Κρίσεις Πανικού

[koloteroritas]

Δε βρισκω πουθενα στηριγμα σε κατι τοσο οδυνηρο. Ζω απο ενα νοικι και καθομαι ολη μερα σπιτι. Προφανως δε μου αρεσει αλλα οποιος εχει παθει τετοιο πραγμα ξερει.

Με το να κάθεσαι σπίτι και να κλαίς την μοίρα σου δεν θα λύσεις το πρόβλημα ,ούτε θα λύσεις το πρόβλημα με μαγικές συνταγές και γιατροσόφια. Πήγαινε σε κάποιον γιατρό.

 

[Motardos]

Φιλε απλα συνεβησαν αυτα. Και μενα οποιος μου λεγε τετοια ιστορια πριν 5 χρονια θα του λεγα ξεκολλα ολα στο μυαλο σου ειναι και σιγα τα λαχανα θα του λεγα. Τωρα που το παθα ειμαι μεσα σε λαβυρινθο. Σε χτυπαει εκει που δε το περιμενεις αυτο χωρις να σκεφτεσαι κατι κακο. Εντωμεταξυ το χα παθει μια φορα στο σουπερ μαρκετ και τωρα οτι και να μου χαρισεις δε μπαινω καν μεσα σε κανενα σουπερ μαρκετ. Γενικα σε πιανει φοβος μη το παθεις και μπροστα σε αλλους. Λεφτα για γιατρους δεν εχω οπως και δεν εχω ουτε ασφαλεια. Ζω απο ενα νοικι που παιρνω τσιμα τσιμα και εχω ενα δικο μου σπιτακι.

 

[flirter]

Τύπε πάνε σε ένα γιατρό που κάθεσαι και ψάχνεις λύσεις στο bou.

Lexotanil & zanax παίρνει η μισή Αθήνα

Σε περίπτωση κατάθλιψης φίλε μου δεν αρκούν τα φάρμακα αυτά τα οποία μάλιστα η μισή Αθήνα τα παίρνει πολλές φορές χωρίς σωστές δόσεις σε σημείο εξάρτησης πολλές φορές όταν γίνεται χρόνια και διαρκής χρήση.
Αυτά που λειτουργούν για βελτίωση της διάθεσης και εξαφάνιση (εντελώς), των ψυχοσωματικων συμπτωμάτων(πόνος στο στομάχι, τικ, μυϊκές συσπασεις, στυτικής δυσλειτουργίες, είναι τα αντικαταθλιπτικά. Μεγάλη σημασία έχει :
1. Η επιλογή μετά δοκιμών ή αν είναι σωστός και έμπειρος ο γιατρός, με την πρώτη, της κατάλληλης αρχικής δόσης και της κατάλληλης χημικης δραστικής ουσίας, διότι αντικαταθλιπτικά υπάρχουν διαφόρα με διαφορετικές ουσίες ανά κατηγορία αντικαταθλιπτικων.
2. Η επιλογή της κατάλληλης δόσης όταν θα εμφανιστούν τα πρώτα θεραπευτικά αποτελέσματα.
3. Η ψυχολογική στήριξη του ασθενή ώστε να μην διακόψει την θεραπεία με την παραμικρη παρενέργεια που τις περισσότερες φορές είναι ασήμαντη και εξαφανίζεται μετά από λίγες μέρες λήψης του φαρμάκου.
Για να μην κουράσω πολύ μου δίνεται η ευκαιρία να πω ότι οι μεγαλουπόλεις έχουν κατοίκους που σημαντικό ποσοστό αυτών εμφανίζουν μετά από λίγα χρόνια διαμονης, λίγο ή πολύ στρες και καταθλιπτική διάθεση. Πολλοί που αυτές τις μέρες θα πάνε στην επαρχία θα διαπιστώσουν ότι θα νιώθουν εκεί λιγότερο αγχωμενοι και με καλύτερη διαθεση λόγω βέβαια του μειωμένου ή ανύπαρκτου θορύβου από την κινηση των αυτοκινήτων και των μοτοσικλετών. Εν τω μεταξύ τα λεγόμενα "κλαστηρια, με τις πειραγμενες εξατμίσεις και οι προκλητικοί αναβάτες τους μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν.

 

[flirter]

Καταρχήν πας σε ψυχολόγο με την προϋπόθεση ότι διαθέτεις φράγκα μιας και είναι
ακριβή και μακρόχρονη διαδικασία με πολύ αμφίβολα αποτελέσματα.

Εαν με τον ψυχολόγο δεν ξεπεράσεις το πρόβλημα (το πιο πιθανό) ,μιας και συνήθως
αυτά τα προβλήματα έχουν βιολογική βάση, πας σε ψυχίατρο.

Η φαρμακευτική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων (αγχωδών διαταραχών) δεν γίνεται με ζανάξ και φάρμακα αυτής
της κατηγορίας (βενζοδιαζεπίνες) όπως προαναφέρθηκε ,αυτά τα φάρμακα έχουν ένδειξη για ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ αντιμετώπιση
υπέρμετρου άγχους. Η φαρμακευτική αντιμετώπιση γίνεται είτε με μια κατηγορία φαρμάκων που λέγεται "εκλεκτικοι αναστολεις επαναπροσληψης σεροτονινης" (παροξετίνη ,σετραλίνη ,φλουβοξαμίνη κ.α.) ,είτε με βενλαφαξίνη (συνήθως σε συνδυασμό με μιρταζαπίνη) ,είτε με βουσπιρόνη η οποία ανήκει σε διαφορετική κατηγορία.

Αυτά τα φάρμακα έχουν αργό χρόνο δράσης οπότε προσωρινά μπορεί να συνταγογραφηθεί και ζανάξ ή κάποιο παρόμοιο.
Επίσης πρέπει να λαμβάνονται για διάστημα τουλάχιστον 8 μηνών.     

Πολύ καλή και σωστή η άποψη σου.

 

[priksarxidis]

Φιλε απλα συνεβησαν αυτα. Και μενα οποιος μου λεγε τετοια ιστορια πριν 5 χρονια θα του λεγα ξεκολλα ολα στο μυαλο σου ειναι και σιγα τα λαχανα θα του λεγα. Τωρα που το παθα ειμαι μεσα σε λαβυρινθο. Σε χτυπαει εκει που δε το περιμενεις αυτο χωρις να σκεφτεσαι κατι κακο. Εντωμεταξυ το χα παθει μια φορα στο σουπερ μαρκετ και τωρα οτι και να μου χαρισεις δε μπαινω καν μεσα σε κανενα σουπερ μαρκετ. Γενικα σε πιανει φοβος μη το παθεις και μπροστα σε αλλους. Λεφτα για γιατρους δεν εχω οπως και δεν εχω ουτε ασφαλεια. Ζω απο ενα νοικι που παιρνω τσιμα τσιμα και εχω ενα δικο μου σπιτακι.

πηγαινε στον ψυχιατρο του ικα (θα σου δωσει τα φαρμακα που αναφερθηκαν εδω αλλα πηγαινε να στα δωσει αυτος). θα κουμπωσεις το χαπακι σου θα πας σουπερμαρκετ 1,2,3,5,10 φορες την 11η θα πας χωρις εχοντας το χαπακι μαζι σου για παν ενδεχομενο

 

[flirter]

Φίλε μου, μετά από όσα έγραψες, το πιο πιθανό είναι να έχεις κατάθλιψη. Κακώς δεν πήγες άμεσα στον γιατρό. Θα είχες ξεμπερδεψει εδώ και 4 χρόνια. Μην το αφήνεις άλλο και σε ταλαιπωρεί. Είναι η κλασσική περίπτωση παραίτησης που ακολουθούν αρκετοί και ο λόγος είναι το ταμπού που επικρατεί στην Ελληνική κοινωνία με το κρέμασμα της ταμπελας :τρελός. Από το να καπνίζεις και να πινεις, λύση που εφαρμοζουν πολλοί Έλληνες που έχουν το ίδιο ταμπού, πήγαινε στον γιατρό να ξεμπερδεψει το συντομότερο. Μία είναι η ζωή μας. Μην την ταλαιπωρεις ενώ υπάρχει λύση και μάλιστα απλή και όχι πολυέξοδη. Έχεις χάσει αρκετό χρόνο. Μην χάνεις περισσότερο.
Καλά έκανες και έφυγες από την δουλειά.
Μπορείς να βρεις σύντομα άλλη με λίγο καλύτερο ψάξιμο. Γκομενες υπάρχουν αλλά μην πολύ ασχολείσαι στην παρούσα φάση. Αν σου έρθει καλώς να έρθει. Αρκεί να μην έχει ταμπού και να είναι δίπλα σου.
Σταμάτα σε πρώτη φάση καφέδες(νούμερο 1 παράγοντας για εκδήλωση αγχωδους συμπεριφορας ειδικά σε μεγάλη ή κακής ποιότητας κατανάλωση και σε ώρες απογευματινές και βραδυνές), αν πίνεις, που μάλλον πίνεις, ξενύχτια, φαγητό ανθυγιεινο και ξαναξεκινα σιγά σιγά χόμπι και αθλητισμο. Ύπνος νωρίς μεταξύ 10-12. Θα δεις πολύ σημαντική διαφορά, στο υπογράφω, από τις πρώτες μέρες.
Το μασάζ επίσης θα σε βοηθήσει να χαλαρώσεις νου και σώμα και να μπορείς να ξεκολλήσεις και να μιλήσεις παράλληλα βγάζοντας τα προβλήματα που έχεις κράτησει μέσα σου. Στα κέντρα le massage στην Αθήνα κάνουν 45' συνεδρίες με 10ευρω.
Για να μιλήσεις σε κάποιον ειδικο που θα σε κατευθύνει μπορεί να πάρεις σε γραμμή βοήθειας(Τηλ 197).  Πολλοί έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις. Μην κολλάς και ξεκινά αύριο να ψαξεις να βρεις κάποιον να σε βοηθήσει.

 

[Διαγραμμένο μέλος 157994]

Γενικά οι κρίσεις πανικού προέρχονται και από τις διατροφικές συνήθειες..Πχ πολλοί καφέδες είναι ότι χειρότερο..Επίσεις οι πολλές σκέψεις για διάφορα θέματα που μας βασανίζουν..Γενικά είναι ένα ξέσπασμα που περνάει μόνο του...Εγώ το έπαθα μία φορά πριν αρκετά χρόνια και κόντεψα να τρελαθώ γτ δεν ήξερα τι ήταν..

 

[spanios78]

ρε φιλε,τωρα σοβαρα μιλας,μετα απο 5 χρονια ζητας βοηθεια?
δλδ τοσα χρονια τι εκανες?
εχεις σιγουρα κανει ολες της εξετασεις,η απλα εχεις παει σε ενα καρδιολογο και σου ειπε οκ?
αυτο για να αποκλεισουμε πρωτα οτιδηποτε οργανικο,απο κει ξεκιναμε...
σε ψυχιατρο πηγες?σε ψυχολογο...
ετσι οπως τα περιγραφεις,δειχνεις οτι πασχεις απο αγχωδει διαταραχη πανικου,και καταθληψη..
γιατι δε παιρνεις φαρμακα,δοκιμασες και δεν σε βοηθησαν...
τι περιμενεις να ακουσεις εδω...
ενα πραγμα θα σου πω...
οταν πηγα στο ψυχιατρο,και μου εξηγησε ακριβως τι εχω,βγηκα χαρουμενος απο γιατρο μετα απο πολυ καιρο..
10 χρονια ειμαι σε αγωγη,με τα πανω και τα κατω του..μη νομιζεις δλδ οτι στα λεμε ετσι,οι οτι εισαι ο μονος..
φιλε βρες ενα καλο γιατρο,που να εχετε επικοινωνια,και πηγενε.οσο το αφηνεις μεγαλωνει.
δεν εισαι τρελος,ενα κοινο προβλημα εχεις,που εχει ο μισος πλυθησμος στης μερες μας...
ασε που δε το λενε,κατσε εξω απο ενα φαρμακειο,και δες ποσοι βγαινουν με αγχολυτικα και αντικαταθλιπτικα...

 

[spanios78]

Σε περίπτωση κατάθλιψης φίλε μου δεν αρκούν τα φάρμακα αυτά τα οποία μάλιστα η μισή Αθήνα τα παίρνει πολλές φορές χωρίς σωστές δόσεις σε σημείο εξάρτησης πολλές φορές όταν γίνεται χρόνια και διαρκής χρήση.
Αυτά που λειτουργούν για βελτίωση της διάθεσης και εξαφάνιση (εντελώς), των ψυχοσωματικων συμπτωμάτων(πόνος στο στομάχι, τικ, μυϊκές συσπασεις, στυτικής δυσλειτουργίες, είναι τα αντικαταθλιπτικά. Μεγάλη σημασία έχει :
1. Η επιλογή μετά δοκιμών ή αν είναι σωστός και έμπειρος ο γιατρός, με την πρώτη, της κατάλληλης αρχικής δόσης και της κατάλληλης χημικης δραστικής ουσίας, διότι αντικαταθλιπτικά υπάρχουν διαφόρα με διαφορετικές ουσίες ανά κατηγορία αντικαταθλιπτικων.
2. Η επιλογή της κατάλληλης δόσης όταν θα εμφανιστούν τα πρώτα θεραπευτικά αποτελέσματα.
3. Η ψυχολογική στήριξη του ασθενή ώστε να μην διακόψει την θεραπεία με την παραμικρη παρενέργεια που τις περισσότερες φορές είναι ασήμαντη και εξαφανίζεται μετά από λίγες μέρες λήψης του φαρμάκου.
Για να μην κουράσω πολύ μου δίνεται η ευκαιρία να πω ότι οι μεγαλουπόλεις έχουν κατοίκους που σημαντικό ποσοστό αυτών εμφανίζουν μετά από λίγα χρόνια διαμονης, λίγο ή πολύ στρες και καταθλιπτική διάθεση. Πολλοί που αυτές τις μέρες θα πάνε στην επαρχία θα διαπιστώσουν ότι θα νιώθουν εκεί λιγότερο αγχωμενοι και με καλύτερη διαθεση λόγω βέβαια του μειωμένου ή ανύπαρκτου θορύβου από την κινηση των αυτοκινήτων και των μοτοσικλετών. Εν τω μεταξύ τα λεγόμενα "κλαστηρια, με τις πειραγμενες εξατμίσεις και οι προκλητικοί αναβάτες τους μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν.

φιλε συμφωνω σε ολα οσα εχεις γραψει.εισαι γιατρος?
εχω και γω ενσταση για τα φαρμακα,πρωτον ειναι λαθος να δινουν ονομασιες φαρμακων δημοσια,
οτι και να παρει θα πρεπει να το παρει με συνταγη γιατρου,και ΜΟΝΟ.
να ακολουθει πιστα της οδηγιες και τη δοσολογια που του εχουν δωσει,και να εχει καλη επικοινωνια με το γιατρο του.
και φυσικα δεν τα κοβει μονος του,μεγα λαθος που κανουν πολλοι..και μετα φτου κι απ την αρχη...

 

[ggthd]

Δε γνωρίζω λεπτομέρειες για τις κρίσεις πανικού.
Το άγχος στην Ελλάδα του 2017 πάντως είναι αναπόφευκτο.
Άλλοι χρωστάνε, άλλους τους χρωστάνε και δε μπορούν να καλύψουν υποχρεώσεις, άλλοι έχουν θέματα με οικογένεια, παιδιά σκυλιά, άλλοι γαμιούνται στη δουλειά και μένουν απλήρωτοι, άλλους τους κερατώνει η γυναίκα τους (μη γελάτε πολλοί το παίρνουν κατάκαρδα)
Αν κάποιος δουλεύει πολύ και υπό πίεση π.χ. είναι λογικό να εμφανίζονται τέτοια φαινόμενα..
Πιστεύω θέλει βοήθεια απο ψυχολόγο και σωστή διαχείριση άγχους, σίγουρα τα κλισέ που λένε κάνε γυμναστική, φάε καλά δεν αρκούν αν κάποιος δεν έχει χρόνο για αυτά

 

[ggthd]

Ολα ξεκινησαν αφου επιασα δουλεια σε μια εταιρεια, υπηρχε παρα πολυ ασχημο κλιμα γενικα, ο ενας κοιταζε πως θα φαει τον αλλον. Αλλο να σας το λεω κι αλλο να το ζειτε. Γνωρισα και μια γκομενιτσα εκει μεσα αλλα μου την εκανε, τα εφτιαξε με τον προισταμενο. Ολο αυτο με ζημιωσε παρα πολυ. Για να μη τα πολυλογο σχολαω μια μερα και παθαινω τη πρωτη κριση. Το πιο τρομακτικο πραγμα που μπορει να νιωσει καποιος. Παραιτηθηκα απο τη δουλεια και απο τοτε δε μπορω να κανω τιποτα στη ζωη μου. Εχω γινει φοβικος. Ημουν παρα πολυ δραστηριο ατομο, αθλητικος, κοινωνικος, δουλευταρας, ειχα χομπυ γκομενες κτλ. Απο τοτε εχω κλειστει στον εαυτο μου, φοβαμε να βγω 50 μετρα απ το σπιτι μου, να παω να δουλεψω, να κανω απλα καθημερινα πραγματα. Παθαινω κρισεις στα καλα του καθουμενου. Εχω κανει ιατρικες εξετασεις, εχω μιλησει σε ειδικους, χαπια δε παιρνω με κανουν να αισθανομαι τρελος. Τζιφος ολα, εδω και πεντε χρονια τραβαω μανικι. Οι δικοι μου καμια συμπαρασταση γιατι νομιζουν οτι τα κανω ψεμματα. Δε βρισκω πουθενα στηριγμα σε κατι τοσο οδυνηρο. Ζω απο ενα νοικι και καθομαι ολη μερα σπιτι. Προφανως δε μου αρεσει αλλα οποιος εχει παθει τετοιο πραγμα ξερει.

ok τώρα το διάβασα αυτό. Σίγουρα δεν είναι κατάθλιψη τύπε με εμφάνιση κρίσεων παράλληλα;

 

[ZeroHedge]

Αγχωδης διαταραχη πρεπει να ειναι που συνοδευεται με κρισεις πανικου, συνδιαζεται προφανως με ψιλο-καταθλιψη .Γιατροι δεν ειμαστε να κρινουμε αλλα ο φιλος πρεπει να παει αμεσα σε γιατρο-ψυχιατρο και να κανει θεραπεια με την καταλληλη αγωγη (αντικαταθλιπτικα) ! Επισης επιβαλλεται να αλλαξει τροπο ζωης(Διατροφη-Ασκηση-Βολτες-Δραστηριοτητες-Παρεες),επισης για το προβλημα του πρεπει να μιλαει σε καποιον ειδικο-ψυχολογο ωστε να αλλαξει λιγο τροπους σκεψης- αντιμετωπισης αγχους!

 

[kosamf]

Πριν 2 καλοκαιρια ημουν σε τόσο κακη ψυχολογικη κατασταση που πιστευα οτι θα παθω κατι (σωματικο).
Το αισθανομουν οτι δεν παιζει να την βγαλω καθαρη...

Για εκτονωση, ξυρισα το κεφαλι μου [1η φορα ever] και μερικες μερες αργοτερα εμφανιστηκε ενας πολυ ασχημος ερεθισμος του δερματος. Καποιοι γιατροι διεγνωσαν ψωριαση. Τελικα, εβαλα κατι αλοιφες και υποχωρησε σε 2 μερες => Μαλλον οχι ψωριαση, αλλά συνδυασμος φρεσκο-ξυρισμενου κεφαλιου και κακης ψυχολογίας.

Δευτερον, συστηθηκα με τις κρισεις πανικου...
Δεν ειχα ξαναπαθει ποτέ (ισως πολυ μικρος, αλλά το θυμαμαι σαν ονειρο) => Αμεση συνδεση με την κακη ψυχολογία!
Εκτοτε, παροτι εχω ερθει στα ισια μου ψυχολογικα, ξερω οτι:
Ζεστη + πολυκοσμία σε μικρο χωρο + καφες εσπρεσσο => ΠΟΥΤΣΑ!

Οντας εξαιρετικα ευδιαθετος, το περασμενο καλοκαιρι (δλδ εναν χρονο μετα την εμφανιση των πρωτων κρισεων), βρεθηκα σε φιλικο σπιτι, σε νησι. Ειχαν τραπεζι.
Εχοντας πιει εναν καφέ, βρεθηκα σ' ενα πολυ μικρο χωρο τραπεζαρίας, χωρις αερα, με νταλα ζεστη, περιτριγυρισμενος - στριμωγμενος απο δεκαδες ατομα, κι επρεπε να φερθω φυσιολογικα => Με πολυ μεγαλο κόπο εφαγα 2-3 μπουκιες και, σε διαστημα 2 ωρων, άλλες τοσες.
Νομιζα οτι πεθαινω καθε δευτερολεπτο. Ηξερα οτι δεν θα παθω τπτ, αλλά και μονο η σκεψη μιας λιποθυμιας, μπροστα σε τόσα ατομα (σσ δεν ημουν κολλητος με ολους), με φρικαρε ακομα περισσοτερο, και μ' επιανε ακομα πιο εντονη δυσφορία. Τεσπα, δεν εγινε κατι. Αλλά ηταν η χειροτερη και πιο παρατεταμενη κριση πανικου που 'χω παθει.

Συμπερασματα:
- Αν μπεις στο κλαμπ των κρισεων πανικου, δεν βγαινεις ποτέ. Ασχετως καταθλιψης ή μη, καλης ή κακης ψυχολογιας. Αρκει να γινει το κλικ => Μετα, ζεις μ' αυτο.
(το ιδιο ισχυει με γαστρεντερικα προβληματα κ.α., που σε βρισκουν λιγο πριν τα 30 και μενουν εκει δια παντος/ σ' ο,τι με αφορά, το ιδιο ισχυει για το τσουξιμο στο πρωινο κατουρημα- μετα απο κατι μικροβιακια που με ειχε "φιλοδωρησει" η Ντανιελλα...)
- ΟΧΙ εσπρεσσο. Σ' αυτο ειμαι καθετος, μετα απο συζητησεις με φιλους που εχουν παρομοια προβληματα.
Προσωπικα, πινω καφέ (διαφορους, ΚΑΙ εσπρεσσο) αλλά οχι οταν ξερω οτι θα ερθω σε επαφη με κοσμο, ή θα πρεπει να κανω μια δουλεια και να φερομαι σαν κανονικος ανθρωπος.
- Μια λυση ειναι τα χαπια. Θα μπορουσα να παιρνω, γτ μού ειχε συνταγογραφησει ενας γιατρος (δεν πηγα επι τουτου, αλλά για αναβολη/τρελοχαρτο). Αν και τα ειχα στο συρταρι μου, δεν τα ακουμπησα. Οχι τοσο για τις παρενεργειες (οι οποίες δεν ειναι δραματικες), αλλά επειδη θελω να βιωνω το οτιδηποτε μου συμβαινει- ακομη και τα ασχημα. Πχ, προτιμω να κουμανταρω τις κρισεις πανικου εγω ο ιδιος, με οποιον τροπο μπορω, κι οχι να εξαρτωμαι απο τη Χημεια. 

 

[Nikos_Nikolai92]

Καταλαβαίνω τι είναι να έχει κανείς κρίσεις πανικού, είμαι ομοιοπαθής. Δεν θα πω τον λόγο που μου ξεκίνησαν γιατί είναι πολύ άσχημος, αλλά έγινε πριν χρόνια. Μετά κόπασε και εδώ και κάνα 3αρι χρόνια ξαναεμφανιστηκε. Τράβηξα μεγάλο ζόρι, τόσο άγχος που δεν μπορούσα να βγω απ'το σπίτι μου, κυριολεκτικά. Τώρα είναι πιο καλά, αλλά έχω δρόμο μπροστά μου ακόμα.

Από αυτά που έχεις γράψει, έχεις παρόμοιο πρόβλημα. Λες ότι είσαι έτσι 5 χρόνια τωρα. Να ξέρεις ότι αν δεν κάνεις κάτι για να το καταπολεμησεις, δεν θα αλλάξει τίποτα. Αυτό είναι νόμος. Έχεις χάσει ήδη χρόνια από τη ζωή σου, είναι κρίμα.

Αυτό που θα συμβούλευα, είναι να αρχίσεις να διορθώνεις την κατάσταση. Θα είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να πιέσεις τον εαυτό σου. Ο ψυχολόγος είναι μια καλή λύση. Επιπλέον, ξεκινά δραστηριότητες. Πήγαινε για τζόγκινγκ , εγγράψου σε κάποιο γυμναστήριο, κάνε μαθήματα αυτοάμυνας, μάθε νέους χορούς, πήγαινε σε κάποιο σεμινάριο που θα σε ωφελήσει, βγες έξω με φίλους (αν υπαρχουν) και πες τους το πρόβλημα σου. Γενικά να βρίσκεσαι κοντά σε κόσμο. Όσο μεγάλη κι αν είναι η κρίση πανικού, δεν θα πάθεις ΤΙΠΟΤΑ! :-)

 

[aaa1980]

φιλε πήγαινε σε εναν γιατρο (ψυχιατρο)δεν είναι ντροπή...ψαξε έναν καλό και τράβα μόνο σε καλό θα σου βγει...και μην ακους ψυχιατρο και τρελαίνεσαι ενας γιατρος ειναι που θα σε βοηθησει να λύσεις το προβλημα υγείας που έχεις.

 

[ΚΑΥΤΗ ΣΑΡΑΝΤΑΡΑ]

παθαινα κρισεις πανικου μολις ανεβαινα στο αυτοκινητο που οδηγουσε ο πρωην συζηγος μου...ηταν ενα πολυ φτιαγμενο σπορ  και συνηθιζε να τρεχει πανω απο 200 χλμ μμε τα παιδια μας μεσα...βριζοντας τους υπολοιπους οδηγους..

καποια στιγμη με το που ανεβαινα στο αμαξι του εστω κι αν πηγαινε μεσα στην πολη με 50χλμ....εγω ενιωθα ενα πολυ δυσαρεστο συναισθημα σα να παρελυε το στομαχι μου σταδιακα και να πηγαινε προς την κοιλια....σε δευτερολεπτα με επιαναν κραμπες στα εντερα  και φρικτοι πονοι..κατι σα σπαστικη κολιτιδα δηλ...

αποτελεσμα?δε μπορουσα να ταξιδεψω...ουτε για μιση ωρα...

δε πηγα ποτε σε ψυχολογο γιατι συνηθιζω να δουλευω μονη μου με τον εαυτο μου βλεποντας τι φταιει....

ειχαμε καποιο ατυχημα πριν πολλα χρονια ...βραδυ τουμπαρε το αμαξι κι επεσε αναποδα σε χαντακι...για δευτερολεπτα δεν ανοιγανε οι πορτες και βγηκαμε αποτο πορτ μπαγκαζ ενω το αμαξι ειχε παρει φωτια...

τοτε νομιζα οτι αφου γλιτωσαμε με λιγες γρατζουνιες κι εκεινο απο τα χωματα μεχρι να βγουμε απο το χαντακι στο δρομο ..ολα καλα....αλλα δεν ηταν ετσι..

το υποσεινηδητο παιζει τρελλα παιχνιδια..

3 χρονια μετα πηρε αλλο αμαξι παλι πειραγμενο..και καποια στιγμη του εβαλε μεμβρανες σκουρες στα τζαμια ....μολις μπηκα μεσα ενιωσα σα να εμπαινα σε ταφο..σα να κατεβηκε μια βαρια κουρτινα μεσα μου....χωρις να καταλαβαινω τοτε το γιατι ενιωσα ετσι...

η ψυχολογια μου γυρισε πισω στο ατυχημα οταν ενιωσα το σκοταδι κι εμενα να μην μπορω να βγω απο το αμαξι...

το προβλημα μου το ελυσα αλλαζοντας τη ζωη μου ριζικα και πετωντας απο αυτην ανθρωπους που μου δημιουργουσανε προβληματα...

επισης εμαθα να οδηγω ...γιατι μεχρι τοτε δε με αφηνε λεγοντας οτι οι γυναικες ειναι ηλιθιες και δε κανουν για οδηγηση...


τωρα πλεον εχω εγω το τιμονι και στη ζωη μου και στο αμαξι μου ...και μπορει η ζωη μου να μην ειναι ροδινη αλλα την οριζω εγω...και φυσικα εχω ξεχασει τι θα πει κριση πανικου...

 

[iuakoya]

τωρα πλεον εχω εγω το τιμονι και στη ζωη μου και στο αμαξι μου ...και μπορει η ζωη μου να μην ειναι ροδινη αλλα την οριζω εγω...και φυσικα εχω ξεχασει τι θα πει κριση πανικου...

Respect!!!

 

[SPORT200]

κρισεισ πανικου,επιλοχιοσ καταθλιψη,καταθλιψη  κ αλλεσ λαλακιεσ την συγχρονησ εποχησ...

ξεσαλεματα τα λεμε στο χωριο μου....

 

[ZoReN]

Φίλε σε καταλαβαίνω σε αυτό που περνάς μιας και περνάω κρίσεις ανα κάποια διαστήματα. Σε κάποια πράγματα που σου είπαν κάποια μέλη πιο πριν έχουν δίκιο. Κοιτά να κάνεις μια πιο ξεκουραστη ζωή μακριά από καταχρήσεις ( τσιγάρα ποτά καφέδες κοκα κολεσ).βόλτες στις φύση μακριά από τη βαβουρα τις πόλης. Αυτά για αρχή. Αν δε μειωνονται τότε καλό είναι να βρεθείς με γιατρό. Περισσότερο πρέπει να ψάξεις μέσα σου να δεις τι φταίει συ πως μπορείς να το ξεπεράσεις. Μπορείς να το ξεπεράσεις χωρίς φάρμακα

 

[STAVROS6969]

Ολα ξεκινησαν αφου επιασα δουλεια σε μια εταιρεια, υπηρχε παρα πολυ ασχημο κλιμα γενικα, ο ενας κοιταζε πως θα φαει τον αλλον. Αλλο να σας το λεω κι αλλο να το ζειτε. Γνωρισα και μια γκομενιτσα εκει μεσα αλλα μου την εκανε, τα εφτιαξε με τον προισταμενο. Ολο αυτο με ζημιωσε παρα πολυ. Για να μη τα πολυλογο σχολαω μια μερα και παθαινω τη πρωτη κριση. Το πιο τρομακτικο πραγμα που μπορει να νιωσει καποιος. Παραιτηθηκα απο τη δουλεια και απο τοτε δε μπορω να κανω τιποτα στη ζωη μου. Εχω γινει φοβικος. Ημουν παρα πολυ δραστηριο ατομο, αθλητικος, κοινωνικος, δουλευταρας, ειχα χομπυ γκομενες κτλ. Απο τοτε εχω κλειστει στον εαυτο μου, φοβαμε να βγω 50 μετρα απ το σπιτι μου, να παω να δουλεψω, να κανω απλα καθημερινα πραγματα. Παθαινω κρισεις στα καλα του καθουμενου. Εχω κανει ιατρικες εξετασεις, εχω μιλησει σε ειδικους, χαπια δε παιρνω με κανουν να αισθανομαι τρελος. Τζιφος ολα, εδω και πεντε χρονια τραβαω μανικι. Οι δικοι μου καμια συμπαρασταση γιατι νομιζουν οτι τα κανω ψεμματα. Δε βρισκω πουθενα στηριγμα σε κατι τοσο οδυνηρο. Ζω απο ενα νοικι και καθομαι ολη μερα σπιτι. Προφανως δε μου αρεσει αλλα οποιος εχει παθει τετοιο πραγμα ξερει.

Φιλε σε καταλαβαινω απολυτα, δεν εισαι τρελλος, ενα συγκενικο μου προσωπο ειχε αναλογο προβλημα και βρηκε την λυση με ψυχολογο και εβδομαδιαιες συνεδριες, Μαλιστα ειχε παει και σε ψυχιατρο που του ειχε χορηγησει και καποια φαρμακα, Δεν ειναι κακο, μην το βαζεις κατω.