giorgiodelafuentes
Μέλος
- Εγγρ.
- 23 Δεκ 2012
- Μηνύματα
- 122
- Κριτικές
- 8
- Like
- 9
- Πόντοι
- 1
Αλλοδαποί Ιστορίες μεταναστευτικής τρέλας
arxidas 74
Μέλος
- Εγγρ.
- 8 Ιουν 2015
- Μηνύματα
- 9
- Like
- 0
- Πόντοι
- 0
αντε ρε παραλιμνιε περιμενουμεεεεεεε
Επισκέπτης
Νίπλης
Ανώτατος
- Εγγρ.
- 4 Απρ 2013
- Μηνύματα
- 71.360
- Like
- 75.453
- Πόντοι
- 12.756
μας εχεις γραψει στ αρχιδια σου τυπε , καμια ενημερωση....
Επισκέπτης
Μολις αναχωρισε από την οικια μου η εκ Πορτογαλίας "συντροφος" μου. Σοφία το ονομα της. Δυστυχως σήμερα ειχα καποια ασχημα νεα απο την Ελλάδα. Κατι η κουραση από τη δουλεια, κατι ο "αγώνας" με τη Σοφία και τα νέα απο την πατριδα, δεν ειμαι σε θέση να συνεχισω προς το παρον το λογοτεχνικό μου εργο. Πινω λοιπόν την μπυρα μου και διαβαζω τις ανησυχιες των αγαπητών συμφορουμιτων για το που θα αποταμιευσουν τα ευρω τους. Συμπασχω μαζι τους απόψε, μεχρι να με παρει ο υπνος. Αυριο δεν δουλευω, αν δεν μπεκρουλιαζω με κανα Πολωνό, θα εχουμε συνεχεια.
Επισκέπτης
Στο μαγαζί πρώτος ηρθε ο Σταύρος που εκτελούσε χρέη μάγειρα όσο ο άλλος ήταν διακοπές στην Ελλάδα. Ειχε να κάνει μεγαλη προετοιμασία εκεινη τη μέρα και ηρθε νωρίτερα. Του ειπα τα νέα μου. Μετα ήρθε η Σαντρα. Μόλις της ειπα τι μου είχε συμβει άρχισε να ψαχνει στο internet για να μου βρει κάποιο φτηνο ξενοδοχείο ή hostel. Τελικα βρήκε ένα hostel μια ωρα μακριά από το μαγαζι. 14 ευρώ η μερα και θα κοιμόμουν σε ένα δωματιο με αλλα 18 ατομα. Ειχα ξανά κοιμηθει σε hostel πριν πολλα χρονια στο Αμστερνταμ και δεν μου άρεσε. Δυο βραδιά αντεξα εκει μέσα, μετα τα μάζεψα και πηγα σ΄ένα ξενοδοχειο. Φτηνο χωρις πολυτέλειες, αλλα ειχα την ησυχία μου.
Σιγα μην εδινα 14 ευρω και να τρώω στη μαπα μεθύστακες, μεταναστες και αφραγκους τουρίστες. Αρνηθηκα.
-Και τι θα κανεις, με ρωτησε η Σάντρα.
-Θα κοιμηθώ εδώ αποψε και αύριο βλεπουμε.
Αυτό και εκανα. Η Σάντρα μου εφερε ένα στρώμα, σεντονια, μαξιλάρι και μια κουβερτα. Όταν τέλειωσε η δουλεια κλείδωσα το μαγαζί, εστρωσα το “κρεβάτι” μου και αφού ήπια μερικες μπύρες την επεσα να κοιμηθώ στο εστιατοριο. Το πρωτο βράδυ δεν κοιμηθηκα καλά. Εκανε κρυο και εκεί που ειχα βάλει το στρωμα με χτυπούσε ένα φως που αφηναν τα βράδια αναμμένο. Το πρωι με ξύπνησε η γυναικα που ερχόταν να καθαρισει το εστιατοριο μια Πολωνέζα στα 50+ Ειχα κλειδωσει κι αφήσει το κλειδι στην κλειδωνιά οποτε δεν μπορούσε να ανοιξει. Την άκουσα όμως που προσπαθουσε, σηκωθηκα και της άνοιξα. Δεν περιμενε να βρει κάποιον να κοιμαται μέσα στο μαγαζι.
Τις επομενες μέρες ή μαλλον νύχτες οργανωθηκα καλυτέρα. Μετέφερα το στρώμα σε άλλη θεση για να μη με κτυπάει το φως. Η Σάντρα μου έφερε ακομα μια κουβέρτα και ειπα στην Πολωνέζα καθαριστρια να ερχετε λίγο αργοτερα για να μην με ξυπναει νωρίς. Όταν εφευγαν αφεντικά και προσωπικο, κλείδωνα την πορτα, κουβαλούσα το στρωμα μου από το υπόγειο πανω, το εστρωνα, επινα μερικές μπυρες, εσκαγα κι ένα μπάφο και την επεφτα για υπνο. Το πρωι σηκωνόμουν, επερνα το πρωινό μου και ή επινα καφέ στο μαγαζι ή “έβγαινα” για καφε.
Το πρόβλημα ηταν το μπάνιο. Τις 2 πρωτες μερες δεν εκανα μπάνιο, αλλα δεν μπορείς να εισαι απλυτος, όταν μάλιστα δουλευεις σε κουζίνα. Βρηκα όμως την λύση. Επερνα κουβάδες, εβαζα χλιαρό νερο κι εκανα μπάνιο στο υπογειο που ηταν τα ψυγεία και οι αποθηκες. Μετα τραβούσα τα νερα προς το λούκι. Ηταν λιγο ταλαιπωρία, κρυωνα, αλλα δεν είχα άλλη επιλογη.
Κάθε μέρα εψαχνα στο internet αγγελιες για σπιτια ή επερνα τηλεφωνα φίλους και γνωστους μήπως μου βρουν κατι, ώσπου την εκτη μέρα που κοιμομουν στο μαγαζί, η Κάτια η Ρωσίδα που ειχε δουλεψει για λιγο διαστημα στην κουζινα, με πηρε τηλεφωνο.
Στο σπιτι που εμενε ενας γνωστος της Ρωσσος, εψαχναν συγκατοικο. Προσφέρθηκε μαλιστα να με συνοδεύει ως εκει και να με βοηθήσει στη συνεννόηση, αφου τα γερμανικά μου ηταν και είναι για τον πουτσο.
Με δεχτηκαν εύκολα. Το σπιτι ήταν μεγαλο. Ειχα ένα υπνοδωμάτιο σχετικα μεγάλο, με διπλο κρεβάτι, μια τηλεοραση, ένα γραφείο και μια ντουλαπα στο δωμάτιο. Υπηρχε επίσης το μπανιο, η κουζινα, ευρυχωρη κι ένα μεγάλο σαλονι, που τα μοιραζόμουν με τον Ρώσο κι έναν πιτσιρικα Ιταλό. Μετα από 8 μηνες στο Βερολινο ειχα δικο μου “σπιτι”.
Με τους συγκατοικους δεν ειχα και ουτε εχω ακομα και σημερα πολλα-πολλα. Όπως όταν εμενα και με τις δυο αδελφές που με φιλοξενουσαν, ειχαμε διαφορετικα ωραρια και παρολο που μενουμε στο ιδιο σπιτι, σπανια βλεπομαστε. Ουτε παρεα κανουμε. Το Ρωσο αν και αυτος μεσολαβησε να ερθω εδώ, δεν τον πολύ-γουσταρω. Ο Ιταλος μου είναι πιο συμπαθης.
Αφού λοιπον ειχα βολευτει με το σπίτι ειχα και τη δουλεια, τι μου ελειπε ? Μια καινουργια σχέση, αλλα πριν από αυτό λίγες μερες διακοπες στην Ελλάδα.
Σιγα μην εδινα 14 ευρω και να τρώω στη μαπα μεθύστακες, μεταναστες και αφραγκους τουρίστες. Αρνηθηκα.
-Και τι θα κανεις, με ρωτησε η Σάντρα.
-Θα κοιμηθώ εδώ αποψε και αύριο βλεπουμε.
Αυτό και εκανα. Η Σάντρα μου εφερε ένα στρώμα, σεντονια, μαξιλάρι και μια κουβερτα. Όταν τέλειωσε η δουλεια κλείδωσα το μαγαζί, εστρωσα το “κρεβάτι” μου και αφού ήπια μερικες μπύρες την επεσα να κοιμηθώ στο εστιατοριο. Το πρωτο βράδυ δεν κοιμηθηκα καλά. Εκανε κρυο και εκεί που ειχα βάλει το στρωμα με χτυπούσε ένα φως που αφηναν τα βράδια αναμμένο. Το πρωι με ξύπνησε η γυναικα που ερχόταν να καθαρισει το εστιατοριο μια Πολωνέζα στα 50+ Ειχα κλειδωσει κι αφήσει το κλειδι στην κλειδωνιά οποτε δεν μπορούσε να ανοιξει. Την άκουσα όμως που προσπαθουσε, σηκωθηκα και της άνοιξα. Δεν περιμενε να βρει κάποιον να κοιμαται μέσα στο μαγαζι.
Τις επομενες μέρες ή μαλλον νύχτες οργανωθηκα καλυτέρα. Μετέφερα το στρώμα σε άλλη θεση για να μη με κτυπάει το φως. Η Σάντρα μου έφερε ακομα μια κουβέρτα και ειπα στην Πολωνέζα καθαριστρια να ερχετε λίγο αργοτερα για να μην με ξυπναει νωρίς. Όταν εφευγαν αφεντικά και προσωπικο, κλείδωνα την πορτα, κουβαλούσα το στρωμα μου από το υπόγειο πανω, το εστρωνα, επινα μερικές μπυρες, εσκαγα κι ένα μπάφο και την επεφτα για υπνο. Το πρωι σηκωνόμουν, επερνα το πρωινό μου και ή επινα καφέ στο μαγαζι ή “έβγαινα” για καφε.
Το πρόβλημα ηταν το μπάνιο. Τις 2 πρωτες μερες δεν εκανα μπάνιο, αλλα δεν μπορείς να εισαι απλυτος, όταν μάλιστα δουλευεις σε κουζίνα. Βρηκα όμως την λύση. Επερνα κουβάδες, εβαζα χλιαρό νερο κι εκανα μπάνιο στο υπογειο που ηταν τα ψυγεία και οι αποθηκες. Μετα τραβούσα τα νερα προς το λούκι. Ηταν λιγο ταλαιπωρία, κρυωνα, αλλα δεν είχα άλλη επιλογη.
Κάθε μέρα εψαχνα στο internet αγγελιες για σπιτια ή επερνα τηλεφωνα φίλους και γνωστους μήπως μου βρουν κατι, ώσπου την εκτη μέρα που κοιμομουν στο μαγαζί, η Κάτια η Ρωσίδα που ειχε δουλεψει για λιγο διαστημα στην κουζινα, με πηρε τηλεφωνο.
Στο σπιτι που εμενε ενας γνωστος της Ρωσσος, εψαχναν συγκατοικο. Προσφέρθηκε μαλιστα να με συνοδεύει ως εκει και να με βοηθήσει στη συνεννόηση, αφου τα γερμανικά μου ηταν και είναι για τον πουτσο.
Με δεχτηκαν εύκολα. Το σπιτι ήταν μεγαλο. Ειχα ένα υπνοδωμάτιο σχετικα μεγάλο, με διπλο κρεβάτι, μια τηλεοραση, ένα γραφείο και μια ντουλαπα στο δωμάτιο. Υπηρχε επίσης το μπανιο, η κουζινα, ευρυχωρη κι ένα μεγάλο σαλονι, που τα μοιραζόμουν με τον Ρώσο κι έναν πιτσιρικα Ιταλό. Μετα από 8 μηνες στο Βερολινο ειχα δικο μου “σπιτι”.
Με τους συγκατοικους δεν ειχα και ουτε εχω ακομα και σημερα πολλα-πολλα. Όπως όταν εμενα και με τις δυο αδελφές που με φιλοξενουσαν, ειχαμε διαφορετικα ωραρια και παρολο που μενουμε στο ιδιο σπιτι, σπανια βλεπομαστε. Ουτε παρεα κανουμε. Το Ρωσο αν και αυτος μεσολαβησε να ερθω εδώ, δεν τον πολύ-γουσταρω. Ο Ιταλος μου είναι πιο συμπαθης.
Αφού λοιπον ειχα βολευτει με το σπίτι ειχα και τη δουλεια, τι μου ελειπε ? Μια καινουργια σχέση, αλλα πριν από αυτό λίγες μερες διακοπες στην Ελλάδα.
Επισκέπτης
Καθως περιμεναμε την επιστροφή του μαγειρα εκλεισα εισητηρια για Ελλάδα. Νοσταλγουσα το χωριο. Μου ελειπαν οι φιλοι, η μάνα μου, τα φαγητα της, τα σκυλια μου. το XT, οι μεζέδες και το μπεκρουλιασμα στο καφενειο-ψησταριά του χωριου.
O μαγειρας επεστρεψε στην δουλειά. Ημουν ο πρωτος που τον υποδεχτηκε στο εστιατοριο. Ειχα παει νωριτερα για αυτό το λογο. Παρόλα οσαν ειχαν γινει μεταξυ μας τον παραδεχόμουν σαν μαγειρα. Μπορεί να ηταν μαλακας αλλα ήταν καλος στη δουλειά. Από αυτόν εμαθα πολλα. Δυστυχώς δεν εκατσε πολύ ακομα στο μαγαζι. Τρωγόταν με τα αφεντικα, περισσότερο με τον Σταύρο και μια μερα μας ανακοινώσε την αποχώρηση του.
Καινούριος μαγειρας ηρθε. Μεχρι να μαθει τα κατατοπια και να προσαρμοστεί, η περισσότερη δουλεια περνουσε από τα χεριά μου. Εκανα υπομονη και το μονο που σκεφτομουν ηταν η μερα που θα εμπαινα στο αεροπλανο για Ελλάδα. Αργουσε όμως να μπει στο νόημα και τους ρυθμους της δουλειας. Ο Νίκος ειπε μια μερα : Ρε Θάνο, μηπως να το ανεβαλες για κανα δυο βδομαδες το ταξίδι ? Ουτε να το σκάφτεσαι, του απαντησα. Θα στρωσει με τον καιρο. Κάθε μερα που περναει προσαρμοζεται κι εγω δεν βλέπω την ωρα που θα φτασω στο χωριο μου.
Κι επιτελους ηρθε η μερα που περιμενα.
Πριν πάω στη δουλεία έστειλα sms στην Τατιάνα να μου βρει τη διαδρομή από μια πλατεία ως το αεροδρόμιο. Πετούσα στις 6.15 το πρωί και σκόπευα μετά τη δουλειά να πιω μια μπύρα έξω και μετά να πήγαινα στο αεροδρόμιο. Μου έστειλε το sms κατά τη διάρκεια της μέρας. Δουλεια πολύ δεν ειχε εκεινη η μέρα και κατά τις 10.30 ήμουν εξω από την κουζινα. Πλύθηκα όπως όπως στις τουαλέτες του εστιατοριου, αλλαξα κι άραξα στο bar να πιω μια μπύρα. Χαιρετησα τον καινουριο μαγειρα και τον λαντζιέρη που εφευγαν.
Κατά τις 12 και αφού ειχα πιει 2 μπυρες ειχα μεινει εγω και η Σάντρα. Τη χαιρετησα και το κοψα με τα πόδια ως το σταθμό του τρενου. Κατεβηκα και πήρα το λεωφορείο που θα με πηγαινε ως ένα bar που αραζα με την Αφροδίτη. Εκατσα στο bar στη θεση που καθόμουν όταν πηγαιναμε με την Αφροδίτη. Παρήγγειλα μια μπυρα. Η κοπελα που δουλευε με θυμηθηκε. Με ρώτησε τι κανω και που είναι η φίλη μου. Της ειπα ότι η φιλη μου είναι καλά κι εγω φευγω για διακοπές στην Ελλάδα. Αφου με ρώτησε αν θα επιστρεψω, μου ευχήθηκε καλά να περασω και καλη επιστροφή.
Ρούφηξα την μπύρα και βγηκα στο δρομο. Λεωφορείο, αναμονή, άλλο λεωφορείο και παλι αναμονη για το επομενο λεωφορείο. Εφτασα στο αεροδρομιο κατά τις 3 και κατι. Ευτυχώς βρηκα ένα καναπε και την επεσα για ύπνο. Κοιμήθηκα καμια ώρα. Όταν ξυπνησα πηρα καφέ, ένα μπουκαλακι νερο κι ένα κρουασαν. 10 ευρω. Γαμω τα αεροδρομια και τις τιμές τους.
Αφιξη στην Αθήνα. Πηρα το λεωφορείο από το αεροδρομιο και κατέβηκα ψηλα στη Λ. Αλεξάνδρας. Κι από εκει με τα πόδια Εξάρχεια. Σταματησα σ’ ένα προποτζίδικο που βρηκα στο δρόμο για να παιξω ΚΙΝΟ. Ετσι μου την έδωσε κι ηθελα να παίξω ΚΙΝΟ. Χαλασα κάνα 30ρι ευρω . Εφτασα πλατεία Εξαρχειων κι άραξα για καφε στα παλιά μου λημερια. Μετά τον καφε, μια πίτα με γυρο από τον Κάβουρα και ταξι, Κηφισός και ΚΤΕΛ Αχαΐας.
Το λεωφορείο με άφησε στον εθνικό. Λεωφορείο δεν είχε εκείνη την ωρα για το χωριό μου, αλλα και να είχε επρεπε να περπατησω μερικά χιλιόμετρα μεχρι να πάω στην πόλη. Οποτε είχα δυο επιλογές ή θα καλουσα ταξι ή θα έπαιρνα τηλεφωνο καποιον από το χωριό να ερθει να με πάρει. Προτίμησα το δευτερο. Ποιον να έπαιρνα όμως ? Τον ξαδερφο μου ? Μπα, δεν είχα ορεξη να τον δω, τουλαχιστον όχι απόψε. Αποφάσισα να παρω τηλέφωνο τον Τάκη, καλο παλικάρι, αν και δεν ηταν από τους πιο στενους μου φίλους. Για 3 λογους. Πρώτον δεν θα μου σκότιζε τ΄αρχιδια να πάμε να μαστουρωσουμε, δεν θα με πηγαινε στο καφενειο –ψησταρια του χωριού να κοκορευτεί “να εγώ σας τον εφερα τον μετανάστη” και θα μπορούσα να πω 2 κουβέντες ηρεμα με καποιον. Δεν ειχα όρεξη αποψε για πολλά ουτε να εξηγώ τι κανω ή πως περνώ.
Ο Τάκης ηταν στο καφενείο όταν του τηλεφωνησα. Του είπα που βρισκόμουν και μου ειπε, ξεκινώ αμεσως αλλά θελω κάμποση ωρα μεχρι να ερθω. Του ειπα να έρθει χαλαρα, αλλά να μην πει σε κανεναν ότι ήρθα. Κατεβηκα από τον εθνικο και περπάτησα ως τον κόμβο που οδηγουσε στο χωριό μου. Άρχιζε να σκοτεινιάζει και μαλλον θα εβρεχε.
O μαγειρας επεστρεψε στην δουλειά. Ημουν ο πρωτος που τον υποδεχτηκε στο εστιατοριο. Ειχα παει νωριτερα για αυτό το λογο. Παρόλα οσαν ειχαν γινει μεταξυ μας τον παραδεχόμουν σαν μαγειρα. Μπορεί να ηταν μαλακας αλλα ήταν καλος στη δουλειά. Από αυτόν εμαθα πολλα. Δυστυχώς δεν εκατσε πολύ ακομα στο μαγαζι. Τρωγόταν με τα αφεντικα, περισσότερο με τον Σταύρο και μια μερα μας ανακοινώσε την αποχώρηση του.
Καινούριος μαγειρας ηρθε. Μεχρι να μαθει τα κατατοπια και να προσαρμοστεί, η περισσότερη δουλεια περνουσε από τα χεριά μου. Εκανα υπομονη και το μονο που σκεφτομουν ηταν η μερα που θα εμπαινα στο αεροπλανο για Ελλάδα. Αργουσε όμως να μπει στο νόημα και τους ρυθμους της δουλειας. Ο Νίκος ειπε μια μερα : Ρε Θάνο, μηπως να το ανεβαλες για κανα δυο βδομαδες το ταξίδι ? Ουτε να το σκάφτεσαι, του απαντησα. Θα στρωσει με τον καιρο. Κάθε μερα που περναει προσαρμοζεται κι εγω δεν βλέπω την ωρα που θα φτασω στο χωριο μου.
Κι επιτελους ηρθε η μερα που περιμενα.
Πριν πάω στη δουλεία έστειλα sms στην Τατιάνα να μου βρει τη διαδρομή από μια πλατεία ως το αεροδρόμιο. Πετούσα στις 6.15 το πρωί και σκόπευα μετά τη δουλειά να πιω μια μπύρα έξω και μετά να πήγαινα στο αεροδρόμιο. Μου έστειλε το sms κατά τη διάρκεια της μέρας. Δουλεια πολύ δεν ειχε εκεινη η μέρα και κατά τις 10.30 ήμουν εξω από την κουζινα. Πλύθηκα όπως όπως στις τουαλέτες του εστιατοριου, αλλαξα κι άραξα στο bar να πιω μια μπύρα. Χαιρετησα τον καινουριο μαγειρα και τον λαντζιέρη που εφευγαν.
Κατά τις 12 και αφού ειχα πιει 2 μπυρες ειχα μεινει εγω και η Σάντρα. Τη χαιρετησα και το κοψα με τα πόδια ως το σταθμό του τρενου. Κατεβηκα και πήρα το λεωφορείο που θα με πηγαινε ως ένα bar που αραζα με την Αφροδίτη. Εκατσα στο bar στη θεση που καθόμουν όταν πηγαιναμε με την Αφροδίτη. Παρήγγειλα μια μπυρα. Η κοπελα που δουλευε με θυμηθηκε. Με ρώτησε τι κανω και που είναι η φίλη μου. Της ειπα ότι η φιλη μου είναι καλά κι εγω φευγω για διακοπές στην Ελλάδα. Αφου με ρώτησε αν θα επιστρεψω, μου ευχήθηκε καλά να περασω και καλη επιστροφή.
Ρούφηξα την μπύρα και βγηκα στο δρομο. Λεωφορείο, αναμονή, άλλο λεωφορείο και παλι αναμονη για το επομενο λεωφορείο. Εφτασα στο αεροδρομιο κατά τις 3 και κατι. Ευτυχώς βρηκα ένα καναπε και την επεσα για ύπνο. Κοιμήθηκα καμια ώρα. Όταν ξυπνησα πηρα καφέ, ένα μπουκαλακι νερο κι ένα κρουασαν. 10 ευρω. Γαμω τα αεροδρομια και τις τιμές τους.
Αφιξη στην Αθήνα. Πηρα το λεωφορείο από το αεροδρομιο και κατέβηκα ψηλα στη Λ. Αλεξάνδρας. Κι από εκει με τα πόδια Εξάρχεια. Σταματησα σ’ ένα προποτζίδικο που βρηκα στο δρόμο για να παιξω ΚΙΝΟ. Ετσι μου την έδωσε κι ηθελα να παίξω ΚΙΝΟ. Χαλασα κάνα 30ρι ευρω . Εφτασα πλατεία Εξαρχειων κι άραξα για καφε στα παλιά μου λημερια. Μετά τον καφε, μια πίτα με γυρο από τον Κάβουρα και ταξι, Κηφισός και ΚΤΕΛ Αχαΐας.
Το λεωφορείο με άφησε στον εθνικό. Λεωφορείο δεν είχε εκείνη την ωρα για το χωριό μου, αλλα και να είχε επρεπε να περπατησω μερικά χιλιόμετρα μεχρι να πάω στην πόλη. Οποτε είχα δυο επιλογές ή θα καλουσα ταξι ή θα έπαιρνα τηλεφωνο καποιον από το χωριό να ερθει να με πάρει. Προτίμησα το δευτερο. Ποιον να έπαιρνα όμως ? Τον ξαδερφο μου ? Μπα, δεν είχα ορεξη να τον δω, τουλαχιστον όχι απόψε. Αποφάσισα να παρω τηλέφωνο τον Τάκη, καλο παλικάρι, αν και δεν ηταν από τους πιο στενους μου φίλους. Για 3 λογους. Πρώτον δεν θα μου σκότιζε τ΄αρχιδια να πάμε να μαστουρωσουμε, δεν θα με πηγαινε στο καφενειο –ψησταρια του χωριού να κοκορευτεί “να εγώ σας τον εφερα τον μετανάστη” και θα μπορούσα να πω 2 κουβέντες ηρεμα με καποιον. Δεν ειχα όρεξη αποψε για πολλά ουτε να εξηγώ τι κανω ή πως περνώ.
Ο Τάκης ηταν στο καφενείο όταν του τηλεφωνησα. Του είπα που βρισκόμουν και μου ειπε, ξεκινώ αμεσως αλλά θελω κάμποση ωρα μεχρι να ερθω. Του ειπα να έρθει χαλαρα, αλλά να μην πει σε κανεναν ότι ήρθα. Κατεβηκα από τον εθνικο και περπάτησα ως τον κόμβο που οδηγουσε στο χωριό μου. Άρχιζε να σκοτεινιάζει και μαλλον θα εβρεχε.
Επισκέπτης
Ο Τάκης χρειάστηκε 35 λεπτα για να ερθει ως τον κόμβο που τον περιμενα. Χαιρετηθήκαμε, μπηκαμε στο αγροτικό του και ξεκινησαμε αμεσως για το χωριό.
Το cd player επαιζε Anne Clark – Self destruct.
-Kαι ποσο καιρο λειπεις ?
-Σχεδον 9 μήνες.
- 9 μηνες ? Πως περασαν ετσι ? Σαν χτες σε θυμάμαι να εισαι εδώ ρε φίλε.
-Περναει ο καιρος Τάκη. Περνάει κι εmεις μεγαλωνουμε.
-Αδυνάτισες φιλε μου. Δεν τρως καλα εκεί στα ξένα ?
-Να σου πω την αληθεια, αν και δουλεύω σε εστιατόριο, μου λειπει το καλό φαγητο.
-Εδώ παντως θα φας καλά αυτό είναι το μονο σίγουρο.
-Χαχαχαχα. Ετσι.
Περνουσαμε το σταυροδρόμι που ηταν το bar που δούλευε η Βουλγαρα πρώην γκόμενα μου.
-Θα κατεβουμε για ένα ποτό, με ρωτησε ο Τάκης και μου εκλεισε το μάτι.
-Ισως ερθουμε αργοτερα. Παμε τώρα σπιτι γιατι πειναω.
-Η δικια σου σταμάτησε, το ξερεις ?
-Ναι , μιλησαμε στο τηλεφωνο. Ξέρεις τι κανει τώρα ?
-Μπα, την εχω δει κανα δυο φορές στην πολη, αλλά εχουμε πει μονο ένα γεια.
-Εδώ μεσα τι λέει ?
-Πολύ παρακμη ρε φίλε.
Φτασαμε σπιτι. Παρκαρε εξω ακριβως. Ανοιξα την εξωπορτα κι αμέσως ακουσα ένα γαυγισμα. Ένα γνωριμο γαύγισμα. Ο Σατράπης το γερικο ημιαιμο σκυλι μου ετρεξε προς το μέρος μας. Εσκυψα και τον αγκαλιασα. Εκανε σαν τρελός από τη χαρα του. Με εγλυφε και χοροπηδουσε γυρω μου. Αναψε το φως και ειδα τη μάνα μου να βγαινει στην πορτα του σπιτιου. Πηγα προς τα εκεί. Την αγκάλιασα τη φιλησα και μπηκαμε σπιτι. Αφου ειπαμε τα τυπικα κάτσαμε στο τραπεζι να φάμε. Ειχε κάνει χορτοπιτα και ζυμωτό ψωμι κατά παραγγελία μου. Φαγαμε, ήπιαμε το κρασι μας και βγήκαμε εξω να καπνισουμε με τον Τάκη.
-Και τωρα τι κανουμε ? Θέλεις να φερω μπύρες και ν΄αραξουμε πάνω, θες να παμε στην πολη ή να αράξουμε στο καφενειο ?
-Όχι θελω να παμε καπου να πιουμε καμιά μπυρα. Όχι στο καφενειο, δεν έχω ορεξη για πολλες κουβεντες, ούτε στην πολη. Πάμε στο bar της Λέτας. Είναι κοντα και δεν θα έχει πολύ κοσμο πιστεύω αποψε.
-Κι εγω αυτό θα σου ελεγα.
Ξεκινησαμε για το σταυροδρόμι που βρισκοταν το bar της Λέτας και καποτε δουλευε η πρώην μου. Ένα bar που βρισκοταν στη μεση του πουθενα και ταυτόχρονα σε ένα σημειο οπου εξυπηρετούσε 4 χωρια και την πλησιέστερη πολη. Εδώ ερχοταν κόσμος κι από την πολη κι από τα διπλανα χωρια να πιουν τις μπυρες και τα “καθαρα” τους και να κανουν παιχνιδι με τις κοπελες. Δεν ηταν ακριβως κωλο-μπαρο, αλλά θα το χαρακτήριζα πενταδικό. Κάτι μεταξύ καφενείου και κωλο-μπαρο. Τα κοριτσια δεν εκαναν κονσομασιον, αλλα αμα κάποια ηθελε να γαμηθεί με καποιον για να του τα τρώει ή γιατι τον γουσταρε ήταν δικο τους θέμα. Η τιμες ήταν τιμες καφενειου. 2.20 η μπυρα, 4.50 τα ποτά. 1.50 το ποτήρι το κρασι. Το ιδιο ειχαν και τα κεράσματα των κοριτσιων.
Παρκαραμε ακριβως απ΄εξω. Το μαγαζι φαινοταν ότι δεν ειχε κόσμο κι ετσι ηταν. Όταν μπηκαμε γυρισαν ολοι προς το μέρος μας. Μεσα ηταν η Λέτα και 3 πελατες. Από κοπελες ηταν μια σαπια Βουλγάρα που δούλευε που και που εκει και παλαιοτερα πριν φυγω, μια 50ρα Ελληνιδα η Γεωργία που ηταν από την πολη και την ηξερα. Ειχα κανει παρέα με το ρεμαλι τον αντρα της και ειχε τύχει μερικες φορες όταν τα πιναμε να ηταν κι αυτή μαζι. Και μια μικρη γυρω στα 27 με 28 όπως την εκοψα-και δεν επεσα εξω- την οποια ειχα την εντυπωση πως και αυτή την ήξερα. Το bar εκανε ένα Γ, η Λέτα στεκοταν ακριβώς στη γωνια του Γ. Όταν με καταλαβε, ετρεξε και με αγκαλιασε. Φιληθήκαμε.
-Που εισαι ρε παλιόπαιδο, μας ξεχασες, ουτε ένα τηλεφωνο.
(ναι εσένα θα έπαιρνα τηλεφωνο) σκεφτηκα. Εδώ δεν έπαιρνα τη μάνα μου.
-Ε, ξερεις πως είναι η ξενιτειά, τρεξιμο, δουλεία, που χρονος.
Ειπαμε μερικές μαλακιες και μπηκε πίσω από το bar. Σειρα ειχε η Γεωργία. Ηρθε με χαιρετησε, με ρωτησε πως περνουσα, μου είπε ότι ο αντρας της ρωτούσε για μενα κτλ..κτλ. Ολη αυτή την ώρα η μκρη εριχνε κλεφτες ματιες προς το μερος μας. Μετα ηρθε η σάπια Βουλγάρα με χαιρετησε κι αυτή, με ρώτησε που ειμαι, της ειπα Γερμανία, με ρωτησε την κανει η Βιολέτα η πρωην μου κι εφυγε. Ο Τάκης ειχε κατσει στο bar. Πηγα κι εκατσα κι εγώ. Η Γεωργία ηρθε να παρει παραγγελία. Πηρα μια Amstel μιας και οι Heineken ειχαν τελειωσει κι ο Τάκης ένα ουίσκι. Οσο τα λεγαμε με τον Τάκη η μικρη συνέχιζε να ριχνει ματιες προς τη μερια μας.
-Ποια είναι αυτή ρε Τάκη, τον ρωτησα.
-Ελα ρε, δεν θυμασε τη Λίτσα ?
-Ποια Λίτσα ?
-Την Ευαγγέλια, αδερφη του τάδε ?
-Αυτου που ειχε ληστεψει το βενζιναδικο ?
-Ναι ρε. Ηταν κι αυτή στο κολπο και όταν τη μαζεψαν οι μπάτσοι της βρηκαν και καμια 10 g κόκα. Μεσα ήταν εχει κανα 3 μήνες που βγηκε. Ο άλλος είναι ακομα μεσα.
-Ναι ρε μαγκα τωρα τη θυμήθηκα. Κι επιασε δουλειά εδώ τωρα ?
-Πουτανα είναι. Την παίρνει οποιος να ΄ναι. Μην πλησιασεις εχω ακουσει ότι γαμιεται ακαποτα. Πάει και με γυφτους, Αλβανούς. Πρεπει να κουβαλαει ότι αρρώστια υπαρχει.
-Μαλιστα, βρε τη Λίτσα.
Ήπιαμε ένα γυρω ακόμα και γυρισαμε στο χωριο. Πριν μπω στο σπιτι εκατσα στα σκαλοπάτια, αναψα τσιγαρο και φωναξα τον Σατράπη. Τον φιλησα τον χαιδεψα κι αυτος όσο καπνιζα ειχε κουλουριαστει στα ποδια μου σα να ηθελε να μου δειξει ποσο του ελειπα……….
Αυριο ειχα δουλειες να κάνω πριν από οτιδηποτε άλλο. Να παρω το XT από τον ξαδερφο και να πάω στο διπλανο χωριό να δω τη Σουλτάνα μου. Το θηλυκό boxer που ειχα δώσει σ΄ένα φιλο αφού η μανα μου δεν την ηθελε.
Το cd player επαιζε Anne Clark – Self destruct.
-Kαι ποσο καιρο λειπεις ?
-Σχεδον 9 μήνες.
- 9 μηνες ? Πως περασαν ετσι ? Σαν χτες σε θυμάμαι να εισαι εδώ ρε φίλε.
-Περναει ο καιρος Τάκη. Περνάει κι εmεις μεγαλωνουμε.
-Αδυνάτισες φιλε μου. Δεν τρως καλα εκεί στα ξένα ?
-Να σου πω την αληθεια, αν και δουλεύω σε εστιατόριο, μου λειπει το καλό φαγητο.
-Εδώ παντως θα φας καλά αυτό είναι το μονο σίγουρο.
-Χαχαχαχα. Ετσι.
Περνουσαμε το σταυροδρόμι που ηταν το bar που δούλευε η Βουλγαρα πρώην γκόμενα μου.
-Θα κατεβουμε για ένα ποτό, με ρωτησε ο Τάκης και μου εκλεισε το μάτι.
-Ισως ερθουμε αργοτερα. Παμε τώρα σπιτι γιατι πειναω.
-Η δικια σου σταμάτησε, το ξερεις ?
-Ναι , μιλησαμε στο τηλεφωνο. Ξέρεις τι κανει τώρα ?
-Μπα, την εχω δει κανα δυο φορές στην πολη, αλλά εχουμε πει μονο ένα γεια.
-Εδώ μεσα τι λέει ?
-Πολύ παρακμη ρε φίλε.
Φτασαμε σπιτι. Παρκαρε εξω ακριβως. Ανοιξα την εξωπορτα κι αμέσως ακουσα ένα γαυγισμα. Ένα γνωριμο γαύγισμα. Ο Σατράπης το γερικο ημιαιμο σκυλι μου ετρεξε προς το μέρος μας. Εσκυψα και τον αγκαλιασα. Εκανε σαν τρελός από τη χαρα του. Με εγλυφε και χοροπηδουσε γυρω μου. Αναψε το φως και ειδα τη μάνα μου να βγαινει στην πορτα του σπιτιου. Πηγα προς τα εκεί. Την αγκάλιασα τη φιλησα και μπηκαμε σπιτι. Αφου ειπαμε τα τυπικα κάτσαμε στο τραπεζι να φάμε. Ειχε κάνει χορτοπιτα και ζυμωτό ψωμι κατά παραγγελία μου. Φαγαμε, ήπιαμε το κρασι μας και βγήκαμε εξω να καπνισουμε με τον Τάκη.
-Και τωρα τι κανουμε ? Θέλεις να φερω μπύρες και ν΄αραξουμε πάνω, θες να παμε στην πολη ή να αράξουμε στο καφενειο ?
-Όχι θελω να παμε καπου να πιουμε καμιά μπυρα. Όχι στο καφενειο, δεν έχω ορεξη για πολλες κουβεντες, ούτε στην πολη. Πάμε στο bar της Λέτας. Είναι κοντα και δεν θα έχει πολύ κοσμο πιστεύω αποψε.
-Κι εγω αυτό θα σου ελεγα.
Ξεκινησαμε για το σταυροδρόμι που βρισκοταν το bar της Λέτας και καποτε δουλευε η πρώην μου. Ένα bar που βρισκοταν στη μεση του πουθενα και ταυτόχρονα σε ένα σημειο οπου εξυπηρετούσε 4 χωρια και την πλησιέστερη πολη. Εδώ ερχοταν κόσμος κι από την πολη κι από τα διπλανα χωρια να πιουν τις μπυρες και τα “καθαρα” τους και να κανουν παιχνιδι με τις κοπελες. Δεν ηταν ακριβως κωλο-μπαρο, αλλά θα το χαρακτήριζα πενταδικό. Κάτι μεταξύ καφενείου και κωλο-μπαρο. Τα κοριτσια δεν εκαναν κονσομασιον, αλλα αμα κάποια ηθελε να γαμηθεί με καποιον για να του τα τρώει ή γιατι τον γουσταρε ήταν δικο τους θέμα. Η τιμες ήταν τιμες καφενειου. 2.20 η μπυρα, 4.50 τα ποτά. 1.50 το ποτήρι το κρασι. Το ιδιο ειχαν και τα κεράσματα των κοριτσιων.
Παρκαραμε ακριβως απ΄εξω. Το μαγαζι φαινοταν ότι δεν ειχε κόσμο κι ετσι ηταν. Όταν μπηκαμε γυρισαν ολοι προς το μέρος μας. Μεσα ηταν η Λέτα και 3 πελατες. Από κοπελες ηταν μια σαπια Βουλγάρα που δούλευε που και που εκει και παλαιοτερα πριν φυγω, μια 50ρα Ελληνιδα η Γεωργία που ηταν από την πολη και την ηξερα. Ειχα κανει παρέα με το ρεμαλι τον αντρα της και ειχε τύχει μερικες φορες όταν τα πιναμε να ηταν κι αυτή μαζι. Και μια μικρη γυρω στα 27 με 28 όπως την εκοψα-και δεν επεσα εξω- την οποια ειχα την εντυπωση πως και αυτή την ήξερα. Το bar εκανε ένα Γ, η Λέτα στεκοταν ακριβώς στη γωνια του Γ. Όταν με καταλαβε, ετρεξε και με αγκαλιασε. Φιληθήκαμε.
-Που εισαι ρε παλιόπαιδο, μας ξεχασες, ουτε ένα τηλεφωνο.
(ναι εσένα θα έπαιρνα τηλεφωνο) σκεφτηκα. Εδώ δεν έπαιρνα τη μάνα μου.
-Ε, ξερεις πως είναι η ξενιτειά, τρεξιμο, δουλεία, που χρονος.
Ειπαμε μερικές μαλακιες και μπηκε πίσω από το bar. Σειρα ειχε η Γεωργία. Ηρθε με χαιρετησε, με ρωτησε πως περνουσα, μου είπε ότι ο αντρας της ρωτούσε για μενα κτλ..κτλ. Ολη αυτή την ώρα η μκρη εριχνε κλεφτες ματιες προς το μερος μας. Μετα ηρθε η σάπια Βουλγάρα με χαιρετησε κι αυτή, με ρώτησε που ειμαι, της ειπα Γερμανία, με ρωτησε την κανει η Βιολέτα η πρωην μου κι εφυγε. Ο Τάκης ειχε κατσει στο bar. Πηγα κι εκατσα κι εγώ. Η Γεωργία ηρθε να παρει παραγγελία. Πηρα μια Amstel μιας και οι Heineken ειχαν τελειωσει κι ο Τάκης ένα ουίσκι. Οσο τα λεγαμε με τον Τάκη η μικρη συνέχιζε να ριχνει ματιες προς τη μερια μας.
-Ποια είναι αυτή ρε Τάκη, τον ρωτησα.
-Ελα ρε, δεν θυμασε τη Λίτσα ?
-Ποια Λίτσα ?
-Την Ευαγγέλια, αδερφη του τάδε ?
-Αυτου που ειχε ληστεψει το βενζιναδικο ?
-Ναι ρε. Ηταν κι αυτή στο κολπο και όταν τη μαζεψαν οι μπάτσοι της βρηκαν και καμια 10 g κόκα. Μεσα ήταν εχει κανα 3 μήνες που βγηκε. Ο άλλος είναι ακομα μεσα.
-Ναι ρε μαγκα τωρα τη θυμήθηκα. Κι επιασε δουλειά εδώ τωρα ?
-Πουτανα είναι. Την παίρνει οποιος να ΄ναι. Μην πλησιασεις εχω ακουσει ότι γαμιεται ακαποτα. Πάει και με γυφτους, Αλβανούς. Πρεπει να κουβαλαει ότι αρρώστια υπαρχει.
-Μαλιστα, βρε τη Λίτσα.
Ήπιαμε ένα γυρω ακόμα και γυρισαμε στο χωριο. Πριν μπω στο σπιτι εκατσα στα σκαλοπάτια, αναψα τσιγαρο και φωναξα τον Σατράπη. Τον φιλησα τον χαιδεψα κι αυτος όσο καπνιζα ειχε κουλουριαστει στα ποδια μου σα να ηθελε να μου δειξει ποσο του ελειπα……….
Αυριο ειχα δουλειες να κάνω πριν από οτιδηποτε άλλο. Να παρω το XT από τον ξαδερφο και να πάω στο διπλανο χωριό να δω τη Σουλτάνα μου. Το θηλυκό boxer που ειχα δώσει σ΄ένα φιλο αφού η μανα μου δεν την ηθελε.
Slavyanka Delicatessen
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 13 Μαΐ 2013
- Μηνύματα
- 10.012
- Κριτικές
- 1
- Like
- 9
- Πόντοι
- 166
εχει κανει λιγο κοιλια
πιαστηκε στο καφενειο στο χωριο και πινει ολη μερα μπυρες. γιαυτο εκανε κοιλια το θεμα.
bixterious
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 27 Ιουν 2013
- Μηνύματα
- 3.543
- Κριτικές
- 42
- Like
- 8.170
- Πόντοι
- 5.916
μη σταματας.πεθαινουμε. Ειλικρινά πιο πολύ στεναχωριέμαι μία βδομάδα τώρα που έχεις να γράψεις παρά από τα κάπιταλ κοντρόλ. Στα τέτοια μου τα 60 ευρω. Θελω παραλίμνιο my friend!!!!!!
Επισκέπτης
Φιλε μου ειναι καλοκαιρι και θα τη βγαλουμε με επαναληψεις οπως κανουν και τα καναλια. Δες τα παλιοτερα επεισοδια
tramountana
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 2 Φεβ 2010
- Μηνύματα
- 76.754
- Κριτικές
- 2
- Like
- 2.724
- Πόντοι
- 1.306
Φιλε μου ειναι καλοκαιρι και θα τη βγαλουμε με επαναληψεις οπως κανουν και τα καναλια. Δες τα παλιοτερα επεισοδια
ουστ ρε Φώσκολε...
kavliaris
Σπουδαίος
- Εγγρ.
- 18 Αυγ 2010
- Μηνύματα
- 2.288
- Κριτικές
- 11
- Like
- 283
- Πόντοι
- 2.287
Ηρθες Ελλαδα για το δημοψηφισμα κ το χεις ριξει στις μπυρες παλι ε????Φιλε μου ειναι καλοκαιρι και θα τη βγαλουμε με επαναληψεις οπως κανουν και τα καναλια. Δες τα παλιοτερα επεισοδια
Επισκέπτης
Ηρθες Ελλαδα για το δημοψηφισμα κ το χεις ριξει στις μπυρες παλι ε????
Ηθελα πολύ να ερχομουν Ελλάδα αυτη την εποχη και για το δημοψηφισμα και να ριχνα καμιά βουτια στη θαλασσα που μου λειπει, αλλα η δουλεια δεν το επιτρέπει. Θα ερθω Οκτωμβρη.
kavliaris
Σπουδαίος
- Εγγρ.
- 18 Αυγ 2010
- Μηνύματα
- 2.288
- Κριτικές
- 11
- Like
- 283
- Πόντοι
- 2.287
Περα απο την πλακα τωρα,καμια προβλεψη για τους Ελληνες στο εξωτερικο για να ψηφισουν εχει γινει????
Παρόμοια θέματα
