Υπάρχουν ακόμη πνευματικά δικαιώματα;
Μπορεί να μην υπάρχει το παλαιάς κοπής κυνήγι στον τυχαίο σπυριάρη πιτσιρικά που κατεβάζει κομμάτια με torrent, αλλά, αυτό συμβαίνει γιατί απλά οι δισκογραφικές (και όχι μόνο) πήραν χαμπάρι το ανούσιο του να κυνηγάνε τον τελικό ανθυποπειρατάκο. Στον πλανήτη, ζούνε αυτή τη στιγμή πάνω απο 8 δις. Τα 7 μπορο΄πυν να είναι πειρατές, και, στην ουσία, κανένας δε νοιάζεται, απο η στιγμή που υπάρχει ένα δις πελάτες, που πληρώνουν κανονικά. Εκεί που τα κόζια αλλάζουν, είναι όταν ο πειρατή μας, αρχίσει να βγάζει κέρδος. Στην αρχή, όταν μιλάμε για τον τυπάκο που βγάζει κανένα εικοσάρικο κάνοντας τον DJ, και πάλι δεν ανοίγει ρουθούνι. Όταν όμως ανέβουν τα ποσά, και ο τυπάκος κόβει συμβόλαια με τετραψήφια νούμερα για live events, εκεί οι δικηγόροι παίρνουν φωτιά. Στο youtube μόνο, υπάρχουν εταιρείες, που κάνουν αποκλειστικά και μόνο αυτό, να ξεψαχνίζουν, μέω bots, κάθε δευτερόλεπτο μουσικής, για να βρούν ένα sample που είναι ίδιο, ή αρκετά όμοιο, με ένα τραγούδι, του οποίου την πνευματική ιδιοκτησία διαχειρίζονται, για να ξεκινήσουν είτε να κατεβάζουν κανάλια, είτε να επιβάλλουν διαφημίσεις, τα κέρδη απο τις οποίες πάνε αποκλειστικά στα δικά τους χέρια. Έχω ιδία πείρα απο αυτό. Το 2011, ξεκίνησα να ανεβάζω δικά μου κομμάτια. Χωρίς να έχω ούτε βλέψεις για φράγκα, ούτε καν να έχω την δυνατότητα να λαμβάνω διαφημιστικά έσοδα. Γούσταρα, και το έκανα. Στην αρχή όλα καλά, ξαφνικά άρχισαν να μου σκάνε email απο την google, για καταπάτηση πνευματικών δικαιωμάτων... είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό, και προσπαθούσα να καταλάβω, πως ακριβώς κάνω καταπάτηση πνευματικής ιδιοκτησίας στα ίδια μου τα κομμάτια... μέχρι που πήγα στη σελίδα διαχείρισης του καναλιού, και είδα οτι υπήρχε καταγγελία, βασισμένη σε "επαρκή ομοιότητα" ενός τμήματος 4 δευτερολέπτων ενός παντελώς άγνωστου ορχηστρικού hip hop κομματιού, με το δικό μου deep techno κομμάτι. Κυριολεκτικά μισό riff, ούτε καν στα ίδια, ή κοντινά bpm.
