Πάντα μπορεί κάποιος να δει πιο αντικειμενικά ενα σύστημα όταν δεν είναι τμήμα του.
Ετσι και εγώ μπορώ να δώ καλύτερα το σύστημα της καθημερινότητας μου τώρα που βρίσκομαι σε διακοπές μακριά απο τις καθημερινές υποχρεώσεις μου.
Είναι σπάνιες οι μέρες που ολοι μας δεν ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε κατι.
Πίσω από ένα παγωμένο τζάμι στη Βιέννη αισθανομαι τους ατμούς απο το καφέ να γλύφουν το πρόσωπο μου και να ανοίγουν διαδρόμους στη μνήμη μου για τη χρονιά που πέρασε.
Ετσι εν είδη μονταζ ξαναπερνάει το 2017 γρηγορα απο μπροστά μου.
Κάπως έτσι ολοι το νιώθουμε τότε, πως το πραγματικό μυστικό της ευτυχίας, βρίσκεται στο γνήσιο ενδιαφέρον που δείχνουμε στις λεπτομέρειες της καθημερινότητας μας.
Στο πώς μυρίζει το κεφάλι του παιδιού μας, στους σκληρούς κόμπους στα δάχτυλα της μάνας μας, στο χαμόγελο ενός παιδιού όταν ανοίγει και αντικρύζει το δωρο που του έδωσες, στην απλανή οργιώδη έκφραση της γυναίκας που κορυφώνει κάνοντας σεξ μαζί σου...και πόσες άλλες ακόμη ??!!
Και εκεί έρχεται η πραγματικότητα να συναντησει τη ποίηση και να σε πάει "αλλού".
Να σε πάει κάπου όπου συνειδητοποιείς οτι αυτή η μικρή περιορισμένη γαμημένη μέσα στα προβλήμστα ζωή σου ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ.
Το ποίημα του Ελύτη παρακάτω λέει πολυ πιο όμορφα απο ότι εγω όλα τα παραπάνω.
Χρόνια πολλά σε όλους !!!
"Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα και με τα πιο μικρά..
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές. Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους.
Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια. Που ξέρω ν’ ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.
Μου φτάνει που μ’ αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι. Πολύ… Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους. Πολύ… Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι’ αυτούς. Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι. Που δε με νοιάζει να με θυμούνται. Που μπορώ και κλαίω ακόμα. Και που τραγουδάω… μερικές φορές… Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν. Και ευωδιές που με γοητεύουν…
Οδυσσέας Ελύτης"