίας έχουν καταγραφεί συνολικά 12.710 θάνατοι. Το 95.2% είχε υποκείμενο νόσημα ή/και ηλικία 70 ετών και άνω."
ΕΑΝ λοιπόν κάποιος σε ιδεολογικό επίπεδο θεωρήσει ότι η πολιτεία δικαιούται να "σώζει" δια της βίας τους πολίτες της ανεξαρτήτως της θέλησης τους με την επιβολή εμμέσως ή αμέσσως καταναγκαστικών ιατρικών πράξεων, ΤΟΤΕ κατ αρχήν εκείνοι για τους οποίους υπάρχει σκοπιμότητα εμβολιασμού για λόγους αυτοπροστασίας και στους οποίους θα πρέπει να εστιαστούν όλα τα μέτρα συμμόρφωσης είναι όσοι έχουν βιολογικό προφίλ αντίστοιχο με αυτό το 95.2% όσων πέθαναν.
ΟΛΑ τα υπόλοιπα είναι απλά ψευδο-επιστημονικές μπούρδες, σκοπιμότητες και σοφίσματα.
Η τοποθέτηση πορδοσάλτε περί πληρωμής των νοσηλίων ΜΕΘ από τους μη εμβολιασμένους θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα ανάλυσης κέρδους-ζημιάς το οποίο μπορεί να επεκταθεί (και όχι μόνον σε όσους πχ κάνουν extreme sports , είναι χοντροί, δεν κάνουν τακτικά προληπτικές εξετάσεις, καπνίζουν κτλ κτλ):
Ποιοί είναι οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επιτάσσουν την μακροχρόνια "δωρεάν" νοσηλεία για οποιοδήποτε λόγο του Χ ασθενούς σε ΜΕΘ με τεράστιο οικονομικό κόστος όταν οι πιθανότητες επιβίωσής του είναι ελάχιστες βάσει της βιβλιογραφίας? Γιατί δεν τραβάμε απλά τα καλώδια για να εξοικονομήσουμε φράγκα? Τι όφελος έχω ως κοινωνία να νοσηλεύσω σε πανάκριβες εντατικές, και στην συνέχεια σε επίσης πανάκριβα κέντρα αποκατάστασης, έναν 80χρονο με κοβιντ όταν το προσδόκιμο επιβίωσής του είναι τα 82 χρόνια? Γιατί η κοινωνία να επιβαρύνεται παρέχοντας ισόβια στήριξη σε μη παραγωγικά ελατωματικά της μέλη (διανοητικά καθυστερημένους, τετραπληγικούς κτλ)?