Και να μην θες να εισαι για τη παρτυ σου, η ζωη εκει σε οδηγει αναγκαστικα.
Αλλα ας μην ειμαστε μηδενιστες, παντα υπαρχει η πιθανοτητα ο καθενας να βρει ατομο να ταιριαζει με αλληλοκατανοηση, αλληλοσεβασμο και αγαπη.
Απλα εχω την υποψια οτι ειναι μικρη η πιθανοτητα.
Στον τομεα συντροφων ποτε δεν ειχα παραπονο. Εβρισκα κι ηταν ολα καλα μεχρι το μπαμ.
Γιατι παντα υπαρχει μπαμ κι αν δεν υπαρχει μπαμ, υπαρχει χαος στην σιωπη.
Γι αυτο πεφτουν γαμησια. Για να εκτελει ρολο ο ανδρας και να επιβεβαιωνεται η γυναικα.
Η ηδονη ειναι κοινη. Εχω διωξει και με εχουν διωξει οπως συμβαινει παντα στην ζωη.
Και τωρα παλι παλευω με καινουργια. Δεν σταματω ποτε. Ξεκαθαρος.
Το θεμα δεν ειναι ομως τι εισαι εσυ γιατι οτι και να εισαι κι οσα κι αν αξιζεις
παιζει ρολο τι ειναι η αλλη πλευρα.
Πολλοι φιλοι λενε μα γιατι ετσι η γιατι αλλιως. Η απαντηση ειναι απλη.
Δεν αξιζε; βρειτε αλλη και μετα αλλη και μετα αλλη κτλ.
Αν ειναι να βγει χημεια, αγαπες και λουλουδια, θα βγουν.
Αλλιως γαμησι και καδο. Θα μου πεις αν βγει αγαπη, θα κρατησει; γυναικειες ανασφαλειες
που αυτες ζητουν ως προεξοφληση.
Μην το ψαχνεις καθολου.
Τα πιο απλα πραγματα μπροστα στα ματια μας ειναι κι η μονη αληθεια.
Ενας φιλος μου ειχε αρπαξει παρασημο απο γκομενα (οπως συμβαινει κι απο πουτανες)
ετρεχε να βρει ακρη και αυτη του ειπε ας προσεχες.
Οταν τα ακους αυτα, τι συμπερασμα βγαζεις; ψυχασθενης τυπισσα, ετσι;
μετα πως να παιρνεις στα σοβαρα τις καταστασεις; την παρτη σου κοιτας.
Πως πανε αλλοι και παντρευονται, μαλλον το εχουν αναγκη, δεν ξερω.