Friedrich Nietzsche
- Μέλος που άνοιξε το νήμα Nearxos
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 203
- Εμφανίσεις 10K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
Επισκέπτης
Οι γονείς άθελά τους κάνουν τα παιδιά τους κάτι όμοιο με αυτούς – το ονομάζουν αυτό διαπαιδαγώγηση – και στο βάθος της καρδιάς της καμία μητέρα δεν αμφιβάλει για το ότι το παιδί που έχει γεννήσει είναι μία ιδιοκτησία, κανένας πατέρας δεν αμφιβάλει το δικαίωμα του να υποτάξει το παιδί του στις δικές του έννοιες και αξίες.
… … … …
Και όπως παλιά ο πατέρας, έτσι και ο σημερινός δάσκαλος, η τάξη, ο ιερέας, ο ηγεμόνας, δίχως ενδοιασμούς βλέπουν κάθε καινούργιο ανθρώπινο ον σαν ευκαιρία για καινούργια κατοχή.
… … … …
Και όπως παλιά ο πατέρας, έτσι και ο σημερινός δάσκαλος, η τάξη, ο ιερέας, ο ηγεμόνας, δίχως ενδοιασμούς βλέπουν κάθε καινούργιο ανθρώπινο ον σαν ευκαιρία για καινούργια κατοχή.
Από τότε που υπήρχαν άνθρωποι υπήρχαν και ανθρώπινες αγέλες (οικογενειακές ομάδες, κοινότητες, φυλές, έθνη, κράτη, εκκλησίες) και πάντα πάρα πολλοί που υπακούουν σε σύγκριση με τον μικρό αριθμό εκείνων που διοικούσαν ... … τίποτα άλλο δεν εφαρμόστηκε στην πράξη και δεν καλλιεργήθηκε μεταξύ των ανθρώπων καλύτερα ή για περισσότερο χρόνο από την υπακοή.
Από την αρχή τίποτα δεν ήταν πιο ξένο, πιο απωθητικό, πιο εχθρικό για τη γυναίκα από την αλήθεια – η μεγάλη της τέχνη είναι το ψέμα, η μεγαλύτερη έγνοιά της είναι το φαίνεσθε και η ομορφιά.
Δεν είναι αλήθεια ότι συνολικά η γυναίκα περιφρονήθηκε μέχρι τώρα περισσότερο από τη γυναίκα και καθόλου από εμάς ;
Η δικαιοσύνη είναι η καλή θέληση ανάμεσα σε ανθρώπους με ίση περίπου δύναμη να έρθουν σε συμφωνία, νε πετύχουν μία «συνεννόηση» μέσω ενός συμβιβασμού.
Όσο για τους ανθρώπους με μικρότερη δύναμη, τους εξαναγκάζουν να δεχτούν μεταξύ τους αυτό το συμβιβασμό.
Όσο για τους ανθρώπους με μικρότερη δύναμη, τους εξαναγκάζουν να δεχτούν μεταξύ τους αυτό το συμβιβασμό.
Οι υποφέροντες έχουν φοβερή ετοιμότητα και επινοητικότητα στο να βρίσκουν προσχήματα για οδυνηρά αισθήματα. Απολαμβάνουν τις υποψίες τους, σπάζουν τα κεφάλια τους για να βρουν αδικίες και δήθεν προσβολές που υπέστησαν. Σκαλίζουν τα σπλάχνα του παρελθόντος και του μέλλοντος τους για να βρουν πράγματα σκοτεινά και διφορούμενα, που θα τους επιτρέψουν να εντρυφήσουν σε βασανίστηκες υποψίες, και να μεθύσουν με το δηλητήριο της ίδιας τους της κακίας. Ξανανοίγουν τις πιο παλιές πληγές, αιμορραγούν από τα προ πολλού επουλωμένα τραύματά τους, μετατρέπουν σε κακοποιούς τους φίλους τους, τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους και όλους τους κοντινούς τους.
«Υποφέρω: κάποιος πρέπει να είναι ένοχος για αυτό» Έτσι σκέφτεται κάθε αρρωστιάρικο πρόβατο.
«Υποφέρω: κάποιος πρέπει να είναι ένοχος για αυτό» Έτσι σκέφτεται κάθε αρρωστιάρικο πρόβατο.
Ο άνθρωπος, το πιο γενναίο και εξοικειωμένο με τον πόνο ζώο. Δεν απαρνιέται το πόνο καθεαυτό, τον θέλει, τον επιδιώκει, αρκεί να του δείξουν το νόημα και το σκοπό του πόνου αυτού.
Η έλλειψη νοήματος του πόνου, και όχι ο πόνος, ήταν η κατάρα που βάραινε ως τώρα την ανθρωπότητα.
Η έλλειψη νοήματος του πόνου, και όχι ο πόνος, ήταν η κατάρα που βάραινε ως τώρα την ανθρωπότητα.
