Η ιστορία να μας διδάξει ότι μαλώνανε οι παππούδες μας για ξένες δυνάμεις, έρμαια των πλάνων. Και ότι μας έμεινε απο τότε για δίδαγμα, είναι να μην ανήκουμε παρά στα συμφεροντά μας σα λαός πρώτα απ' όλα. Και οι Ιταλοί είχανε τεράστιο ποσοστό Κομμουνισμού αλλά δεν κάνανε εμφύλιο, και στους G8 είναι, και μεσημεριανό διάλειμα με κρασάκια απο την εργοδοσία πέτυχαν. Δούλεψαν κοινωνικά οι ιδεολογικές αντιθέσεις αλλού στον κόσμο σε ένα ποσοστό τουλάχιστο. Εδώ μια ζωή εγωισμός και ακρότητες. Δεν γίνεται, ή ο ένας η ο άλλος θα έχει το απόλυτο δίκιο για το τι πρέπει να γίνει. Οι αριστεροί σουρεαλιστικά έκαναν εμφύλιο αγώνα τη στιγμή που είχε συμφωνήσει τη χώρα ο Στάλιν στον Τσώρτσιλ, και οι δεξιοί έκαναν διώξεις μετά τον εμφύλιο που ήταν άχρηστες και ανήθικες γιατί είχαν υποσχεθεί ότι όχι, αφού το μάτς είχε λείξει έτσι και αλλιώς. Το παρατραβήξανε με τη φοβία τους και γίνανε Μακάθρυ πριν τον Μακάθρυ. Και πονηρά μοιράστηκαν την χώρα μονοφαγαδικώς οι μισοί πολίτες με το άλλοθι του κόκκινου φόβου.
Αυτά τα απόλυτα τα χωριάτικα και τα παρτίστικα τα καραβαλκανικά της τότε εποχής ακρωτηρίασαν τη χώρα απο το κομμάτι που σωστά ή λάθος ονειρευόταν. Και μετά πως να μην μπούνε γιούργια στον νταμπλά με τα κουλούρια το 81 όταν έχεις κέντρο και αριστερά 40 χρόνια στην απόξω λές και ήταν απο ξένο εχθρικό κράτος; Για αυτό τα πήραν και οι ΚΚΕ με τους ΠΑΣΟΚ γιατί πατήσανε πάνω στην πλάτη τους και πηδήξανε την μάντρα που αυτοι τόσο καιρό σκαρφάλωναν. Ούτε το κέντρο με την αριστερά δεν μπόρεσε να συνεργαστεί ούτε σε ένα τομέα σε αυτή τη χώρα. ΤΟΣΟ ΜΑΣ ΚΟΒΕΙ! Και πολλά έχουμε τέτοιοι τρόμπες που είμασταν και φαίνεται ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε.
