Θυμάμαι την εποχή που ήμουν φαντάρος σε κάποια φάση, καλοκαίρι, είχα άδεια και ήμουν σπίτι μου, μου είχε κάτσει στραβή με εκδιδόμενη όσο παράξενο και τρελό ακούγεται αυτό…..Τηλεφώνησα σε βίζιτα που φαινόταν πολύ γαμάτη αλλά για επιβεβαίωση μου ζήτησε το τηλέφωνό μου, σταθερό τότε, για να με πάρει αυτή…..Περιμένω αλλά τίποτα…Μετά από κανα 20λεπτο την παίρνω εγώ…..Εκνευρισμένη μου λέει «έχετε διάθεση για πλάκα κύριε;;»…..Κόκκαλο εγώ…. «Γιατί;» της λέω…. «Πήρα στο τηλέφωνο που μου δώσατε και απάντησε μια κοπέλα»….Είχε γράψει λάθος τον αριθμό….Εγώ ψάρωσα εντελώς…..Μου το έκλεισε χωρίς να με αφήσει να της εξηγήσω…..Θυμάμαι ότι δεν το έβαλα κάτω….Πήρα τηλέφωνο ένα φιλαράκι μου και πήγα σπίτι του να πιούμε μπίρες….Στο δρόμο, άλλες εποχές τότε, είδα μια κοπελιά που μου άρεσε και της έπιασα κουβέντα….Πολύ γλυκιά και χαμογελαστή…..Αφού τα είπαμε για κανα δεκάλεπτο της πρότεινα να πάμε για καφέ αλλά μου είπε ότι έχει αγόρι…..Δε με πείραξε που έφαγα χυλόπιτα, μόνο που της μίλησα ανέβηκα ψυχολογικά…. Ωραία χρόνια, ούτε κινητά ούτε τίντερ ούτε μίντερ, ο κόσμος ήταν ελεύθερος, όλοι μιλούσαν με όλους….. Τι μου θυμίσατε ρε μάγκες….
Κάνω πρατκική στην παραψυχολογία
