savass, δεν πρόκειται να πάρεις απάντηση.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι τα ποσοστά θνητότητας του κοβιντ είναι κάτω από το 0.2% και ότι το ποσοστό κοβιντ νοσηλευομένων σε σχέση με τα επιβεβαιωμένα κρούσματα στον δυτικό κόσμο είναι κάτω από 4%.
Συνεπώς το άνω όριο θνητότητας του κοβιντ υπό τις χειρότερες δυνατές συνθήκες δεν μπορεί να υπερβεί το 4% (με πάνω από το 90% αυτού του 4% να αφορά γέρους και ευπαθεις δηλαδή ανθρώπους με μικρό υπολειπόμενο προσδόκιμο ζωής). Επιπλέον γνωρίζουμε ότι το σύνολο όσων έχουν την οποιαδήποτε μακροχρόνια επίπτωση από τον κόβιντ και επιβίωσαν συμπεριλαμβάνεται σε αυτό το 4% διότι δεν έχει καταγραφεί σε καμία μελέτη στον δυτικό κόσμο από όσες έχω διαβάσει περιστατικό που το κοβιντ να έχει αφήσει κουσούρια σε ασθενείς που δεν νοσηλεύτηκαν.
Το βασικό ερώτημα λοιπόν είναι το γιατί οι πολίτες θεωρούν απολύτως φυσιολογικό να φυλακίζεται και να ταλαιπωρείται το 96% του πληθυσμού χωρίς να ζητείται από εκείνο το max 4% που όντως κινδυνεύει να περάσει βαριά την αρρώστια να λάβει το παραμικρό επιπρόσθετο μέτρο αυτοπροστασίας.
Κατ αναλογία : Θα δεχόσουν αν ο διπλανός σου αλλά όχι εσύ ήταν άρρωστος να πάρεται αναγκαστικά και οι δύο το ίδιο φάρμακο?
Για τους απλουστατους λογους που στους εχουν εξηγησει 200 φορες αλλα το μυαλο σου δεν λεει να εμπεδωσει...οτι πρωτον δεν ξερεις προκαταβολικα ποιος μπορει να κινδυνεψει και ποιος οχι και δευτερον οτι ολα αυτα τα στατιστικα που παραθετεις και που προφανως βασιζονται στις πουτσες του Ιωαννιδη ειναι με καραντινες και μασκες.
Αλλα ενταξει ζηταω πολλα απο εναν ανθρωπο που προτεινε σοβαρα τη λυση της ευθανασιας για να αντιμετωπιστει το προβλημα....
Προβάλεις απλώς την γνωστή αναλογία επιβεβαιωμένων κρουσμάτων προς νοσηλευομένους στον γενικό πληθυσμό - και η αναγωγή δίνει το χειρότερο δυνατό σενάριο: 4% = επιβιώσαντες με μόνιμες/μακροχρόνιες επιπτώσεις + θάνατοι.
Οι μάσκες, οι καραντίνες και όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία απολύτως επίπτωση.
Βασικά πράγματα. Τόσο βασικά που αν είχα πρωτοετή πτυχιακό φοιτητή που να έκανε το σχόλιο σου, σε δικό μου μάθημα δε θα περνούσε ποτέ.
Στην Ελβετία αλλά και αλλού εφαρμόστηκε ήδη η συγκαταθέση ή μη του ασθενή για διασωλήνωση, δηλαδή η παθητική ευθανασία.