Ρώτα και αυτούς που έφτασαν 60 χρονών και δεν έχουν μια σταθερή σύντροφο δίπλα τους.
Τι παπαριες γράφεις ρε τυπε.
Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον.
Πες το γκόμενα, πες το γυναίκα, πες το σύντροφος, ο άλλος θέλει ένα άτομο δίπλα του.
Ειδικά από μια ηλικία και μετά, αν είσαι μόνος σου, είσαι σαν μαγκουφης, σε πετάει έξω η κοινωνία και ζεις σαν ερημίτης.
Πέρα που στην πραγματική ανάγκη ότι χωρίς γυναίκα ή παιδιά, δεν έχεις κάποιον να σου φέρει ένα ποτήρι νερό όταν αρρωστήσεις ή υπάρχει άλλο θέμα.
Έλα ρωτα μετά τον παντρεμένο που είναι φυλακισμένος στο σπίτι του, όπως λες.
Θα έχει και κάποιον να πει 2 μαλακιες. Ο άλλος μόνος του θα αρχίσει να μιλάει στον τοίχο και σύντομα θα κόψει καμία φλέβα.
Εξαρτάται. Από τη ζωή που κάνει κανείς, από τις εμπειρίες του κλπ.
Προσωπικά ήμουν παντρεμένος στο παρελθόν και δε θα θελα να ξαναείμαι.
Καλό το να έχεις μια παρέα, αλλά...
Αν δεν έχεις την παρέα που θέλεις καλύτερα μόνος.
Αυτό, που οι περισσότεροι κάνουν τη μια σχέση μετά την άλλη δεν το καταλαβαίνω, για μένα είναι κοροιδία και εξάρτηση.
Δηλαδή, δεν μπορεί ένας άνθρωπος να περνά καλά μόνος του;
Ξέρω τύπο, χωρισμένος μια φορά, παντρεύτηκε δεύτερη, πέθανε η δεύτερη και σε 1 χρόνο πάλι πάει για 3ο γάμο.
Μου λες τώρα ότι αυτός είναι νορμάλ περισσότερο από μένα που κάνω επιλεκτικά σχέσεις και μόνο με κάποια που κάνει κλικ, έστω κι αν είναι αραιές;
Καλό είναι να έχεις κάποιον να λες δυο μαλακίες όπως λες, αλλά να μπορείς να επικοινωνείς κι όλας σε άλλα πράγματα, όχι να μένεις στις μαλακίες.
Αν ήταν να είμαι με κάποια για να έχω παρέα,καλά να μαι, οι μισές χωρισμένες και ανύπατρες της Αθήνας στα 45 έχουν περάσει από συνέντευξη και μου τις έχουν προξενέψει φίλες.
Να μου λείπει το βύσσινο.
Και κοντεύω 50 και δεν έχω κι ούτε θέλω σταθερή σχέση, ούτε καν γκόμενα για κάβα.
