Μετά από αρκετά χρόνια παρουσίας μου στο φόρουμ, έχοντας κάνει διάφορες συζητήσεις εδώ μέσα, ήρθε η ώρα να ανοίξω κι εγώ ένα τόπικ. Το θέμα, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το escorting. Όχι, δεν εκδίδομαι, όχι δεν ψάχνομαι, απλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια σκέψη που με ταλανίζει τελευταία! Η σκέψη αποτυπώνεται στον τίτλο. Πώς προέκυωε αυτή η σκέψη? Η απάντηση απλή. Είμαι ένας εργένης 34 ετών, στην Αθήνα. Στην Αθήνα μετακόμισα πριν ένα χρόνο! Με το άθλημα ασχολούμαι αρκετά χρόνια. Εδώ στην Αθήνα, κάτι η μοναξιά κάτι ο υψηλότερος μισθός, κάτι η μεγαλύτερη ποικιλία, με ώθησαν στη διαρκή αναζήτηση escorts. Κατά μέσο όρο διαθέτω 150 ευρώ κάθε μήνα για αυτή τη δουλειά. Με ζορίζει οικονομικά αλλά δεν νιώθω ικανός να το κρατήσω υπό έλεγχο. Χόμπυ, ενδιαφέροντα και ασχολίες λοιπές έχω, οπότε δεν θα έλεγα τόσο ότι βαριέμαι. Θα έλεγα ότι με βαράνε οι καύλες στο κεφάλι! Τόσο που όταν σκέφτομαι το επόμενο κορίτσι, η απάντηση για τα οικονομικά είναι "θα τα βρούμε" και την επόμενη στιγμή μετά το ραντεβού η σκέψη αυτή γίνεται "πώς θα τα φέρεις βόλτα κύριε μαλάκα"?? Αποκορύφωμα αυτό τον μήνα με δύο ραντεβού και 300 ευρώ μείων το ταμείο.
Οπότε αρχίζω να σκέφτομαι αυτό που ξεκίνησε σαν κάτι "αθώο", μιας μορφής συλλογή εμπειριών έχει μετατραπεί σε έναν εθισμό (θέλω κι άλλο ραντεβού), σε έναν πρωταθλητισμό (να τις γαμήσω όλες).
Με αγάπη κι εκτίμηση,
johnm650
Υ.Γ.: Απαντήστε όπως γουστάρετε, δεν ψάχνω διαδικτυακές αγκαλιές και συμπαράσταση, τα θέλω και τα παθαίνω
