οι μη-καπνιστές που εκτίθενται σε καπνό στο χώρο εργασίας ή στο σπίτι έχουν 1,2-1,4 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα συγκρητικά με εκείνους που δεν εκτίθενται. Ο επιπλέον κίνδυνος φαίνεται να είναι μικρός αλλά το παθητικό κάπνισμα αφορά το 40% του ενήλικου πληθυσμού γεγονός που το καθιστά σημαντικό περιβαλλοντικό καρκινογόνο. Το παθητικό κάπνισμα επιδρά βλαπτικά στα μικρά και μεγάλα αγγεία αυξάνοντας κατά 25-60% τον κίνδυνο εμφάνισης στεφανιαίας νόσου σε μη-καπνιστές και κατά 60-100% τον κίνδυνο αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου, με περισσότερο επιρρεπείς τους άνδρες.
Σχετικά με τα αποφρακτικά πνευμονικά νοσήματα, η παθητική έκθεση στον καπνό αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης βρογχικού άσθματος κατά 50% περίπου. Οι ήδη πάσχοντες από άσθμα, και ιδίως οι γυναίκες, που δεν καπνίζουν αλλά εκτίθενται σε καπνό στην εργασία ή στο σπίτι, παρουσιάζουν αυξημένο αριθμό παροξυσμών της νόσου, αυξημένη χρήση φαρμάκων, μειωμένη αναπνευστική λειτουργία και χειρότερη ποιότητα ζωής σε σχέση με εκείνους που δεν έχουν έκθεση. Επιπρόσθετα, το παθητικό κάπνισμα αυξάνει κατά 1,5 έως 2,5 φορές τον κίνδυνο εμφάνισης χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας σε μη-καπνιστές, ενώ στους ήδη πάσχοντες που έχουν σταματήσει το κάπνισμα, η έκθεση σε περιβάλλον καπνού σχετίζεται με επιδείνωση των συμπτωμάτων, της αναπνευστικής λειτουργίας και της ποιότητας ζωής. Η σχέση του παθητικού καπνίσματος με τα ανωτέρω νοσήματα είναι δοσοεξαρτώμενη που σημαίνει ότι όσο βαρύτερη και μεγαλύτερης διάρκειας στο 24ωρο είναι η έκθεση τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος εμφάνισης του νοσήματος.
Η παθητική έκθεση στον καπνό κατά την ενδομήτριο ζωή αλλά και μετά τη γέννηση έχει βλαπτικές επιδράσεις στην υγεία των παιδιών. Το κάπνισμα της μητέρας κατά την εγκυμοσύνη, ενεργητικό ή παθητικό, σχετίζεται με έκτοπο κύηση, αποβολή, πρόωρο τοκετό, μικρό βάρος γέννησης, υποπλασία των πνευμόνων, ανώμαλη ανάπτυξη εγκεφάλου και αιφνίδιο θάνατο νεογνου.
Παιδιά προσχολικής ηλικίας που εκτίθενται στον καπνό του τσιγάρου των γονέων τους, εμφανίζουν κατά 70-90% αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης βρογχικού άσθματος, χρόνιας βρογχίτιδας και οξέων λοιμώξεων αναπνευστικού συστήματος (ιγμορίτιδα, φαρυγγίτιδα, μέση ωτίτιδα, βρογχίτιδα, πνευμονία, φυματίωση), ενώ εκείνα που πάσχουν από βρογικό άσθμα παρουσιάζουν σοβαρότερης μορφής νόσο. Τα παιδιά σχολικής ηλικίας έχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος όταν ζουν σε περιβάλλον καπνού. Από τα ανωτέρω καθίσταται σαφές ότι το παθητικό κάπνισμα είναι ένας σημαντικός περιβαλλοντικός παράγοντας κινδύνου νόσησης και θανάτου σε ενήλικες και παιδιά. Είναι όμως και ένας παράγοντας που με τα κατάλληλα μέτρα και την ενημέρωση του κοινού μπορεί και πρέπει να περιορισθεί.
<<Ογκολογική Μονάδα ΓΠΠ Ιατρικής Σχολής Αθηνών>>
το να αμφισβητεί κάποιος τις βλαβερές συνέπειες του παθητικού καπνίσματος είναι τουλάχιστον αστείο και ανώριμο.αφού όμως κανείς δεν απαγορεύει στον καπνιστή να καπνίσει στον ιδιωτικό του χώρο ,πού είναι το πρόβλημα?ως λαός είμαστε πιο μάγκες/έξυπνοι από τους άλλους που το απαγόρευσαν ?αν αύριο σας έλεγε το ασφαλιστικό σας ταμείο ό,τι θα αυξάνονταν οι ασφαλιστικές κρατήσεις επείδή καπνίζετε θα το κόβατε ή όχι?(η ερώτηση μη σας φαίνεται άσχετη..πολύ σύντομα οι εισφορές υγείας θα καθορίζονται από τον τρόπο ζωής του καθενός..δε μπορεί ένας βαρύς καπνιστής-κινούμενη βόμβα- να πληρώνει τα ίδια με τον μη καπνιστή)
