Παντως σχετικα με την "αλητεια" που λεγαμε πιο πανω και που την αναδιδουν τα παλια γιαπωνεζικα,θα μου επιτρεψετε να εχω λιγο διαφορετικη αποψη...
Εμας,στο λυκειο, μας "κοβοταν" το αιμα απο μια παρεα "αλητοβιων" με Sachs Hercoules 125...."Ερχονται τα ζακς-ερχονται τα Ζακς..." και πεταγομασταν δυο μετρα πανω στα πεζοδρομια....Οποιοι παλιοι ,κατι θα θυμουνται...
Τα μπολντορια και λοιπα σουπερ μπαικς της εποχης,ηταν οι αδιαφιλονικητοι ηρωες της καφατεριας με τα ντεβιλ τους τα ελευθερα και το ανοικτο πουκαμισο να φαινεται το σταυρουδακι....Ολοι μαζευομαστε στην Αυρα να θαυμασουμε περασματα και φασαρια,αλλα μολις εσκαγε το 900SS του "λελεκα" απο τους Αγιους με το χαρακτηριστικο κροταλισμα του θεικου V-2 με τις desmo κεφαλες,οι "μαγκες" με τα μπολντορια και τα Ζ-900 και τα μεγαλα Σουζουκι,τους επιανε βηχας και ....ρυθμιζανε ζιγκλερ....
Απο τότε τα Ντουκάτι ήταν μηχανές για καφετέρια
Ηταν όντως πολύ καλές μοτοσυκλέτες - οταν δουλεύανε
Οχι όμως και αλητεία τα Ντουκάτι. Μάλλον εστετ. Κυριως λόγω αυξημένου κόστους αλλα και περιορισμένης αξιοπιστίας.
Αλητεία είναι το Bol Dor με κομμένες εξατμίσεις να ξυπνάει τους "νοικοκυραίους", αλαφρωμένο απο τα περιττά (φλοκάτη αντι σέλλας) και με τύπο χαιτά χωρις κράνος να το πηγαίνει τέρμα.
Οι αναμνησεις που έχω εγω ειναι πιο πολύ με παλιά Γιαπωνέζικα - BolDor, GS, Ζ και GPz, RD, RGV, ΧΤ 550 (θεϊκό μηχανάκι)
Απο Ευρωπαικά μόνο απο BMW και Guzzi έχω αναμνήσεις. Αλλα θυμάμαι και ένα Ducati Pantah που κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 80 άραζε κοντά στο σπίτι μου, εξωτικό, δεν το πλησιάζαμε καν.
Ολες οι σχολές έχουν κάτι να δώσουν. Στόχος ειναι πριν πεθάνουμε να τις γνωρίσουμε όλες.
Και εχω κολλήσει με τα Ευρωπαικά και γουστάρω κιόλας. Αλλα θα ήθελα ενα γιαπωνέζικο παλιό και έμπειρο.
Απο αυτά που παρα λίγο να κλείσουνε όλη την Ευρωπαική αλλα και την Αμερικάνικη βιομηχανία μοτοσυκλεττών