1) Εχασα αρκετα χρονια της ζωης μου με μαλακιες, και τωρα που (επιτελους!) κανω αυτο που θελω, δεν εχω την παραμικρη διαθεση να το κοψω για το στρατο.
Ασε που μπορει να χασω και την επαφη με το αντικειμενο (δλδ δυνατοτητα ευρεσης δουλειας).
2) Δεν εχω καλο βυσμα.
Οι περισσοτεροι φιλοι μου ηταν απο "καλες οικογενειες" και υπηρετησαν σε ακτινα 2 χλμ απ' το σπιτι τους. Και το περηφανευονταν κιολας (σε φαση, "εσεις ειστε η πλεμπα, εμεις κυβερναμε αυτο τον τοπο"!).
Λοιπον, θελω να δω τα μουτρα τους οταν χτυπησω το Ι5.
3) Τα περι πατριδας κλπ, βαλτε τα στον πατο σας.
4) Ξερω πως το τρελοχαρτο ειναι εφικτο, και ηδη εκανα το πρωτο βημα (να παω σε ψυχιατρο, για να μου γραψει χαπια).
Απλα, περιμενα πως καποιος απ' ΟΛΟ το bou θα ειχε κανει τη διαδικασια, και θα μπορουσε να μου δωσει 2-3 ειδικοτερες συμβουλες.
ΥΓ:
Ναι, η θητεια ειναι της πλακας, και θα χαιρομουν να την κανω (σε καποια αλλη φαση της ζωης μου).
Αλλα ο χρονος ειναι χρημα, και η ζωη μικρη ;)