Πάμε λοιπόν.
Ξεκινάμε τη κουβέντα με δυο στοιχεία.
Στοιχείο πρώτο. Πιστεύω ότι στο σεξ ( όπως και σε πολλά άλλα πράγματα ) όλη η ουσία είναι στο ταξίδι και όχι στο προορισμό ( Καβαφική προσέγγιση ). Στον τρόπο δηλαδή που γίνεται το σεξ.
Στοιχείο Δεύτερο. Πιστεύω ότι μέσα από το σεξ οι άνθρωποι βγάζουν πολλά από τα ψυχικά τους ελλείμματα και ποθημένα.
Τα παραπάνω δυο στοιχεία, δηλαδή η σημασία που δίνουμε στο τρόπο που γίνεται το σεξ, και τα ποθημένα που βγάζουμε μέσα από το σεξ, και τις γενικότερες σχέσεις μας με τις γυναίκες, τα αναφέρω για να στοιχειοθετήσω (την προσωπική άποψή μου ) ότι μέσω του σεξ ο άντρας δεν ικανοποιεί απλά μια ενστικτώδους βάσεως ανάγκη του να χύσει, όπως στη φύση λίγο πολύ όλα τα αρσενικά ζώα στον οίστρο τους κάνουν.
Πόσο μάλλον όταν βλέπουμε ότι ακόμη και σε κάποια ζώα, αυτά τα οποία ζουν σε ομάδες και αγέλες, η προτεραιότητα στο σεξ, και η δυνατότητα για σεξ, σημαίνει πάρα πολλά μέσα στην όποια ιεραρχική τους δομή στην αγέλη τους, που είναι το ισοδύναμο μιας μικρής ''κοινωνίας''. Πολύ περισσότερο ο άντρας ζώντας στην εξαιρετικά πιο περίπλοκη ιεραρχική δομή που λέγεται σύγχρονη ανθρώπινη κοινωνία, μέσα απο το σεξ ζητάει πολύ περισσότερα πράγματα από μόνο την διαιώνιση του, η την σεξουαλικη απόλαυση.
Πιστεύω ότι μέσα από το σεξ αλλά και γενικότερα μέσα από τις σχέσεις του με τις γυναίκες, κεντρικό ρόλο στις οποίες παίζει το σεξ, ο άντρας ουσιαστικά αυτοπροσδιορίζεται και αυτοαναφέρεται.
Να το πω στρατιωτικά ( λίγο πολύ όλοι κάναμε στρατό ) !!
Μέσω των σχέσεών του με τις γυναίκες ο άντρας ''Δίνει αναφορά στον εαυτό του''. Και αν από κάποιον σίγουρα δεν μπορείς να κρυφθείς αυτός είναι ο εαυτός σου.
Αυτό που πιστεύω έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια στη Δύση είναι ότι μέσω ενός κύματος υπερβάλλοντος και σε εντελώς λάθος βάση, ''μαλακοφεμινισμού'' από τις γυναίκες, ό άντρας να τείνει σε μια σχέση απλά να ''ακυρώνεται''. Και εννοώ ακύρωση στο πλαίσιο του αυτοαναφορικού - αυτοπροσδιοριστικού ρόλου που έχει για τον άντρα η σχέση του με τις γυναίκες και το σεξ ειδικότερα ( όπως παραπάνω ανέφερα ).
Αναφέρομαι σε μια μητριαρχικού τύπου εξουσιομανία των μαλακοφεμινιστριών έναντι των ανδρών που πέρασε ουσιαστικά στο ψυχολογικό ''DNA'' των περισσοτέρων δυτικών αρχικά γυναικών και τείνει να εξαπλώνεται σε όλο το πλανήτη.
Πρότυπό τους, και οδηγός τους η Lady Μάργκαρετ Θάτσερ, πού όχι τυχαία έχει συνδεθεί με την απόλυτη καταστολή και επιβολή της ( κατά τα άλλα δε λέω δημοκρατικά) εκλεγμένης εξουσίας, που μπροστά της ωχριούσαν σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και δικτατορίες. Ως η ''σιδηρά κυρία'' έμεινε άλλωστε στην ιστορία.
Κυριότεροι σημερινοί εκπρόσωποί τους οι γυναίκες στελέχη σε μικρές μεσαίες και ανώτατες θέσεις εργασίας που ''απολαμβάνουν'' να διοικούν ( βλέπε να ευνουχίζουν ) άντρες.
Κυριότερο τους κατόρθωμα, η έμπνευση αρχικά, και ακόλουθη εμπέδωση τελικά, της ελεγχομανίας και της καταδυνάστευσης των ανδρών, ως στόχο και επίτευγμα του και καλά ''φεμινιστικού'' κινήματος και των γυναικών γενικότερα. Το καπέλωμα του άντρα τείνει να γίνει γυναικεία μαγκιά για να το πώ λαικά.
Η ''πιάτσα'' το λέει με πολλούς τρόπους. ''Ποιός εχει το πάνω χέρι στη σχέση ?? '', ''Τρώει παντόφλα ο τύπος !!'' ''Το μουνί σέρνει καράβι !!'', Δεν την έσκισε νωρίς τη γάτα ο τύπος'' , ''Πιρφόροι και μουνόδουλοι καταστρέφουν τη πιάτσα ( ορολογία του site ), ''Οι ελεεινήδες'' κλπ
Όπως και να το πεις το ίδιο πράγμα όλοι λένε. Ότι ο άντρας και η γυναίκα έχουν στις περισσότερες περιπτώσεις μπουρδουκλώσει και χάσει τους ρόλους τους στη σύγχρονη κοινωνία.
Η δε οικογένεια ως θεσμός δυτικού τύπου βασισμένος κυρίως στα σαθρά θεμέλια της μονογαμίας έχει πάει μάλλον περίπατο, και σε αυτό το "κατόρθωμα" πέρα από τις αντρικές μαλακίες σοβαρό ρόλο έχει παίξει και ο ''μαλακοφεμινισμός'' . Η ''μαλακοφεμινίστρια'' θεωρεί τον άντρα απλά ως μέσο εκπλήρωσης προσωπικών της στόχων. Οι περισσότεροι άντρες που αντιμετωπίζουν τέτοιες συμπεριφορές ξενερώνουν μεν, απογοητεύονται, αλλά και πολλοί τις ανέχονται ώς συμπεριφορές.
( ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ )